Die another day!

To είχε πει ο ανέκαθεν ευφυής και χιουμορίστας Δημήτρης Παπανικολάου μεσούντων των τελικών του πρωταθληματος της Α1 τη σεζόν 2000-01, ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό και αυτή η κουβέντα έχει το χάζι της...

Το χάζι της το έχει σίγουρα, και μένει να φανεί εάν έχει και την εφαρμογή της στο δράμα που περνάει ο Ολυμπιακός...

Βγήκε λοιπόν τότε από τα αποδυτήρια, ο «φον Δημητράκης» είδε μαζεμένους τους δημοσιογράφους να ξεροσταλιάζουν για μια δήλωση και τους ρώτησε: «Ξέρετε γιατί την πεθερά τη λένε ...Ελπίδα;». Δεν περίμενε απάντηση, την έδωσε μονάχος του...

«Γιατί η ρουφιάνα πεθαίνει τελευταία»!

Προφανώς αυτή η προσέγγιση κολλάει γάντι στην αποψινή περίσταση και στην αδήριτη ανάγκη του Ολυμπιακού να σηκώσει το ανάστημα του, να ισοφαρίσει τη σειρά και να σώσει την παρτίδα, με την προσδοκία να την επιμηκύνει, να την κουβαλήσει πίσω στο δικό του ταμπλό και να την κερδίσει.

Όντως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, απλώς με την κλινική εικόνα που παρουσιάζουν οι Πειραιώτες και με τη Ζαλγκίρις να τους έχει πάρει αμπάριζα, αυτή η ρουφιάνα φαίνεται πώς είναι διασωληνωμένη και επιζεί με μηχανική υποστήριξη. Το εάν και κατά πόσο θα γεμίσει τους πνεύμονες της με το απαραίτητο οξυγόνο και θα μπορέσει να πάρει εξιτήριο από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, είναι κάτι που θα φανεί προϊούσης της αποψινής νυκτός...

Αυτή η νύχτα είναι δύσκολη. Πολλώ λογιώ δύσκολη: αγωνιστικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά, πνευματικά και πάει λέγοντας...

Στριμωγμένος στα σχοινιά, στερημένος από το πλεονέκτημα έδρας, έχοντας σφυροκοπηθεί ανελέητα στον τρίτο αγώνα, όντας πίσω στο σκορ με 2-1, επηρεασμένος από τους τραυματισμούς και ανήμπορος να αντιδράσει στο κατά το μάλλον ή ήττον ρομποτικό παιχνίδι των Λιθουανών, ο Ολυμπιακός έχει μια επιλογή...

Να παίξει τα ρέστα του κι ό,τι ήθελε προκύψει!

Το πώς θα συμβεί αυτό και τίνι τρόπω ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και οι παίκτες θα επιδιώξουν να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων και να κάνουν... deflection σε αυτό που πολλοί πιστεύουν ότι είναι μοιραίο, νομοτελειακό και αναπόδραστο, θα φανεί πάνω στο παρκέ, αλλά σε κάθε περίπτωση ο Ολυμπιακός καλείται να διαχειριστεί μια όχι πρωτοφανή, αλλά πάντως ιδιάζουσα κατάσταση.

Του έχει ξανατύχει να παίζει τα ρέστα του σε σαράντα λεπτά και να κουβαλάει το άχθος της τελευταίας ευκαιρίας και του αγώνα χωρίς αύριο, αλλά ποτέ άλλοτε δεν φαινόταν να υστερεί σε δυνάμεις και λύσεις, όπως συμβαίνει στην τρέχουσα σειρά με τη Ζαλγκίρις. Ποτέ άλλοτε επίσης δεν συναντούσε τόσες δυσκολίες για να επιβάλει το δικό του παιχνίδι και να μανουβράρει ένα ματς όπως τον βολεύει...

Βεβαίως ο Ολυμπιακός δεν είναι μια ομάδα που τα παρατάει εύκολα, αν και εφέτος τον καρνέ του είναι γεμάτο όσο καμιά άλλη φορά από συντριβές σε αγώνες στους οποίους δεν κατάφερε να επιστρέψει. Διαθέτει ωστόσο το μέταλλο, τον εγωισμό και συν τοις άλλοις μπορεί να βγάζει (όπως συνέβη την περασμένη Παρασκευή) θυμό, ώστε να ανασηκώνεται ενώ βρίσκεται πεσμένος στο κανναβάτσο.

Αυτή τη φορά όμως πρέπει να καμουφλάρει κιόλας τις κτυπητές αγωνιστικές αδυναμίες του, να αναπληρώσει το έλλειμμα ενέργειας και ετοιμότητας βασικών παικτών του, να βελτιώσει αισθητά την εικόνα του, να γίνει πιο σκληρός στην άμυνα και λιγότερο προβλέψιμος την επίθεση, ώστε να φωνάξει «δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη»!

