Καλάθης στο Gazzetta: «Το καλοκαίρι με ήθελαν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, πήγα στην Φενέρ για να ξαναπάρω ευρωπαϊκό τρόπαιο!»

Θυμάμαι σαν τώρα μία από τις πρώτες μας συναντήσεις στο lobby του Caravel, φθινόπωρο του 2009, για μία συνέντευξη σε μηνιαίο περιοδικό. Τον είχα γνωρίσει λίγες εβδομάδες νωρίτερα στην Πολωνία, όπου, ως rookie, ήταν μέλος της τελευταίας Εθνικής ομάδας, που κατέκτησε (χάλκινο) μετάλλιο σε Eurobasket (Κατοβίτσε). Τότε είχε αρκετό μαλλί (με πυρόξανθη απόχρωση) και παρ' ότι ακόμη φαινόταν αρκετά έξω από τα νερά του, στην συνομιλία μας ήταν πολύ πρόθυμος να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις.

Έκτοτε κύλησε αρκετό πολύ νερό στο αυλάκι. Ο φέρελπις, τότε, Ελληνοαμερικανός νεαρός guard καθιερώθηκε στον Παναθηναϊκό και την Εθνική ομάδα και το 2011, με την άμυνά του στον Ναβάρο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρόκριση των «πρασίνων» στο Final 4 της Βαρκελώνης, όπου κατέκτησε τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο.

Ο λόγος για τον Νικ Καλάθη, που μπορεί αποτέλεσε μέρος της μαζικής αποχώρησης των περισσοτέρων παικτών του «τριφυλλιού» το καλοκαίρι του 2012 (αμέσως μετά το “out” του Ομπράντοβιτς), ωστόσο, ήταν ένας από τους λίγους που επέστρεψαν, φορώντας την «πράσινη» φανέλα και το περιβραχιόνιο του αρχηγού και στηρίζοντας με επιτυχίες, την μετά “Ζοτς” εποχή.

Η πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα για το ματς της νέας του ομάδας (Φενερμπαχτσέ) με τον Ολυμπιακό (67-94), ήταν μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στο Gazzetta.

Η συνάντησή μας έγινε στο ξενοδοχείο που κατέλυσε η τουρκική αποστολή, λίγες ώρες πριν επισκεφτεί το αφιλόξενο, όπως αποδείχτηκε Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας»!

Η συζήτηση είχε τα πάντα. Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Φενερμπαχτσέ, παιδικές διηγήσεις του παππού για την πατρίδα του, το αξέχαστο (από την αρνητική πλευρά) πρώτο ταξίδι στην Ελλάδα, την «μαύρη πέτρα» που έριξε τότε πίσω του και την ευλογία που αισθάνεται για την αλλαγή της αρχικής του άποψης.

Ξεχωριστό κεφάλαιο της κουβέντας μας ανήκει στην σχέση που έχει χτίσει με την Εθνική ομάδα και η οποία, όπως δηλώνει, του έχει αλλάξει την ζωή. Το περυσινό ξεχωριστό καλοκαίρι της «γαλανόλευκης», το πείσμα για διάκριση σε Παγκόσμιο (2023) και Ολυμπιακούς Αγώνες (2024) και το «σπέσιαλ» ευχαριστώ στον Γιάννη Αντετοκούνμπο για το πρόσφατο «δώρο» στον γιο του, Λουκ.

Φίλες και φίλοι, ο Νικ Καλάθης σε μία συνέντευξη που θα συζητηθεί...

«Το 2008 είπα στον πατέρα μου ότι δεν ξαναγυρίζω στην Ελλάδα και πλέον είμαι μισός Έλληνας!»

Ήρθες αμούστακο παιδάκι από το Κάσελμπέρι στην Αθήνα, το 2008 σε ηλικία 19 ετών και είσαι ακόμη εδώ. Το περίμενες;

«Να σου πω την αλήθεια, καθόλου! Και αυτό γιατί όταν πρωτοέπαιξα στην Εθνική Νέων και επέστρεψα στην Αμερική, είπα στον πατέρα μου ότι δεν θα ξαναγυρίσω ποτέ στην Ελλάδα. Ήταν τόσο η άσχημη εκείνη η εμπειρία, που θυμάμαι ότι στο αεροπλάνο της επιστροφής είχα ξενερώσει απίστευτα με την πατρίδα του παππού μου! Και τώρα κοίτα που έχω ήδη στην πλάτη μου 13 χρόνια θητείας στην Εθνική ανδρών, οκτώ σαν επαγγελματίας στην Ελλάδα και έχω γίνει σχεδόν μισός Έλληνας. Είναι απίστευτο, αλλά πλέον αισθάνομαι ευλογημένος που είχα την ευκαιρία να κάνω όλα αυτά τα πράγματα!»

