Από Ν. Ζηλανδία κι Αυστραλία μέχρι Αμερική: «Για τον Ολυμπιακό τίποτα δεν είναι τρελό»
- Γιώργος Λούρμας / Νέα Ζηλανδία, Όκλαντ: «Για πρώτη φορά είδε ο γιος μου τον Ολυμπιακό από κοντά»
- Δημήτρης Μπαϊρακτάρης / Αυστραλία, Μελβούρνη: «Το ταξίδι στο Βελιγράδι δεν ήταν τρέλα, ραντεβού στην Κωνσταντινούπολη»
- Γιάννης Μαντινιώτης / Αμερική, Ν. Υόρκη: «Τίποτα δεν είναι τρελό για τον Ολυμπιακό, ανυπομονώ ήδη για το επόμενο Final 4»
- Νίκος Τσαρουχας / Αμερική, Νέα Υόρκη: «Όπου κι αν παίζει ο Ολυμπιακός θα είμαι εκεί, δεν μασάμε»
Πριν λίγες μέρες το Βελιγράδι βάφτηκε ερυθρόλευκο. Πάνω από 12.000 φίλοι του Ολυμπιακού για τέσσερις (σχεδόν) μέρες έκαναν την πρωτεύουσα της Σερβίας να μοιάζει με... Πειραιά.
Φίλαθλοι από κάθε μεριά της Ελλάδας αλλά και του κόσμου έδωσαν ένα ανεπανάληπτο ραντεβού για τη μεγάλη τους αγάπη.
Ο Γιώργος Λούρμας από τη Νέα Ζηλανδία, ο Δημήτρης Μπαϊρακτάρης από την Αυστραλία, οι Γιάννης Μαντινιώτης και Νίκος Τσαρούχας από την Αμερική ήταν μεταξύ αυτών που έκαναν την Ευρώπη να... παραμιλάει με την τρομερή ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στην Stark Arena.
Το Gazzetta συνάντησε αυτούς τους παθιασμένους φίλους του Ολυμπιακού στο Βελιγράδι και μεταφέρει την... ερυθρόλευκη τρέλα τους. Μια τρέλα που οι ίδιοι παραδέχονται σαφώς, αλλά κι οι τέσσερις συμφωνούν πως τα χιλιόμετρα κι η απόσταση δεν παίζουν κανέναν ρόλο όταν στην εξίσωση μπαίνει ο δαφνοστεφανομένος έφηβος.
Γιώργος Λούρμας / Νέα Ζηλανδία, Όκλαντ: «Για πρώτη φορά είδε ο γιος μου τον Ολυμπιακό από κοντά»
Πότε πήγες στην Ν. Ζηλανδία; Με τι ασχολείσαι εκεί;
«Είμαι ο Γιώργος Λούρμας και ζω με την οικογένεια μου (τη γυναίκα μου και τον γιο μου) στο Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία. Μεταναστεύσαμε εκεί το 2015. Δεν είχαμε κάποια σχέση με το μέρος πριν πάμε. Θα μπορούσαμε να έχουμε καταλήξει στον Καναδά ή στην Αυστραλία που έχουν παρόμοια μεταναστευτική πολιτική, απλά ήρθε η πρόταση δουλειάς για μένα από την Νέα Ζηλανδία. Στα επαγγελματικά, είμαι πολιτικός μηχανικός και δουλεύω στην Watercare που είναι η δημοτική επιχείρηση ύδρευσης/αποχέτευσης του Όκλαντ - παρόμοια με την ΕΥΔΑΠ. Διευθύνω μια ομάδα project managers που κατασκευάζουν μεγάλα έργα στο βόρειο τμήμα του Όκλαντ».
