Χωρίς προσωπικότητα, χωρίς μυαλό, χωρίς σχέδιο

Παίχτηκε ένα πρώτο ημίχρονο ισορροπημένο με εκατέρωθεν ελαττώματα και μέτριες επιδόσεις, με προσεκτικές σχετικά άμυνες κι από τις δύο ομάδες. Ακόμα κι όταν ο Παναθηναϊκός βρισκόταν μπροστά, στην επίθεση ήταν στατικός αλλά εύστοχος, ενώ ο Ολυμπιακός είχε τη συνήθη κίνηση στην επίθεση αλλά ήταν άστοχος. Τα σουτ μπορεί να αλλάξουν ποσοστά, κίνηση στην επίθεση δε θα βρεθεί σε μια ανάπαυλα. Ο Παναθηναϊκός ακόμα κι όταν ήταν 5 πόντους μπροστά, παρέμενε η μέτρια ομάδα.

Χωρίς προσωπικότητα

Όταν ο σταρ σου είναι εντελώς αρνητικός και στις δυο πλευρές του παρκέ, τον αφήνεις να ψάξει την «ανάσταση» ή τον βγάζεις από το κάδρο και δίνεις την μπάλα στην ομάδα; Θέλει προσωπικότητα, για να επιβληθείς της συνθήκης και θάρρος, για να πάρεις την απόφαση. Το αποτέλεσμα είναι καθοριστικό σχετικά με το ποιος είσαι.

Χωρίς μυαλό

Έχεις ένα momentum στο τέλος του ημιχρόνου και έχεις βρει ένα κάποιο σχήμα που λειτουργεί. Δεν ξεκινάς με αυτό αλλά με 2 στους 5 αμυντικά απόντες κόντρα σε μια πολύ καλή ομάδα, που θα συνεχίσει να κυκλοφορεί καλά την μπάλα και να ψάχνει τα εύστοχα σουτ, Και μάντεψε τι; Τα βρίσκει πιο εύκολα απέναντι σε soft άμυνα Μπέικον και Ουίλιαμς, παρά απέναντι στους συνεπέστερους Πονίτκα και Αγραβάνη ή άλλους. Πάντως στην αρχή του 2^ου ημιχρόνου, ο Ντουέιν Μπέικον σου ξόδεψε όλα τα «κανονάκια», στην επίθεση με ανισόρροπα σουτ, που έφερναν εύκολο transition και στην άμυνα με την χαρακτηριστική χαλαρότητα.

Χωρίς σχέδιο

Πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω τη βάση του σχεδίου σε έναν ημιτελικό. Το σχέδιο του Παναθηναϊκού ήταν, το να χάνει τα ελεύθερα σουτ ο Ολυμπιακός; Τέτοια αισιοδοξία; Επιθετικά το σχέδιο ήταν, το να κερδίσει τα 1 εναντίον 1 κάθε επιτιθέμενος παίκτης των Πρασίνων; Τέτοια απατηλή αισιοδοξία ξανά; Μηδενική τροφοδοσία στα mismatch που έβρισκε ας πούμε ο Γκουντάιτις; Κανένα εναλλακτικό πλάνο στην κακοτοπιά;

Δεν μπορώ σε κάθε παιχνίδι του Παναθηναϊκού, να μην αναρωτηθώ κάποια στιγμή: τις αποφάσεις τελικά τις παίρνουν οι παίκτες κατά βούληση και ανά περίσταση ή ο προπονητής; Το «έβαλαν τα σουτ κι εμείς δεν βάλαμε τα σουτ» δεν στέκει πια σε καμιά συνέντευξη, δήλωση, άποψη. Αυτά ισχύουν στα τσιμεντένια γηπεδάκια της γειτονιάς, όχι στο επαγγελματικό μπάσκετ.

Μετά το τέλος του ημιτελικού ο κόουτς Μπαρτζώκας δήλωσε με πολύ ευγένεια, ότι ο κόουτς Ράντονιτς είναι πολύ καλός προπονητής, ασχέτως του τι γράφεται και τι λέγεται. Δήλωσε επίσης ότι το υλικό των Πρασίνων είναι καλό κι από κοντά κολακευτικά εκφράστηκε και ο αρχηγός των Ερυθρόλευκων, Κώστας Παπανικολάου. Κανένα debate ως εδώ, αν αυτό λένε οι επαγγελματίες, υποχρεωτικά θα το δεχτούμε όλοι.

Είναι όμως αναμφισβήτητο, ότι ο κόουτς Ράντονιτς δεν έχει πια σύνδεση με την ομάδα του και το υλικό του και για αυτό δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνος ο ίδιος. Είναι όμως ευθύνη του να το ανέχεται, να το αποδέχεται και να το παρουσιάζει ως «ομάδα» στο γήπεδο. Θα παραμείνει ένας επαγγελματίας προπονητής με διακρίσεις, δεν χρειάζεται όμως να φθίνει η εικόνα του μαζί με τις επιδόσεις του Παναθηναϊκού εις το διηνεκές. Τα πάντα έχουν ένα νομοτελειακό τέλος. Και η ακμή και η παρακμή.