Στον λάκκο με τα λιοντάρια

H απόφαση του Άλεξ Αντετοκούνμπο να αναζητήσει τη συνέχεια της καριέρας του στο εξωτερικό -διότι «εξωτερικό» θεωρεί πλέον την Ευρώπη η εγκατεστημένη στις ΗΠΑ οικογένεια- ήταν κάποιου είδους έκπληξη.

«Επιθυμώ να γίνω επαγγελματίας το συντομότερο δυνατό», δήλωσε ο μικρός στην ιστοσελίδα Eurohoops. Παρομοίως, εγώ επιθυμώ να γίνω αστροναύτης και να πάρω και ένα βραβείο Πούλιτζερ για να τυλίγω στον πάπυρο τα σουβλάκια. Μπορώ, όμως;

Η φάμπρικα που επέτρεπε στα γυμνασιόπαιδα να μεταπηδούν απ’ ευθείας στο ΝΒΑ χωρίς να περάσουν από κολέγιο -ακόμα και για «ανθρωπιστικούς» λόγους, ένεκα φτώχειας και ανέχειας στα γκέτο- σχόλασε το 2006.

Όσοι αποδείχθηκαν ικανοί κολυμβητές στα βαθιά άντεξαν το αρχικό κύμα και δικαιώθηκαν για την επιλογή τους: ΛεΜπρόν Τζέιμς, Κόμπι Μπράιαντ, Κέβιν Γκαρνέτ, Ντουάιτ Χάουαρντ, Αμάρε Στάνταμαϊρ, Τρέισι ΜακΓκρέιντι και αρκετοί άλλοι, με εμβληματικό πιονιέρο τον Ντάριλ Ντόκινς το 1975.

Πολλοί μωροφιλόδοξοι εξαφανίστηκαν δίχως ίχνη στον άπατο ωκεανό. Ορισμένοι, αρχής γενομένης με τον θρυλικό Μόουζες Μαλόουν, πάτησαν σε ενδιάμεσο σκαλοπάτι (π.χ. το ΑΒΑ) πριν περάσουν τη μεγάλη πόρτα.

Στη μακρά, γεμάτη αστερίσκους λίστα αυτών που έγιναν ντραφτ στα 19 τους απ’ ευθείας από το σχολείο και βρέθηκαν στο ΝΒΑ μετά από κάποια σπόντα περιλαμβάνεται και ο Γιώργος Παπαγιάννης.

Απέρριψε μάλιστα κάμποσες προτάσεις από σπουδαία κολέγια και ψήφισε Παναθηναϊκό. Για το πορτοφόλι του δεν παίρνω όρκο, αλλά η καριέρα του μπορεί να εξελισσόταν διαφορετικά αν είχε πάει για μία διετία στο Κεντάκι.

Κάτι παρόμοιο φαίνεται ότι έχει στο μυαλό του ο Άλεξ Αντετοκούνμπο: Ευρώπη τώρα, ΝΒΑ αργότερα, εφ' όσον ωριμάσουν οι συνθήκες. Mπορεί άλλωστε αν επιλεγεί στο ντραφτ το 2021 κιόλας.

To ξεκαθάρισε και ο ίδιος: «Παίζοντας ενάντια σε μεγαλύτερους σε ηλικία μπασκετμπολίστες, θα ενηλικιωθώ από κάθε άποψη και θα επιστρέψω έτοιμος για το μεγάλο βήμα».

Ο Άλεξ Αντετοκούνμπο δεν είναι ΛεΜπρόν Τζέιμς ούτε Κόμπι Μπράιαντ. Δεν είναι καν Τζέι Αρ Σμιθ ή Σον Λίβινγκστον ή Τζέραλντ Γκριν, πόσο μάλλον Λου Ουίλιαμς ή Μόντα Έλις.

Το πηγαίο ταλέντο του ήταν εμφανές απέναντι στα υπόλοιπα γυμνασιόπαιδα του Ουισκόνσιν, αλλά στην Ευρώπη κινδυνεύει να τον φάνε ζωντανό.

