Δύο κάλοι στέρησαν στον Ολυμπιακό το Final 4

Η Euroleague ολοκληρώθηκε για τον Ολυμπιακό αφού μέσα σε μία νύχτα στο ΣΕΦ έχασε αυτό για το οποίο μόχθησε 30 αγωνιστικές. Το πλεονέκτημα έδρας δεν το ξαναπήρε ποτέ πίσω αφού η Ζαλγκίρις αποδείχτηκε καλύτερη από τους Πειραιώτες.

Οι λόγοι του αποκλεισμού είναι πολλοί. Θα προσπαθήσω να τους αναφέρω χωρίς όμως συγκεκριμένη σειρά.

Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που εδώ και 8 μήνες παίζει με 2 ξένους κι αν κάτσει η μπίλια σε κανά ματς και βρεθεί και τρίτος. Μιλουτίνοφ, Στρέλνιεκς και μόνο ο Ρόμπερτς έδειξε την ποιότητά του σε κάποια ντέρμπι. Στα συν του αυτό με τα ντέρμπι.

Οι επιλογές ξένων και ο τρόπος διαχείρισης τους αποτελούν ευθύνη των προπονητών, ωστόσο και αρκετοί από αυτούς δεν έχουν τη νοοτροπία της Ευρώπης, αλλά του ΝΒΑ.

Δεν είναι κακό, αλλά Μπράουν και Τόμπσον έχουν μάθει σε αυτό το «έλα μωρέ δεν έγινε τίποτα που χάσαμε, αύριο παίζουμε άλλο ματς».

Οπότε στο θέμα των ξένων παικτών φταίει και η αδιαφορία τους και η αποτυχία του Σφαιρόπουλου να τους εντάξει στην ομάδα.

Ευθύνες όμως έχουν και οι Έλληνες παίκτες. Δε γίνεται να τα περιμένουν όλα από τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη. Ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη τον περίφημο ελληνικό κορμό του ο οποίος δεν έδειξε συνέπεια στη σειρά των playoffs.

Θυμάμαι τον Μάντζαρη να αποκλείει μόνος του κοτζάμ Μπαρτσελόνα και με μειονέκτημα έδρας και τώρα έπαιξε ενάμιση ματς καλό και δυόμιση άσχημα.

Θυμάμαι τον Παπανικολάου να κάνει ματσάρες με την Εφές και τώρα τον έβλεπα να βγάζει περισσότερη ενέργεια στο να διαμαρτύρεται στους διαιτητές όλη την ώρα παρά στο μπάσκετ. Πολλή γκρίνια ο «Παπ» από τα αγωνιστικά μέχρι και τη media day, αλλά αυτό έχει να κάνει και με το ;oτι δεν αισθάνεται καλά λόγω του τραυματισμού του (θα διαβάσετε σχετικό ΥΓ).

Αυτά τα έχουμε δει με τα μάτια μας και ξέρουμε πως μπορούν να τα κάνουν. Για αυτό τα αναφέρω.

Φυσικά και το μεγαλύτερο μερίδιο αναλογεί στον Σφαιρόπουλο. Ο Ολυμπιακός δεν παρουσίασε νέα πράγματα και ειδικά στην επίθεση φάνηκε πολύ προβλέψιμος. Αυτό φυσικά έγινε ακόμη πιο έντονο διότι αντιμετώπισε μία επιθετική μηχανή η οποία λειτουργούσε άψογα και φάνηκε ακόμη πιο πολύ η διαφορά επειδή μπήκε σε διαδικασία σύγκρισης.

Τις επιλογές στο Game 3 να μη χρησιμοποιήσει τον Ρόμπερτς και να αφήσει τον Πρίντεζη στο παρκέ όταν η διαφορά ήταν στους 17 πόντους δεν είναι ανάγκη να τις να αναφέρω εγώ.

Να είμαστε δίκαιοι όμως…. έχουμε φτάσει στο σημείο να βρέχει έξω και να κατηγορούμε τον Σφαιρόπουλο. Δε φταίει για όλα όσα συμβαίνουν.

