Reality show με... θεατή τον «σκηνοθέτη»!

Ήταν κάποτε ένας παράγοντας που άλλαξε όλη την ιστορία του αθλήματος! Που με τον διαυγή του νου, την οξυδέρκεια, το όραμα, την κατάρτιση και καλλιέργειά που τον χαρακτήριζαν, «έλαμπε» από μακριά στο ελληνικό αθλητικό γίγνεσθαι. Μα πάνω απ' όλα, ένας παράγοντας που με την αγάπη του για το μπάσκετ και την διάθεση του να το εκτοξεύσει, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έκανε "θαύματα".

Οι νεότεροι μπορεί να μην το γνωρίζουν, αλλά ο Γιώργος Βασιλακόπουλος αξιοποίησε με μαεστρικό τρόπο την γενιά των «ιερών τεράτων» του '87 και την τετράδα Γκάλη, Γιαννάκη, Φασούλα και Φάνη (Χριστοδουλου), «έχτισε» διεθνείς σχέσεις που έβαλαν την Ελλαδίτσα στην «ελίτ» των κέντρων αποφάσεων της FIBA και τρόπον τινά, έγινε «εθνικός ήρωας», έχοντας σημαντικό μερίδιο στην στροφή της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα και της επιχειρηματικής τάξης της χώρας μας ειδικότερα, στον αθλητισμό και δη στο άθλημα της «πορτοκαλί μπάλας».

Στην πορεία, βέβαια και μετά την τριετή θητεία του (1993-96) στην θέση του γενικού γραμματέα αθλητισμού, το «μεγάλο αφεντικό» άρχισε να υπερεκτιμά σιγά-σιγά τον ρόλο του και να γίνεται «βασιλικότερος του βασιλέως». Η εξουσία, βλέπετε, είναι ίσως το πιο γλυκό «ναρκωτικό».

Είχε προηγηθεί η κόντρα - άκουσον άκουσον - με τον Γκάλη και η έμμεση «εκπαραθύρωσή» του από την Εθνική (όποια κι αν είναι η ευθύνη του "Νικ", για τον Θεό δηλαδή, πρόκειται για τον Γκάλη και δεν γίνεται να «τελειώνει» έτσι από την «επίσημη αγαπημένη») και «η μπάλα χάθηκε τελείως» από τις αρχές του 21ου αιώνα (2002-2010), όταν ο «πατερούλης» του ελληνικού μπάσκετ, αναδείχτηκε πρόεδρος της ευρωπαϊκής ζώνης της FIBA και για μία τετραετία (2006-2010), διετέλεσε ταυτόχρονα και αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας ομοσπονδίας.

Ήταν που ήταν «αγύριστο κεφάλι» σαν χαρακτήρας, η οκταετία αυτή τον «άλλαξε» μία και καλή και όταν πλέον η διεθνής θητεία του ολοκληρώθηκε, οι αρνητικές επιρροές της αυταρχικής προσωπικότητάς του και η επιθυμία "εκμετάλλευσης" της δυναμικής του ελληνικού μπάσκετ, όρθωσαν ένα τεράστιο STOP στην προοπτική εξέλιξης.

Άργησαν λίγο, βέβαια, γιατί στην πορεία ήρθαν και οι επιτυχίες της δεύτερης «χρυσής γενιάς» (2004-2009) του αθλήματος (Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης και τα υπόλοιπα παιδιά, υπό την καθοδήγηση του Παναγιώτη Γιαννάκη) και "έκρυψαν" τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι.

Ο λόγος για το απαρχαιωμένο καθεστώς λειτουργίας τόσο της Εθνικής ομάδας που μετράει 10 ολόκληρα χωρίς διάκριση σε διεθνές επίπεδο, όσο και για την σταδιακή απαξίωση του ελληνικού πρωταθλήματος, το οποίο και ελέγχει πλήρως μέσω της ΚΕΔ και του ΕΣΑΚΕ, που κακά τα ψέματα λειτουργεί παρά τω προέδρω της ΕΟΚ.

