Το πρωτάθλημα του αναπνευστήρα

Το έρημο τοπίο του ελληνικού μπάσκετ σε κάνει να νοσταλγείς την εποχή του εγκλεισμού και της αδράνειας. Τότε, τουλάχιστον, υπήρχε δικαιολογία.

Οι μηχανές είχαν σταματήσει, οι όποιες εργασίες είχαν διακοπεί και κανείς δεν έχανε από κανέναν.

Τώρα που καλούμαστε να μαζέψουμε ξανά τα συντρίμμια και να τα συγκολλήσουμε για να θυμίζουν εύρωστο και στέρεο σκηνικό, η κατάσταση μοιάζει απελπιστική.

Θα αποτελέσει θαύμα και κάποιας μορφής υπέρβαση, εάν μαζευτούν αρκετές ομάδες για να διεξαχθεί «κανονικά» το νέο πρωτάθλημα της Basket League.

Τοποθέτησα τη λέξη σε εισαγωγικά, διότι «κανονικά» σημαίνει «με πιστή εφαρμογή των κανόνων».

Eάν πρέπει να τηρηθούν στο ακέραιο τα κριτήρια που οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των ΚΑΕ θέσπισαν, πάμε για ένα πρωτάθλημα των 5-6 ομάδων.

Ο αριθμός αυξάνεται όταν αρχίζουν οι διασταλτικές ερμηνείες. Τότε και μόνο τότε.

Η βολική λύση είναι να διαβάσει κανείς τη βαθμολογία από πάνω προς τα κάτω, ώστε να αφήσει τις λάσπες για το τέλος.

Η σωστή ανάγνωση, όμως, γίνεται ανάποδα. Από κάτω προς τα πάνω. Από τα δύσκολα, στα λιγότερο δύσκολα.

Εάν ο ΕΣΑΚΕ και το υφυπουργείο Αθλητισμού αποφάσιζαν να επικυρώσουν την «προσωρινή» βαθμολογία της Α1 ως τελική, όπως έγινε σε άλλα σπορ και σε άλλες χώρες, θα είχαμε στον ορίζοντα ένα πρωτάθλημα δίχως ΠΑΟΚ, Άρη και Ολυμπιακό.

Και μία Α2, της οποίας η εμπορική αξία θα ήταν ισάξια αν όχι μεγαλύτερη από εκείνη της Α1!

Ευτυχώς για την κοινή λογική, ο EΣΑΚΕ αποφάσισε να καταργήσει την κοινή λογική.

Η βαθμολογία επικυρώθηκε μόνο κατά το ήμισυ, ώστε να αποφευχθεί η «παύλα» στη χρυσή βίβλο των κατ’ έτος πρωταθλητών, αλλά ακυρώθηκε κατά το άλλο ήμισυ, προκειμένου να μην υποβιβαστεί κανείς.

Ο 13^ος Άρης και ο 14^ος ΠΑΟΚ ευεργετήθηκαν από τον κορονοϊό. ΄Οσο και αν ακούγεται οξύμωρο, ένα μικρόβιο τους έβγαλε από τον αναπνευστήρα.

Οι τα φαιά φορούντες αποφάσισαν την αύξηση των ομάδων της Basket League από 14 σε 16 και ταυτόχρονα έβαλαν τα γέλια.

Όσοι παροικούν την Ιερουσαλήμ γνώριζαν εξαρχής ότι δεν υπήρχε πιθανότητα να μαζευτούν 16 βιώσιμες ομάδες για τη νέα σεζόν, είτε με οικονομοτεχνικά κριτήρια είτε μεταξύ του άρπα και του κόλλα.

Πριν το μελάνι της προκήρυξης στεγνώσει, ξεκίνησαν οι ομοβροντίες.

Ομάδες που κρέμονταν από ένα και μοναδικό καρφί, όπως ο Ήφαιστος Λήμνου και το Ρέθυμνο, αποχώρησαν από τη Λίγκα και βάρεσαν διάλυση, ελλείψει χρηματοδότησης.

Ο Πανιώνιος έβαλε πωλητήριο και πωλείται όπως είναι επιπλωμένος, μαζί με τα χρέη του και με το κακό όνομα που του κληροδότησε η τωρινή διοίκηση.

Η Λάρισα των πολλών περιπετειών αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της αποβολής και δύσκολα θα τη σκαπουλάρει.

Ο Ιωνικός ακροβάτησε σε τεντωμένο σχοινί και διασώθηκε λίγο πριν τον εξοβελισμό, με το γνωστό κόλπο της εξαγοράς αδέσποτου ΑΦΜ.

Ο νεοφώτιστος Διαγόρας Δρυοπιδέων απαρνήθηκε τη μεγαλύτερη ευκαιρία της ιστορίας του και πούλησε το δικαίωμα συμμετοχής στον γείτονα Ιωνικό, με τον οποίο ουσιαστικά συγχωνεύτηκε.

Οι 16 της …αναδιάρθρωσης έμειναν ήδη 13, με προοπτική να μειωθούν σε 12 ή σε 11 ή και σε 10.

«Ομάδα που αποχωρεί δεν πρόκειται να αντικατασταθεί από τους επιλαχόντες της Α2», αποφάσισε η ΕΟΚ, προ του κινδύνου να θεωρηθεί φιλοολυμπιακή. Γιατί; Γιατί έτσι.

