Παναθηναϊκός: Δεν υπάρχει «δεν μπορώ», υπάρχει μόνο «θέλω»

«Δεν υπάρχει δεν μπορώ», έλεγαν οι παλιοί. «Υπάρχει μόνο δεν θέλω». Με ολόαδειες τις μπαταρίες του μετά το εκκωφαντικό κρεσέντο του εναρκτήριου 15λέπτου, με τα πόδια των 7-8 γενναίων του βαριά κι ασήκωτα από την υπερπροσπάθεια ολόκληρης σεζόν, ο πρωταθλητής Ευρώπης, όχι, δεν μπορούσε. Αλλά μπόρεσε. Με τρόπο σχεδόν μεταφυσικό.

Όταν η Εφές πλησίασε σε απόσταση βολής καλύπτοντας ολόκληρο σχεδόν το χάντικαπ των 23 πόντων, οι πάντες και τ’ αδέλφια τους περίμεναν ανατροπή, μνημόσυνο και τουρκικό ημιτελικό. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε, αλλά ήθελε και παραήθελε. Περισσότερο από οποιοδήποτε ματς τα τελευταία χρόνια, περισσότερο από οποιαδήποτε δραματική νύχτα μετά την ολική επαναφορά του εξάστερου που έγινε επτάστερος, ο Παναθηναϊκός κέρδισε επειδή έτσι ήθελε.

Με το «έτσι γουστάρω», με το «αν σας αρέσει», με το «κρύψτε τα γυναικόπαιδα γιατί ανεβαίνει στη σκηνή η χοντρή να τραγουδήσει». Περίσσιο λίπος δεν υπήρχε φυσικά στο παρκέ του ΟΑΚΑ και στα αποδυτήρια όπου αυτή την ώρα γίνεται πανζουρλισμός, αφού ο Όσμαν, ο Χουάντσο, ο Γκραντ, ο Γκέιμπριελ και ο Ναν έχασαν 3-4 κιλά έκαστος στην προσπάθειά τους να ξεκολλήσουν το υπερωκεάνιο από τη λάσπη.

«Όχι», είπε ο Ντίνος Μήτογλου όταν είδε τους καμικάζι της Εφές να πλησιάζουν σε απόσταση φοβέρας. «Γιοκ», φώναξε ο Τσέντι Όσμαν στους παλιούς του φίλους. «Νόου», έγραφε το παθιασμένο πρόσωπο του Γκραντ. «No», πρόσθεσε ο Χουάντσο, τσαντισμένος που κάτι απαίσιοι Έλληνες που άλλοτε φορούσαν πράσινα απέκλεισαν τον αδελφό του (και τα πατριωτάκια του) από το Άμπου Ντάμπι. Ο τερματοφύλακας Γκέιμπριελ τα «όχι» του τα έλεγε με τον δείκτη μετά από κάθε τάπα, σαν να ήθελε να τιμήσει την κληρονομιά του Μουτόμπο.

• Παναθηναϊκός - Αναντολού Έφες 75-67: Άμπου Ντάμπι, έρχεται ο Πρωταθλητής Ευρώπης να υπερασπιστεί το στέμμα του!

• Όσμαν, Παναθηναϊκός: Τραγούδησε στα ελληνικά το «Εσύ μου 'χεις χαρίσει αστέρια πολλά»! (vid)

• Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός: Αυτές είναι οι μέρες και οι ώρες των αγώνων στο Άμπου Ντάμπι

Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν απόψε καλός, αλλά δεν ήταν καθόλου κακός. Σε πέμπτο ματς, σε εντός έδρας πέμπτο ματς, το «desire» μετράει περισσότερο από τα τρίποντα και από τις θεσπέσιες ασίστ. Μετουσιώθηκε σε 18 επιθετικά ριμπάουντ. Σε 22 κερδισμένα φάουλ. Σε 3 τάπες. Σε μερικά καλάθια τηλεκατευθυνόμενα όχι από το μπλοκάκι του προπονητή, αλλά από την καρδιά του παίκτη που σούταρε.

Τι άλλο από «θέλω» έκρυβαν τα δύο καλάθια του Τζέριαν Γκραντ που έκριναν το ματς στο τελευταίο τρίλεπτο; Ο Αμερικανός, που ώρες ώρες μοιάζει σαν να παίζει με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας μέσα από την πράσινη, κυνήγησε τον Σέιν Λάρκιν σαν να κρεμόταν η ζωή του από το επόμενο κλέψιμο. Κάθε ρούμπος στην άμυνα τον βοηθούσε να επιτεθεί με σταθερό χέρι και καθαρό μυαλό.

