Κράτα με να σε κρατώ, ν' ανεβούμε το... βουνό

Σε δύσκολες περιόδους λίγα καταφέρνεις αν είσαι μόνος σου. Αντιθέτως πετυχαίνεις πολλά αν έχεις βοήθεια. Αν έχεις κάποιον δίπλα σου να σε κρατήσει όρθιο.

Ο (πρωτ)αθλητισμός είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας μας. Για αυτό και ο συγκεκριμένος τίτλος στο κείμενο.

Ο Ολυμπιακός σε αυτό το δύσκολο διάστημα που πέρασε (χρησιμοποιώ αόριστο), λειτούργησε όπως κάνει τα τελευταία χρόνια. Ο ένας γύρισε στον άλλον και άπλωσε το χέρι για να πορευτούν μαζί.

Παίκτης σε παίκτη. Παίκτης σε προπονητή και τούμπαλιν. Ομάδα σε κόσμο.

Μην ξαναγράφω για πίστη και υπομονή. Tα έγραψα πριν λίγες μέρες. Μόνο έτσι όμως ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το... βουνό της Euroleague.

Ο Ολυμπιακός νίκησε τη Ρεάλ παίζοντας μπάσκετ πολύ κοντά σε αυτό που επιθυμεί ο Ντέιβιντ Μπλατ. Ειδικά το πρώτο ημίχρονο ήταν σκέτη απόλαυση με τα καλάθια να είναι διαδοχικά, με πολλά τρίποντα, με αρκετές τάπες.

Το πρώτο ημίχρονο ήταν ένα «κονσέρτο για πολυβόλα» με κάθε ομάδα να ευστοχεί από 8 φορές πίσω από τα 6.75 αν και αρχικά τουλάχιστον έδειξαν διαφορετική διάθεση.

Ο μεν Λάσο πόσταρε τον Τίμα με τον Ντεκ, ο δε Μπλατ είδε τους παίκτες του να πηγαίνουν κοντά στο καλάθι. Απλά ο Ταβάρες τους το χάλασε λίγο γιατί παρά το γεγονός πως έβγαινε πιο μακριά, έχει τόσο μεγάλα χέρια που ένα βηματάκι έκανε και βρισκόταν εκεί που έπρεπε για να κόψει ή να αλλοιώσει την καμπύλη του σουτ.

ΣΧΗΜΑ ΜΕ ΤΡΙΑ ΓΚΑΡΝΤ

Στο αμέσως προηγούμενο μπλογκ έγραφα για την ανάγκη καλής απόδοσης δύο γκαρντ στα ματς και δεν πέρασαν 48 ώρες και… ξεπήδησαν τρία. Ο Ουίλιαμς Γκος ήταν φουλ επιθετικός, εμπιστεύτηκε το floater και δικαιώθηκε δίνοντας ταυτόχρονα δαιμονισμένο ρυθμό.

Δεν ξέρω αν θα γίνει συνήθεια η είσοδος του Σπανούλη από τον πάγκο, αλλά χθες μια χαρά λειτούργησε. Μπήκε μόλις μετά από 2:33 λόγω της κακής άμυνας του Τίμα και αμέσως έκανε αισθητή την παρουσία του.

Το πρώτο ημίχρονο του Σπανούλη ήταν βγαλμένο από τον ημιτελικό του 2013 στο Λονδίνο. Ο Καμπάτσο δεν τον προλάβαινε, ο Κάρολ δεν τον έβλεπε και με 4/4 τρίποντα ήταν αυτός που έδωσε την πρώτη ώθηση.

Τέλος ο Στρέλνιεκς σε δεύτερο συνεχόμενο ματς ήταν άφαντος στο πρώτο ημίχρονο και στο δεύτερο έκανε… παπάδες σκοράροντας και τους 15 πόντους σε αυτό το διάστημα. Ο Λετονός ειδικά στο ξεκίνημα του τελευταίου δεκαλέπτου με το σκορ ισόπαλο πήρε την ομάδα από το (απλωμένο για βοήθεια) χέρι.

Το έχω γράψει και θα το γράψω. Η εξέλιξη ενός αγώνα αποφασίζεται κατά 90% από τα γκαρντ διότι πολύ απλά αυτά έχουν τη μπάλα στα χέρια τους και αυτά αποφασίζουν.

Ο Μπλατ έκλεισε τον αγώνα στο Μόναχο με τρία γκαρντ και το έκανε και στο ΣΕΦ χθες βράδυ. Μάλιστα έδωσε περισσότερο χρόνο στο σχήμα με τους τρεις κοντούς αφού έπαιξε έτσι από το 34’ του παιχνιδιού.

ΔΥΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ Η ΡΕΑΛ

Η Ρεάλ πάντως είχε δύο εκπληκτικά διαστήματα στο ματς, ωστόσο θεωρώ πως στο 10- 0 του δεύτερου δεκαλέπτου, οι Πειραιώτες τη βοήθησαν να επιστρέψει στο ματς.

