Καντζούρης: «Κατευθυνόμενη επίθεση στον Τρινκιέρι!»

Να λοιπόν, που οι Έλληνες προπονητές που κοουτσάρουν ομάδες Euroleague, έγιναν ξαφνικά τέσσερις. Και κατά σύμπτωση την 21η αγωνιστική έβγαλαν όλοι «black jack. Και ο Σφαιρόπουλος με τον Ολυμπιακό σάρωσε την πρωταθλήτρια Ευρώπης Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς και ο Δημήτρης Ιτούδης με την ΤΣΣΚΑ κατέβαλε την Ρεάλ Μ. του Λάσο και ο Γιώργος Μπαρτζώκας με την Χίμκι άρπαξε ένα πολύτιμο δίποντο από την Μάλαγα του Πλάθα, αλλά και ο Ηλίας Καντζούρης, που εδώ και τέσσερις αγωνιστικές έχει μπει στα παπούτσια του εγχειρισμένου στον ώμο Αντρέα Τρινκιέρι, οδήγησε την Γερμανική Μπάμπεργκ σε θρίαμβο επί του Παναθηναϊκού του Τσάβι Πασκουάλ.

Μάλιστα ο 44χρονος Κατζούρης, που βρίσκεται σταθερά στο πλευρό του Τρινικιέρι από το 2013 ξεκινώντας από την Εθνική Ελλάδας και την Ούνιξ Καζάν, μετράει πλέον ένα ρεκόρ 2-2, αφού εκτός από τους «πράσινους» ήταν στον πάγκο και στο παιχνίδι που η πρωταθλήτρια Γερμανίας δάμασε της Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.

Είχε τελειώσει λοιπόν το ματς με τον Παναθηναϊκό, είχαν δοθεί οι εξηγήσεις για το περίφημο time out, που θύμωσε τον Πασκουάλ και το επιτελείο του και ο Έλληνας τεχνικός μίλησε στο «Euroleague Greece” την ζωή στην Βαμβέργη, την γνωριμία και την συνεργασία του με τον Ιταλό άλλοτε Ομοσπονδιακό της Ελλάδας, το μοντέλο της Μπάμπεργκ και τις σημαντικές νίκες που πήρε φέτος παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο Γερμανικό πρωτάθλημα , την συμβολή του Νίκου Ζήση και του Ντάνιελ Χάκετ σε αυτή την νέα προσπάθεια που ξεκίνησε τον περασμένο καλοκαίρι μετά την απώλεια βασικών εργαλείων όπως ο Μίλερ (Πέλικανς),ο Τάϊς (Σέλτικς), ο Στρέλνιεκς(Ολυμπιακός), ο Μέλι (Φενέρμπαχτσε), ο Κοζέρ (Ρεάλ Μ.), αλλά και τα νέα δεδομένα που έχει δημιουργήσει στην διοργάνωση το σύστημα που εφαρμόζεται από πέρυσι.

Πάντως, μια πρώτη εντύπωση είναι ότι δείχνει ήρεμος. Ο ίδιος εξήγησε ότι γι αυτόν παίζει μεν σημαντικό ρόλο ότι δουλεύει σε ένα οργανωμένο κλαμπ, αλλά ακόμη περισσότερο ότι έχει μαζί του την οικογένειά του. Την σύζυγό του (από το 2008) Έμη , που ιεράρχησε την κατάσταση και αποφάσισε να άφησε πίσω στην πατρίδα την επιχείρησή της, για να τον υποστηρίξει, αλλά και για να είναι όλοι μαζί, ώστε να μεγαλώσουν τους δυο «ταλιμπάν» όπως αποκαλεί τους γιους του, τον 7χρονο Αλέξανδρο και τον 6χρονο Φώτη , οι οποίοι πλέον μιλάνε άπταιστα Γερμανικά.