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να πας στο Final 4 του Βελιγραδίου;
«Λόγω κορονοϊού, είχαμε να έρθουμε Ελλάδα από το 2018. Τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού που είχα δει τότε ζωντανά ήταν οι δυο αγώνες στο ΣΕΦ με την Ζαλγκίρις για τα πλέι οφ. Η ομάδα πέρασε μια πολύ δύσκολη τριετία με μεγάλη εσωστρέφεια. Αυτή τη σεζόν όμως η φλόγα άρχισε να φουντώνει αγώνα με τον αγώνα. Τελείωνε το παιχνίδι κι έλεγες "ώπα, ποτέ ξαναπαίζουμε;". Όταν βγήκε η ανακοίνωση ότι κυκλοφορούν τα εισιτήρια, χτύπησε συναγερμός μέσα μου. Η αγορά των εισιτηρίων έγινε πριν ξεκινήσει η σειρά με την Μονακό. Όλα τα υπόλοιπα: αεροπλάνα, διαμονή στο Βελιγράδι και τα λοιπά κανονίστηκαν 10 μέρες πριν το τζάμπολ».
Παρακολουθείς τον Ολυμπιακό και στην Αυστραλία παρά τη διαφορά ώρας που είναι οι αγώνες στην Ευρώπη;
«Πήρε 1-2 χρόνια να βρω τους ρυθμούς μου με τους αγώνες λόγω διαφοράς ώρας, άλλης εποχής του χρόνου κλπ. Αγόρασα σχετικά σύντομα αφού πήγα στη Νέα Ζηλανδία πάσο στην Euroleague TV. Οι ώρες των αγώνων είναι πρωινές. Ξεκινούν μεταξύ 6-9 πμ αναλόγως την εποχή του χρόνου. Καμία φορά χρειάζεται να πάω δουλειά λίγο πιο αργά ή να δουλέψω από το σπίτι. Νομίζω ότι ειδικά φέτος πρέπει να έχασα μόνο έναν αγώνα του Ολυμπιακού όλη τη σεζόν. Για το ελληνικό πρωτάθλημα και κύπελλο βοηθάει ότι οι αγώνες μεταδίδονται από την ΕΡΤ World στο Ertflix».
Ποιο είναι το πιο τρελό που έχεις κάνει για τον Ολυμπιακό; Βασικά; θεωρείς αυτό που έκανες τρελό;
«Ολυμπιακός και τρέλα είναι συνυφασμένες έννοιες μέσα μου από μικρό παιδί. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Κοπάνες από το σχολείο και το φροντιστήριο για γήπεδο; Εκδρομές εκτός έδρας με το ποδόσφαιρο εντός και εκτός Ελλάδας; Τρία Final 4 στο μπάσκετ; Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες, είναι ατέλειωτες οι αναμνήσεις. Μια ωραία, όχι τρελή αλλά μάλλον καλτ πρόσφατη στιγμή, είναι όταν κερδίσαμε την Μπαρτσελονα στο τελευταίο παιχνίδι της κανονικής διαρκείας, οδηγούσα στο Όκλαντ με ανοιχτά παράθυρα κι έπαιζε τσίτα δυνατά τον ύμνο του Ολυμπιακού».
Τι σου έμεινε από το F4 του Βελιγραδίου;
«Γυρνώντας από το Βελιγράδι ακόμα ηχεί μέσα στο κεφάλι μου το "είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό". Ανεπανάληπτη εμπειρία, πολλή φωνή, αγάπη και πίστη στην ομάδα παρότι τα όνειρα έλαβαν τέλος πολύ γρήγορα μέσα στο τριήμερο - χάσαμε στον πρώτο ημιτελικό. Η εκδρομή ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή για μένα γιατί ταξίδεψα μαζί με τον γιο μου που είναι 6.5 χρόνων και ήταν η πρώτη του φορά που βλέπει τον Ολυμπιακό ζωντανά».