Για πολλούς διαφορετικούς λόγους, τα ευρωπαϊκά γήπεδα είναι πιο δύσβατα από το ΝΒΑ για έναν άβγαλτο μπασκετμπολίστα 19 ετών, κάτι σαν λάκκος λεόντων. Πόσο μάλλον από το NCAA των 20άρηδων ή από την G League των «αιώνιων ταλέντων».

Ο Άλεξ δεν είχε δικαίωμα να μεταπηδήσει απ’ ευθείας από το χάι-σκουλ στο ΝΒΑ, είχε ωστόσο βάσει κανονισμών τη δυνατότητα να παίξει για έναν χρόνο σε κολέγιο (αμισθί φυσικά) ή σε κάποια ομάδα της αναπτυξιακής Λίγκας (με υποτυπώδεις αποδοχές).

Σύμφωνα με τους Αμερικανούς, είχε τουλάχιστον δύο υποτροφίες από κολέγια της Division I στο τραπέζι του: μία από το Οχάιο και μία από το Ουισκόνσιν Γκριν Μπέι.

Προφανώς δεν πήρε μόνος του την κρίσιμη απόφαση ούτε παραπλανήθηκε από κάποιον αδυσώπητο μάνατζερ. Τους καλύτερους συμβουλάτορες τους έχει καθημερινά μέσα στα πόδια του.

Έναν όροφο πιο πάνω από τον Άλεξ και τη μαμά του, κατοικεί ο μεγαλύτερος αδελφός Θανάσης, ο οποίος ωστόσο ακολούθησε διαφορετική ατραπό όταν πιτσιρικάς αποδεσμεύτηκε από τον Φιλαθλητικό.

Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο αγωνίστηκε στην G-League για τρία χρόνια, ξεκινώντας μάλιστα όχι στα 19, αλλά στα 21 του χρόνια. Στη συνέχεια υπέγραψε ένα ευκαιριακό συμβόλαιο λίγων εβδομάδων στους Νικς, ώσπου μετακόμισε στην Ευρώπη για μία τριετία, σε ηλικία 24 ετών.

Είχε πλέον γιορτάσει τα 27^α γενέθλιά του, ήταν κρίθηκε ετοιμοπόλεμος για το ΝΒΑ. Ακόμα και τώρα, μετά από τόση μαθητεία στην από δω ακτή του Ατλαντικού, δυσκολεύεται να βρει χρόνο συμμετοχής στους Μπακς.

Ο Κώστας Αντετοκούνμπο είναι το μοναδικό από τα αδέλφια που κάθισε σε κολεγιακό θρανίο. Έμεινε στο Ντέιτον δύο χρόνια (2016-8), αλλά έπαιξε μπάσκετ μόνο τη δεύτερη χρονιά, αφού νωρίτερα δεν είχε δικαίωμα για τυπικούς λόγους.

Δηλώθηκε στο ντραφτ στα 21 του, επελέγη στο τέλος του 2^ου γύρου (όπως και ο Θανάσης) το 2018 και έκτοτε ανήκει στο ΝΒΑ (Mάβερικς, Λέικερς), με two-way συμβόλαια που συχνά τον «υποβιβάζουν» στην G League.

Ούτε αυτός μοιάζει έτοιμος να σταδιοδρομήσει στο ΝΒΑ. Ίσως ο Κώστας είχε «προτεραιότητα» για καριέρα στην Ευρώπη πριν ακόμη δοκιμάσει ο Άλεξ.

Καθ’ ένα από τα αδέλφια χαράζει τον δικό του δρόμο, με τους δικούς του συμβουλάτορες, τα δικά του όνειρα και τα δικά του οράματα.

Ο Γιάννης ασφαλώς νουθετεί, αλλά δεν μπορεί να είναι πυξίδα για κανένα από τα αδέλφια του, αφού η δική του περίπτωση είναι ξεχωριστή και το ταλέντο του εξωγήινο. Οι περισσότεροι κοινοί θνητοί δεν είναι σε θέση να τον αγγίξουν, ακόμα και αν έχουν ίδιο αίμα με αυτόν.

