Λούκα Βιλντόζα: Στον δρόμο που χάραξαν οι Αργεντίνοι της Μπασκόνια
Είναι αλήθεια ότι αυτός ο χαρακτηρισμός εμπεριείχε αρκετή δόση υπερβολής, ενδεχομένως να τον προκάλεσε ο ίδιος ο άλλοτε star της Εθνικής Αργεντινής για να δικαιολογήσει και την εισήγησή του και αντλήθηκε από δύο στοιχεία. Βλέπετε, ο Πάμπλο Πριχιόνι ήταν ο άνθρωπος που κίνησε τα νήματα για την απόκτηση του, πριν καλά-καλά αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας των Βάσκων (2017). Ήταν η τελευταία ενεργή χρονιά του, αλλά είχε ξεκάθαρη άποψη για το ποιόν του συμπατριώτη του. Αυτή σχηματίστηκε μέσα από την παρακολούθηση αγώνων στο Πρωτάθλημα Αργεντινής όπου ο Βιλντόζα έκανε εξαιρετικά πράγματα. Το δεύτερο στοιχείο είχε να κάνει με το σουλούπι και την κοινή πορεία. Αμφότεροι έκαναν τα πρώτα μπασκετικά βήματά της στη Ραμάγιο.
Το άστρο του Αργεντίνου γκαρντ έλαμψε με τη φανέλα της Κίλμες, την οποία υπηρέτησε για πέντε χρόνια (2012-17). Μάλιστα, όταν το 2016 η Μπασκόνια απέκτησε τα δικαιώματά του και κίνησε τις διαδικασίες για τη μετακόμισή του στην Ισπανία, αλλά και τον δανεισμό του σε ομάδα δεύτερης κατηγορίας του ισπανικού Πρωταθλήματος, ο 24χρονος ύψωσε ανάστημα κι έθεσε ως όρο πραγματοποίησης της μεταγραφής, την παραμονή του (υπό τη μορφή δανεισμού) στην Κίλμες. Ίσως να μην ένιωθε έτοιμος να αποχωριστεί την οικογένειά του, αλλά και τη γιαγιά του Αντζέλικα η οποία του έχει δωρίσει μια μπάλα του μπάσκετ σε ηλικία τριών ετών κι αυτή εξελίχθηκε σε μεγαλύτερο έρωτα της ζωής του. Πάντως, ο πατέρας του και πρώην παίκτης της Πεναρόλ, Μαρσέλο Βιλντόζα, ήταν θετικός προς την κατεύθυνση της άμεσης μετακόμισής του στην Ισπανία.
Είναι επίσης αλήθεια ότι ο Βιλντόζα έγινε επιφυλακτικός και λόγω των σοβαρών τραυματισμών που κλήθηκε να διαχειριστεί, τα οποία ουσιαστικά φρέναραν την εξέλιξή του. Για την ακρίβεια, μέσα σε διάστημα τριών χρόνων (από τα 17α του χρόνια έως και τα 20) αντιμετώπισε δύο κατάγματα στους καρπούς, ένα στον βραχίονα κι έναν στον αστράγαλο. Δηλαδή, όταν αισθάνθηκε έτοιμος για την… απογείωσή του, ήταν συνεχώς στο χειρουργείο.
Σε βάθος τουλάχιστον 20ετίας, η Μπασκόνια έχει χτίσει τον δικό της μύθο γύρω από τους Αργεντίνους παίκτες (σ. σ. Μαρσέλο Νικολά, Αντρες Νοτσιόνι, Φαμπρίτσιο Ομπέρτο, Βάλτερ Χερμάν, Λουίς Σκόλα, Πάμπλο Πριχιόνι είναι οι πιο γνωστοί από τους Αργεντίνους που πέρασαν από τη χώρα των Βάσκων) και ο Βιλντόζα εντάχθηκε στη συγκεκριμένη συνομοταξία, δίχως όμως (μέχρι στιγμής) να τίθεται ζήτημα σύγκρισης με τους παραπάνω.
Στην πραγματικότητα, η φετινή χρονιά πρέπει να εξελιχθεί σε σεζόν καθιέρωσης καθώς εμπεριέχει μεγαλύτερο επίπεδο ευθύνης σε σχέση με τις δύο που προηγήθηκαν, δίχως όμως μέχρι στιγμής να έχουν κατατεθεί σχετικά πειστήρια. Ο κοινός παρονομαστής του πέρσι με το φέτος είναι ότι ο Αργεντίνος καλείται και πάλι να μπει στα παπούτσια του Τζέισον Γκρέιντζερ καθώς ο τελευταίος είναι ο βασικός πλέι μέικερ της Μπασκόνια αλλά, όπως συνέβη την περίοδο 2018-19 έτσι και φέτος ταλαιπωρείται από σοβαρό τραυματισμό.
Μέχρι στιγμής, ο Βιλντόζα δεν έχει ξεφύγει από τον χαρακτηρισμό του… χρήσιμου εργαλείου, καθότι δεν έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα. Αυτό αποτυπώνεται και μέσα από τη γλώσσα των αριθμών. Πέρυσι, τελείωσε τη σεζόν με 9.1 πόντους κατά μέσο όρο με ποσοστό ευστοχίας στο μακρινό σουτ άνω του 37%, φέτος σκοράρει λιγότερο (7.9), σουτάρει με χαμηλότερο ποσοστό (32.5%), ενώ σε επίπεδο δημιουργίας βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο.
Βέβαια, η σεζόν είναι μεγάλη, η κανονική διάρκεια της Euroleague δεν έχει φτάσει ούτε στο… 1/3 της, οπότε το μέλλον θα δείξει αν ο 24χρονος Αργεντίνος θα μπει στο γκρουπ των συμπατριωτών του, αυτών δηλαδή που τους έχουν σαν «σημαίες» στη χώρα των Βάσκων.