Δεν ξέρω ακριβώς πόσο Έλληνας αισθάνεσαι, αλλά είμαι σίγουρος ότι πλέον νιώθεις περισσότερο Έλληνας απ’ όσο θα μπορούσες να φανταστείς ότι θα γίνεις;

«100%. Όταν πρωτοήρθα εδώ, δεν ήξερα τίποτε για την Ελλάδα, έστω κι αν οι ρίζες μου είναι ελληνικές...»

Τώρα;

« (γελάει!)... Τώρα λίγο, πολύ λίγο (σ.σ.: στα ελληνικά)! Εντάξει, ξέρω ότι είναι μ@λ@κία που δεν έχω ασχοληθεί περισσότερο, γιατί θα έπρεπε να μιλάω αρκετά καλά ελληνικά, αλλά μπορώ να σου πω ότι καταλαβαίνω σχεδόν τα πάντα στις συζητήσεις, έχω εξοικειωθεί με τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι πλέον έχει αλλοιωθεί και ο τρόπος που μιλάω αγγλικά. Γυρίζω στην Αμερική και οι φίλοι μου με ρωτάνε “τι έχεις πάθεις και μιλάς έτσι, τόσο αργά;”...»

«Νομοτελειακή η πτώση του Παναθηναϊκού στην Euroleague, φέτος μπορεί playoffs!»

Είσαι ένας παίκτης που έχει συνδέσει το όνομά του με τον Παναθηναϊκό, έχοντας ζήσει και την εποχή των ευρωπαϊκών διακρίσεων και εκείνη μόνο της εγχώριας κυριαρχίας. Ποιο είναι το στοιχείο που τις διαχωρίζει;

«Η εμπιστοσύνη που υπήρχε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε έναν προπονητή σαν τον Ομπράντοβιτς και σε ένα σταθερό κορμό παικτών υψηλού επιπέδου, που βέβαια προϋπέθεταν και την ύπαρξη ενός μεγάλου budget. Όμως ακόμη και η αλλαγή πλεύσης και η απόφαση για ανανέωση και αναδόμηση ανήκουν στην σφαίρα της φυσιολογικής νομοτέλειας. Θα συνέβαινε κάποια στιγμή κάτι τέτοιο και θα ερχόταν και η κρίση, αλλά νομίζω ότι σε γενικές γραμμές η μετάβαση έγινε αρκετά ομαλά και ταυτόχρονα με την κατάκτηση τίτλων.»

Πως τον βλέπεις φέτος; Εσείς τον υποχρεώσατε στην πιο βαριά εφετινή του ήττα, αλλά έκτοτε παίζει καλύτερα και πρόσφατα «έτρεξε» ένα νικηφόρο σερί 4/4. Πιστεύεις ότι μπορεί να μπει στα playoffs;

«Εκτιμώ ότι έχει το ρόστερ για να τα καταφέρει. Υπάρχουν ποιοτικοί παίκτες κι ένας προπονητής που έχει τον σεβασμό μου. Αν αυτή την στιγμή απέχει μία νίκη από την 8η θέση, θεωρώ ότι αν εκμεταλλευτεί την παραδοσιακά πολύ δυνατή έδρα του, μπορεί να διεκδικήσει μέχρι τέλους την πρόκριση. Και το λέω αυτό γιατί οι φίλαθλοι και η ενέργεια που δίνουν στους παίκτες μπορούν να οδηγήσουν σε νίκες “εκτός προγράμματος”, με αντιπάλους με καλύτερα ρεκόρ. Σίγουρα θα παίξουν ρόλο και οι εκτός έδρας νίκες απέναντι στις ομάδες με τους ίδιους στόχους.»

«Ο Ολυμπιακός μπορεί να φτάσει ψηλότερα από πέρυσι!»

Σε ήθελε ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι;

«Απ' ότι με ενημέρωσε ο ατζέντης μου, ναι!»

