Eurobasket 2025: Σκαλοπάτι για τον ουρανό

Τις παγωμένες νύχτες του χειμώνα, εδώ στη Ρίγα, σηκώνεις τα μάτια και βλέπεις το Βόρειο σέλας:μία πράσινη ανταύγεια που κάνει τον ουρανό πανέμορφο και τη γη λιγότερο κρύα, λιγότερο πεζή. Για την Εθνική μπάσκετ, με τις γαλάζιες ανταύγειες στη λαμπερή της φορεσιά, η πρωτεύουσα της Λετονίας θα συμβολίζει παντοτινά μία γη αναγέννησης, ίσως και επαγγελίας εάν όλα πάνε καλά το τριήμερο που έρχεται. Ένα σκαλοπάτι που οδηγεί προς τον ουρανό.

Οι Λιθουανοί έφεραν από το διπλανό μετόχι καραβάνια από φωνακλάδες φιλάθλους για να κάνουν τους παίκτες να νιώθουν δύο πήχες ψηλότεροι, αλλά οι γενναίοι του Βασίλη Σπανούλη δεν δείλιασαν ούτε στιγμή – ή, για να είμαι πιο δίκαιος, δεν δείλιασαν παρά μόνο για 2-3 λεπτά προσαρμογής.

Όταν τα πρώτα καρφώματα του τρελού φορτηγού με το νούμερο «34» στις πινακίδες έδωσαν θάρρος στους διστακτικούς, οι ορδές των πρασινοκίτρινων είδαν το κακό όνειρο και βούτηξαν μέσα στη μπύρα τους. Το σενάριο της βραδιάς δεν είχε ξανθά τρίποντα και μελαχρινές γενειάδες, αλλά όλα όσα καθιστούν την ελληνική σχολή βαρύτατο χαρτί στο ευρωπαϊκό στερέωμα: διάβασμα του παιχνιδιού, αυτοσυγκέντρωση, ένας για όλους, όλοι για έναν, ακόμα και μία λανθάνουσα ξιπασιά που νομίζαμε ότι ήταν ίδιον Σέρβων και Ισπανών.

Ο Βασίλης Σπανούλης, ένας Γιαννάκης για τη νέα εποχή, μετέτρεψε όλα τα παθήματα της γενιάς του σε μαθήματα και τα μπόλιασε με τα διδάγματα από τους θριάμβους της πενταετίας 2005-9, τότε που οι προημιτελικοί δεν ήταν υπόθεση χαμένη αλλά κερδισμένη: Βελιγράδι, Σαϊτάμα, Μαδρίτη, Κατοβίτσε.

Κουράστηκα να το γράφω αυτές τις μέρες, αλλά δεν κουράζομαι να το γράφω: η Εθνική Ελλάδας του Eurobasket 2025, που καθημερινά βελτιώνεται, γίνεται καλύτερη όποτε νιώθει φαβορί μέσα στο γήπεδο. Την αυτοπεποίθηση που αρχικά της έλειπε την αντλεί από τα μάτια των αντιπάλων, όποτε βλέπει σε αυτά σεβασμό στο όριο του φόβου.

Η φετινή Εθνική, βάναυσα υποτιμημένη από εμάς τους ίδιους στο ξεκίνημά της, είναι ποτισμένη με σιγουριά που τρομάζει. Η μεθοδικότητα με την οποία το 39-38 γίνεται στο άψε σβήσε 44-38 (στην ανάπαυλα) ή το «έτσι γουστάρω» που μετατρέπει το 44-41 σε 51-41 και 58-45 ώσπου να πεις «Σεντεκέρσκις» είναι εχέγγυα μεγάλης ομάδας, καμωμένης για να διεκδικεί τίτλους.

Το ίδιο και ο τρόπος με τον οποίο οι δύο αρχηγοί μεταλαμπαδεύουν την ηρεμία και το πάθος τους στους νεώτερους. Ο Βασίλης Τολιόπουλος ήταν απόψε Τολιόπουλος και Σλούκας μαζί. Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης είναι κλώνος του Παπανικολάου σε όλο το τουρνουά, έστω χωρίς τα τρίποντα.

Ο Κώστας Αντετοκούνμπο ήρθε από τον πάγκο για να λύσει το (μοναδικό της βραδιάς) πρόβλημα που ζόριζε τον Ντίνο Μήτογλου και μοίρασε σβουριχτές τάπες σε όποιον Λιθουανό σήκωνε τα μάτια προς το σέλας. Ο μικρούλης Σαμοντούροφ κατέφτασε με θράσος χιλίων καρδιναλίων και ανάγκασε τον Σπανούλη (για δεύτερο σερί κρίσιμο ματς) να τον αφήσει μέσα μέχρι το τέλος.