-Πώς ξεκίνησε αυτή η σχέση με τον Τρινκιέρι;

« Τα καλοκαίρια, με δικά μου έξοδα , προσπαθούσα να ταξιδεύω στα summer league του Τρεβίζο (“adidas next generation») ή του Λας Βέγκας. Μέσω του Κολντεμπέλα, γνώρισα τον κόουτς, τότε που ήταν ασίσταντ στο Μιλάνο. Έκανα κάποιες επισκέψεις στο Μιλάνο, αρχίσαμε να επικοινωνούμε και να ανταλλάσουμε πληροφορίες για παίκτες που ενδιέφεραν τις ομάδες μας και κάπως έτσι αναπτύχθηκε μια φιλία και μια εμπιστοσύνη που δυνάμωνε όσο πέρναγε ο καιρός. Μάλιστα το 2006 όταν τελείωσε η συνεργασία μου με τον Σπόρτιγκ και ο Αντρέα ανέλαβε την Καζέρτα, κάναμε μια πρώτη συζήτηση για την πιθανότητα να συνεργαστούμε. Τελικά η σκέψη αυτή υλοποιήθηκε λίγα χρόνια αργότερα στην Εθνική Ελλάδας και την Ούνιξ Καζάν»

-Γιατί πιστεύεις ότι δέσατε τόσο πολύ, παρότι θα μπορούσε να έχει δίπλα του, για παράδειγμα ένα Ιταλό;

«Για να υπάρξει μια συνεργασία και να κρατήσει πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη και φυσικά αποτελέσματα. Προφανώς υπήρξαν και τα τρία οπότε δεν υπήρξε κανένας λόγος να μην συνεχίσουμε να δουλεύουμε μαζί. Ο ρόλος του συνεργάτη είναι να λέει την άποψή του, ακόμη κι αν είναι αντίθετη με αυτή του πρώτου προπονητή και να προσπαθεί σε καθημερινή βάση για το καλό της ομάδας , χωρίς να κάνει δεύτερες σκέψεις. Με άλλα λόγια να ανταποδίδει την εμπιστοσύνη που του δείχνει ο head coach. Ακόμη κι όταν υπάρχει διαφωνία η πρόθεση είναι ξεκάθαρη και αυτό το αναγνωρίζουν και οι δυο. Θεωρώ υποχρέωσή μου να διαφωνήσω αν πιστεύω κάτι διαφορετικό, αλλά ο κανόνας είναι ότι ο πρώτος προπονητής είναι αυτός που αποφασίζει κι ο συνεργάτης πρέπει να υπηρετήσει πιστά την όποια απόφαση που είναι πλέον νόμος»

-Τι κερδίζεις από αυτή τη συνύπαρξη;

«Κατ’ αρχάς μιλάμε για έναν άνθρωπο υψηλού επιπέδου. Είναι πανέξυπνος, διορατικός με σύγχρονες ιδέες για το μπάσκετ»

-Ποιο είναι το πιο έντονο χαρακτηριστικό του;

«Είναι αψίκορος. Φουντώνει εύκολα, όσο κι αν προσπαθεί έως παλεύει για να συγκρατήσει το ταπεραμέντο του»

-Θεωρείς ότι στις κριτικές που του έγιναν μετά το πέρασμά του από την Εθνική ομάδα στο Ευρωμπάσκετ του 2013, αδικήθηκε;

«Αν και το 2013 μου φαίνεται πολύ μακρινό, το πρώτο πιστεύω είναι ότι κάθε κριτική, είναι ευπρόσδεκτη αν είναι καλοπροαίρετη και αφού πρώτα ο καθένας κάνει κριτική στον εαυτό του. Πολλά από όσα είχαν ειπωθεί και γραφτεί τότε έκρυβαν ιδιοτέλεια. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να ισοπεδώνει έναν άνθρωπο, ειδικά όταν ήταν ξεκάθαρο σε μας ότι πολλά από αυτά ήταν κατευθυνόμενα. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν έγιναν λάθη, αλλά από αυτό το σημείο μέχρι εκεί που φτάσαμε τότε, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Άλλωστε η ικανότητα του καθενός φαίνεται στην διάρκεια που έχει στη δουλειά του και ως εκ τούτου, στην πορεία αποδείχθηκε η αξία του κόουτς»

-Τώρα που έχεις κοουτσάρει τέσσερα ματς Euroleague, μετρώντας μάλιστα δυο μεγάλες νίκες επί της Ζαλγκίρις και επί του Παναθηναϊκού, μήπως γλυκάθηκες; Μήπως αισθάνεσαι ότι πλησιάζει η ώρα να ανοίξεις τα δικά σου φτερά ως πρώτος προπονητής;