Και τι συνέβη; Απλά δεν προχώρησε το ενδιαφέρον;

«Σε αυτό το σημείο της καριέρας μου έκρινα ότι θα είχα περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσω την Euroleague με την Φενερμπαχτσέ. Με όλον τον σεβασμό απέναντι στον οργανισμό του Παναθηναϊκού και τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Άλλωστε, η «πράσινη» οικογένεια έχει μεγάλο μερίδιο στον παίκτη που έχω γίνει και στην καριέρα που έχω κάνει, και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ.»

Ο Ολυμπιακός ασχολήθηκε;

«Απ' ότι ξέρω ναι! Μαζί και κάποιες άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Αλλά η παρουσία του Ιτούδη και το συνολικό πλάνο της Φενέρμπαχτσέ με κέρδισαν.»

Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα για Final 4 φέτος, όπως λέγεται ευρέως (σ.σ.: η συνέντευξη έγινε πριν το παιχνίδι του ΣΕΦ);

«Είναι πολύ δυνατός! Βασίζεται σε ένα group παικτών που παίζουν χρόνια μαζί, κυκλοφορεί πολύ καλά την μπάλα και έχει αποκτήσει πολύ καλή “χημεία”. Από πέρυσι που έφτασε στο Final 4, έδειξε ότι είναι πολύ καλή ομάδα και φέτος δείχνει ότι μπορεί να συνεχίσει σε ακόμη καλύτερο επίπεδο. Μου αρέσει πολύ ο Βεζένκοβ και παίζει εξαιρετικά και προσφέρει σε πολλούς τομείς, αλλά το καλό με τον Ολυμπιακό, είναι ότι το παιχνίδι του δεν εξαρτάται μόνο από την απόδοσή ενός παίκτη, αλλά ότι έχει πολλούς παίκτες που μπορούν να κάνουν την διαφορά.»

Η Φενερμπαχτσέ; Καινούρια ομάδα με 9 νέα πρόσωπα και προπονητή και πάτε τρένο. Πως γίνεται;

«Αυτό δείχνει την νοοτροπία των παικτών και των προπονητών. Όλοι μας θέλουμε να κερδίσουμε και δεν υπάρχει κανείς που βάζει τον εαυτό του πάνω από την ομάδα. Ξεκινήσαμε πολύ καλά, αλλά ακόμη δεν έχουμε καταφέρει τίποτε γιατί έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε. Προφανώς η σεζόν είναι πολύ μεγάλη και θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα, όπως συμβαίνει τώρα με τους τραυματισμούς σημαντικών παικτών (σ.σ.: Μότλεϊ, Γουίλμπεκιν και Πιερ), επομένως και τα σκαμπανεβάσματα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Όσο περνάει ο χρόνος, όμως και είμαστε υγιείς, πιστεύω ότι θα γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι και αυτό μοιάζει πολύ συναρπαστικό.»

«Και τι δεν θα έδινα να με έβλεπε ο παππούς μου με την φανέλα της Εθνικής!»

Από την Εθνική έχεις πει αρκετές φορές ότι θα σταματήσεις, αλλά κάθε καλοκαίρι είσαι εδώ. Έχεις λείψει μόνο σε μία διοργάνωση το 2013; Μάλλον περνάς καλά...

«Φίλε, λατρεύω το συναίσθημα του να φοράς το εθνόσημο και να βγαίνεις έξω να παίξεις για τους Έλληνες. Έχω πει πολλές φορές ότι η εκπροσώπηση της πατρίδας αποτελεί τεράστια τιμή και αν υπάρχει κάτι που – ενδόμυχα – με στενοχωρεί είναι η απουσία του παππού μου από την ζωή. Εκείνος ήταν ο άνθρωπος που, από παιδί που ήμουν, μου μιλούσε συνεχώς για την πατρίδα του, τα ήθη, τα έθιμα και την ιστορία της χώρας και πραγματικά και τι δεν θα έδινα να με είχε δει με την φανέλα της Εθνικής ομάδας. Δυστυχώς, έφυγε από την ζωή όταν πήγαινα στο γυμνάσιο και δεν πρόλαβε να ζήσει το μεγάλο ελληνικό κεφάλαιο της δικής μου διαδρομής. Για να καταλάβεις πόσο έχω αγαπήσει την “γαλανόλευκη”, αν μπορούσα να παίζω κάθε καλοκαίρι μέχρι να γίνω 50 χρονών, θα το έκανα εύκολα! Φορώντας την φανέλα της έχω περάσει τα καλύτερα μου χρόνια! Ίσως να έπρεπε να έχουμε πάρει κι άλλα μετάλλια, αλλά δεν πειράζει κρατάω το ένα και μοναδικό που πήραμε στην rookie μου εμφάνιση στο Eurobasket του 2009 και συνεχίζουμε... Τα δύο επόμενα καλοκαίρια θα έχουμε κι άλλες ευκαιρίες...»

