Δεν είναι εύκολη η διαχείριση της (ξαφνικής) παρουσίας στην πρώτη σκηνή του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ιδιαίτερα για συλλόγους χαμηλού βεληνεκούς όπως η Μπρίντζι. Η ιταλική ομάδα δεν διακρίνεται για την μπασκετική παράδοσή της, καθώς στην ιστορία (μερικών δεκαετιών) δεν έχει να επιδείξει σπουδαία επιτυχία. Ο μοναδικός τίτλος που έχει να παρουσιάσει είναι αυτός στη δεύτερη κατηγορία του ιταλικού Πρωταθλήματος, ενώ σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η φετινή παρουσία της στο BCL είναι μόλις η τέταρτη. Στην πραγματικότητα, αποτελεί τη συνέχεια της Libertas Brindisi η οποία είχε αγωνιστεί στην πρώτη κατηγορία του ιταλικού μπάσκετ στη δεκαετία του ’70, πριν τελικώς διαλυθεί. Η αναβίωσή της χρονολογείται πριν από περίπου 27 χρόνια. Κι όμως, σε ποσοστό μεγαλύτερο του 80% διαθέτει τις θέσεις του «PalaPentassuglia» μέσω των εισιτηρίων διαρκείας! Αυτός είναι δηλαδή ο αριθμός των θέσεων που διατέθηκαν, πριν καλά-καλά αρχίσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις.

Η Μπρίντιζι σφυρηλατήθηκε στις χαμηλές κατηγορίες και είχε τους δικούς της ήρωες. Ο Έλιο Πεντασούλια ήταν ένας από τους δημιουργούς της ομάδας από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 έως και τις αρχές του ’70. Υπήρξε, αρχικά, παίκτης και στη συνέχεια προπονητής της, επί 11 συναπτά έτη. Λόγω όγκου, του αποδόθηκε το παρατσούκλι «Big Elio». Για την Μπρίντζι είναι ένας θρύλος και φυσικά δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το κλειστό γήπεδο των 3.500 θέσεων φέρει το όνομά του. Υπήρξε από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες του ιταλικού μπάσκετ, έφτασε και στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς με τη Βαρέζε. Ο Παντασούλια «έφυγε» από τη ζωή το 1988 σε τροχαίο δυστύχημα. Την ίδια χρονιά και με τον ίδιο τρόπο έχασε τη ζωή του και ο Κλαούντιο Μαλαγκόλι. Υπήρξε παίκτης της Μπρίντζι για μια διετία, είναι από τους σπουδαιότερους σκόρερ που ανέδειξε το ιταλικό μπάσκετ αλλά και από τις πιο θρυλικές μορφές της Βαρέζε.

Από τα χρόνια της υπομονής, πλέον η ομάδα από τον ιταλικό Νότο απολαμβάνει αυτές της δόξας. Τον περασμένο Φλεβάρη, η ιστορία θα μπορούσε να είχε γράψει την κατάκτηση του πρώτου τίτλου στην ιστορία της. Τότε, κατάφερε μετά βίας να μπει στην οκτάδα του ιταλικού Πρωταθλήματος και να εξασφαλίσει την παρουσία της στο Final Eight του Κυπέλλου. Δεν την περίμενε κανείς, την είδαν όλοι όμως στον τελικό με την Κρεμόνα. Η Μπρίντιζι δεν κατάφερε να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της, έμεινε με την ομορφιά και την περιπέτεια του ταξιδιού καθώς ηττήθηκε στον τελικό.

Λένε ότι το «ποτάμι δεν γυρίζει πίσω» και η ιταλική ομάδα συνέχισε απτόητη, τερμάτισε στην 5^η θέση του ιταλικού Πρωταθλήματος και εξασφάλισε την επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είναι αλήθεια ότι αυτή η «πρωτόγνωρη» κατάσταση δεν αλλοίωσε τον χαρακτήρα της. Γιατί βρίσκεται στη 2^η θέση του ιταλικού Πρωταθλήματος, πίσω από την αήττητη Μπολόνια, έχοντας μάλιστα κερδίσει μέσα στο Μιλάνο την Αρμάνι του Έτορε Μεσίνα. Στο BCL είχε σαφέστατα το δυσκολότερο πρόγραμμα αγώνων και μετρά δύο νίκες σε τέσσερις αγώνες έχοντας κάνει δύο λογικές (εκτός έδρας) ήττες από τις Νεπτούνας, Ντιζόν, ενώ κέρδισε στην Ιταλία τις Μπεσικτάς, Τέλεκομ.