Στον επόμενο τόνο θα είναι ο Ντόρσεϊ, ο Μήτογλου, ίσως και αυτοί που δεν έπαιξαν καθόλου απόψε. «Σήκωσέ το», φώναζαν προς το τέλος οι 400 Έλληνες που βασάνισαν τις φωνητικές χορδές τους και επιβραβεύτηκαν με ένα σπάνιο μεθύσι. Ναι, σήκωσέ το. Γιατί όχι;

Στο σημερινό ματς, η μπάλα ζύγιζε το βάρος της αν όχι σε χρυσάφι, πάντως σε μπρούτζο. Αυτός που πάει στα ημιτελικά του αρχικά ανιαρού και στην πορεία αλλοπρόσαλλα συναρπαστικού Eurobasket 2025 έχει κάθε δικαίωμα να ονειρεύεται μετάλλιο, στη χειρότερη περίπτωση χάλκινο, αφού ένας τουλάχιστον από τους συνδαιτυμόνες θα υποφέρει από τη νόσο του υψομέτρου.

Απέναντι στη νικήτρια του προημιτελικού Φινλανδίας- Γεωργίας, η Ελλάδα θα είναι γκραν φαβορί, έστω σε μικρό τελικό. Για μια φορά, το τέταρτο σκαλοπάτι, θα είναι όντως (εάν καταλήξει σε πριγκηπόπουλο και όχι σε Σταχτοπούτα) η «θέση του βλάκα», όπως είπε κάποιος σοφός κάπου, κάποτε.

Είναι τόσο ισχυρό το σύνδρομο της στέρησης που κατατρέχει τον μεταλλιολάγνο Έλληνα φίλαθλο (και δημοσιογράφο), ώστε δεν κοιτάζει καν τον εκκωφαντικά λαχταριστό ημιτελικό της Παρασκευής. «Μία νίκη θέλουμε και το πήραμε», άκουγες στη μικτή ζώνη μετά το ματς.

Όχι. Δεν θέλουμε μία νίκη, αλλά δύο. Δεν πάμε για το μίνιμουμ, αλλά για το μάξιμουμ. Δεν πρόκειται να κατασκηνώσουμε στην πλαγιά του βουνού, αλλά μια και καλή στην κορυφή. Εμείς οι απ’ έξω μπορεί να φοβόμαστε την αήττητη Τουρκία, αλλά η αήττητη Τουρκία φοβάται την ουσιαστικά αήττητη Ελλάδα πολύ περισσότερο.

Διότι, αν δεν το έχετε προσέξει, έχει συνηθίσει και αυτή να πορεύεται με τα ψέματα, με τις κούφιες υποσχέσεις και με τα ανεκπλήρωτα όνειρα. Τα μοναδικά μετάλλια που έχει πανηγυρίσει -μολονότι είχε κατά καιρούς καταπληκτικό υλικό- τα κατέκτησε επί τουρκικού εδάφους, στο Ευρωμπάσκετ του 2001 και στο Παγκόσμιο του 2010. Τα δικά τους χέρια θα τρέμουν περισσότερο από τα δικά μας, όταν έρθει η ώρα του τζάμπολ.

Ο Αταμάν μπορεί να έπαιζε παιχνιδάκι τακτικής όταν έσταζε μέλι για την Εθνική Ελλάδας, ταυτόχρονα όμως έλεγε πάνω από την μισή αλήθεια. «Κανείς δεν θέλει να παίζει ημιτελικό με την Ελλάδα. Μπασκετικά, είναι η καλύτερη ομάδα του τουρνουά αυτή τη στιγμή». Και ο προημιτελικός μας δεν είχε ξεκινήσει καν.

Ιταλία, Ισπανία,Ισραήλ, Λιθουανία, πέρασαν από το γαλάζιο δωμάτιο και της υποκλίθηκαν στην «επίσημη αγαπημένη» μας. Ελπίζω ότι μεθαύριο έρχεται η σειρά των Τούρκων. Και, ναι, εάν την Παρασκευή μας πάνε όλα στραβά, θα στραφούμε για παρηγοριά ενάντια στον Μάρκανεν ή στον Σενγκέλια.

Αλλά αυτά θα τα δούμε από αύριο. Αφήστε με τώρα, πάω για μπύρες. Τις δικαιούμαι, νομίζω, μετά από τη σκασίλα 5-6 χαμένων προημιτελικών.

Το Pamestoixima.gr στην καρδιά του Eurobasket 2025

Η μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι εδώ! Ζεις κι εσύ τον παλμό του Eurobasket 2025 μαζί με το Pamestoixima.gr, εκεί που θα βρεις εκατοντάδες επιλογές για στοίχημα στο Eurobasket τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης. Στο Pamestoixima.gr είναι εξασφαλισμένη μια μοναδική στοιχηματική εμπειρία με μακροχρόνια & ειδικά στοιχήματα Eurobasket και μοναδικές προσφορές για όλους!