Σχεδιάζοντας το Gazzetta NBA Tour κι έχοντας αποφασίσει να ακολουθήσουμε τους Μπακς στο Μαϊάμι και το Σαν Αντόνιο, δεν θα μπορούσα να αφήσουμε έξω από τον προγραμματισμό τον Αλεξέι Ποκουσέφσκι. Ένα παιδί που γεννήθηκε στο Νόβισαντ της Σερβίας, αλλά ουσιαστικά μεγάλωσε στον Πειραιά, όπου και μετακόμισε με τους γονείς του σε ηλικία 13 ετών για ενταχθεί στις ακαδημίες του Ολυμπιακού.

Έχοντας στο πλάνο, λοιπόν, να πάρουμε μία γεύση από τον ενθουσιασμό που υπάρχει γύρω από τον Λούκα Ντόντσιτς, οι 2,5 ώρες δρόμος που χωρίζουν το Ντάλας από την Οκλαχόμα και η σπουδαία αναμέτρηση των Θάντερ με τους Λέικερς (δυστυχώς μας την έκανε ο ΛεΜπρόν), κατέστησαν σχεδόν «υποχρεωτικό» να ολοκληρώσουμε αυτο το οδοιπορικό στην Αμερική από την πόλη όπου πλέον βρίσκεται το σπίτι του "Poku".

Μπορεί να μην τον είδαμε παρά ελάχιστα στην ανδρική ομάδα των «ερυθρολεύκων» (είχε συμμετοχή μόνο στην Α2 Κατηγορία την σεζόν 2019-20), ο συνδυασμός των σωματικών του χαρακτηριστικών, του ταλέντου και του χαρακτήρα του, όμως, βοήθησαν τους ανθρώπους της ομάδας να καταρτίσουν ένα πλάνο το οποίο είχε την απόλυτη αποτελεσματικότητα
το περασμένο φθινόπωρο.

Ήταν τότε, όταν ο ψιλόλιγνος και άγνωστος στον πολύ κόσμο 18χρονος πιτσιρικάς επελέγη στο νο17 του draft από τους πολύ εξοικειωμένους με τους νεαρούς ταλαντούχους παίκτες εκτός Αμερικής, Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Κάπως έτσι, μία νύχτα 18ης Νοέμβρη, η ζωή της οικογένειας Ποκουσέφσκι άλλαξε μονομιάς και ταυτόχρονα στο ταμείο των Πειραιωτών μπήκε
σχεδόν 1,5 εκατομμύριο Ευρώ.

Αν και όλα έγιναν πολύ γρήγορα σε μία πρωτόγνωρη - λόγω της πανδημίας - off season και χωρίς την δυνατότητα για φιλικούς αγώνες στο summer league και αρκετό χρόνο για προετοιμασία στο training camp, ο Αλεξέι τα πήγε περίφημα ως rookie.

To πέρασμα από την θυγατρική ομάδα του οργανισμού τον βοήθησε να σταθεί μπασκετικά στα πόδια του, να διαχειριστεί τις διαφορές Αμερικής και Ευρώπης και να νιώσει αυτοπεποίθηση και από την στιγμή που εντάχθηκε ξανά στους Θάντερ ήταν άλλος παίκτης και άλλος άνθρωπος.

Η παρθενική του χρονιά στον «μαγικό κόσμο» του αθλήματος ολοκληρώθηκε με αξιοπρόσεκτα νούμερα, με μερικές σπουδαίες εμφανίσεις αλλά και κάποια διόλου ευκαταφρόνητα ρεκόρ.

Εκτός από το ότι πέρυσι ήταν ο νεότερος παίκτης του πρωταθλήματος, σε ηλικία μόλις 19 ετών και 2 μηνών έγινε ο μικρότερος παίκτης που σκοράρει τουλάχιστον 20 πόντους στην ιστορία της ομάδας, ο μικρότερος παίκτης με 20 πόντους, 10 ριμπάουντ και 5 εύστοχα τρίποντα στην ιστορία του ΝΒΑ και ο δεύτερος rookie μετά τον ΛεΜπρόν (2004) με πέντε εύστοχα τρίποντα σε ένα αγώνα.

Πλέον ο "Poku" έχει μπει στην διαδικασία της μετάβασης από το επίπεδο του άπειρου πρωτοεμφανιζόμενου που πρέπει να αισθανθεί το παιχνίδι, σε εκείνο που ο παίκτης έχει αποκτήσει παραστάσεις και πρέπει να διαχειρίζεται αποτελεσματικότερα τον χρόνο που βρίσκεται στο παρκέ, ώστε να είναι συνεπής.

