Πιτίνο-ελληνικό μπάσκετ: Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι!

Τώρα που σιγά-σιγά - εν μέσω κορονοϊού - συμπληρώνονται 24 ώρες από την επισημοποίηση της συνεργασίας του 67χρονου Αμερικανού προπονητή με το άσημο κολέγιο Αϊόνα, είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή να ρίξουμε λίγο παραπάνω «φως» σε μία εξέλιξη που φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να προκύψει, απλά καμία από τις δύο πλευρές δεν τολμούσε να κάνει το πρώτο βήμα.

Οι αιτίες είναι απλές και καθόλου δυσνόητες. Κατά πρώτον, ο «ισχυρός άνδρας» του Παναθηναϊκού, φαινόταν να έχει χάσει πλέον την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του και την πίστη ότι ο δύο φορές πρωταθλητής του NCAA, μπορούσε να αναστρέψει την «κατηφόρα» που είχε πάρει η ομάδα στην Euroleague. Αυτό έβγαινε τουλάχιστον από τα άρθρα που δημοσιεύονταν μετά από ήττες, σε μέσα μαζικής ενημέρωσης της δικής του επιρροής.

Και η αλήθεια είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση, δεν είχε άδικο, υπό την έννοια ότι για εύλογο χρονικό διάστημα, η ομάδα δεν απέδιδε καθόλου καλά και ο Ρικ Πιτίνο δεν έδειχνε να μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Καλώς ή κακώς, όμως, μία απόφαση αποπομπής του, ίσως να γυρνούσε μπούμερανγκ στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, ο οποίος θα «χρεωνόταν» μία ακόμη απόλυση (έχει ήδη πέντε στο ενεργητικό του) και θα τύγχανε αρνητικής κριτικής για την συμπεριφορά του απέναντι σε έναν καταξιωμένο προπονητή, που ο ίδιος έφερε μεσούσης της περιόδου και ο οποίος πέρυσι «έσωσε» την παρτίδα και έφτασε την ομάδα μέχρι τα playoffs.

Κατά δεύτερον, αρκετοί από τους παίκτες του «τριφυλλιού» δυσανασχετούσαν πλέον έντονα με την πολύ διαφορετική νοοτροπία του και ο βαθμός πειθαρχίας τους, δεν ήταν πλέον ο ενδεδειγμένος. Προσοχή δεν αναφέρομαι σε όλους τους παίκτες. Ωστόσο, η εικόνα που παρουσίασαν οι «πράσινοι» στο ματς με την ΤΣΣΚΑ, παραπέμπει σε ένα σύνολο που δεν παίζει σε καμία περίπτωση για τον προπονητή του.

Για όλους όσοι παρακολουθούν από κοντά τα δρώμενα στον Παναθηναϊκό, ήταν εμφανές ότι εδώ και καιρό, ο προπονητής-«θρύλος» του κολεγιακού πρωταθλήματος, είχε χάσει τα ερείσματά του στα αποδυτήρια, γι' αυτό και δεν ήταν λίγοι οι παίκτες που ανακουφίστηκαν στο άκουσμα της συμφωνίας του με το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.

Η αρχή έγινε από το «προσωπικό πρόβλημα» της γυναίκας του και την άδεια που πήρε μόνος του για μεταβεί στο Μαϊάμι, αμέσως μετά το ματς με την Μακάμπι στο Τελ Αβίβ. Κάπως έτσι, ο Ρικ έλλειψε από το ματς με το Ρέθυμνο και πέρασε πέντε μέρες πριν τα Χριστούγεννα κάτω από τον καυτό ήλιο της Φλόριντα. Στην πρώτη ευκαιρία που του ξαναδόθηκε, ένα ακόμη «προσωπικό πρόβλημα» ήρθε στην επιφάνεια, το οποίο τον ανάγκασε να απουσιάσει από το All-Star Game του Ηρακλείου και να επιστρέψει δύο εικοσιτετράωρα πριν το παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Άρη.

Εκεί ράγισε οριστικά το γυαλί με τους παίκτες της ομάδας. Είχε προηγηθεί ο προγραμματισμός προπόνησης την επομένη του All Star Game κι ενώ ο ίδιος ήταν στο σπίτι του στην Αμερική, γεγονός που έκανε έξαλλο τον Νικ Καλάθη και προκάλεσε ένα γενικότερο μπάχαλο στην πρώτη προπόνηση στην οποία έδωσε το παρών, μόλις επέστρεψε.

Όσοι θυμούνται πως έπαιξαν οι «πράσινοι» στο ματς του “Nick Galis Hall”, όπου κινδύνευσαν στο τέλος από τους γηπεδούχους, μπορούν τώρα να δώσουν μία εξήγηση σχετικά με τους λόγους για τους οποίους ο Πιτίνο δεν πήγε στη συνέντευξη Τύπου. Αλλά και να αρχίσουν να ερμηνεύουν την αγωνιστική καθίζηση στην απόδοση της ομάδας…

Προς Θεού, δεν ισχυρίζομαι ότι οι «παίκτες» κάθισαν να χάσουν σε κάποιο ματς! Ούτε κατά διάνοια, αλλά όταν μία μεγάλη μερίδα εξ' αυτών (οι περισσότεροι ξένοι) τον έχει αποδομήσει, τότε πραγματικά είναι πολύ δύσκολο για μία ομάδα να λειτουργήσει αποτελεσματικά ως σύνολο.