Δουλεύει, προσπαθεί, μάχεται σε μία ομάδα που καθοδηγεί τέταρτο χρόνο. Μεγάλο διάστημα. Ναι κάνει λάθη, αλλά ποιος δεν κάνει; Κάνει και σωστά φυσικά, αλλά στην ήττα και τον αποκλεισμό ο κόσμος το δικό του κεφάλι θα ζητήσει.

Στην Euroleague από τον Απρίλιο κι ύστερα ένα πράγμα μετράει. Να είσαι στην καλύτερη σου κατάσταση τη συγκεκριμένη εποχή.

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν και για αυτό φταίνε οι πολλοί και μαζεμένοι τραυματισμοί. Παίκτες με ενέσεις, με έντονους πόνους που δε μπορούσαν καν να προπονηθούν. Δε γίνεται να δουλέψει μία ομάδα με 10-11 παίκτες στην προπόνηση, όταν οι 5 από αυτούς βλέπουν παρκέ στα ματς για ελάχιστο χρόνο.

Βέβαια σκέφτομαι πως ο κόουτς δύο χρόνια τώρα δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία τους τραυματισμούς, αλλά το έκανε τώρα.

Θα είναι λάθος αν στον Ολυμπιακό πιστέψουν πως για όλα φταίνε οι τραυματισμοί. Υπήρξαν κι άλλα λάθη όπως ανέφερα πιο πάνω.

ΠΑΜΕ ΣΤΟ GAME 4

Με την πλάτη στον τοίχο ο Ολυμπιακός έπρεπε να ρισκάρει και ο Σφαιρόπουλος το έκανε, αλλά στάθηκε άτυχος.

Το αδύνατο σημείο της Ζαλγκίρς είναι το τρίποντο και της το έδωσε απλόχερα ώστε να προστατέψει τη ρακέτα του και να μην ξαναδεί 16/19 δίποντα σε ένα ημίχρονο. Η εντολή ήταν ξεκάθαρη, «αφήνουμε το σουτ εκτός από τον Πάνγκος και τον Μιλάκνις».

Ο Ρόμπερτς όσα έβαζε μπροστά τα δεχόταν πίσω από τον Καναδό γκαρντ. Η επιλογή να παίξουν under τον Μίσιτς ήταν σωστότατη, αλλά ο Σέρβος τους τιμώρησε με 3 τρίποντα. Καλά εδώ έβαλε ο Ουλανόβας τρία τρίποντα που πετάει τη μπάλα σα να ρίχνει σφαίρα σε Ολυμπιακούς Αγώνες, που έκανε airball ανενόχλητος στέλνοντας τη μπάλα 2 μέτρα από τη στεφάνη στο ΣΕΦ.

Είναι και να σε θέλει λίγο και τον Ολυμπιακό δεν τον ήθελε.

ΟΙ δύο προπονητές είχαν δημιουργήσει στο μυαλό τους τα ζευγαρώματα και ο Ολυμπιακός μόνιμα ακολουθούσε.

Όταν έβαζε ο Γιασικεβίτσιους τον Ντέιβις έμπαινε ο ΜακΛιν. Όταν έμπαινε ο Καβαλιάουσκας, έμπαινε ο Μιλουτίνοφ. Μόνο που ο Σέρβος έπαιζε με ένα πόδι και δεν άντεχε. Ο ΜακΛιν στην άμυνα στο συγκεκριμένο ματς ήταν χειρότερος ίσως κι από τον Ουίλτζερ.

Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε…

Δε γίνεται να παίζεις τελικό και να δέχεσαι 51 πόντους σε 20 λεπτά. Σε τέσσερα δεκάλεπτα δέχτηκαν 23, 28, 27, 23.

Δε γίνεται να ξεκινά η τρίτη περίοδος και σε δύο συνεχόμενα mismatch Ντέιβις με Παπανικολάου να μη γίνεται φάουλ χαμηλά και να δέχεται 4 πόντους.

Βούταγε ο Γιανκούνας στο +15 και του Ολυμπιακού κοιτούσαν.