«Κατ’ αρχάς δεν είναι η πρώτη φορά που έχω εκτελέσει χρέη πρώτου προπονητή. Και στην αρχή της σεζόν , που είχε ένα προσωπικό θέμα , έλειψε, νικήσαμε δυο ματς εκτός έδρας και όταν με πήρε τηλέφωνο , με το γνωστό του χιούμορ, μου είπε: "καλά τα πήγες , σκέφτομαι να μη γυρίσω". Όποιος είναι σε μια δουλειά και δεν έχει φιλοδοξίες, τότε δεν έχει μέλλον. Το πιο σημαντικό σε αυτές τις περιπτώσεις πιστεύω ότι είναι το timing. Πολλές φορές έρχεται κάτι που θεωρείς ευκαιρία και εξελίσσεται σε κατάρα. Όμως αυτή τη στιγμή είμαι αφοσιωμένος στην Μπάμπεργκ, προσπαθώ να κάνω την δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ και θα δούμε. Άλλωστε, όσες φορές στο παρελθόν είχα κάνει σχέδια, η εξέλιξη ήταν τελείως αντίθετη από εκείνη που είχα στο μυαλό μου.»

-Θεωρείς ότι το ερχόμενο καλοκαίρι θα είναι καθοριστικό και για την Μπαμπεργκ και για τα στελέχη της με δεδομένο ότι δεν έχει συμβόλαιο στην Euroleague, παίζει ως πρωταθλήτρια Γερμανίας και αυτή τη στιγμή είναι 9η στην BBL, άρα κινδυνεύει να μείνει εκτός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στις αποφάσεις του καθενός;

«Είμαστε στα μισά της χρονιάς και σίγουρα, δεν έχουμε κάνει, ως τώρα, την πορεία που θα θέλαμε σε αυτό το διπλό «μαραθώνιο». Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει, αν δε το ζει από μέσα, πόσο μεγάλη φθορά υπάρχει, ειδικά όταν έχεις και απώλειες λόγω τραυματισμών , όπως έχουμε εμείς. Παρατηρείστε πόσα αντιφατικά αποτελέσματα προκύπτουν στην εξέλιξη της σεζόν. Ωστόσο τα πάντα κρίνονται στο τέλος και τότε θα προσπαθήσουμε να είμαστε όσο πιο έτοιμοι γίνεται για να πετύχουμε τους στόχους μας. Ειλικρινά , αυτή τη στιγμή το μυαλό μου είναι στην επόμενη προπόνηση , γιατί με τον Παναθηναϊκό ξοδέψαμε πολύ ενέργεια και πρέπει να διαχειριστούμε τους παίκτες με τέτοιο τρόπο ώστε να ετοιμαστούμε για ένα πολύ δύσκολο ματς με την Άλμπα.»

-Ποια είναι η λογική με την οποία «χτίζεται» μια ομάδα όπως η Μπάμπεργκ;

«Με δεδομένο ότι το μπάτζετ για παίκτες (σσ: περίπου 4-5 εκατομμύρια) δεν φτάνει αυτό των άλλων ευρωπαϊκών ομάδων, είμαστε υποχρεωμένοι να βρίσκουμε παίκτες που δεν βρίσκονται μισθολογικά στο πάνω ράφι. Και είναι επιτυχία του οργανισμού να αναδεικνύονται νέα αστέρια μέσα από την ομάδα μας. Είναι άλλωστε και μια δυνατότητα που προσφέρουμε για να προσελκύσουμε κάποιους μπασκετμπολίστες που έχουν φιλοδοξίες . Κοιτάξτε που βρίσκονται οι παίκτες που έφυγαν από την περσινή ομάδα. Στο ΝΒΑ ή σε ομάδες που έχουν στόχο το final4 και το τρόπαιο και φυσικά με πολύ υψηλότερες αποδοχές. Δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας. Τους δίνουμε κίνητρο και η αλήθεια είναι ότι αυτό φαίνεται , περισσότερο όταν παίζουμε στην Euroleague, όπου ο καθένας θέλει να δείξει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τους καλύτερους για να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον. Υπό αυτή την έννοια, όταν πια ολοκληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας στην Ευρώπη, αξιοποιώντας τις εμπειρίες ου θα έχουμε κερδίσει, σίγουρα θα έχουμε χρόνο να ετοιμαστούμε καλύτερα για να διεκδικήσουμε και πάλι τον τίτλο στην Γερμανία»

-Έφυγαν τουλάχιστον πέντε βασικοί παίκτες και στην πορεία χάσατε και τρεις από τραυματισμό, ενώ με τον Παναθηναϊκό δεν έπαιξε ούτε ο Ραντόσεβιτς…

