Στην Πορτογαλία θυμούνται ακόμα το κάρφωμα στα μούτρα του Ντομινίκ (vids)

Στην Πορτογαλία θυμούνται ακόμα το κάρφωμα στα μούτρα του Ντομινίκ (vids)

Στην Πορτογαλία θυμούνται ακόμα το κάρφωμα στα μούτρα του Ντομινίκ (vids)
Ο Κάρλος Λισμπόα, ο κορυφαίος Πορτογάλος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών μιλάει στο gazzetta.gr για τη βραδιά που η Μπενφίκα γονάτισε τον Παναθηναϊκό του Ντομινίκ, τον αγώνα που οι συμπατριώτες του γέμισαν το γήπεδο για τον Γκάλη και τα… κέρματα στη Γλυφάδα.

O Κάρλος Λισμπόα ουδέποτε γύρισε τις πλάτες του στο πιο σημαντικό καθήκον που είχε, ζώντας μια ζωή που ήταν πλούσια από εμπειρίες, από τις δικές του ανεξάρτητες επιλογές και μπαίνοντας στην εξίσωση με τον Εουσέμπιο, τον Λουίς Φίγκο, τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τους χρυσούς Ολυμπιονίκες στον μαραθώνιο, Ρόσα Μότα και Κάρλος Λόπες κάθε φορά που η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από τους κορυφαίους Πορτογάλους αθλητές όλων των εποχών. Ο Λισμπόα γεννήθηκε στη Μοζαμβίκη και γιγάντωσε τον θρύλο του με τη φανέλα της Μπενφίκα κατακτώντας 10 πρωταθλήματα Πορτογαλίας, πέντε κύπελλα, ισάριθμα League Cups και έξι Supercups με τους «Αετούς» της Λισαβόνας από το 1984 ως το '96, όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση σε ηλικία 38 ετών. Ήταν η περίοδος που η Μπενφίκα συμμετείχε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, κερδίζοντας ομάδες όπως η Μπάκλερ Μπολόνια, η Ρεάλ, η Καντού, η Τσιμπόνα, η Μπανταλόνα, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και ο Παναθηναϊκός! Κόντρα, μάλιστα στην Παρτιζάν, ο Λισμπόα πέτυχε 45 πόντους με 10/16 τρίποντα στις 5 Οκτωβρίου 1995, στο παλιό Στάδιο του Φωτός στη Λισαβόνα! Ο κορυφαίος Πορτογάλος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών και νυν κόουτς της Μπενφίκα μίλησε στο gazzetta.gr για τις αναμετρήσεις κόντρα στον Παναθηναϊκό του Γκάλη και του Ντομινίκ και την παρουσία της χώρας του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΜΕ ΔΡΑΧΜΕΣ ΤΗ ΓΛΥΦΑΔΑ!

Στις 31/1/1996 o Παναθηναϊκός του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς γνώρισε απρόσμενη ήττα από την Μπενφίκα στο Pavilhão Fidelidade της Λισαβόνας με 96-87, σε έναν αγώνα όπου οι Πορτογάλοι είχαν συνολικά 33/35 βολές! Οι εφημερίδες της εποχής ανέφεραν χαρακτηριστικά πως «οι πράσινοι γκρέμισαν σε ένα βράδυ ό,τι έχτιζαν όλη τη σεζόν», με δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός πολύ δύσκολα θα μπορούσε να καλύψει το χαμένο έδαφος και να καταλάβει μια από τις δυο προνομιούχες θέσεις του ομίλου. Παρά τις νίκες, λοιπόν επί της Μπάκλερ Μπολόνια (72-69) και της Μακάμπι (86-79) στις δυο εναπομείνασες αγωνιστικές, ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την τρίτη θέση που τον έστειλε στα προημιτελικά με μειονέκτημα έδρας κόντρα στην Μπένετον. Έστω κι έτσι, οι «πράσινοι» ξεπέρασαν το εμπόδιο των Ιταλών με 2-1 νίκες και στη συνέχεια στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης στο Παρίσι. «Η αλήθεια είναι ότι αγαπούσα να παίζω κόντρα στον Παναθηναϊκό! Τελείωσα την καριέρα μου το 1996, όταν άρχισε να εφαρμόζεται ο Νόμος Μποσμάν. Προηγουμένως δεν ήταν τόσο εύκολο για τους κοινοτικούς να παίζουν μακριά από την πατρίδα τους. Θυμάμαι τα ταξίδια στην Ελλάδα για τον αγώνα με τον Πανιώνιο και ένα τουρνουά στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη, τον ΠΑΟΚ και μια ομάδα από το Βέλγιο. Πάντα όμως τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό ήταν ξεχωριστά! Έχω και μερικές ιστορίες με τους οπαδούς του! Δεν θα ξεχάσω πως είχα ένα… ζήτημα με τον Ζάρκο σε εκείνο το μικρό γήπεδο (σ.σ. το κλειστό της Γλυφάδας) το 1995, όταν ξαφνικά οι Έλληνες άρχισαν να φωνάζουν το όνομά μου και να εκτοξεύουν κέρματα! "Ε, Λισμπόα"! Και μετά σημάδι! Μετά το τέλος του αγώνα, ένας συμπαίκτης μου ήλθε από τον πάγκο και μου είπε: "Κάρλος, κοίτα την τσέπη μου! Γέμισε δραχμές"! Είχε πολύ πλάκα»! Παρεμπιπτόντως, σε εκείνο το παιχνίδι ο Πάσπαλι έκανε ρεκόρ καριέρας με τον Παναθηναϊκό στα ευρωπαϊκά γήπεδα σημειώνοντας 29 πόντους (5/7 βολ., 12/17 δίπ.).

