Όχι άλλο κάρβουνο!

Λυπάμαι που το γράφω (με αφορμή το χθεσινό ναυάγιο του Ολυμπιακού στα νερά του Νεμούνας και του Νέρις) αλλά εάν είναι όλες οι ελπίδες μας σε αυτές τις σειρές των play offs να επαφίενται στο παρελθόν και στη στατιστική, τότε κλάψ’ τα Χαράλαμπε!

Η μάλλον -με το συμπάθιο κιόλας για το αγοραίο ύφος- αλλά μιας και το έφερε η κουβέντα στη ναυσιπλοία, τότε χεστήκαμε κι η βάρκα έγειρε!

Χθες λοιπόν ο Ολυμπιακός μαγάρισε την επέτειο του ρωμαϊκού θριάμβου του (24 Απριλίου 1997) , βρίσκεται πλέον με την πλάτη στον τοίχο, καλείται μέσα σε πέντε ημέρες να πετύχει δυο νίκες απέναντι σε μια ομάδα από την οποία έχει γνωρίσει τέσσερις ήττες στην τρέχουσα σεζόν, αλλά μπορεί ίσως να ποντάρει στο γεγονός ότι πέντε προκρίσεις του σε Final 4 φιλτραρίστηκαν μέσα από μεγάλες νίκες στο Game 4...

Σκοπεύω να ασχοληθώ επισταμένως με αυτή την υπόθεση, αύριο, απλώς χρήζει αναφοράς το γεγονός ότι σε οκτώ τέτοια ματς στο πλαίσιο σειρών best-of-five, οι Πειραιώτες έχουν να επιδείξουν έξι νίκες και δύο ήττες, με επί μέρους ρεκόρ 3-0 στο σπίτι τους και 3-2 μακριά από δαύτο...

Στον αντίποδα ο Παναθηναϊκός εναντιώνεται στο παρελθόν του: το ρίχνει στη λήθη και θα προσπαθήσει να το ανατρέψει και να χαράξει απόψε και την Παρασκευή μια νέα πορεία που θα κρατήσει ζωντανό το όνειρο της επιστροφής του στην ελίτ...

Θα προσπαθήσει επίσης να χαλάσει αυτός πρώτος τη ζαχαρένια των Μαδριλένων για τους οποίους η αποψινή βραδιά είναι μεγάλη στην κυριολεξία και μεταφορικά, πρώτα με τον τρίτο αγώνα τους στα play offs της Euroleague κόντρα στον Παναθηναϊκό και εν συνεχεία με τον πρώτο ημιτελικό του UEFA Champions League με την Μπάγερν στο Μόναχο!

Πριν από τον Κριστιάνο Ρονάλντο θα (επαν)εμφανιστεί επί σκηνής ο Σέρχιο Γιουλ και δεν ξέρω, εάν αυτό είναι καλό ή κακό γιατρέ μου!

Στην κορύφωση του fair play και της συναδελφικής αλληλεγγύης ο Μάικ Τζέιμς καλωσόρισε με ένα ενθουσιώδες και πολύ αγαπησιάρικο μήνυμα τον Ισπανό ομόλογο του, αλλά προφανώς μέσα στο γήπεδο θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι!

Ο Πασκουάλ τόνισε ότι οι Πράσινοι έχουν προετοιμασθεί ώστε να αντιμετωπίσουν (και) τον Γιουλ, ωστόσο θαρρώ πως αυτό το ζήτημα δεν απασχολεί μονάχα τον Τσάβι, αλλά και τον ομόλογό του στην αντίπερα όχθη: όσο προβληματίζει τον προπονητή του Παναθηναϊκού αυτή η νέα συνθήκη, άλλο τόσο –κι ακόμη περισσότερο- μπορεί να βάλει τον Πάμπλο Λάσο σε μια διαδικασία αναδιανομής των ρόλων και αλλαγής σχεδίου πλεύσης, μετά από οκτώ ολόκληρους μήνες...