Στο παιχνίδι που παρακολουθήσαμε στο "Paycom Center", ο Ποκουσέφσκι δεν έπαιξε πολύ και δεν είχε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει τις αγωνιστικές του αρετές, στην συζήτηση που είχαμε μετά το ματς, όμως, ήταν απόλυτα πολύ ήρεμος και απόλυτα συνειδητοποιημένος ότι θα υπάρξουν και αυτές οι βραδιές.

Η κουβέντα μας έγινε στα ελληνικά (σίγουρα μιλάει καλύτερα από τότε που ήταν στην Ελλαδα) και επικεντρώθηκε στις συνθήκες και τις απαιτήσεις της νέας του ζωής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την αντίδραση του ως προς τις εκδηλώσεις του κόσμου που αντιλήφθηκε την παρουσία του, φάνηκε ότι δεν αισθάνεται άνετα με την πολυκοσμία. Αντιθέτως, κατέστη σαφές ότι λατρεύει την ησυχία της Οκλαχόμα και δεν νοσταλγεί το ελληνικό φαγητό λόγω της κοπέλας του.

Προτιμά τον Γιόκιτς από τον Αντετοκούνμπο (με έναν αστερίσκο εδώ) και δεν ξεχνά τον Ολυμπιακό και την Ελλάδα. Αυτά και άλλα πολλά στις 3.000 λέξεις που ακολουθούν.

Αλέξη, πως κύλησε για σένα η πρώτη χρόνια εδώ στην Αμερική και πως έχει αρχίσει η 2η;

«Το σημαντικό για μένα είναι ότι στην διάρκεια της πρώτης χρονιάς, πήρα και χρόνο συμμετοχής και ταυτόχρονα δούλεψα και βελτιώθηκα σε πολλούς τομείς. Αυτό έγινε γιατί οι άνθρωποι της ομάδας πίστεψαν πολύ σε μένα, ασχολήθηκαν με την πρόοδό μου και παράλληλα με έβαλαν να παίξω και με χρησιμοποίησαν σωστά. Οπότε, ο πρώτος χρόνος δεν θα μπορούσε να κυλήσει καλύτερα. Τώρα βρισκόμαστε στον δεύτερο χρόνο και ο στόχος είναι να μάθω να είμαι όσο το δυνατόν πιο συνεπής με τον χρόνο που θα παίζω. Δηλαδή φέτος, δεν με ρίχνουν απλά στην φωτιά και μου λένε "παίξε και απόκτησε εμπειρίες", αλλά μου μαθαίνουν να λειτουργώ πιο επαγγελματικά όσο είμαι στο παρκέ. Αυτό έρχεται με τον καιρό και απαιτεί και πνευματική δουλειά, αλλά δεν με ανησυχεί καθόλου γιατί το περιβάλλον στον οργανισμό είναι εξαιρετικό, έξω από το γήπεδο έχω την οικογένεια μου και την κοπέλα μαζί μου και όλα εδώ στην πόλη της Οκλαχόμα είναι ήσυχα και ήρεμα.»

Ισχύει ότι σε βοήθησε πολύ το διάστημα που πήγες στην G-League;

«Αυτό είναι αλήθεια, γιατί όταν πρωτοήλθα εδώ όλα ήταν ξένα και πρωτόγνωρα για μένα και ήμουν αρκετά μπερδεμένος. Πηγαίνοντας στην θυγατρική ομάδα των Θάντερ είχα την ευκαιρία να καθαρίσω το μυαλό μου και να συγκεντρωθώ στα παιχνίδια. Δεν είχα να σκεφτώ ούτε μετακινήσεις, ούτε τίποτε άλλο γιατί είμαστε κλεισμένοι σε ένα ξενοδοχείο και απλά προπονούμαστε και παίζαμε αγώνες. Σαφώς βοήθησε και ότι έπαιζα αρκετά και είχα την μπάλα στα χέρια μου, επομένως κατάφερα να βρω σχετικά γρήγορα ρυθμό και μόλις επέστρεψα από την G-League, αισθανόμουν πολύ καλύτερα και αυτό φάνηκε. Γενικά, με την πάροδο του χρόνου νιώθω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και μαθαίνω ολοένα και περισσότερο που και ποιος είμαι και τι μπορώ να κάνω.»

Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θέση που σε χρησιμοποιεί ο coach Ντάϊγκνολτ;

«Δεν νομίζω ότι έχω κάποια συγκεκριμένη θέση γιατί πράγματι, ειδικότερα στο ΝΒΑ, δεν υπάρχει κάποια ταμπέλα για τους ψηλούς παίκτες που μπορούν να ντριμπλάρουν και να σουτάρουν. Ή ίσως υπάρχει και είναι αυτή του all around! Ίσα-ίσα που ο προπονητής μου περιμένει πολλά από μένα και σε κάθε παιχνίδι θέλει να δει τι είναι αυτό που μπορώ να κάνω καλύτερα!»

Αν δεν κάνω λάθος, από την μέρα που έφυγες από την Ελλάδα για το ΝΒΑ, ψήλωσες κι άλλο; Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχεις ακόμη προσθέσει μυϊκό όγκο στο σώμα σου;

«Ψήλωσα δύο πόντους κι έφτασα στα 2,13. Έχω πάρει μερικά κιλά σε σχέση με το πως ήμουν στον Ολυμπιακό, αλλά το πλάνο της ομάδας - τουλάχιστον για την ώρα - δεν είναι να αυξήσω την μυική μου μάζα, αλλά πρώτα να δυναμώσω ώστε να βγάλω όλη την σεζόν. Δηλαδή να αποκτήσω αντοχή, να μην είμαι super τους πρώτους δύο μήνες και στην συνέχεια να κουράζομαι γρήγορα.»

Υπάρχει πίεση στους Θάντερ; Εννοώ για το αποτέλεσμα, όπως υπάρχει για παράδειγμα στην Ευρώπη...

«Δεν θα το έθετα έτσι ακριβώς. Η πίεση που υπάρχει είναι για να παίζεις δυνατά και να παρουσιάζεις βελτίωση, ώστε να βοηθάς την ομάδα!»

Η ζωή εδώ στην πόλη της Οκλαχόμα πως είναι;

«Είναι πολύ ήρεμη αλλά εμένα μου αρέσει πολύ! Πρόκειται ίσως για την ιδανική πόλη για να είναι κάποιος απόλυτα συγκεντρωμένος στην δουλειά του. Δεν έχει πολλά πράγματα να κάνεις, οι ρυθμοί είναι χαλαροί και χαίρομαι πολύ που είμαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον σε σχέση με το να ήμουν σε μία μεγαλύτερη αγορά, που σίγουρα θα είχε περισσότερες επιλογές για τον ελεύθερο χρόνο μου. Αν και προς το παρόν, στην εφετινή σεζόν είχαμε μόλις μία μέρα τελείως off. Ευτυχώς που κερδίσαμε τους Λέικερς και αύριο (σ.σ. Πέμπτη 28/10) θα έχουμε ρεπό, οπότε όλο και κάποια βόλτα θα κάνουμε. Γενικά δεν υπάρχει πολύς ελεύθερος χρόνος και όταν υπάρξει, επιλέγω να χαλαρώνω και να ξεκουράζομαι. Για παράδειγμα, σε λίγες μέρες φεύγουμε για περιοδεία εκτός έδρας και θα είμαστε στην Δύση για μία εβδομάδα.»

Αν δεν κάνω λάθος είστε και η ομάδα με τον μικρότερο μέσο όρο ηλικίας (23,1). Κι αυτό βοηθάει έτσι δεν είναι;

«Στο κομμάτι της προσαρμογής σίγουρα! Αλλά στα δικά μου μάτια δείχνει ότι ο οργανισμός πιστεύει πολύ σε όλα αυτά τα νέα παιδιά, μας στηρίζει και αυτό μας έχει κάνει να λειτουργούμε πολύ καλά σαν σύνολο.»

Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε η ενεργοποίηση του 3ου χρόνου στο συμβόλαιό σου. Το ήξερες, το περίμενες;

«Όχι δεν το ήξερα καθόλου, ούτε θα σου πω ότι το περίμενα γιατί γενικά δεν σκέφτομαι τόσο μπροστά. Προσπαθώ να κοιτάω το σήμερα με βάση το τι έχω να κάνω και τι βρίσκεται στα χέρια μου, δουλεύοντας σκληρά με φόντο την συνεχήβελτίωση. Αυτό, βέβαια, δείχνει ότι ο οργανισμός αναγνωρίζει την δουλειά που έκανα όλο το καλοκαίρι, βλέπει την διάθεσή μου κάθε μέρα στο γήπεδο, οπότε ελπίζω να πάνε όλα καλά και φέτος, έτσι ώστε στο τέλος της χρονιάς να είμαστε όλοι χαρούμενοι.»

