Η «σταθερά» Ταβάρες και το 4ο break που δεν θέλει να σκέφτεται ο “Zοτς”!

• Η Μονακό κατέβασε δύο επίπεδα την ενέργεια της Μακάμπι

Ας αρχίσουμε με κάτι στο οποίο δεν χωρά η παραμικρή αμφισβήτηση. Η Παρτίζαν έπαιξε συγκριτικά το καλύτερο μπάσκετ στον 2ο γύρο της regular season αλλά και στα δύο πρώτα παιχνίδια των playoffs στην Μαδρίτη και αν ο Πάντερ είχε κρατήσει την ψυχραιμία του, ίσως τώρα να ήταν η μοναδική ομάδα που θα είχε σφραγίσει το εισιτήριό της για το Κάουνας και θα γιόρταζε την επιστροφή στο Final 4, μετά από 13 χρόνια (τελευταία φορά το 2010 στο Παρίσι).

Με την διαφορά στο +15 (80-95) και κάτι λιγότερο από δύο λεπτά για το τέλος του Game 2, αρκούσε μία έξυπνα παθητική αντίδραση στο σκληρό φάουλ του Γιουλ και όλα θα είχαν πάρει τον δρόμο τους.

Η κλωτσοπατινάδα που ακολούθησε, όμως και για την οποία ξεκάθαρα ευθύνονται οι Μαδριλένοι, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα μετά τις τιμωρίες των δύο πιο κομβικών παικτών της (αποκλεισμός για δύο αγώνες στον Πάντερ και για έναν στον Λεσόρ), μπορεί να στοιχίσει στους Σέρβους μία πρόκριση που όχι μόνο άξιζαν, αλλά είχε σχεδόν μπει στο τσεπάκι τους.

Μόνο που κάνω εικόνα τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να σκέφτεται το πόσο κοντά είχε φτάσει στην 19η συμμετοχή του σε Final 4, αλλά και το πόσο ρευστή έχει γίνει πλέον η κατάσταση, πραγματικά δεν θέλω να το σκέφτομαι τι καντήλια μπορεί να έχει ρίξει ο άνθρωπος...

Γιατί κακά τα ψέματα, μετά το Game 3 και αποτυχημένη προσπάθεια των γηπεδούχων να κρατήσουν τις μεγάλες διαφορές με τις οποίες προηγήθηκαν στο 1ο μέρος (12-0 στο 3’, 28-13 σο 8’ και 41-26 στο 13’) και να αντέξουν στην πίεση της «βασίλισσας», ο βαθμός δυσκολίας για την Παρτίζαν έχει πλέον αυξηθεί σημαντικά.

Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την επικείμενη επιστροφή του πολύ χρήσιμου Γκάμπριελ Ντεκ (μ.ο. 16,0π. & 7,5ρ. με 73,3% διπ. στα δύο πρώτα ματς), ούτε φυσικά με την τεράστια ώθηση που έδωσε στην ομάδα του Τσους Ματέο, ο Έντι Ταβάρες (26π., 11ρ., 3ας. & 3κοψ. με 11/14 σουτ), ο οποίος αποχώρησε τραυματίας στο 2ο μέρος του Game 1 και δεν έπαιξε καθόλου στο Game 3.

Άλλωστε και ο “Ζοτς” θα έχει σαφώς πιο θωρακισμένη την ρακέτα του, από την στιγμή που και ο Λεσόρ εξέτισε την ποινή κι επιστρέφει ενόψει του Game 4.

Έχει να κάνει με την απουσία του πρώτου σκόρερ της Παρτίζαν, Κέβιν Πάντερ (μ.ο. 20,0π. & 4,5ας. με 9/14 τριπ. & 11/11 βολ. στα δύο πρώτα ματς), ο οποίος ανεβάζει επίπεδο την ομάδα του στο επιθετικό κομμάτι, καθώς επίσης και με την πίεση του φαβορί που θα έχουν οι Σέρβοι, για να μην γυρίσει η σειρά στην ισπανική πρωτεύουσα.

Αν υπολογίσετε ότι η ομάδα του Βελιγραδίου σκόραρε κατά μ.ο. 90,7 πόντους στα οκτώ παιχνίδια που έδωσε πριν το Game 3, αλλά και ότι μετρούσε 3 εντός έδρας ήττες σε ισάριθμα ματς που δεν ξεπέρασε τους 80, τότε δεν θα δυσκολευτείτε να βρείτε μία από τις εξηγήσεις για την ήττα της (80-82), έστω και στα σημεία.