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΡΚΑΡΕΙ ΤΟΝ ΝΤΟΜΙΝΙΚ;

Η πρώτη συνάντηση του Κάρλος Λισμπόα με τον Ντομινίκ Ουίλκινς δεν έγινε στην Αθήνα ή τη Λισαβόνα αλλά στις ΗΠΑ. «Ο Ντομινίκ είναι δυο χρόνια μικρότερος από εμένα… Η εθνική ομάδα της Πορτογαλίας συμμετείχε σε ένα τουρνουά στις Ηνωμένες Πολιτείες, νομίζω το 1981 ή το '82 όταν ο Ουίλκινς έπαιζε στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια. Μείναμε 25 μέρες στην Αμερική, παίζαμε τη μια μέρα, ταξιδεύαμε την επόμενη και ξανά παιχνίδι… Είχαμε, δηλαδή έναν αγώνα σχεδόν κάθε δυο μέρες, δώσαμε συνολικά 12 ματς εκείνο το διάστημα. Προφανώς, λοιπόν δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε scouting για κάθε αντίπαλο, ενώ είχε φτάσει η στιγμή να αντιμετωπίσουμε το κολέγιο του Ντομινίκ! Ο προπονητής μας άρχισε τις οδηγίες στον πάγκο: "Εσύ θα μαρκάρεις αυτόν, εσύ αυτόν, εσύ αυτόν…". Έγινε το πρώτο μοίρασμα και είχαν απομείνει δυο αντίπαλοι, ο ένας με το νούμερο 21 και ο άλλος με το 42. Στο μεταξύ, αυτός με το 42 ήταν ένα θηρίο, ένας μαύρος ψηλός και δυνατός που καλύτερα να μην τα έβαζες μαζί του! Αντίθετα, εκείνος με το 21 ήταν ένα παιδί ψηλό και αδύνατο που δεν σου γέμιζε το μάτι. Μου είπε, λοιπόν ο συμπαίκτης μου: "Θα πάρω εγώ το 21, μείνε εσύ με το 42 επειδή είσαι πιο δυνατός από εμένα και παίζεις καλύτερη άμυνα"! Που να ήξερε… Στην πρώτη επίθεση έκαναν alley-oop, η μπάλα έφτασε στον Ντομινίκ, πήδηξε, άρπαξε την μπάλα και κάρφωσε στα μούτρα του συμπαίκτη μου! Σε σημείο ο πισινός του να φτάσει κοντά στη μύτη του συμπατριώτη μου, τόσο ψηλά πήδηξε! Όλοι μείναμε με ανοιχτό το στόμα! Μετά από αυτό, γύρισε και μου είπε: "Κάρλος, switch! Αλλάζουμε μαρκαρίσματα". Νομίζω πως η πρότασή του εκείνη τη στιγμή δεν με έπεισε ιδιαίτερα: "Όχι, όχι! Θα το πάμε έτσι μέχρι τέλους". Στο πρώτο ημίχρονο ήμασταν πολύ κοντά στο σκορ όμως στο δεύτερο άρχισαν να παίζουν άμυνα σε όλο το γήπεδο και δεν μπορέσαμε να πάρουμε ανάσα! Χάσαμε για 40 πόντους».

ΤΟ ΚΑΡΦΩΜΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΟΥΙΛΚΙΝΣ

Σχεδόν 15 χρόνια μετά από εκείνη τη συνάντηση, οι δρόμοι τους αντάμωσαν ξανά στη Λισαβόνα στις 31 Ιανουαρίου 1996 για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Ο Λισμπόα σε ηλικία 37 ετών και 6 μηνών, ο Ουίλκινς σε ηλικία 36 ετών… «Ήμασταν στις βολές, όταν βρήκα την ευκαιρία και του μίλησα: "Γεια σου Ντομινίκ! Δεν με θυμάσαι αλλά είχαμε παίξει αντίπαλοι όταν το κολέγιό σου αντιμετώπισε την Πορτογαλία. Πάνε πολλά χρόνια από τότε…". Μου απάντησε σαν ένας πραγματικός τζέντλεμαν: "Βέβαια σε θυμάμαι, είσαι ο τύπος που σουτάρει πολύ καλά με την εθνική ομάδα του". Δεν είμαι σίγουρος αν όντως με θυμόταν, όμως ήταν κάτι πολύ όμορφο και ευγενικό εκ μέρους του. Στο πρώτο ημίχρονο ήμασταν μπροστά στο σκορ (49-43) όταν ο Ουίλκινς έβγαλε μια τρομερή φάση κάνοντας ένα κάρφωμα στο πρόσωπο του Ζαν-Ζακ Κονσεϊσάο και στη συνέχεια γύρισε και τον κοίταξε υποτιμητικά. Πήγαμε στα αποδυτήρια και ο Ζαν-Ζακ μου είπε: "Στο δεύτερο ημίχρονο, αν έχω την ευκαιρία θα του κάνω το ίδιο! Θα καρφώσω στα μούτρα του"! Και το έκανε! Θυμάμαι πως βγάλαμε αιφνιδιασμό, ο Κονσεϊσάο πήρε την μπάλα στο κέντρο, εγώ έφυγα στο ένα "φτερό", ένας συμπαίκτης μας στο άλλο και ο Ντομινίκ βρέθηκε απέναντί μας, μόνος του στο ζωγραφιστό. Περίμενα να μου δώσει πάσα για να τελειώσω τη φάση όμως ο Ζαν-Ζακ πήδηξε μπροστά του και κάρφωσε σαν σκύλος! Μπουμ!!! Στα μούτρα του Ουίλκινς! Κερδίσαμε εκείνο το ματς, ήταν κάτι απίστευτο, από τη στιγμή μάλιστα που υπήρχε η φήμη πως ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού είχε δώσει στον Ντομινίκ το βάρος του σε χρυσάφι σαν μπόνους»! Η Μπενφίκα επικράτησε με σκορ 96-87 και ο 37χρονος Κάρλος Λισμπόα τελείωσε τον αγώνα με 32 πόντους (12/12 βολές, 1/4 δίποντα, 6/15 τρίποντα) στα 34 λεπτά που έμεινε στο παρκέ.