Πολλούς Έλληνες δεν έχει εδώ, ωστόσο ελληνικά εστιατόρια υπάρχουν... Βρίσκεις να φας ελληνικό φαγητό;

«Να σας πω την αλήθεια, σε αυτά που πήγα, δεν μου άρεσε καθόλου το φαγητό. Καμία σχέση με την Ελλάδα. Ευτυχώς, όμως, που έχω εδώ την μητέρα μου και την κοπέλα μου, που είναι Ελληνίδα και μαγειρεύουν τα καλύτερα από την σερβική και την ελληνική κουζίνα. Το σπιτικό φαγητό, άλλωστε, είναι το καλύτερο.»

Τα ελληνικά σου, πάντως, είναι εντυπωσιακά! Ήσουν στην Ελλάδα, άλλωστε σχεδόν 5,5 χρόνια...

«Και αυτό αλλά τον μεγαλύτερο ρόλο για την άνεση στην ομιλία, τον έχει παίξει η κοπέλα μου. Στο διάστημα που είμαστε μαζί, μου έχει πολλές εκφράσεις και έχει λυθεί η γλώσσα μου. Εγώ της μαθαίνω σέρβικα και εκείνη βελτιώνει τα ελληνικά μου. Κατά βάση, όμως, ελληνικά μιλάμε στο σπίτι.»

Μπορεί να είσαι Σέρβος και να επέλεξες να παίξεις στην Εθνική ομάδα της χώρας σου, ωστόσο, φαίνεται ότι η Ελλάδα έχει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην καρδιά σου. Γιατί συμβαίνει αυτό;

«Γιατί εκεί πέρασα τα 5-6 πιο σημαντικά και ωραιότερα χρόνια της ζωής μου, έχω κάνει πολλούς φίλους - περισσότερους απ' όσους έχω στην Σερβία - και πραγματικά νιώθω σαν στο σπίτι μου. Εκεί επιστρέφω όταν θέλω να ξεκουραστώ και να κάνω διακοπές.»

Πριν από μερικές εβδομάδες, ο Βασίλης Σπανούλης αποχαιρέτισε την αγωνιστική δράση σε μία ξεχωριστή συνέντευξη Τύπου. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από την συνύπαρξή σας;

«Τρομερές! Ήταν πολύ καλός μαζί μου και γενικά ήταν ο απόλυτος ηγέτης και ο ιδανικός αρχηγός.»

Παρακολουθείς καθόλου τον Ολυμπιακό στην Euroleague; Προλαβαίνεις;

«Εννοείται! Βολεύει και η διαφορά της ώρας, άλλωστε, γιατί όταν παίζει εδώ είναι συνήθως γύρω στη μία το μεσημέρι. Οπότε έχω γυρίσει από την προπόνηση και ετοιμάζομαι να φάω και να ξαπλώσω. Συνδέομαι με Euroleague TV στο τηλέφωνο και πραγματικά χαίρομαι πολύ που βλέπω την πρώην ομάδα μου να παίζει τόσο καλά φέτος. Ο Ολυμπιακός θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου και θα του είμαι ευγνώμων για όλα όσα έκανε για μένα.»

Κλείνοντας, θέλω να μου πεις αυτό που σου κάνει περισσότερη εντύπωση στην λίγκα του ΝΒΑ...

«Συνηθίζεις με όλα! Αν έπρεπε να διαλέξω κάτι θα έλεγα την εντυπωσιακή ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται όλα, χωρίς το περιθώριο συναισθηματικής φόρτισης. Είτε θετικής, είτε αρνητικής. Χθες (σ.σ: την Τετάρτη 27/10), νικήσαμε τους Λέικερς και σε λίγες μέρες θα μας περιμένουν στο Λος Άντζελες. Οπότε δεν υπάρχει η παραμικρή προδιάθεση για χαρές και πανηγύρια!»

Ποιος superstar σου αρέσει πιο πολύ; Ο Γιόκιτς ή ο Γιάννης;

«Εδώ μου βάζεις δύσκολα! Εντάξει, θα πω τον Νίκολα γιατί τον ξέρω και προσωπικά και τον θαυμάζω για την ποιότητα του παιχνιδιού του, αλλά αυτή την δεδομένη στιγμή, ο Αντετοκούνμπο έχει πετύχει περισσότερα από τον Γιόκιτς και είναι λίγο πιο πάνω. Και οι δύο είναι απίστευτοι παίκτες, όμως!»

Το Gazzetta βρίσκεται στις ΗΠΑ για τους αγώνες του ΝΒΑ με την ευγενική χορηγία της Novibet