Σε κάθε περίπτωση οι πρωταθλητές Ελλάδος δεν έχουν την πολυτέλεια να πάνε πάσο, χώρια η αδήριτη ανάγκη τους να νικήσουν όχι μόνο τη Ρεάλ, αλλά και τον... εαυτό τους, ξορκίζοντας συλλήβδην τους δαίμονες από τους οποίους κυριεύονται: τον κακό εαυτό τους, εννοώ, που εδώ και πέντε χρόνια βράζει σαν τον κάβουρα στο ζουμί του, καθότι από το 2012 και εντεύθεν, ο Παναθηναϊκός αφενός δεν έχει καταφέρει να προκριθεί σε Final 4 και αφετέρου δεν μπορεί να σταυρώσει νίκη μακριά από το ΟΑΚΑ!

Πέρασαν ήδη πέντε χρόνια και δυο εβδομάδες από την τελευταία φορά που οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης άλωσαν ένα ξένο σπίτι στο οποίο μάλιστα έτυχε να κατοικοεδρεύει ο τωρινός προπονητής τους και μάλιστα σε μια σημαδιακή ημερομηνία: το ημερολόγιο έγραφε 11 Απριλίου 2013 και εκείνο το βράδυ, ανήμερα της 17ης επετείου από την τάπα του Βράνκοβιτς στον Μοντέρο και της κατάκτησης του πρώτου ευρωπαϊκού τίτλου στο Παρίσι (και μάλιστα με τον ίδιο αντίπαλο), ο Παναθηναϊκός γκρέμισε το οχυρό της Μπαρτσελόνα (65-66), με πολιορκητικό κριό το τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη στα 9’’ απέναντι στον έκθαμβο Αυστραλό σέντερ Νέιτ Τζαουάι, ο οποίος βγήκε για το hedge out στο pick n’ roll, αλλά τα είδε όλα κωλυόμενα!

Στο αμέσως επόμενο κλικ, ο Στεφάν Λάσμε κατέβασε τον γενικό στον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, ενώ στην εκπνοή αστόχησε σε σουτ τριών πόντων ο (πρώην δικός του παίκτης και νυν προπονητή της Ζαλγκίρις) Σαρούνας Γιασικέβιτσους και το 65-66 που αποτυπώθηκε έφερε το 1-1.

Στη συνέχεια ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με 2-1 στο ΟΑΚΑ, αλλά οι Καταλανοί ανταπέδωσαν το break και κουβάλησαν τη σειρά πίσω στο «Palau Blaugrana», όπου και προκρίθηκαν στο Final 4 του Λονδίνου, με τον Πασκουάλ να οχυρώνει την ομάδα του σε μια άμυνα ζώνης απέναντι στην οποία οι Πράσινοι σούταραν έβαλαν ένα στα 16 τρίποντα (Ούκιτς), χώρια το γεγονός ότι κατέβασαν 14 ριμπάουντ λιγότερα.

Πότε συνέβησαν όλα αυτά; Ακριβώς σαν σήμερα, στις 25 Απριλίου του 2013!!!

Εκείνη η ήττα υπήρξε η απαρχή των δεινών τα οποία υπομένει ο Παναθηναϊκός, κάθε φορά που απομακρύνεται από το... Fir Αθηνών! Από εκείνο το βράδυ μέχρι τώρα, σε εννέα εκτός έδρας αγώνες των play offs έχει υποστεί ισάριθμες απανωτές ήττες, κάποιες μάλιστα εξελίχθηκαν σε συντριβές...

Την περίοδο 2013-14 έχασε τρία ματς στη Μόσχα από την ΤΣΣΚΑ (77-74, 77-51, 74-44), τη σεζόν 2014-15 δυο από τον ίδιο αντίπαλο (93-66, 100-80), πρόπερσι δυο στη Βιτόρια από την Μπασκόνια (84-68, 82-78) και πέρυσι ένα στην Πόλη από τη Φενέρμπαχτσε (79-61).

E, μετά από τόσες μαζεμένες ήττες, προφανώς στην επιχείρηση του Παναθηναϊκού κολλάει γάντι η απελπισμένη κραυγή του Νίκου Κούρκουλου στο ρόλο του Αγγελου Κρεούζη, στην ταινία «Ορατότης μηδέν»...

Όχι άλλο κάρβουνο!