Καλύτερα να μην επεκταθώ περισσότερο και αναφερθώ ξανά στην προσπάθεια «οικειοποίησης» της παραχώρησης ελληνικού διαβατηρίου στον Γιάννη Αντετοκούνμπο και την οικογένειά του. Ούτε στον χειρισμό της ομοσπονδίας γύρω από το λεπτό θέμα της απουσίας του "Greek Freak" από το Eurobasket του 2017 και φυσικά, αφήνω εκτός σχολιασμού τον χαρακτηρισμό των Γιάννη και Θανάση (έστω χάριν «γελοίου» αστεϊσμού) ως «περιφερόμενες αρκούδες με χαλινάρια»...

Και φτάνουμε στην σημερινή κατάσταση. Στο απίστευτο reality show που εμβρόντητος ο φίλαθλος κόσμος παρακολούθησε το βράδυ της Παρασκευής (15/03) μέσω διαδικτύου και social media και το οποίο αποτελεί αντικείμενο συζήτησης όλο το Σαββατοκύριακο στα απανταχού ελληνικά μπασκετικά στέκια. Στον ασύλληπτο εξευτελισμό του ελληνικού μπάσκετ στην Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο σε μία εποχή, που τα πάντα κάνουν τον γύρο του κόσμου σε ένα λεπτό.

Κι ερωτώ, που θα φτάσει άλλο αυτή η κατάσταση; Πως και αν θα τελειώσει το πρωτάθλημα και τι πιθανότητες υπάρχουν να διοργανωθεί στη νέα χρονιά; Πως είναι δυνατόν, εδώ και 19 χρόνια, μία επιτροπή τριών πρώην διαιτητών, πλήρως ελεγχόμενων από τον Γιώργο Βασιλακόπουλο και το επιτελείο του, να διαφεντεύει και να υποβαθμίζει το άθλημα που όλοι αγαπάμε και έχει κάνει τους Έλληνες ανά τον κόσμο περήφανους; Τι άλλο πρέπει να γίνει για να σπάσει πλέον αυτό το "απόστημα";

Πως είναι δυνατόν να έχει διαλυθεί το σύμπαν και μετά τον επεισοδιακό «αιώνιο» ημιτελικό της 13ης Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος της ΕΟΚ να κωφεύει και στις δύο και μοναδικές δημόσιες τοποθετήσεις του, να προειδοποιεί μόνο για τις συνέπειες της παραβίασης του αυτοδιοίκητου και να χαρακτηρίζει την ΚΕΔ ανεξαρτητη αρχή; Όταν ο ίδιος έχει «αποκλείσει» τους τέσσερις διεθνείς διαιτητές που «σφυρίζουν» στην Euroleague επειδή γύρισαν την πλάτη στην FIBA και δεν τον «προσκύνησαν»...

Ας το προσπεράσουμε κι αυτό, όμως και ας σκύψουμε λίγο στις αιτίες που προκάλεσαν την θλιβερή φαρσοκωμωδία της Παρασκευής, που ήταν ένα βράδυ που η μισή φίλαθλη κοινή γνώμη, θα έπρεπε να ασχολείται με την εκπληκτική νίκη του Παναθηναϊκού στη Μόσχα επί της ΤΣΣΚΑ και την επιστροφή των «πρασίνων» στο «κόλπο» της 8άδας και η άλλη μισή, να συζητάει το πως ο Ολυμπιακός, θα ξεπεράσει την κρίση και θα προλάβει το τρένο των playoffs. Κι όλα αυτά, με φόντο το σημερινό ντέρμπι των "αιωνίων", εν αναμονή της μεγάλης γιορτής του αθλήματος, που παραδοσιακά θα έπρεπε να είναι ένας αγώνας Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Ένα ματς που δεν θα γίνει ποτέ και το φύλλο αγώνα του, θα κλείσει στα γραφεία της διοργανώτριας αρχής...

