Ο Άρης, το διαχρονικό αίτημα για το Παλέ και η ευθύνη της Πολιτείας

• Μόνο μια win win συμφωνία μπορεί να λύσει το ζήτημα
• Ο Άρης δεν μπορεί να υπογράψει μια συμφωνία που θα τον ζημιώσει οικονομικά και εταιρικά

Ταξιδεύοντας στη μηχανή του χρόνου, κάπου στις αρχές της χιλιετίας και ως μέλος του αθλητικού τμήματος των εφημερίδων «Μακεδονία-Θεσσαλονίκη», είχαμε προχωρήσει σε έρευνα περί της κατάστασης των αγωνιστικών γηπέδων/σταδίων της πόλης. Τα αποτελέσματα ήταν επιεικώς απογοητευτικά ή για να είμαι ακριβής, τουλάχιστον θλιβερά. Στο ίδιο διάστημα κι έχοντας αναλάβει, ως χώρα, τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, υπό το καθεστώς πίεσης αποφασίστηκε η ένταξη κάποιων εξ΄ αυτών στη λίστα των ολυμπιακών προπονητηρίων και κατ’ αυτόν τον τρόπο υπήρξαν από πρόσθετες εγκαταστάσεις, έως μερικές ανακαινίσεις αλλά και ρετουσαρίσματα. Σε κάποιες περιπτώσεις, ίσα-ίσα που έγιναν προχειροδουλειές προς δικαιολόγηση της ένταξής τους αλλά και του συνολικού οικονομικού προϋπολογισμού.

Εκ τότε, τα ίδια αθλητικά κέντρα που ανήκουν στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δεν «έτυχαν» ιδιαίτερων ενεργειών εκσυγχρονισμού τους αλλά δημιουργήθηκαν κάποιοι αθλητικοί χώροι – και σωστά έγιναν – χάριν εξυπηρέτησης του ερασιτεχνικού αθλητισμού, λόγω επίσης και της μετάλλαξης που δρομολογήθηκε στον τρόπο λειτουργίας των τμημάτων υποδομής κάθε αθλήματος καλλιεργώντας επιπλέον ανάγκες.

Σήμερα, η Θεσσαλονίκη παραμένει μια πόλη με τεράστιο ζήτημα σε επίπεδο αθλητικών εγκαταστάσεων οι οποίες, στην πραγματικότητα, δεν επαρκούν και το μεγαλύτερο πρόβλημα διαπιστώνεται εντός αστικού ιστού αλλά και στις ανατολικές περιοχές. Γι’ αυτό εξάλλου «τσακώνονται» τα σωματεία τα οποία, ως επί των πλείστων, χρησιμοποιούν δημοτικές εγκαταστάσεις για να εξυπηρετήσουν το πρόγραμμα των προπονήσεων.

Αντικειμενικά, το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο είναι ο αθλητικός χώρος που συνδέθηκε με την εποχή απόλυτης δόξας και άνθισης του μπάσκετ στην Ελλάδα. Στο δικό μου μυαλό, είναι σαν το «θέατρο των ονείρων». Ένας ευλογημένος τόπος ο οποίος χρόνια τώρα αποτελεί κι ένα από τα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης. Δεν υπερβάλλω καθώς ουκ ολίγες φορές έχω «τρακάρει» με τουρίστες οι οποίοι είχαν ακούσει, ενδεχομένως να είχαν δει κιόλας, και θέλησαν να διαπιστώσουν από κοντά τον τόπο στον οποίο έλαβαν χώρες ομηρικές μάχες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Γι’ αυτόν τον λόγο, στη δική μου κοσμοθεωρία, πρόκειται για ένα θρυλικό κλειστό γήπεδο, πανευρωπαϊκά γνωστό το οποίο αναπτύσσει μύθους και πραγματικότητες μέσα από την εποχή της αυτοκρατορίας του Άρη. Ένα γήπεδο το οποίο δεν συνδέθηκε απλά με τον Άρη αλλά αποτελεί ένα από τα σήματα κατατεθέν του συλλόγου. Ακόμη και σήμερα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα συναντήσει κανείς, στον ανεξάντλητο κόσμο των social media, εικόνες και βίντεο από το… κάτι ξεχωριστό που παράγεται σ’ αυτό το γήπεδο και φυσικά το κεντρικό «αντικείμενο», είναι ο Άρης.