Θα ήθελες να δει τον Ολυμπιακό σε τουρ στην Ωκεανία;
«Θα ήταν εκπληκτικό να κάνει ο Ολυμπιακός ένα τουρ σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία. Ειδικά για την Αυστραλία, η επιτυχία είναι δεδομένη αν αναλογιστούμε το μέγεθος της ελληνικής κοινότητας. Αν δεν κάνω λάθος, υπάρχουν και ακαδημίες ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού στην Αυστραλία. Το μπάσκετ κοντεύει να γίνει το Νο1 άθλημα σε αριθμό συμμετεχόντων στα σχολεία. Έχει μεγάλη δυναμική. Από πλευράς όμως μάρκετινγκ είναι αρκετά πίσω σε σχέση με το ράγκμπι και ειδικά η Εuroleague έχει να ανταγωνιστεί και το ΝΒΑ. Βλέπεις merchandise NBA παντού. Επίσης και οι ώρες των αγώνων του ΝΒΑ βοηθούν: είναι συνήθως γύρω στο μεσημέρι. Θα ήταν φοβερό να συνδυαστεί ένα παράλληλο τουρ με ομάδα του ΝΒΑ. Πιστεύω θα έκανε θραύση».
Δημήτρης Μπαϊρακτάρης / Αυστραλία, Μελβούρνη: «Το ταξίδι στο Βελιγράδι δεν ήταν τρέλα, ραντεβού στην Κωνσταντινούπολη»
Πότε πήγατε στην Αυστραλία; Με τι ασχολείστε εκεί;
«Είμαι γεννημένος στην Έδεσσα την Μακεδονίας και απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η Μελβούρνη της Αυστραλίας έγινε μόνιμος τόπος διαμονής το 1995. Είμαι ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος εταιρείας συμβούλων εφοδιαστικής αλυσίδας (forthsolutions.com.au). Η οικογένειά μου είναι στην Ελλάδα, η πατρίδα είναι μέσα μου. Όπου κι αν είμαι την κουβαλάω μέσα μου».
Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να πάτε στο Final 4 του Βελιγραδίου;
«Η παρακολούθηση ενός Final 4 της Euroleague ήταν μια επιθυμία μου, πόσο μάλιστα ένα Final 4 με την παρουσία του Θρύλου. Παρακολουθώ όλη την πορεία του Ολυμπιακού μέσω Euroleague.tv κάθε χρόνο, αλλά το από κοντά έχει άλλη αίσθηση. Και τώρα που επιτέλους τα σύνορα της Αυστραλίας είναι ανοιχτά, μπόρεσα να πραγματοποιήσω ένα μικρό όνειρό μου και νιώθω ευλογημένος γι' αυτό».
Παρακολουθείτε τον Ολυμπιακό και στην Αυστραλία παρά τη διαφορά ώρας που είναι οι αγώνες στην Ευρώπη;
«Η διαφορά ώρας καμιά φορά επιβάλλει να παρακολουθήσω τον αγώνα μαγνητοσκοπημένο. Τις περισσότερες φορές τον παρακολουθώ ζωντανά, αλλά όποτε λόγω υποχρεώσεων δεν τα καταφέρνω, ευτυχώς η τεχνολογία μου δίνεις τη δυνατότητα ώστε να μη χάνω ματς της αγαπημένης μου ομάδας. Μεγάλωσα με τον Ολυμπιακό και καταλαβαίνετε ότι δεν γίνεται να μην ενημερώνομαι σε καθημερινή βάση για το ό,τι συμβαίνει στο σύλλογο».
Πώς σας φάνηκε το Final 4, παρά την ήττα στα ημιτελικά;
«Το Βελιγράδι, είχα να το δω 38 χρόνια. Εξελίσσεται σε μια μοντέρνα και φιλική πόλη δίπλα στις όχθες του Σάβα και του Δούναβη. Το Final 4 στο Βελιγράδι ήταν εξαιρετικό. Ήταν μια ωραία εμπειρία να ζήσω τους αγώνες με χιλιάδες άλλους Ολυμπιακάρες που έφτιαξαν μια καταπληκτική ατμόσφαιρα μέσα και έξω από την Stark Arena. Όλη η Ευρώπη υποκλίθηκε σ' αυτόν τον κόσμο. Δεν μπορώ καν να φανταστώ τί θα είχε γίνει αν το σηκώναμε...».