Η επί το κομψότερον και... κινηματογραφικότερον, «Die another day», σε μια αποστολή που –για να μείνω στο πνεύμα της ταινίας- ακόμη κι ο Τζέιμς Μποντ θα δυσκολευόταν να τη διεκπεραιώσει...

Στην ιστορία του στα play offs της Euroleague o Oλυμπιακός έχει παίξει έντεκα τρίτα ματς μακριά από το σπίτι του με απολογισμό μόλις μία νίκη (επί της Παρτίζαν Βελιγραδίου, στην ...τρελή σειρά του 1997 στην οποία δεν νίκησε κανείς γηπεδούχος) και δέκα ήττες!

Το τρίτο ματς με τη Ζαλγκίρις πάει, πέρασε. Τώρα υπάρχει το τέταρτο, που για μεν τους Λιθουανούς είναι το πρώτο match point, για δε τον Ολυμπιακό το τελευταίο αποκούμπι...

Οι Ερυθρόλευκοι δεν είναι άμαθοι σε τέτοιες καταστάσεις και σε Game 4, που τα έχουν φάει με το κουτάλι, είτε σε βολικές είτε σε ζόρικες συνθήκες. Απόψε καλούνται να παίξουν για ένατη φορά στην ιστορία τους έναν τέτοιο τέταρτο αγώνα, ο οποίος βεβαίως εμπίπτει στη δεύτερη κατηγορία και τηρουμένων των αναλογιών και δεδομένων των συνθηκών, μοιάζει να είναι ο δυσκολότερος από κάθε άλλον...

Το ‘χει πάντως ο Ολυμπιακός με τα εκάστοτε τέταρτα ματς, καθότι σε οκτώ από δαύτα μετρά έξι νίκες και δύο ήττες, με επί μέρους σκορ 3-0 στο ΣΕΦ και 3-2 μακριά από το σπίτι του...

Αυτή την εμπειρία τη βίωσε για πρώτη φορά στις 2 Απριλίου του 2009, όταν μετά την ήττα του με 71-63, νίκησε τη Ρεάλ στη Μαδρίτη με 78-75, έκανε το 3-1 και έκλεισε θέση στο Final 4 του Βερολίνου, μετά από δέκα χρόνια προσμονής.

Την Πρωταπριλιά του 2010, πάλι μετά από ήττα στον τρίτο αγώνα από την Πρόκομ, άλωσε τη Γκντίνια με 86-70, έκανε πάλι το 3-1 και σφράγισε την πρόκριση του στο Final 4 του Παρισιού.

Στις 31 Μαρτίου του 2011, στη Σιένα, γνώρισε την ήττα με 88-76 από την Μοντεπάσκι που του είχε αρπάξει το πλεονέκτημα έδρας στον Πειραιά και αποχαιρέτησε τη διοργάνωση με σκορ 1-3.

Στις 30 Μαρτίου του 2012 πήρε το αίμα του πίσω από τους Τοσκάνους τους οποίους νίκησε με 76-69 στο Νέο Φάληρο και προκρίθηκε στο Final 4 της Πόλης, όπου στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης.

Στις 19 Απριλίου του 2013 στην Κωνσταντινούπολη ηττήθηκε από την Εφές με 74-73, ισοφαρίσθηκε σε 2-2 και η σειρά σύρθηκε σε πέμπτο αγώνα, στον οποίο νίκησε και σφράγισε το εισιτήριο του με προορισμό το Λονδίνο, όπου πέτυχε το repeat.

Η επόμενη πράξη του έργου ανέβηκε στις 23 Απριλίου του 2014 στη σκηνή του ΣΕΦ, όπου ο Ολυμπιακός σημείωσε τη δεύτερη σερί νίκη του επί της Ρεάλ με 71-62 και ισοφάρισε σε 2-2 για να γνωρίσει την ήττα και τον αποκλεισμό στον πέμπτο αγώνα στη Μαδρίτη.

Ακριβώς έναν χρόνο αργότερα, στις 23 Απριλίου του 2015, ανήμερα της γιορτής του ο Γιώργος Πρίντεζης εκτέλεσε σε νεκρό χρόνο την Μπαρτσελόνα από τα 6μ.75 (71-68) και έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην τρίτη σερί νίκη και στην πρόκριση του Ολυμπιακού στο Final 4 της Μαδρίτης, με σκορ 3-1 και μάλιστα μετά από ήττα στον πρώτο αγώνα και σε πείσμα του μειονεκτήματος έδρας.

Το όγδοο Game 4 παίχθηκε στις 28 Απριλίου του 2017 και υπήρξε το φιλί της ζωής για τον Ολυμπιακό που μετά την ήττα του στον τρίτο αγώνα από την Αναντολού Εφές (που όπως τώρα η Ζαλγκίρις του είχε αρπάξει το πλεονέκτημα έδρας νικώντας στον Πειραιά) άλωσε το «Abdi Ipekci» με 74-62 και έσυρε τη σειρά στο πέμπτο ματς στο οποίο επικράτησε και προκρίθηκε στο Final 4 της Κωνσταντινούπολης.