Παράλληλα όμως αποτελεί μια απόλυτα πονεμένη ιστορία καθώς η ηλικία του υπερβαίνει τον μισό αιώνα – φέτος κλείνει 59 χρόνια λειτουργίας. Είναι απόλυτα αναχρονιστικό, στην πραγματικότητα παλαιολιθικό σε σύγκριση με τις επιταγές της σύγχρονης εποχής. Αν κανείς περιηγηθεί στους εσωτερικούς διαδρόμους του γηπέδου θα διαπιστώσει την ύπαρξη αρκετών εγκαταλελειμμένων χώρων οι οποίοι κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν αξιοποιηθεί στο πλαίσιο αναζωογόνησης και ουσιαστικής αξιοποίησής του. Τίποτε από αυτά δεν έχει γίνει. Τα χρόνια περνούν και οι χώροι παραμένουν στην ίδια ή και σε χειρότερη κατάσταση.

Μόνο μια win win συμφωνία μπορεί να λύσει το ζήτημα

Το διαχρονικό αίτημα του Άρη απέναντι στην Πολιτεία είναι η παραχώρηση του Παλέ και δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς που αμφισβητεί το δίκαιο αυτού. Αυτό το αίτημα δεν προβλέπει καμία έξωση (γραφείου) ομοσπονδίας, καμία αφαίρεση αθλητικού χώρου αλλά προσβλέπει σε μια win win συμφωνία. Τουλάχιστον στην τελευταία τριετία, η Κυβέρνηση έχει επιδείξει την πρόθεση παραχώρησης αθλητικών εγκαταστάσεων αντιλαμβανόμενη ότι ο εκσυγχρονισμός των ομάδων παράλληλα της ουσιαστικής ανάπτυξής τους απαιτεί κυριαρχικά δικαιώματα πάνω στο γήπεδο που χρησιμοποιούν.

Παραδείγματος χάρη, δείτε πώς ήταν κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων πριν την παραχώρηση στον Παναθηναϊκό και συγκρίνετε την εικόνα με την αντίστοιχη τωρινή. Το δε ΣΕΦ σταδιακά ανακαινίζεται υπό την προοπτική παραχώρησής του στον Ολυμπιακό. Ο δε Παναθηναϊκός προχώρησε σε σημαντικές επενδύσεις όταν εξασφάλισε τα αυτονόητα.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι. Γιατί ο Άρης και το Παλέ αποτελούν εξαίρεση; Η ιστορία αυτής της σχέσης είναι πολύπαθη κι έγινε ακόμη πιο πονεμένη όταν η διοίκηση Λάσκαρη υπέγραψε το μνημόνιο συνεργασίας, υπό την πίεση του χρόνου και των συνθηκών, το οποίο ήταν βάναυσο για τα συμφέροντα της εταιρίας. Αυτό έγινε υπό το καθεστώς της προηγούμενης Κυβέρνησης και εμπεριείχε βαρύ τίμημα το οποίο ακόμη πληρώνεται.

Στην πραγματικότητα είναι δυσανάλογο της προσφοράς του γηπέδου. Η τωρινή Κυβέρνηση αναγνώρισε μεν το άδικο της σύμβασης που έχει υπογραφεί, επί της ουσίας όμως δεν έχει προχωρήσει σε ενέργειες ουσιαστικής επίλυσης του ζητήματος, με συνέπεια να εξελίσσεται μια ανώφελη κουβέντα γιατί το πλαίσιο συμφωνίας είναι ακατάλληλο. Έχει στα χέρια της ένα πλάνο συνεργασίας και προοπτικής παραχώρησης του γηπέδου για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα της ΚΑΕ Άρης, αλλά επιδεικνύει άρνηση συμβιβασμού με την πραγματικότητα.

Ο Άρης δεν μπορεί να υπογράψει μια συμφωνία που θα τον ζημιώσει οικονομικά και εταιρικά

Ένα γήπεδο 60 ετών δεν χρειάζεται απλά βελτιωτικές εργασίες αλλά κινήσεις ριζοσπαστικής ανακαίνισης στο εσωτερικό του. Στην πραγματικότητα, δύο πράγματα έγιναν στο Αλεξάνδρειο στα τελευταία χρόνια. Οι ανακαινίσεις δύο εσωτερικών χώρων αλλά και των αποδυτηρίων του Άρη κι αυτές έγιναν με χρήματα των «κίτρινων» επί διοικήσεων Λάσκαρη κι έπειτα μάλιστα από ένα σωρό... χαρτομάνι. Το ίδιο ισχύει και για το Μουσείο του Άρη, τα έξοδα του οποίου βάρυναν την ΚΑΕ και τον ΑΣ.