«Κάθε ομάδα που δεν έχει κορμό έχει πρόβλημα. Σκεφτείτε να έχει και τόσες απώλειες. Η φιλοσοφία μας είναι ίδια. Ξεκινάμε με βάση την επιθετική άμυνα και την διάθεση να μοιράσουμε την μπάλα στην επίθεση ψάχνοντας το καλύτερο δυνατό σουτ με το σκεπτικό ότι όλοι θα πρέπει να νιώθουν ευχάριστα συμμετέχοντας στο παιχνίδι. Δυστυχώς όμως , έτσι όπως είναι το σύστημα την τελευταία διετία, έχει μικρύνει κατά πολύ το παράθυρο για την παρέμβαση στην τεχνική και την τακτική μέσω της προπόνησης. Πολλές φορές, ο γυμναστής που πρέπει να φροντίσει για την αποθεραπεία και την αποκατάσταση της ενέργειας, μπορεί να έχει μεγαλύτερο ρόλο, ειδικά όταν τα ματς σε συνδυασμό με τα ταξίδια αυξάνουν την καταπόνηση»

-Τί σημαίνει "Ζήσης" για την ομάδα σας;

«Είναι η ραχοκοκαλιά της. Ο θεμέλιος λίθος. Είναι ο παίκτης που με το μπάσκετ που παίζει και την προσωπικότητα που διαθέτει μπορεί να πει μια κουβέντα και να τους βοηθήσει όλους. Η προσφορά του είναι πολύμορφη και όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι βασικός συντελεστής των επιτυχιών»

-Ο Χάκετ κρίθηκε ανέτοιμος να μείνει στον Ολυμπιακό, εσάς πόσο σας βοηθάει;

«Μας έδωσε αυτό που ξέραμε και περιμέναμε από αυτόν. Είναι παίκτης ομάδας και καταθέτει τεράστια προσπάθεια στο παρκέ. Αποδείχθηκε ότι ήταν από τις καλύτερες κινήσεις που κάναμε το καλοκαίρι για να καλύψουμε τις απώλειές μας».

-Συμφωνείς με αυτό που λένε όλοι πια, δηλαδή ότι δεν έχει πια καμιά σχέση με την φήμη του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα που τον συνόδευε παλαιότερα;

«Στο πρόσωπο του Ντάνι βλέπω έναν άψογο επαγγελματία που ακόμη και στη πρωινή προπόνηση δίνει πάνω από το 100% και στο παρκέ σκίζεται για την ομάδα, όχι για τον εαυτό του. Δεν ξέρω τι συνέβαινε στο παρελθόν, όλοι μπορεί να έχουμε κάνει λάθη , φτάνει να έχουμε διδαχθεί από αυτά».

-Παρακολουθώντας επίσης την απόδοση του Ράϊτ, στην πρώτη του ευρωπαϊκή σεζόν, πολύ φοβάμαι ότι του χρόνου κι αυτός θα γίνει στόχος των πλουσίων…

«Έχει παίξει 11 χρόνια στο ΝΒΑ και το καλοκαίρι συζητούσε με κάποιες ομάδες. Ήρθε αργά και σκεφτείτε ότι ακόμη ψάχνεται να μάθει το Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Έχει όμως και ποιότητα και προσωπικότητα για πολύ υψηλό επίπεδο. Το νόμο της αγοράς δεν μπορείς να τον κοντράρεις»

- Παρότι μοιάζει απίθανο να μπείτε στα play offs, έχετε κάνει μεγάλες νίκες. Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Μπαρτσελόνα από -26, ποια θεωρείς σημαντικότερη;

«Τη νίκη μέσα στη Μάλαγα. Περνάγαμε μια δύσκολη φάση, είχαν μαζευτεί πολλά και αυτό το αποτέλεσμα μας έδωσε και πάλι την πεποίθηση ότι και φέτος μπορούμε να πετύχουμε κάτι»

-Μήπως ο Τρινκιέρι έχει μεγαλύτερο κίνητρο απέναντι στις ελληνικές ομάδες, γιατί πέρασε δύσκολες στιγμές τότε, με την Εθνική;

«Όχι, το κίνητρο είναι ίδιο με όποιον κι αν παίζουμε. Ενδεχομένως όμως να παίζει ρόλο ότι όταν παίζεις με τους καλύτερους ασυναίσθητα δίνεις κάτι παραπάνω»

-Ποια ομάδα είναι φέτος το φαβορί;

« ΤΣΣΚΑ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και Φενέρμπαχτσε ήταν οι ομάδες που μας έβαλαν υψηλό βαθμό δυσκολίας. Το παν είναι να φτάσεις στο final 4 και εκεί όλα μπορεί να παιχτούν ακόμη και σε μια ζαριά. Όλες οι ομάδες, ακόμη και οι πιο δυνατές, έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους»