Ταυτόχρονα, η παρουσία του 31χρονου γίγαντα από το Πράσινο Ακρωτήριο στην ρακέτα, είναι ξεκάθαρο ότι δυσκόλεψε σφόδρα το inside game της Παρτίζαν και αύξησε τον περιφερειακό προσανατολισμό της, που όμως απόντος του Πάντερ δεν είχε την ίδια αποτελεσματικότητα με τα προηγούμενα παιχνίδια.

Συμπερασματικά, εκτιμώ ότι η Ρεάλ έχει πλέον περισσότερα όπλα για να διεκδικήσει την ισοφάριση της σειράς και το αν θα την πετύχει, θα εξαρτηθεί περισσότερο από την πνευματική προσέγγιση με την οποία θα μπει στο ματς και με την θέληση που θα επιδείξει για το break.

Η Μονακό κατέβασε δύο επίπεδα την ενέργεια της Μακάμπι

Στο Game 3 της σειράς Μακάμπι-Μονακό, ο Σάσα Ομπράντοβιτς κέρδισε πολλούς πόντους στην εκτίμησή μου. Μετά την ολική επαναφορά στον 2ο αγώνα που έγινε στο Μοντεκάρλο και το «ματ» που έκανε στον Κάτας, καταστρέφοντας το παιχνίδι των Ισραηλινών, οι οποίοι είχαν κυριαρχήσει πλήρως στο Game 1, o Σέρβος τεχνικός παρουσίασε μία ομάδα που κατέβασε τον αντίπαλό της πολύ κάτω από τα standards της.

Κατ’ αρχάς, η ομάδα του «λαού» μπήκε στην σειρά με κεκτημένη ταχύτητα από μία μία περίδο 2,5 μηνών, στην διάρκεια της οποίας μετρούσε 7 νίκες σε 8 αγώνες, σκόραρε 88 και δεχόταν 74,2 πόντους.

Η μεγάλη ένταση που έβγαζε στην άμυνα και η διάθεσή της να πάει τις μονομαχίες στην σωματική επαφή, απέφερε καρπούς και το break στο Game 1 (79-67), δεν χωρούσε την παραμικρή αμφισβήτηση.

Κατά πως φάνηκε στην συνέχεια, όμως, ο Όντεντ Κάτας δεν μπόρεσε κρατήσει σε εγρήγορση τους παίκτες του και η μετάβαση της σειράς προς το Game 2 και το Game 3, έφερε μεγάλες αλλαγές που άλλαξαν τις ισορροπίες.

Οι Ισραηλινοί δεν αξιοποίησαν την υπεροχή τους στα ριμπάουντ, δεν έβγαλαν ενέργεια στην άμυνα (μέσο παθητικό 84,5 πόντων) και η επιμονή τους στο τρίποντο (28,3% με 21/74 στη σειρά), χάλασε την επιθετική τους λειτουργία.

Παρ’ όλα αυτά, η ανατροπή του σκηνικού δεν θα είχε επιτευχθεί αν ο Μάικ Τζέιμς δεν παρουσιάζοταν πιο ώριμος από ποτέ στις αποφάσεις του, οι οποίες

οδήγησαν σε μία πολύ αποτελεσματική επιθετική πολυφωνία. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την αθλητικότητα, το μέγεθος, την ταχύτητα του ρόστερ των Μονεγάσκων, καθιστούν την Μονακό ως μία από τις πλέον δυσκολοκατάβλητες ομάδες της Euroleague.

Το ότι έχει δύο ευκαιρίες για να προκριθεί στο πρώτο Final 4 της ιστορίας της (στην 3η συμμετοχή στην διοργάνωση) και ότι στην χειρότερη περίπτωση, φέτος θα δώσει το κρίσιμο Game 5 μπροστά στους φιλάθλους της, δείχνει ότι το status της δεν έχει εκτοξευθεί μόνο λόγω των χρημάτων που ξοδεύει ο ζάμπλουτος ιδιοκτήτης της, αλλά αποτελεί αποτέλεσμα σκληρής και μεθοδικής δουλειάς από τον προπονητή της.