Ο Γκραντ έβαλε σχεδόν ίδιους πόντους με τον Ναν, αλλά σχεδόν με τα μισά σουτ. Άρπαξε μόνος του όσα ριμπάουντ (8) μάζεψαν μαζί οι τέσσερις σέντερ του Παναθηναϊκού, Γκέιμπριελ, Γιούρτσεβεν, Μήτογλου και Πλάις. Έκλεψε μπάλες, μοίρασε ασίστ, έσβησε τον Λάρκιν όσο μπορεί να σβήσει οποιοσδήποτε τον Λάρκιν, σκάρωσε βραδιά καριέρας δίπλα στο φάντασμα του Ναν, στο φάντασμα του Σλούκα και στο φάντασμα του ανενεργού Μπράουν. Δεν θυμάμαι αν σας είπα ότι εγώ τον Τζέριαν Γκραντ ψήφισα για MVP της χρονιάς…

Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ έδειξε πρώτος τον τρόπο με ένα καλάθι, ένα ριμπάουντ και μία τάπα στο πρώτο τρίλεπτο. Ο Τσέντι Όσμαν άναψε τα τούρμπο και δεν τα έσβησε ούτε όταν ένιωσε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν. Ο Παναθηναϊκός έφτασε στο +23 στην εκκίνηση, «είσοδο εξ εφόδου» το λένε αυτοί οι γραμματιζούμενοι, αλλά κατέρρευσε μετά την έξοδο των αμυντικών του ψηλών και έτριξε άσχημα.

Το έμπειρο μάτι είδε κακούς οιωνούς από τις αρχές της β’ περιόδου. Ο πυραυλοκίνητος Όσμαν ζήτησε αλλαγή αφού ένιωθε τα πνευμόνια του άδεια. Ο Γκέιμπριελ, που ήταν μια άμυνα μόνος του, κυνηγούσε τους πάντες σαν να μην ήξερε να μετράει τα φάουλ. Ο Γκραντ πήρε φόρα και κάρφωσε τη μπάλα στη στεφάνη. Ο μέχρι τότε ζεστός Κέντρικ Ναν αστόχησε ανενόχλητος από τα τέσσερα μέτρα, ο Κώστας Σλούκας δέχθηκε τάπα στο τρίποντο, ο Ομέρ Γιούρτσεβεν ήταν ένα τρομαγμένο περιστέρι, ενώ ο Ντίνος Μήτογλου πρόσφερε στον αντίπαλο βολές δώρο μόλις μπήκε.

Ο Αταμάν χρειαζόταν κάποιον για να κρατήσει με σταθερό χέρι το πηδάλιο, αλλά δεν τον έβρισκε πουθενά. «Κυνηγάμε κάθε αδέσποτη μπάλα», ήταν η επίμονη εντολή του. «Και δεν ξεχνάμε την άμυνα». Τα 45α γενέθλια του Δημήτρη Διαμαντίδη έμελλε να γιορταστούν στο ΟΑΚΑ με ένα απίστευτο ρεσιτάλ αμυντικής αυτοθυσίας, που ήταν οριακά αρκετό για να προστατεύσει τα ανεκτίμητης αξίας κεκτημένα του πρώτου μέρους.

Ο Ντίνος Μήτογλου θυμήθηκε τον «άνιωθο» εαυτό του που έκανε θραύση στο τρίτο ματς και έδωσε δύο ανάσες με σουτ μέσης (στο 47-44) και μακρινής (στο 50-46) απόστασης. Ο φορτωμένος με φάουλ Ναν κατέφτασε για να βάλει μία καλαθάρα φορώντας χειροπέδες, ο Γκραντ ήρθε να αποτελειώσει τους Τούρκους μετά το 65-61. Στο Άμπου Ντάμπι δεν θα πάει ο σφετεριστής του θρόνου, αλλά ο βασιλιάς.

Το τετραήμερο της ανασυγκρότησης μετά τον τέταρτο αγώνα αποδείχθηκε ευλογία, αφού βοήθησε τον Παναθηναϊκό να παραμερίσει τη συνωμοσιολογία, να θυμηθεί τη συνταγή της επιτυχίας και να γεμίσει το ντεπόζιτο με όσο καύσιμο χρειαζόταν για να μη πέσει η λιμουζίνα σε τοίχο.

Όταν φτάσει η ώρα για την αναβίωση του περυσινού ημιτελικού με τη Φενέρ του Σάρας, οι πράσινες φανέλες θα έχουν ξεϊδρώσει και η αγωνία που χάραξε τα πρόσωπα θα έχει ξεχαστεί. Ο αγώνας επιβίωσης μπορεί να δόθηκε -με επιτυχία- την περασμένη Τετάρτη στην αφιλόξενη Κωνσταντινούπολη, αλλά το σαφάρι τόσων μηνών για το πλεονέκτημα έδρας άξιζε τελικά κάθε ξελαρύγγιασμα, κάθε βεγγαλικό, κάθε διαμαρτυρία. Ο καλύτερος γηπεδούχος της Ευρώπης θα πάει να συναντήσει τα άσπονδα φιλαράκια του πολύ μακριά από την Ευρώπη, στις όχθες του Περσικού Κόλπου.

Τα υπόλοιπα, θα τα πούμε αύριο στο Old School, μαζί με τον συνοδοιπόρο Δημήτρη Κωνσταντινίδη. Μείνετε συντονισμένοι, θα σας λύσουμε απορίες που δεν γνωρίζατε ότι έχετε.