Κάπου εδώ αρχίζουν οι έξτρα αστερίσκοι, σαν ξεθωριασμένα αστέρια του βορρά:

* Ο Άρης πληρώνει ακόμη τη λαίλαπα Λάσκαρη. Ο Δημήτρης Γουλιέλμος πασχίζει σκιωδώς να μεταβιβάσει τις καταχρεωμένες μετοχές της ΚΑΕ σε μια ντουζίνα «επώνυμους αρειανούς», υπό τον όρο όμως να είναι αυτοί απλοί διαχειριστές. Η μισοδιαλυμένη ομάδα έχει όχι ένα, αλλά οχτώ «ban» από τη FIBA, πάει να πει ότι χρωστάει σε όποιον μιλάει αγγλικά, σερβικά, ρωσικά και ολίγα ελληνικά. Οι προσπάθειες που έγιναν να αναλάβει κάποιος «φυτευτός» από την κυβερνητικό μαντρί σωτήρας έπεσαν στο κενό, ενώ και το παλαιό φλερτ με τον Παντελή Μπούμπουρα του Ηφαίστου αποτελεί νεκρό γράμμα. Με πρόχειρους υπολογισμούς, το τμήμα χρειάζεται άμεσα γύρω στα 350 χιλιάρικα για να εξέλθει από την εντατική.

* Ο ΠΑΟΚ, αντίθετα, πήρε ανάσα από μία παρόμοιου ύψους χορηγία μακεδονικής τράπεζας και τρέχει τη διαδικασία διακανονισμών από συμφωνίες της τελευταίας τριετίας, αποφεύγοντας με χάρη τις καμπάνες της FIBA. O επιχειρηματίας Θανάσης Χατζόπουλος αποφάσισε να αναλάβει τα ηνία μέχρι να βρεθεί εύπορος ιδιοκτήτης. Ο «Δικέφαλος» συμπλήρώνει 11 χρόνια με διοίκηση Πρωτοδικείου: ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Η οικογένεια Σαββίδη στηρίζει το μπάσκετ χωρίς να πολυακούγεται, οπότε υπάρχει ένα μίνιμουμ αισιοδοξίας.

Ο Ηρακλής διασφαλίζει μία υποτυπώδη ευρυθμία χάρη στον ιδιοκτήτη Θόδωρο Δρακόπουλο και την «τρέλα» του. Κάτι παρόμοιο ισχύει για το Λαύριο του μποέμ Γιάννη Ψαρράκη, ενώ ο Κολοσσός Ρόδου έμεινε να υπερασπίζεται τελευταίος την τιμή των νησιωτικών περιοχών.

Ο έτερος των νεοσυλλέκτων, Χαρίλαος Τρικούπης Μεσολογγίου, διαθέτει όνομα βαρύ σαν ιστορία, αλλά η μεγαλεπήβολη αύρα του εξανεμίζεται κάπου εκεί, αφού δεν διαθέτει καν γήπεδο προδιαγραφών Α1.

Και κάπως έτσι, αγκομαχώντας, φτάνουμε στην πρώτη τετράδα της περυσινής βαθμολογίας, όπου ακόμα και ο κυρίαρχος του παιχνιδιού Παναθηναϊκός αποχωρίζεται τα μεγαλεία και κατεβάζει τον πήχη.

Το πωλητήριο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου δεν φαίνεται να συγκινεί την πιάτσα, ενώ η επιτροπή σωτηρίας θα συνεισφέρει φαιά ουσία και πείρα, αλλά όχι λεφτά.

Η ΑΕΚ και ο Προμηθέας προσπαθούν να χαράξουν το μονοπάτι προς τη νέα εποχή, αλλά δεν τολμούν να ισχυριστούν ότι αυτή θα είναι καλύτερη από την παλαιά.

Τέλος, το Περιστέρι ακολουθεί τον βηματισμό χωρίς ιδιαίτερους κλυδωνισμούς, αλλά με μετριοπαθείς κινήσεις.

Αυτό ήταν, άλλους δεν έχει. Τούτες είναι οι ομάδες που καλούνται να καταθέσουν εγγυητικές επιστολές 200.000 ευρώ και να κινηθούν με χρηστή διαχείριση, σε μία σεζόν που μάλλον θα ξεκινήσει κεκλεισμένων των θυρών.

Υπάρχει, φυσικά, και ο Ολυμπιακός, ο οποίος επιμένει στην πολιτική του παιδικού πείσματος, μολονότι η πτώση του Βασιλακόπουλου, που ουσιαστικά αποτελεί μοναδικό στόχο του, έχει δρομολογηθεί. Έστω ετσιθελικά, με κυβερνητική στάμπα.

Στο δικό μου το φτωχό μυαλό, η επιστροφή των «ερυθρόλευκων» στην Basket League μοιάζει μοναδική οδός βιωσιμότητας της Λίγκας, έστω και αν αποδειχθεί τεχνητό οξυγόνο.

Αλλά θα πρέπει να τη θέλουν όλοι. Προς το παρόν, δεν τη θέλει σχεδόν κανένας.

Θεσμικά, ο μοναδικός τρόπος για να δρομολογηθεί η παλιννόστηση των ανταρτών είναι να απορροφηθεί από αυτούς κάποια από τις ομάδες που φυτοζωούν. Για παράδειγμα, η Λάρισα.

Ωστόσο, ο ίδιος ο Ολυμπιακός αδιαφορεί, αφού η διακαής επιθυμία των φανατικών έχει λάβει διαστάσεις διαταγής για την κατά τα λοιπά επαγγελματική του διοίκηση.

Αυτό το στρεβλό φαινόμενο είναι ο καθρέφτης του ελληνικού μπάσκετ εν έτει 2019. Την πιο δυνατή ψήφο την έχουν εκείνοι που δεν έβαλαν ποτέ το χέρι στο πορτοφόλι τους.

Και όλοι οι άλλοι τραγουδάνε φάλτσα τραγούδια, τη στιγμή που το σπιτι τους καίγεται.