Το εντυπωσιακό με την Μπρίντζι είναι ότι δεν χρειάστηκε χρόνο προσαρμογής παρότι προχώρησε σε μεγάλες αλλαγές στο ρόστερ του. Τούτο πιστώνεται στον πολύπειρο Φραντσέσκο Βιτούτσι ο οποίος βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία. Ο έμπειρος τεχνικός λατρεύει τις αθλητικές ομάδες, συνηθίζει να παίζει με χαμηλά σχήματα και προς αυτήν κατεύθυνση δημιούργησε την ομάδα. Με προσεγμένες επιλογές και παίκτες οι οποίοι έχουν γνώση του ιταλικού μπάσκετ.

Ο Άντριαν Μπανκς διανύει τον 3^ο χρόνο του στην ομάδα, είναι αρχηγός αυτής αλλά και πρώτος σκόρερ στο BCL με 16.3 πόντους κατά μέσο όρο. Δεινός σουτέρ με ποσοστό ευστοχίας στο μακρινό σουτ το οποίο φτάνει στο 44%, υπήρξε πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος στο Ισραήλ (2012). Ο Μάρτιν Κέλβιν προέρχεται από καλή σεζόν στην Μπολόνια, έχει περισσότερο βοηθητικό ρόλο. Ο Αμερικανός φόργουρντ, Τάιλερ Στόουν, είναι το δεύτερο… βιολί της ομάδας στο BCL με 13 πόντους και 4.8 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Είχε περάσει και από την Ελλάδα με τη φανέλα του Ρεθύμνου, ενώ ο Αμερικανός γκαρντ Ντάριους Τόμπσον προέρχεται από μια μαγική σεζόν στην Ολλανδία όπου αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ αλλά και MVP του Πρωταθλήματος. Στους παραμένοντες από την περσινή χρονιά συμπεριλαμβάνεται ο Τζον Μπράουν ο οποίος αγωνίζεται στην Ιταλία από το 2015.

Στα φετινά μεταγραφικά αποκτήματα συμπεριλαμβάνεται και ο Μπόγκνταν Ραντοσάβλιεβιτς. Γεννημένος στη Σερβία, ο 26χρονος σέντερ επέλεξε να αγωνιστεί στις μικρές εθνικές ομάδες της Γερμανίας (καθώς μετακόμισε εκεί σε μικρή ηλικία) προκαλώντας την οργή των Σέρβων. Η Μπρίντιζι είναι η πρώτη (εκτός Γερμανίας) επαγγελματική εμπειρία του έπειτα από παρουσία σε Μπάγερν Μονάχου, Άλμπα Βερολίνου και Ουλμ. Ο ρόλος των Ιταλών παικτών είναι περισσότερο υποστηρικτικός και ο λόγος κυρίως για τους Λούκα Καμπογκράντε, Αλεσάντρο Ζανέλι, Ραφαέλ Γκασπάρντο.

Τέλος, αν ρίξει κανείς μια ματιά στους αριθμούς της θα διαπιστώσει σημαντικές διαφορές μεταξύ BCL και ιταλικού Πρωταθλήματος. Υπό την έννοια ότι εντός συνόρων σουτάρει με 39.8% έξω από τη γραμμή του τριπόντου, σκοράρει 84 πόντους κατά μέσο όρο κι έχει 90.6 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης. Στο BCL περιορίζεται στο 32.2% στο μακρινό σουτ, βάζει 6.5 πόντους λιγότερους και ο μέσος όρος στο σύστημα αξιολόγησης είναι 64.3 βαθμοί. Τούτο βέβαια έχει εξήγηση καθώς μάλλον έχει να κάνει με το... πιο ελεύθερο μπάσκετ που παίζουν οι ιταλικές ομάδες.