Ο Λάσο με ένα συγκεκριμένο σύστημα έβγαλε δύο φορές στο low post τον Τόμπκινς με τον Μάντζαρη. Για να αποφευχθεί το καλάθι αντί να γίνει κάποιο φάουλ (δεν είχαν συμπληρωθεί τα ομαδικά), έφευγε παίκτης από τη δυνατή πλευρά για παγίδα και με τρεις πάσες βρήκαν δύο ελεύθερα τρίποντα οι Κάρολ και Φερνάντεθ.

Έχω την εντύπωση πως οι παίκτες έδρασαν αυτοβούλως στις δύο αυτές άμυνες.

Για το δεύτερο καλό διάστημα της Ρεάλ, αυτό στο τρίτο δεκάλεπτο ευθύνεται ο Καμπάτσο και μόνο. Ο Αργεντινός γκαρντ είναι από τους καλύτερους δημιουργούς της διοργάνωσης και με άριστες πάσες πρόσφερε εύκολα σουτ στους συμπαίκτες του.

Η σβελτάδα του και ο τρόπος που δημιουργούσε ρήγμα στη ρακέτα του Ολυμπιακού ήταν μοναδικός.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΠΛΑΤ ΚΑΙ ΣΤΡΕΛΝΙΕΚΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Ο Μπλατ δεν ήθελε στο παρκέ τον Κάρολ και τον Καμπάτσο. Ξεκάθαρα. Κανείς άλλος δεν τον ενοχλούσε.

Για τον Αργεντινό δε μπορούσε να κάνει τίποτα. Για τον Αμερικανό όμως από τη στιγμή που έκανε τρίτο φάουλ, έπαιξε τουλάχιστον τρεις φορές κάποια κίνηση με τον Ουίλιαμς Γκος τον οποίο μάρκαρε. Φυσικά με σκοπό να τον φορτώσει με τέταρτο φάουλ και να αναγκάσει τον Λάσο να τον αποσύρει.

Δεν του βγήκε, αλλά το σκέφτηκε σωστά.

Επίσης ο Μπλατ ήθελε να εκμεταλλευτεί την παρουσία του Πρέπελιτς στο παρκέ. Ο Σλοβένος δεν είναι point guard, έπαιξε αναγκαστικά και ο Ολυμπιακός το εκμεταλλεύτηκε πέρα ως πέρα.

Ο Λάσο θέλοντας να δώσει ανάσες στον Καμπάτσο, τον ξεκίνησε στην τελευταία περίοδο, αλλά μετά από ένα τρίλεπτο τον απέσυρε αφού ήδη οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πάρει διαφορά 6 πόντων.

Ο Στρέλνιεκς από το 55-55 κι έπειτα λειτούργησε ηγετικά. Πολλά καλάθια είτε με σουτ είτε με διείσδυση και ήταν αυτός που βοήθησε τους υπόλοιπους να ανακτήσουν την κλονισμένη (μετά το τρίτο δεκάλεπτο) ψυχολογία τους.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΤΣ

Η προσπάθεια για κάρφωμα του Πρίντεζη στο πρόσωπο του Ταβάρες δείχνει αυτοπεποίθηση. Μπορεί να δέχτηκε κόψιμο, αλλά και μόνο που τόλμησε ήταν αρκετό.

Η Ρεάλ περίπου 8’ στο τελευταίο δεκάλεπτο σκόραρε μόνο με βολές.

Πρόβλημα οι βολές και σε ντέρμπι, παίζουν ρόλο.

Ο Μιλουτίνοφ με 8 πόντους έκανε 25 ranking και μάλιστα με αντίπαλο τον Ταβάρες. Επίσης δεν τον έχω ξαναδεί ποτέ να τρέχει πιο γρήγορα το παρκέ.

Η Ρεάλ πήρε 9 επιθετικά ριμπάουντ στο δεύτερο ημίχρονο. Πολλά. Μόλις ένα είχε στο πρώτο ημίχρονο.

Ο Ολυμπιακός μπορούσε να κλείσει καλύτερα το παιχνίδι, αλλά πλήρωσε την απειρία των Αμερικανών του. Ίσως δεν ήταν απειρία, ίσως ήταν ο υπερβολικός ενθουσιασμός που τους οδήγησε σε βιαστικές επιλογές. Πάντως ο Ουίλιαμς Γκος μια χαρά τα πήγε από τη γραμμή των βολών στο τέλος. Ψυχραιμότατος με 6/6.

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός διαθέτει τρεις ηγέτες φέτος. Σπανούλης, Πρίντεζης και Μπλατ. Αυτή η τριάδα είναι ικανή να τον κρατήσει στα δύσκολα και να τον οδηγήσει ψηλά.

ΥΓ 2: Η καλύτερη φετινή ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ.

ΥΓ 3: Δε φαντάζομαι τι θα μπάσκετ θα βλέπουμε όταν ανέβει αγωνιστικά και ο Παπανικολάου. Θεωρώ δεδομένο πως θα ανέβει, αρκεί να μην του γίνει εμμονή και του… μπει στο κεφάλι του. Έμπειρος είναι και είμαι σίγουρος πως ξέρει τον τρόπο.

ΥΓ 4: Η Ρεάλ μέχρι το τζάμπολ διέθετε την καλύτερη άμυνα της Euroleague. Ο Ολυμπιακός της έβαλε 29 πόντους στο δεκάλεπτο και 52 στο ημίχρονο.