Όλα όσα συνέβησαν μέσα σε δέκα ημέρες ήταν βγαλμένα από σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Κι αυτοί που πίστευαν ότι ο Άρης ήταν… τελειωμένος, προφανώς και δεν λογάριασαν την καρδιά του Πρωταθλητή. Το μέγεθος της περηφάνιας εκείνων των παικτών, την τεράστια επιθυμία τους να κλείσουν ένα κύκλο με τον ιδανικότερο τρόπο.

Οι «κίτρινοι» μπήκαν στη σειρά των playoffs με την προίκα των δύο νικών επί του ΠΑΟΚ στην κανονική διάρκεια. Έδειχναν ότι ήταν το απόλυτο φαβορί. Στην πραγματικότητα όμως ήταν μια ομάδα εξαντλημένη από τα προβλήματα, με απόλυτη γνώση του ερχομού του τέλους μιας μοναδικής εποχής. Ο ΠΑΟΚ άλλαξε τα δεδομένα έπειτα από τους δύο πρώτους αγώνες. Κέρδισε στον πρώτο αγώνα με 84-79 και στον δεύτερο με 74-65. Οι ρόλοι άλλαξαν, ο Δικέφαλος είχε το πάνω χέρι και η αισιοδοξία ότι θα έβαζε τέλος στην παντοκρατορία των «κίτρινων» ήταν διάχυτη.

Ωστόσο, το πληγωμένο θηρίο πάντα είναι πιο επικίνδυνο. Και ο εγωισμός παικτών της κλάσης των Νίκου Γκάλη, Παναγιώτη Γιαννάκη, Λευτέρη Σούμποτιτς κι όλων των συντελεστών της «αυτοκρατορίας» του Άρη είχε πληγωθεί. Με τον Μιχάλη Κυρίτση να προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση και το σκηνικό να θυμίζει τη σειρά( «Οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας») που προβάλλονταν τότε από τη Δημόσια Τηλεόραση. «Μην ξεχνάτε ότι ο Άρης εξακολουθεί να είναι ο Πρωταθλητής», είχε πει προφητικά ο Άκης Μιχαηλίδης.

Και η ιστορία έμελε να γράψει δύο μυθικές ανατροπές. Ο ΠΑΟΚ είχε το 3^ο παιχνίδι της σειράς στα χέρια του καθώς προηγήθηκε με 85-81, 15 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Ένα γρήγορο καλάθι του Παναγιώτη Γιαννάκη διατήρησε την ελπίδα για να ακολουθήσει το λάθος του Κεν Μπάρλοου, το κλέψιμο του Ντίνου Αγγελίδη κι ένα από τα μεγαλύτερα τρίποντα στην ιστορία των τελικών από τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Στους δύο πρώτους τελικούς δεν του πήγαινε τίποτα. Έβαλε όμως το κρίσιμο και φώναζε στα αποδυτήρια… «επιτέλους, έσπασε η γκίνια». Ο Άρης κέρδισε με 86-85 και ξανακάθισε στον θρόνο του δίχως την παραμικρή πρόθεση να ξανασηκωθεί. Αυτό που έγινε στα αποδυτήρια ήταν απίστευτο. Κόσμος και κοσμάκης μπήκε μέσα, η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική και οι παίκτες κόντεψαν να λιποθυμήσουν από τη ζέστη, λόγω και της πίεσης. «Κάντε λίγο χώρο ρε παιδιά, θα σκάσουμε», φώναξε ο Γκάλης. Λίγα λεπτά νωρίτερα, στις κερκίδες του ΠΑΟΚ έγινε το απόλυτο déjà vu. Εκεί που πανηγύριζαν οι φίλοι του ΠΑΟΚ και οι αντίστοιχοι του Άρη ήταν σιωπηλοί νιώθοντας ότι έρχεται το τέλος, οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Αυτοί των «κίτρινων» ξέσπασαν σε έντονους πανηγυρισμούς και οι αντίστοιχοι του ΠΑΟΚ δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που είχε συμβεί.

Τέσσερις μέρες μετά αποδείχθηκε ότι ο Άλφρεντ Χίτσκοκ ήταν ο δημιουργός αυτής της σειράς των τελικών. Ίδιο σκηνικό. Ο ΠΑΟΚ και πάλι είχε τη νίκη στα χέρια του πατώντας πάνω σε διαφορά έξι πόντων, 73 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Με τους τότε κανονισμούς του μπάσκετ (και των επιθέσεων των 30 δευτερόλεπτων) όλα έδειχναν τελειωμένα. Κι όμως…

Αυτοί οι τελικοί ανήκαν στον Παναγιώτη Γιαννάκη. Δύο εύστοχες βολές(80-76), δύο άστοχες από τον Φασούλα, ένα καλάθι του Λυπηρίδη κι ένα λάθος του Παναγιώτη Φασούλα. Ασίστ του Παναγιώτη Γιαννάκη στον Μπραντ Σέλερς και ο Αμερικανός με καλάθι και φάουλ διαμορφώνει το τελικό 80-81. Ο ΠΑΟΚ δεν σκόραρε στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που είχε στη διάθεσή του καθώς τα είχε χαμένα. Μάταια περίμενε ο Σταυρόπουλος κάτω από το καλάθι του Άρη. Ο Πρωταθλητής είναι εδώ! Ο Άρης το πήρε και πάλι. Είναι εφτάψυχος.

Πάνω στην ένταση της στιγμής, Νίκος Γκάλης και Μπάνε Πρέλεβιτς πλακώθηκαν στο παρκέ κι έγινε σύρραξη. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ανέλαβε ρόλο πυροσβέστη. Στο… μπούγιο μπήκε πολύς κόσμος. Λίγες εβδομάδες μετά, Γκάλης-Πρέλεβιτς πέρασαν το κατώφλι του αθλητικού δικαστή. Δεν αγκαλιάστηκαν, αλλά… και χειραψία έγινε και το περιστατικό υποβαθμίστηκε.

«Δεν αλλάζω αυτό το Πρωτάθλημα ούτε με τα τέσσερα νταμπλ», δήλωσε ο Λευτέρης Σούμποτιτς, ενώ ο Νίκος Γκάλης υπενθύμισε ποιος είναι ο Πρωταθλητής. Αυτό ήταν και το τελευταίο Πρωτάθλημα του Άρη. Τυπικά, ο κύκλος αυτής της ομάδας έκλεισε την επόμενη σεζόν με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας αλλά και τον αποκλεισμό από τους τελικούς του Πρωταθλήματος. Της ομάδας του 21^ου αιώνα.