Το περασμένο καλοκαίρι στο Eurobasket τι έγινε; Φαινόταν ότι μπορούσαμε μετάλλιο ή μήπως όχι;

«Συμφωνώ γιατί γίναμε γρήγορα ομάδα και πιάσαμε καλή απόδοση, αλλά στο νοκ-άουτ με την Γερμανία, δεν παίξαμε την άμυνα που μπορούσαμε να παίξουμε. Χάσαμε, βέβαια, από έναν δυνατό αντίπαλο που τελικά κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, αλλά αυτό δεν μειώνει την στενοχώρια μας. Από την άλλη, μπορώ να σου πω ότι μεγάλωσε το πείσμα μας και την θέλησή μας να μάθουμε από αυτή την αποτυχία και να γίνουμε καλύτεροι για την επόμενη πρόκληση.»

Με τον Γιάννη και τα υπόλοιπα παιδιά, φαίνεται ότι έχετε γίνει μία πολύ καλή παρέα. Αρκεί αυτό για να είστε όλοι μαζί το καλοκαίρι στο Παγκόσμιο και το 2024 στους Ολυμπιακούς;

«Και με το παραπάνω! Νομίζω ότι η παρέα και το κλίμα είναι τα στοιχεία που δίνουν ώθηση στις Εθνικές ομάδες. Απ' όλα τα χρόνια μου στην Εθνική, το περασμένο καλοκαίρι ήταν ίσως το καλύτερο από πλευράς ατμόσφαιρας στην ομάδα. Περνούσαμε πολύ ευχάριστα στο ξενοδοχείο, βγαίναμε συχνά όλοι μαζί έξω και γενικά δεθήκαμε πολύ. Και γι' αυτό μας πείραξε πάρα πολύ ο αποκλεισμός μας. Ανυπομονούμε, λοιπόν, όλοι για το Παγκόσμιο!»

«Τα παπούτσια του Γιάννη “έφτιαξαν” την ζωή του γιού μου!»

Τι σου είπε ο γιος σου όταν πήρε τα παπούτσια του Γιάννη;

«Δεν του έφτιαξε απλά την μέρα, αλλά την ζωή ολόκληρη! Είχα γράψει στον Γιάννη και τον Θανάση ότι ο γιος μου θα είναι στις μπροστινές θέσεις, για να πάνε να τον χαιρετήσουν αν μπορέσουν και ο Γιάννης μου απάντησε ότι θα του δώσει τα παπούτσια του! Εντάξει τρελάθηκα, γιατί ήξερα πόσο πολύ τον αγαπάει ο Λουκ, οπότε αυτομάτως κατάλαβα τι θα επακολουθούσε. Έκτοτε, ο μικρός ξυπνάει και κοιμάται με τα παπούτσια του και μιλάει όλη την ώρα στους φίλους του γι' αυτό. Είναι απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο ο Γιάννης ξέρει να σκορπάει χαμόγελα και να κάνει ευτυχισμένα τα παιδιά.»

Δύσκολο να είσαι συμπαίκτης και κολλητός φίλος με κάποιον και μετά να είναι προπονητής σου και να συνεργαστείς αρμονικά μαζί του; Τι έγινε με τον Saras στην Βαρκελώνη;

«Δεν θα έλεγα ότι ήταν δύσκολο να δουλέψω μαζί του! Ίσα-ίσα που τα πηγαίναμε μία χαρά. Απλά το γλυκό “χάλασε” όταν δεν κερδίσαμε πέρυσι στην Euroleague και την ACB. Για κάποιο λόγο συμβαίνουν όλα τα πράγματα, ειδικότερα στον επαγγελματικό αθλητισμό. Οι ήττες μάλλον μας απομάκρυναν! Δεν του κρατάω καμία κακία, όμως...»