-Άκουσα πρόσφατα ένα σχόλιο του κοουτς Μπαρτζώκα, που χαρακτήρισε τους οπαδούς σας ως τους καλύτερους στην Ευρώπη. Του έκανε εντύπωση ότι όταν χάσατε εντός έδρας από την Χίμκι και παρότι είχαν προηγηθεί κι άλλες ήττες, αποθέωσε τους παίκτες σα να είχαν νικήσει. Αλήθεια, σας έχουν βρίσει ποτέ, ειδικά τώρα που στο πρωτάθλημα δεν έχετε και τα καλύτερα αποτελέσματα;

«Ποτέ. Εισπράττουμε τον σεβασμό με όλη τη σημασία της λέξης. Προέρχομαι από την Ελλάδα που ξέρετε πως αντιδρούν οι οπαδοί στις ήττες και από τον πρώτο χρόνο έπαθα πολιτισμικό σοκ. Χάσαμε ένα ματς από την Μπραουνσβάικ στην παράταση και ήμασταν απογοητευμένοι. Βγαίνοντας έξω, είδα 150 άτομα μαζεμένα και από μέσα μου , ασυναίσθητα, σκέφτηκα: «ωχ, θα τα ακούσουμε για τα καλά». Ξαφνικά έκαναν δυο παράλληλες γραμμές, να περάσουμε από μέσα κι άρχισαν να μας χτυπάνε στην πλάτη για να μας ενθαρρύνουν. Μάλιστα, αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ, , μια κυρία που θα ήταν γύρω στα 60 , ήρθε και μου ζήτησε να μου κουβαλήσει τη βαλίτσα μέχρι το πούλμαν γιατί , όπως έλεγε, θα ήμουν κουρασμένος και στενοχωρημένος. Όταν ζεις τέτοιες καταστάσεις εκτιμάς περισσότερο τις συνθήκες εργασίας , νιώθεις ένα αυξημένο κίνητρο και την υποχρέωση να παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις για να τους δίνεις χαρές. Ακόμη και την προηγούμενη Κυριακή που παίξαμε χάλια στην Βόνη και χάσαμε με 35 πόντους , μαζεύτηκαν έξω από τα αποδυτήρια και μας ενθάρρυναν να συνεχίσουμε».

-Πώς να γυρίσεις μετά την Ελλάδα και να ανεχθείς να βγάζει ο καθένας το κόμπλεξ του πάνω σου;

«Το έχω συζητήσει με πολλά παιδιά που δουλεύουν στο εξωτερικό. Η πατρίδα είναι μία και πάντα θα σου λείπει αλλά ζώντας σε κάποιες χώρες όπως η Γερμανία, αναθεωρείς πράγματα που σκεφτόσουν στην Ελλάδα. Δεν είναι παντού έτσι, γιατί έχω δουλέψει και στην Ρωσία (Ούνιξ) και στην Λιθουανία(Ζαλγκίρις) , αλλά το να σέβεσαι κάποιον που δουλεύει είναι θέμα πολιτισμού. Επίσης εδώ, κάθε 2 του μήνα , ο μισθός είναι στην τράπεζα και δεν έχεις να σκεφτείς τίποτα άλλο εκτός από το μπάσκετ. Είναι αλήθεια όμως ότι αν θες να νιώσεις πραγματικά ως επαγγελματίας στο εξωτερικό μπορείς να βρεις πιο εύκολα τις συνθήκες».

-Αλήθεια, εκτός από τον Τρινκιέρι ποιοι άλλοι προπονητές σε έχουν επηρεάσει;

«Με τον Ηλία Ζούρο, δούλεψα αρκετά χρόνια και τον θεωρώ μοντέρνο προπονητή. Συνεργάστηκα και με άλλους. Από όλους πήρα και κάτι: φυσικά από τον Τσοσκούνογλου, από τον Κορωναίο, τον Γκέκο. Στο μπάσκετ πρέπει να είσαι δεκτικός και να έχεις διάθεση να μαθαίνεις. Από τους συνεργάτες τους αντιπάλους τους παίκτες. Αυτό κάνω μέχρι τώρα και θα συνεχίσω να κάνω. Πού θα με βγάλει ο δρόμος που ακολούθησα, ειλικρινά δεν ξέρω. Πάντως κάνω αυτό που αγαπώ και αυτό είναι το σημαντικότερο»