Δυστυχώς, όμως, προς επιβεβαίωση του άγραφου κανόνα που θέλει τα κάστρα να πέφτουν εκ των έσω, αυτός ο παράγοντας που κάποτε αποτελούσε «φωτεινό παράδειγμα» για όλα τα υπόλοιπα αθλήματα που φιλοδοξούσαν να έχουν την πορεία του μπάσκετ, αποδείχτηκε ο μεγαλύτερος υπεύθυνος για την κατάρρευση του «οικοδομήματος», που εν πολλοίς ο ίδιος «κατασκεύασε».

Αυτός ο παράγοντας που εδώ και έναν μήνα κρύβεται, στο άκουσμα της πρωτοβουλίας του υφυπουργού Αθλητισμού, για ευρεία σύσκεψη με όλους τους φορείς, όχι απλά δεν έδωσε το παρών, αλλά δεν απάντησε στις πολλαπλές κλήσεις και τα γραπτά μηνύματα του Γιώργου Βασιλειάδη, που ήθελε να του επισημάνει την σημασία της παρουσίας του.

Βλέπετε, ο χρόνος του ραντεβού του κοινοποιήθηκε τρεις ώρες νωρίτερα και ο πρόεδρος, ως ογδονταετής πλέον, EITE δεν είχε δυνάμεις, διάθεση ή επιχειρήματα για να αντιμετωπίσει όλους αυτούς που βάζουν τα λεφτά τους στο μπάσκετ (επειδή ο ίδιος κάποτε - αρκετές δεκαετίες πριν - τους ενέπνευσε να το αγαπήσουν και τους έπεισε ότι αξίζει τον κόπο), EITE επειδή ήξερε τι είχε δημιουργήσει και ήθελε να περάσει το βράδυ του παρακολουθώντας με την ησυχία του ένα σπάνιο «reality show». Τα συμπεράσματα δικά σας...

Υγ1.: Επειδή άκουσα δικαιολογίες του στυλ «ο πρόεδρος έχει πατήσει τα 80, που να τρέχει σε συσκέψεις βραδιάτικα...», να μην είναι πρόεδρος αν είναι 80 ετών και δεν μπορεί...

Υγ.2: Ανεξαρτήτως της κωμικοτραγικής εξέλιξης της σύσκεψης και της αδυναμίας ελέγχου της κατάστασης, η πρωτοβουλία της Πολιτείας να βγει μπροστά για να γεφυρώσει το χάσμα και ιδανικά να οδηγήσει σε ένα υγιές restart του πρωταθλήματος, είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.

Υγ.3: Όπως άξια συγχαρητηρίων είναι η αφανής στάση που κρατάει εδώ και καιρό, ο Μάκης Αγγελόπουλος, ο οποίος προσπαθεί να λειτουργήσει ενωτικά, έστω κι αν η ΑΕΚ είναι αδύνατον να ανταγωνιστεί τους δύο κολοσσούς, που έχουν πολλαπλάσια εγγυημένα έσοδα από την συμμετοχή τους στην Euroleague, γεγονός που την καταδικάζει να είναι «μόνιμα» στη σκιά τους.

Υγ.4: Για την κλήρωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και την προοπτική διάκρισης της Εθνικής ομάδας, θα τα πούμε συντόμως, ωστόσο ειλικρινά δεν θέλω να σκέφτομαι πως το διοικητικό επιτελείο της ΕΟΚ θα ηγηθεί της αποστολής στην Κίνα και πως θα αισθάνεται ο Αντετοκούνμπο (βλέποντας και διαβάζοντας όλα αυτά τα απίστευτα που συμβαίνουν), μα κυρίως σκεπτόμενος ότι θα αναγκαστεί να συναναστραφεί έναν άνθρωπο που κάποτε, έστω και για πλάκα, τον αποκάλεσε «αρκούδα»!