Άρα λοιπόν, με τους όρους που έχει κατά νου η Κυβέρνηση, αυτή η συζήτηση δεν θα εξελιχθεί απλά σε ατέρμονη, αλλά σταδιακά το Αλεξάνδρειο θα αρχίσει να μαζεύει τα κομμάτια του. Γιατί, είναι μεν θετική στην παραχώρηση του κλειστού γηπέδου αλλά αυτό χρειάζεται αρκετές εκατοντάδες χιλιάδων ευρώ για να πλησιάσει το επίπεδο ενός σύγχρονου γηπέδου. Παράλληλα, δεν έχει δημιουργήσει το νομικό πλαίσιο για την αξιοποίηση των εσωτερικών χώρων καθώς βάσει της νομοθεσίας οι χώροι που δύναται να δημιουργηθούν, σε επίπεδο αξιοποίησης, θα πρέπει να συνάδουν με τα πρότυπα αθλητικών εγκαταστάσεων.

Αν δηλαδή, παραχωρηθεί αύριο το Παλέ στην ΚΑΕ Άρης η τελευταία πρέπει να επενδύσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για το σύνολο των εργασιών που απαιτείται να γίνουν και μάλιστα δίχως να έχει σαφή εικόνα για το μέγεθος αυτών ούτως ώστε να προχωρήσει στην εκπόνηση οικονομικού σχεδίου. Παράλληλα δεν θα μπορεί να προχωρήσει σε απόσβεση της επένδυσης που θα χρειαστεί να γίνει διότι δεν θα έχει τη δυνατότητα αξιοποίησης των εσωτερικών χώρων. Συνεπώς, θα υπογράψει την καταστροφή της.

Είναι δίκαιο αυτό; Εξυπηρετεί τους στοιχειώδεις κανόνες υγιούς ανταγωνισμού; Στο κάτω-κάτω της γραφής, πρόκειται για ένα club το οποίο κι αν δεν έχει διαφημίσει τον ελληνικό αθλητισμό στα πέρατα του κόσμου. Τι συμφωνία μπορεί να επιτευχθεί υπό αυτούς τους όρους;

Καταλήγοντας, για να υπάρξουν ρεαλιστικές πιθανότητες επίλυσης ενός διαχρονικού προβλήματος – καθώς και η Κυβέρνηση ακολουθεί πλάνο σταδιακής απαγκίστρωσής της από τα λειτουργικά έξοδα των αθλητικών χώρων που ανήκουν στη Γ.Γ.Α. – θα πρέπει και η ίδια να ανταποκριθεί στις ευθύνες της, δημιουργώντας το κατάλληλο περιβάλλον. Αυτό που θα δώσει το έναυσμα σε μια αθλητική ανώνυμη εταιρία να μην παίξει στα… ζάρια την οικονομική επιβίωσή της αλλά να είναι σίγουρη ότι η ανάληψη της συντήρησης και εκσυγχρονισμού ενός γηπέδου θα οδηγήσει και στη δική της ανάπτυξη.

Μη αναλαμβάνοντας την ευθύνη (μέρους) των ανακαινίσεων που απαιτούνται και μη παρέχοντας τη δυνατότητα αξιοποίησης των εσωτερικών χώρων – όπως σωστά ακολουθήθηκε σε άλλες περιπτώσεις – όλοι είναι χαμένοι και το Παλέ δεν θα παραμείνει απλά στην τωρινή κατάσταση, αλλά στο πέρασμα των χρόνων δεν θα μπορεί να μαζέψει τις φθορές του.

Από τον δε Άρη, αυτομάτως, αφαιρούνται ουσιαστικές προοπτικές ανάπτυξης μέσω της προσέλκυσης ισχυρού επιχειρηματία, αλλά αυτή η προέκταση θα αναλυθεί προσεχώς γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένη με το γηπεδικό ζήτημα…