Αυτό το ταξίδι ήταν το πιο τρελό πράγμα που έχετε κάνει για τον Ολυμπιακό;
«To ταξίδι στο Βελιγράδι δεν ήταν καμία τρέλα. Απλώς "δεν έχουμε μυαλό, δεν είμαστε καλά, είμαστε άρρωστοι με τον Ολυμπιακό", όπως λέει και το σύνθημά μας. Ραντεβού στην Κωνσταντινούπολη το 2023».
Γιάννης Μαντινιώτης / Αμερική, Ν. Υόρκη: «Τίποτα δεν είναι τρελό για τον Ολυμπιακό, ανυπομονώ ήδη για το επόμενο Final 4»
Πότε πήγες στην Αμερική, Τί κάνεις εκεί;
«Το καλοκαίρι του 2016 η "πόρτα" της Αμερικής βρέθηκε από... σπόντα στο δρόμο μου, χάρη σ' έναν παιδικό φίλο. Ετσι, αποφάσισα να κάνω το μεγάλο βήμα και να παίξω τη "ζαριά" της Νέας Υόρκης. Το αποτέλεσμα είναι να ειμαι Νεοϋορκέζος τα τελευταία 6 χρονια και μπορώ να πω με σιγουριά πως δεν το έχω μετανιώσει».
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να πας στο F4 του Βελιγραδίου;
«Η τρέλα-αρρώστια που κουβαλάω για τον Ολυμπιακό με ακολουθεί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στα παιδικά χρόνια μου - οπότε η αποφαση να ταξιδέψω στο Βελιγράδι δεν ήταν δύσκολη. "Οπου πας εσύ, θα 'μαι πάντα εγώ να σου τραγουδώ", όπως λέει και το γνωστό σύνθημα».
Παρακολουθείς τον Ολυμπιακό και στην Αμερική παρά τη διαφορά ώρας που είναι οι αγώνες στην Ευρώπη;
«Η διαφορά ώρας είναι ένα θέμα, αλλά ευτυχώς όχι απαγορευτικό. Οι 7 ωρες διαφοράς μάς "αναγκάζει" να βλέπουμε τα ματς πρωί η μεσημέρι, οπότε ευτυχώς μπορούμε να προσαρμόσουμε το πρόγραμμά μας στα εδώ ωράρια και να δούμε την ομάδα. Γι' αυτό υπάρχουν και τα ρεπό άλλωστε».
Ποιο είναι το πιο τρελό που έχεις κάνει για τον Ολυμπιακό κι αν θεωρείς αυτό που έκανες τρελό;
«Δεν θεωρώ τίποτα απ' όσα έχω κάνει τρελό. Ούτε τις κοπάνες από το σχολείο ούτε τα ταξίδια ούτε τίποτα. Ο Ολυμπιακος είναι κομμάτι του εαυτού μου και έτσι θα συνεχίσω να 'μαι. Χρήματα, κούραση, διαφορά ώρας περνούν σε δεύτερη μοίρα όταν ο Θρύλος μπαινει στην εξίσωση».
Τι σου έμεινε από το F4 του Βελιγραδίου;
«Τρομερή εμπειρία παρά τη γλυκόπικρη γεύση. Μεγάλος ενθουσιασμός, άγχος στα... κόκκινα, αλλά και ωραίο συναίσθημα το να έχει κοκκινίσει μια ολόκληρη πόλη από ομοϊδεάτες μου για τον ίδιο λόγο. Πλέον, ανυπομονώ για το επόμενο F4 και μακάρι να συνδυαστεί με κουπα»
Θα ήθελες να δει τον Ολυμπιακό σε τουρ στην Αμερική;
«Πλακα μου κανείς; Εννοείται. Μακάρι να μπορούσε στο μέλλον να ερθει ο Ολυμπιακός να αγωνιστεί στις ΗΠΑ, όπως είχε γίνει στο παρελθόν κόντρα σε ομάδες του ΝΒΑ σε φιλικά ματς, αλλά και στο ποδόσφαιρο σε κάποιο τουρνουά. Τέτοιες κινήσεις μεγαλώνουν το brand name του συλλόγου και οι ομογενείς διψάμε για κάτι ανάλογο στο μέλλον».