Και μετά μας φταίει ο Σφαιρόπουλος μόνο…

ΓΙΑ ΔΥΟ ΚΑΛΟΥΣ ΔΕΝ ΠΗΓΕ FINAL 4

Πιστεύω ακράδαντα πως με τον Πρίντεζη υγιή, ο Ολυμπιακός θα βρισκόταν στο Βελιγράδι. Για δύο κάλους όμως έχασε η ομάδα ένα Final 4 κι ο ίδιος παραλίγο να χάσει δύο δάχτυλα στο πόδι του.

Μηνίσκο να είχε πάθει το παιδί, θα είχε μπει νωρίτερα από μήνα και τώρα για δύο κάλους έχει μείνει τόσο καιρό έξω. Έφτασε στο σημείο να μην τον πιάνει η ένεση. Δώδεκα έκανε. Ψυχολογικά ράκος. Στα ματς που έπαιξε έσερνε το πόδι του.

Θεωρώ αδιανόητο και απαράδεκτο το 2018 αθλητής να μένει έξω ένα μήνα και να υποφέρει τόσο πολύ για δύο κάλους στα δάχτυλα του ποδιού του!

Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει οι Αγγελόπουλοι να αναζητήσουν και να αποδώσουν ευθύνες. Ποιος φταίει για αυτό που συνέβη; Ποιος ευθύνεται που δύο κάλοι κράτησαν εκτός playoffs το καλύτερο «τεσσάρι» της Ευρώπης; Ο ιατρός; Ο δερματολόγος; Οι προπονητές; Ποιος;

ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ

Η στάση μου είναι γνωστή. Ταμείο και κριτική στο τέλος. Υπάρχει ακόμη ο δύσκολος στόχος του πρωταθλήματος. Δύσκολος και γιατί η ομάδα αυτή τη στιγμή δεν παίζει καλά (αργούν βέβαια οι τελικοί) και γιατί δεν έχει βρει ο Σφαιρόπουλος τρόπο να παίξει άμυνα τους Αναστόπουλους και τους Παναγιώτου που θα παρουσιάζονται.

Ενδεχόμενη απώλεια τίτλου για δεύτερη σερί σεζόν θα αποτελεί παταγώδη αποτυχία και σίγουρα θα φέρει αλλαγές. Ακόμη όμως υπάρχει ο στόχος.

Και πιστέψτε με αν κατακτήσει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός με μειονέκτημα έδρας κανείς δε θα θυμάται την Ζαλγκίρις.

Μέχρι τότε προτείνω ηρεμία και μακριά από την καταστροφολογία. Λάθη έγιναν, γίνονται και θα γίνουν. Απλά στην κρισιμότερη καμπή της σεζόν και με την ομάδα να μην πείθει, δεν ωφελεί σε τίποτα η απαξίωση κι ο χλευασμός.

Εξάλλου όταν αγαπάς κάτι στα δύσκολα φαίνεται.

ΥΓ: Ο Ντέιβις κάνει φάουλ στον ΜακΛίν χτυπώντας του το χέρι. Ο σέντερ του Ολυμπιακού πονάει τόσο πολύ που μορφάζει και κάνει 2 λεπτά να εκτελέσει. Αντί να ζητήσει αλλαγή αφού δε μπορούσε να εκτελέσει, έκανε τον καμπόσο και είχε 0/2.

ΥΓ 2: Όταν δεν πατάς καλά στο γήπεδο, βγάζεις εκνευρισμό. Αυτό συμβαίνει με τον Παπανικολάου ο οποίος ταλαιπωρείται από τις 10 Μαρτίου με τα γόνατά του. Πολλή γκρίνια. Διαβάστε όμως τον παρακάτω διάλογο μια στιγμή ο οποίος εκτυλίχθηκε στον πάγκο της ομάδας.

Τόμιτς: Κώστα πονάς;

Παπανικολάου: Πονάω, αλλά ποιος τον γαμάει τον πόνο τώρα, βάλτε με μέσα.

Πώς να τους πεις κάτι μετά;

ΥΓ 3: Τσάμπα ο φόβος και τα mentions για τον Ιερεθουέλο και τον Γιαβόρ.

ΥΓ 4:Ο Τόμιτς έκανε μανούρα με τον Γιασικεβίτσιους και ο Σφαιρόπουλος ήταν στην άλλη άκρη του πάγκου.