Συνολικά από τη σεζόν 2008-09, όταν καθιερώθηκαν οι σειρές best-of-five, ο Παναθηναϊκός σε 33 αγώνες έχει ρεκόρ 14 νίκες-19 ήττες, με απολογισμό τρεις προκρίσεις σε Final 4 (Βερολίνο/2009, Βαρκελώνη/2011, Κωνσταντινούπολη/2012) και πέντε αποκλεισμούς. Σε παρτίδες τριών ή πέντε αγώνων στις οποίες είχε το πλεονέκτημα έδρας και έπαιζε με τα λευκά πιόνια, αποκλείσθηκε τέσσερις φορές: το 1997 από τον Ολυμπιακό, το 1999 από την Τιμσίστεμ Μπολόνια, το 2006 από την Ταού και το 2017 από τη Φενέρμπαχτσε.

Σε ό,τι αφορά το ρεκόρ του μακριά από το ΟΑΚΑ, σε 16 αγώνες στο πλαίσιο best-of-five σειρών, έχει 5 νίκες και 11 ήττες, ενώ και τις δυο φορές που έπαιξε με πλεονέκτημα έδρας, προηγήθηκε με 1-0 και ισοφαρίσθηκαν σε 1-1 (Μοντεπάσκι Σιένα 2009, Μακάμοπι Τελ Αβίβ 2012), ανέκαμψε και εντέλει κατάφερε να προκριθεί στο Final 4.

Απόψε και την Παρασκευή οι Πράσινοι θα επιδιώξουν να πετύχουν αυτό που κατάφεραν έξι φορές στην εφετινή σεζόν (Ολυμπιακός, Αναντολού Εφές, Ερυθρός Αστέρας, Ουνικάχα Μάλαγα, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Αρμάνι Μιλάνο), αλλά στη Μαδρίτη το καρτερούν με λαχτάρα από τις 21 Μαρτίου του 2013: τότε επιβλήθηκαν με 74-73, σε έναν αγώνα θρίλερ που κρίθηκε από τη γραμμή των βολών, παρά το γεγονός ότι μετά τις 2/2 του Νίκολα Μίροτιτς στα 5’’, ο Δημήτρης Διαμαντίδης είχε 0/2 τρία δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη.

Έκτοτε ο Παναθηναϊκός έφυγε τρεις φορές με άδεια χέρια από τη Μαδρίτη (65-83, 84-87, 75-92), ενώ συνολικά σε εκτός έδρας αγώνες με τη Ρεάλ έχει να επιδείξει 3 νίκες και 12 ήττες. Απόψε επιστρέφει για να αλλάξει τον ρουν της Ιστορίας, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στην εκπλήρωση του απωθημένου του...

Α για να μην το ξεχάσω, άλλωστε αποτελεί μια νοητή γέφυρα του τότε με το τώρα: ο μοναδικός «επιζών» στο ρόστερ του Παναθηναϊκού από αυτές τις δυο σημαδιακές εκτός έδρας νίκες (με την Μπαρτσελόνα σε σειρά play offs και με τη Ρεάλ) είναι ο Τζέιμς Γκιστ, ό οποίος ασφαλώς θέλει περισσότερο από κάθε άλλον να ξορκίσει τους δαίμονες οι οποίοι τον κατατρύχουν.

Με τη σειρά του, ο Τσάβι Πασκουάλ επιστρέφει απόψε στο άντρο της Ρεάλ για το 66ο δικό του clasico, με ρεκόρ 34 νίκες-31 ήττες και με την προσδοκία να ξαναζήσει τη λύτρωση της σεζόν 2009-10: τότε που με το σκορ στο 1-1 μετά τα πρώτα δυο ματς στη Βαρκελώνη κι έχοντας απολέσει το πλεονέκτημα έδρας, η Μπαρτσελόνα (του) πέτυχε δυο απανωτές νίκες στη Μαδρίτη, μετέτρεψε το 1-1 σε 3-1, προκρίθηκε στο Final 4 και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, με αντίπαλο στον τελικό τον Ολυμπιακό.

Η Ρεάλ πάλι έχει γνωρίσει τέσσερις αποκλεισμούς σε σειρές στις οποίες έπαιξε με μειονέκτημα έδρας, ενώ άλλες τόσες είναι οι ήττες τις οποίες υπέστη στο σπίτι της κατά την εφετινή σεζόν (Χίμκι, Ερυθρός Αστέρας, Ολυμπιακός, Φενέρμπαχτσε).

Τι θα συμβεί απόψε; Οπερ έδει δείξαι, κατά πως έλεγε και ο Ευκλείδης όταν ολοκλήρωνε μια μαθηματική απόδειξη...