Μπας και μας θυμάσαι Ρικ;

Επιστροφή χρημάτων* στο Nταρουσάφακα – Ολυμπιακός και σούπερ αποδόσεις στην Euroleague από τη Vistabet.gr. (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Eχει βρεθεί, λέει αντιμέτωπος ο Ρικ Πιτίνο στo NCAA και με τον Στεφάν Λάσμε και με τον Ιαν Βουγιούκα και με τον Ντίνο Μήτογλου, αλλά αμφιβάλλω εάν θυμάται τα ανταμώματα του με τους τρεις παίκτες που έχει από χθες στη δούλεψη του…

Αντιθέτως είμαι βέβαιος πώς θα θυμάται καλά το πρώτο νταλαβέρι του με το ελληνικό μπάσκετ, μολονότι έχουν περάσει τριάντα ένα χρόνια από τότε που ο θρύλος του κολεγιακού μπάσκετ κατάλαβε από πρώτο χέρι τι εστί βερίκοκο!

Δεν το γράφω υποτιμητικά αυτό, απλώς ταιριάζει στην περίσταση πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που εκείνο το πρώτο και μάλιστα διπλό συναπάντημα μας απέβη ένας αίσιος οιωνός. Τρεις εβδομάδες αργότερα η Εθνική ομάδα στεφόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης και χριζόταν ως η Επίσημη αγαπημένη της χώρας στην οποία κατοικοεδρεύει από χθες ο τότε προπονητής της κολεγιακής ομάδας του Πρόβιντενς.

Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Μαΐου του 1987, όταν στο πλαίσιο του Τουρνουά «Supercup» στο Ντόρτμουντ η Εθνική έπιασε από τον λαιμό τους Friars και τους στραγγάλισε, με σκορ 111-83, αφήνοντας εμβρόντητο τον Πιτίνο!

Δυο μήνες νωρίτερα το Πρόβιντενς είχε φτάσει στο Final 4 του κολεγιακού πρωταθλήματος στη Νέα Ορλεάνη, όπου στον ημιτελικό γνώρισε την ήττα με 77-63 από το Σίρακιουζ, στον πάγκο του οποίου βρισκόταν ο μέντορας του Πιτίνο, Τζιμ Μπεχάιμ, ενώ το ρόστερ των Orangemen κοσμούσε ο «δικός μας» Ρόνι Σεϊκέλι.

«Παίξαμε φανταστικά. Ηταν το καλύτερο ματς της προετοιμασίας μας. Δεν παρασύρομαι από τον ενθουσιασμό, αλλά η αλήθεια πρέπει να λέγεται» μου είχε πει το ίδιο βράδυ στο τηλέφωνο ο συχωρεμένος ο Κώστας Πολίτης, ενώ ο Νίκος Γκάλης ο οποίος είχε σκοράρει 41 πόντους σχολίαζε ότι «με τέτοιες εμφανίσεις ανεβαίνει πολύ η αυτοπεποίθηση μας ενόψει του Ευρωμπάσκετ».

Σε εκείνο το ματς η Εθνική έπαιξε χωρίς τον τραυματία Φάνη Χριστοδούλου, ενώ ο Πιτίνο δεν είχε στη διάθεση του τον κορυφαίο παίκτη του, νυν προπονητή των Οκλαχόμα Σιτι Θάντερ, Μπίλι Ντόνοβαν και τους επίσης τεταρτοετείς και αποφοιτήσαντες Ερικ Κίπφερ και Ερνι Λιούις.

«Ήμασταν πολύ καλά προετοιμασμένοι για να διασπάσουμε τις πιεστικές άμυνες που εφάρμοζε ο Πιτίνο και δεν αφήσαμε το Πρόβιντενς να μας πιέσει και να μας αιφνιδιάσει. Είχαμε πάρει το μάθημα μας από τους αγώνες που είχαμε παίξει απέναντι σε κολεγιακές ομάδες το 1985 στην περιοδεία μας στις ΗΠΑ και ξέραμε πλέον πώς έπρεπε να αντιδράμε απέναντι στο zone press και στο match up press. Από τη στιγμή που αντεπεξήλθαμε στην πίεση, βρήκαμε πολλές ευκαιρίες να τρέξουμε στο ανοικτό γήπεδο και να σκοράρουμε με μεγάλη ευχέρεια » θυμήθηκε χθες που του τσίγκλησα τις αναμνήσεις ο Παναγιώτης Γιαννάκης.

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων σε αυτό το ιστορικό (ελέω της επικαιρότητος) ματς:

ΕΛΛΑΔΑ: Γιαννάκης 19, Γκάλης 41, Ανδρίτσος 2, Φιλίππου 13, Φασούλας 14, Σταυρόπουλος 6, Καμπούρης 3, Λινάρδος 2, Καρατζάς 6, Ρωμανίδης 1, Ιωάννου 4, Παπαδόπουλος 1.

ΠΡΟΒΙΝΤΕΝΣ: Μπρους 17, Κίνλον 13, Ντούντα 11, Σκριν 10, Σένφιλντ 8, Στιβράιντ 8, Λιούις 7, Ντ. Ράιτ 2, Μπένχαμ.

Νωρίτερα η ελληνική ομάδα είχε ηττηθεί από τη Γερμανία με 102-98 και εντέλει κατέλαβε την τρίτη θέση στο τουρνουά του Ντόρτμουντ, πίσω από τη Γιουγκοσλαβία και την ομάδα Αμερικανών All Stars, με τον Γκάλη να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ και τον Ντράζεν Πέτροβιτς να αναγορεύεται MVP.

Τέσσερα βράδια αργότερα η Εθνική και οι Friars του Πιτίνο αναμετρήθηκαν ξανά στον αγώνα του Τουρνουά της Ρέτζιο Καλάμπρια ο οποίος είχε το ίδιο σενάριο και κατέληξε σε μια δεύτερη επιβλητική (και πολλά υποσχόμενη) νίκη της Εθνικής με άλλη μια εμφατική κατοστάρα!

Στο ίδιο Τουρνουά η Εθνική πέτυχε μια ιστορική νίκη επί της Ισπανίας με 101-98, ενώ ηττήθηκε από την οικοδέσποινα Ιταλία με 109-95 και πέντε ημέρες αργότερα άρχιζε ο στροβιλισμός μιας ολάκερης χώρας πάνω στην πορτοκαλί μπάλα.

Από τότε πέρασαν κιόλας τριάντα ένα χρόνια και ο άνθρωπος που σε ανύποπτο χρόνο, εν αγνοία του και χωρίς να το θέλει μας πρόσφερε αίσιους οιωνούς και μας έκανε να αναθαρρήσουμε (ως μπασκετικό έθνος) βρίσκεται πια στα μέρη μας…

Καλώς όρισες Ρικ Πιτίνο, τα σέβη μας, μαζί με ένα καθυστερημένο μεγάλο «ευχαριστώ» για τότε…