Αν η απόφαση του Άλεξ ξάφνιασε, είναι επειδή η ζωή της οικογένειας -της απίστευτα δεμένης και συνεκτικής- έμοιαζε αναπόδραστα συνδεδεμένη με τις ΗΠΑ. Πίσω στην Ελλάδα έχει μείνει μόνο ο μεγαλύτερος αδελφός Φράνσις, που δεν ασχολείται με το μπάσκετ.

Στη νέα του ζωή, ο σχεδόν αμούστακος Άλεξ δεν θα έχει δίπλα του τα αδέλφια του, όπως στα πρώτα 19 χρόνια της ζωής του. Ούτε, φαντάζομαι, τη μάνα του.

Θα ζήσει μόνος χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, με όσα αυτό συνεπάγεται. Λιοντάρια δεν θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο στο γήπεδο, αλλά και στην κοινωνία.

Ευρώπη δεν σημαίνει απαραίτητα Ελλάδα. Ο Άλεξ έχει -από ό,τι γνωρίζω- και ελληνικό διαβατήριο, οπότε μπορεί να παίξει οπουδήποτε στη «γηραιά ήπειρο» χωρίς να πιάνει θέση ξένου.

Ελπίζω ότι θα ξεκινήσει το ταξίδι του προσγειωμένος, χωρίς να πετάει στα σύννεφα. Το ιδανικό καταφύγιο για αυτόν θα ήταν μία μεσαίου επιπέδου ομάδα που προσέχει τα νέα παιδιά, όπως λ.χ. ο Προμηθέας ή κάποιος αντίστοιχος Προμηθέας άλλης χώρας.

Στην Ευρώπη ο σούτινγκ γκαρντ των 1μ98 Άλεξ Αντετοκούνμπο δεν θα έχει τη μπάλα δική του όπως στο σχολείο ούτε θα περιστρέφονται τα πάντα γύρω του. Δεν πρόκειται να έχει μέσο όρο 20 πόντων και 7 ριμπάουντ, όπως στο Ντομίνικαν Χάι.

Εάν η αλήθεια του γηπέδου δείξει ότι πρόκειται για εκκολαπτόμενο σούπερ σταρ, θα ξεχωρίσει ούτως ή άλλως προϊόντος του χρόνου, αρκεί να συμβαδίσει ο χαρακτήρας με το ταλέντο του.

Προσωπικά ευελπιστώ να τον δω ντυμένο στα γαλανόλευκα των μικρών Εθνικών ομάδων τα επόμενα καλοκαίρια (αφού οι φετινές διοργανώσεις της FIBA ματαιώθηκαν) και οραματίζομαι μία μελλοντική Ανδρών με τέσσερις Αντετοκούνμπο στη μηχανή της!

Ο δρόμος, ωστόσο, είναι μακρύς και ανηφορικός. Το προστατευμένο περιβάλλον ενός κολεγίου μοιάζει ιδανικό σκαλοπάτι στα μάτια όσων τραγουδάμε έξω από τον χορό, αλλά η πραγματικότητα είναι συχνά διαφορετική.

Το βέβαιο είναι ότι ο Άλεξ δεν είχε άμεση ανάγκη τα χρήματα του πρόωρου επαγγελματισμού, οπότε η απόφασή του είναι ξεκάθαρα επαγγελματική.

Όσο για την πιθανότητα απόκτησης ενός πτυχίου από αμερικάνικο κολέγιο, με υποτροφία μάλιστα, ας αφήσουμε στην άκρη τον αναχρονιστικό ρομαντισμό.

Με εξαίρεση ίσως τον Ντίνο Μήτογλου, δεν γνωρίζω πρωτοκλασάτο Έλληνα μπασκετμπολίστα που να πέρασε από το NCAA και να έδωσε ιδιαίτερη σημασία στις σπουδές.

Άλλωστε, η Κατερίνα Στεφανίδη απέκτησε πτυχίο Νευροψυχολογίας από ολόκληρο Στάνφορντ και σήμερα ανακαινίζει σπίτια μαζί με τον σύζυγο και προπονητή της για βιοπορισμό. Και είναι και χρυσή Ολυμπιονίκης.