Νίκος Τσαρουχας / Αμερική, Νέα Υόρκη: «Όπου κι αν παίζει ο Ολυμπιακός θα είμαι εκεί, δεν μασάμε»
Πότε πήγες στην Αμερική, Τί κάνεις εκεί;
«Στην Αμερική είμαι από το 2013, ασχολούμαι με το χώρο της εστίασης. Όντας γεννημένος εδώ ήταν μια εύκολη απόφαση το να επιστρέψω. Δεν το έχω μετανιώσει καθόλου».
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να πας στο F4 του Βελιγραδίου;
«Αυτό που με οδήγησε στο Βελιγράδι ήταν ξεκάθαρα η αγάπη μου γι' αυτήν την ομάδα, περιμένοντας πέντε χρόνια να πάμε και πάλι σε Final 4. Το 2017 είχα πάλι στην Κωνσταντινούπολη - και πάλι απευθείας από Νέα Υόρκη. Όπως τότε έτσι και τώρα ανυπομονούσα γιατί ο μπασκετικός Ολυμπιακός ειδικά μας έχει χαρίσει τόσες μαγικές στιγμές».
Παρακολουθείς τον Ολυμπιακό και στην Αμερική παρά τη διαφορά ώρας που είναι οι αγώνες στην Ευρώπη;
«Φυσικά παρακολουθούμε τον Ολυμπιακό στην Αμερική. Υπάρχει η διαφορά της ώρας αλλά όταν δουλεύουμε βράδυ, αυτό μας βολεύει γιατί τα ματς εδώ γίνονται σε πρωινές ώρες. Είμαι και συνδρομητής στη Euroleague TV, οπότε βλέπουμε την ομάδα όλη τη χρονιά».
Ποιο είναι το πιο τρελό που έχεις κάνει για τον Ολυμπιακό κι αν θεωρείς αυτό που έκανες τρελό;
«Το πιο τρελό πράγμα που έχω κάνει... Το ταξίδι από Ν. Υόρκη Βελιγράδι και από Ν. Υόρκη Κωνσταντινούπολη για κάποιους μπορεί να είναι τρελό, για κάποιους μπορεί να μην είναι. Γενικά όπου κι αν παίζει ο Ολυμπιακός θα ακολουθήσουμε, δεν μασάμε».
Τι σου έμεινε από το F4 του Βελιγραδίου;
«Σίγουρα υπάρχει πικρία γιατί ήταν μεγάλη ευκαιρία να κατακτήσουμε το ευρωπαϊκό. Η παρουσία του κόσμου ήταν όμως συγκλονιστική και στο μικρό τελικό αυτό που έκανε ο κόσμος ήταν να αφήσει άφωνη όλη την Ευρώπη. Κανείς δεν περίμενε μετά την ήττα στον ημιτελικό να είναι στο γήπεδο τόσος κόσμος και να δημιουργήσει τέτοια ατμόσφαιρο. Οπότε αυτό που μας μένει είναι μια όμορφη εικόνα και ικανοποίηση για όλο τον κόσμο που βρέθηκε εκεί και δημιούργησε τις εικόνες που είδε όλος ο κόσμος».
Θα ήθελες να δει τον Ολυμπιακό σε τουρ στην Αμερική;
«Ωραίο θα ήταν για tour, για φιλικά. Κι άλλες ομάδες έχουν έρθει. Το έχει κάνει ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός πρόσφατα, γιατί όχι να μην δούμε και τον μπασκετικό».