Την ίδια ώρα, μη νομίζετε ότι ο Πιτίνο δεν είχε αντιληφθεί τι παιζόταν γύρω του. Ο άνθρωπος, άλλωστε, όσο πολιτισμένος και σοφιστικέ φαίνεται (και είναι), άλλο τόσο σε «διαόλου κάλτσα» μπορεί να μεταμορφωθεί! Κλασσική περίπτωση ισχυρής προσωπικότητας, η οποία μπορεί να επιβιώσει στα σαλόνια αλλά και στα αλώνια.

Ο Ρικ δεν είχε απλά καταλάβει ότι οι παίκτες δεν έβγαζαν αντίδραση, αλλά ήταν ενήμερος για τα ρεπορτάζ μερίδας του Τύπου, που «τον έβγαζε στη σέντρα» σε κάθε ευκαιρία. Από την άλλη, όμως, του έλλειπε και η οικογένειά του και πολλές φορές ένιωθε ότι είναι πολύ εγωιστής, που περνάει μία ακόμη σεζόν μακριά από τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Επειδή στην Ελλάδα, όμως, περνούσε υπέροχα και στον χαρακτήρα του δεν ταίριαζε η υποχώρηση, δεν ήθελε με τίποτε να παραιτηθεί. Γιατί κάτι τέτοιο δεν είναι στον χαρακτήρα του. Επομένως η διακοπή της αγωνιστικής δράσης λόγω της έξαρσης του Covid-19 και η πρόταση του πανεπιστημίου Iona του ήρθαν κουτί για να βρει κι εκείνος την δική του λύτρωση!

Στο σημείο αυτό το εύλογο ερώτημα που τίθεται, είναι αν ο τρόπος με τον οποίο - ουσιαστικά αποχαιρετά τον Παναθηναϊκό (στην παρούσα φάση η συνέχιση της σεζόν κρίνεται δύσκολη), τον τιμά σαν προσωπικότητα...

Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η μεγάλη απόσταση που χωρίζει τη νοοτροπία του πολύπειρου και πετυχημένου Αμερικανού προπονητή, με την αθλητική κουλτούρα που χαρακτηρίζει το ελληνικό μπάσκετ και κατ' επέκταση τον αθλητισμό στην χώρα. Μιλάμε για χαώδη διαφορά! Κι αυτός ήταν και ένας παράγοντας που το «γλυκό δεν μπορούσε να δέσει» για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.

Ο Πιτίνο για παράδειγμα πίστευε ότι το χάσμα των «αιωνίων αντιπάλων» μπορεί με κάποιο τρόπο να γεφυρωθεί κάποια στιγμή. Στην Ελλάδα υπάρχει κάποιος που το πιστεύει; Δεν χρειάζεται απάντηση...

Ο Πιτίνο πίστευε ότι μιλώντας στον Παππά και αφήνοντάς τον έξω να συνετιστεί και να αλλάξει, θα μπορέσει να τον βοηθήσει. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος...

Ο Πιτίνο πιστεύει ότι φέρθηκε κάτι περισσότερο από τίμια και επαγγελματικά, δηλώνοντας ότι θα τιμήσει μέχρι τέλους της εφετινής σεζόν, παρ' ότι συμφώνησε να πάρει μία άλλη δουλειά για του χρόνου.

Ο Πιτίνο δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί «δεν μπορεί» να κοουτσάρει στην Εθνική τους παίκτες του Ολυμπιακού, πολύ απλά γιατί δεν μπορούσε να αντιληφθεί το ότι η αντιπαλότητα των δύο μεγαλύτερων ελληνικών ομάδων, είναι μεγαλύτερη απ' ό,τι συμβαίνει μέσα στις τέσσερις γραμμές.

Κλείνοντας, δεν πιστεύω απαραίτητα ότι ο Πιτίνο βλέπει λάθος τα πράγματα κι εμείς τα βλέπουμε σωστά. Μπορεί το πιο νορμάλ να είναι το αντίθετο! Απλά στην περίπτωση της σχέσης του με το ελληνικό μπάσκετ, «συγκρούονται» δύο διαφορετικοί κόσμοι, που δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο μπορούν να συναντηθούν, συμβιώσουν και να συνεργαστούν αρμονικά, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να έχει κοινό όφελος...

Υγ.: O λόγος που το «βελούδινο διαζύγιο» μπαίνει σε εισαγωγικά, έχει να κάνει με το ότι ο Πιτίνο δεν έχει φύγει ακόμη από τον Παναθηναϊκό (πολύ απλά γιατί η σεζόν δεν έχει ολοκληρωθεί και τυπικά), ενώ φυσικά και παραμένει στο τιμόνι της Εθνικής ομάδας (μέχρι αποδείξεως του εναντίου). Η αποχώρησή του αφορά στην επόμενη σεζόν. Αυτό εννοούσε όταν έλεγε ότι θα τιμήσει 100% την υπογραφή που έχε βάλει... Είναι αυτό που λέγαμε περί διαφοράς νοοτροπίας...