ΟΙ ΠΟΡΤΟΓΑΛΟΙ ΓΕΜΙΣΑΝ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΚΑΛΗ

Οι «Αετοί» της Λισαβόνας έχουν να επιδείξουν τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του πορτογαλικού μπάσκετ στη διοργάνωση. Μάλιστα τη σεζόν 1994-'95 επικράτησαν του ΠΑΟΚ στην Πορτογαλία, όταν στον «Δικέφαλο του Βορρά» αγωνίζονταν ακόμα ο Πέτζα Στογιάκοβιτς, ο Σάβιτς, ο Κόρφας, ο Γαλακτερός και ο Μπουντούρης! Οι Ίβηρες επικράτησαν με 77-75, σε έναν αγώνα όπου ο Ζαν-Ζαν Κονσεϊσάο είχε 31 πόντους με 8/11 βολές, 7/10 δίποντα και 3/4 τρίποντα! Πάντως, ο Κάρλος Λισμπόα δεν θα ξεχάσει ποτέ τον αγώνα με το Νίκο Γκάλη και την σπουδαία κίνηση του «Γκάνγκστερ». «Το γήπεδο της Μπενφίκα ήταν γεμάτο με 5.000 κόσμο για να δουν τον Γκάλη! Χάσαμε για 6-7 πόντους (σ.σ. 69-76) όμως δεν μπόρεσα να παίξω στα τελευταία 10 λεπτά επειδή χτύπησα το γόνατό μου. Ήμουν σε τρομερή κατάσταση και θυμάμαι τον Νίκο να φωνάζει στους συμπαίκτες του: "Παίξτε άμυνα επιτέλους"! Μετά το τέλος του αγώνα έπρεπε να πάω στα αποδυτήρια μαζί με τον γυμναστή και τον φυσιοθεραπευτή μου, όταν ξαφνικά χτύπησε η πόρτα. Ήταν ο Γκάλης και ήθελε να μάθει πως ήταν το γόνατό μου! Ένας απίστευτος άνθρωπος και παίκτης, μου άρεσε πολύ να τον βλέπω να παίζει! Επίσης, ο Αλβέρτης ήταν τότε ένα νεαρό παιδί, με δύναμη που έτρεχε πίσω μου κάθε φορά και δεν ήθελε να μου δώσει την ευκαιρία να σουτάρω! Με κυνηγούσε παντού, έπρεπε να είμαι πιο γρήγορος από αυτόν για να καταφέρω να σκοράρω». Τον Φεβρουάριο του 1996 η Μπενφίκα έδωσε τον τελευταίο της αγώνα στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών. Στις 14/2 οι Λουζιτανοί ηττήθηκαν με 94-106 από την Μπαρτσελόνα, σε ένα παιχνίδι όπου ο Λισμπόα κρέμασε τα παπούτσια του σε ευρωπαϊκούς αγώνες, μετρώντας 18.2 πόντους, 3 ασίστ και 1.1 ριμπάουντ στην τελευταία χρονιά του στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Η ΠΟΡΤΟ, Η ΟΒΑΡΕΝΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Τη σεζόν 1997-'98 η Πόρτο ήταν η μια από τις πέντε πρωτοεμφανιζόμενες ομάδες του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μαζί με τη Ρασίνγκ Παρί, την PTT, την ΑΕΚ και τη Χάποελ Ιερουσαλήμ. Ο ενθουσιασμός του πρωτάρη, πάντως, δεν ήταν αρκετός για τους Πορτογάλους που ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους στη διοργάνωση με ρεκόρ 0-16. Εκείνη τη σεζόν η Πόρτο αντιμετώπισε τον ΠΑΟΚ (71-88 εντός, 50-84 εκτός) και τον Ολυμπιακό (63-92 εντός, 54-73 εκτός) στην πρώτη και τελευταία συμμετοχή της στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Τα επόμενα χρόνια συμμετείχε στο Κύπελλο Κόρατς, το Σαπόρτα και το Champions Cup, αντιμετωπίζοντας μάλιστα τον Ηρακλή (1999-'00) και τον Άρη (2000-'01). Τη σεζόν 2000-'01 ο Ολυμπιακός του Ηλία Ζούρου συμμετείχε στον Γ' όμιλο της παρθενικής EuroLeague μαζί με τη Χάποελ Ιερουσαλήμ, τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Ολίμπια Λιουμπλιάνα, την Μπένετον Τρεβίζο και την πορτογαλική Οβαρένσε. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα απέναντι στους Ίβηρες (53-100 στην Πορτογαλία, 101-67 στο ΣΕΦ) που αποχαιρέτησαν με ρεκόρ 0-10. «Η Πορτογαλία είναι μια ποδοσφαιρική χώρα… Δεν είναι εύκολο να επιβιώσει κάποιο άλλο σπορ. Εδώ, πρώτο είναι το ποδόσφαιρο, δεύτερο το ποδόσφαιρο, τρίτο το ποδόσφαιρο… Μετά έρχονται όλα τα άλλα. Εξάλλου, υπάρχουν μεγάλες διαφορές στα μπάτζετ ανάμεσα στην Πορτογαλία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Όταν σταμάτησε η δική μου γενιά, υπήρξε ένα κενό 10 χρόνων που δεν έγινε σωστή δουλειά όσον αφορά την προώθηση του αθλήματος, δεν είχαμε Πορτογάλους παίκτες που να λειτουργούν ως σημεία αναφοράς στις ομάδες τους. Μακάρι κάποια στιγμή να βρεθούμε ξανά στο top επίπεδο» κατέληξε ο θρύλος του πορτογαλικού μπάσκετ που η φανέλα του με το 7 είναι η μοναδική που έχει αποσύρει η μπασκετική Μπενφίκα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Cover photo: Άννα Μαρία Καλογεράκη