Ολυμπιακός: Απονομή μπασκετικής δικαιοσύνης

Η φετινή διαφορά του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό είναι τεράστια και αδιαμφισβήτητη. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι τόσο κυριαρχική απέναντι στους «πράσινους» που ενώ θεωρούμε την σειρά πέντε αναμετρήσεων ως την πιο δίκαιη διαδικασία, αυτοί το έκαναν ακόμη πιο εύκολο.

Στα περισσότερα φετινά ντέρμπι ο Παναθηναϊκός βιώνει ένα δεκάλεπτο του τρόμου από τον Ολυμπιακό. Το τελευταίο στο Κύπελλο, το τελευταίο στο ΟΑΚΑ στην Euroleague, το πρώτο στο Game 1, το τρίτο στο Game 2. Για του λόγου το αληθές 6-23 στην Κρήτη, 14-30 στο ΟΑΚΑ στην Euroleague, 23-4 στον πρώτο τελικό και 10-29 στον δεύτερο τελικό.

Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως οι «ερυθρόλευκοι» βγάζουν λογική κούραση και δεν παίζουν σε διάρκεια καλό μπάσκετ. Από την μία πλευρά ξέρουν κι αυτοί λόγω της ψυχολογίας που έχουν αποκτήσει πως μέσα σε λίγα λεπτά μπορούν να εξαφανιστούν από την άλλη δεν θέλω να φανταστώ που θα φτάσει η διαφορά αν παίξουν με συνέπεια σε ένα 40άλεπτο.

Ο Ολυμπιακός του α' ημιχρόνου

Οι Πειραιώτες στο πρώτο ημίχρονο έπαιξαν κακό μπάσκετ. Αυτό κατά τη γνώμη μου οφείλεται στα εξής γεγονότα.

• Τα δύο γρήγορα φάουλ σε Ουόκαπ και Φαλ, υποχρέωσαν τον Μπαρτζώκα να τους τραβήξει στον πάγκο. Αυτομάτως η ομάδα στερήθηκε τους δύο καλύτερους αμυντικούς της. Ειδικά ο Αμερικανός ο οποίος ξεκίνησε στον θεωρητικά ακίνδυνο επιθετικά Μποχωρίδη, θα μπορούσε και να έχει αποφύγει την όποια επαφή. Να μάρκαρε τον Νέντοβιτς να την καταλάβω την πίεση, αλλά στον Ελληνα γκαρντ θα μπορούσε να είναι μισό βήμα πίσω.
• Τα πολλά χαμένα lay up. Αν δεν κάνω λάθος πέντε άστοχα σε διάστημα 20 λεπτών. Χαμένες ευκαιρίες για εύκολο σκορ όταν ξεκάθαρα στο set παιχνίδι αντιμετώπιζε πρόβλημα με κακές αποστάσεις.

Ο Παναθηναϊκός του α' ημιχρόνου

Μπήκε με διάθεση να παλέψει και να πουλήσει ακριβά το τομάρι του. Μπορεί να μην διαθέτει την ποιότητα άλλων εποχών, αλλά το legacy που έχει δημιουργήσει τον καθοδηγούσε στο παρκέ. Με τον Οκάρο Ουάιτ σε ρόλο πρωταγωνιστή και τον Γιώργο Παπαγιάννη να κυριαρχεί ήταν η ομάδα που είχε θέσει τον «τόνο» στο παρκέ.

Επιπροσθέτως ευτύχησε να βρει και δύο τυχερά τρίποντα. Ένα με τον Νέντοβιτς στο φινάλε της εναρκτήριας περιόδου και ένα με ταμπλό του Παπαπέτρου προς το τέλος του ημιχρόνου. Επίσης βρήκε ένα «τετράποντο» από τον Μέικον (όχι τυχερό αυτό). Αυτά τα σουτ ονομάζονται σουτ ψυχολογίας και γιατί δίνουν φτερά στην ομάδα που ευστοχεί και γιατί κόβει τα πόδια στην ομάδα που τα δέχεται.

Τι άλλαξε ο Ολυμπιακός στο β΄ημίχρονο

Σκέτη απόλαυση. Μπάσκετ βγαλμένο από σεμινάριο σε κάθε εκατοστό του παρκέ. Σε αυτό το επίπεδο 3-4 κατοχές οι διαφορές μπορούν να χαθούν χωρίς να το καταλάβεις. Αρκούν 3-4 κατοχές για να αλλάξει το μομέντουμ ενός παιχνιδιού. Ετσι είχε νικήσει ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ τον περασμένο Νοέμβριο αν θυμάστε.

Ο Μπαρτζώκας αυτό είπε ήρεμα στους παίκτες του, πως 3-4 κατοχές αν τους έφερναν πιο κοντά στον αντίπαλο θα τον άγχωναν και θα του έβαζαν πίεση. Ούτε ο ίδιος δεν φανταζόταν πως στο 25' θα περνούσε και μπροστά στο σκορ. Στην επίθεση, μπάσκετ με μοιρογνωμόνιο, ιδανική κυκλοφορία της μπάλας και φυσικά ευστοχία από τα 6.75. Γιατί κι όλα να λειτουργούσαν τέλεια, αν δεν έμπαινε η μπαλίτσα μέσα, το ματς δεν θα γύριζε.

Στον τρόπο παιχνιδιού των «ερυθρόλευκων» διαφοροποιήθηκαν δύο στοιχεία σε σχέση με το πρώτο 20άλεπτο.

• Η παρουσία του Φαλ στο παρκέ. Ο Γάλλος έγινε ο απόλυτος rim protector, έκρυβε το καλάθι και είτε αφαιρούσε την σκέψη για σουτ από τους αντιπάλους του είτε τους υποχρέωνε να αλλάξουν την καμπύλη της προσπάθειάς τους για να αποφύγουν την τάπα. Αυτή ουσιαστικά ήταν και η λύση στο πρόβλημα των αλλαγών στην άμυνα, ένα πρόβλημα το οποίο παρουσιάστηκε στην δεύτερη περίοδο όταν βρισκόταν ο Μάρτιν μέσα αντί του Φαλ.
• Οι παίκτες ήταν πιο αποφασιστικοί στις επιλογές τους. Με εξαίρεση τον Κώστα Σλούκα ο οποίος δεν χαμπαριάζει και κατατρόπωσε την άμυνα του Παναθηναϊκού με το που πάτησε παρκέ, οι υπόλοιποι παίκτες έβγαζαν έναν δισταγμό. Αυτός πήγε περίπατο στο τρίτο δεκάλεπτο. Ο Βεζένκοβ ευστόχησε από μακρινή απόσταση, ο Ντόρσεϊ τον μιμήθηκε με 2/2 σε λίγα δευτερόλεπτα μέσα (αν και το πρώτο δεν έπρεπε να μετρήσει), ο Παπανικολάου στη συνέχεια και μετά ο ρυθμός κι η αυτοπεποίθηση τα έκαναν όλα πιο εύκολα.

Τι άλλαξε ο Παναθηναϊκός στο β΄ ημίχρονο

Είμαι σίγουρος πως ο Γιώργος Βόβορας είπε στα αποδυτήρια στους παίκτες του για τη σημασία των πρώτων λεπτών της τρίτης περιόδου. Αυτοί ξεκάθαρα δεν τον άκουσαν και μπήκαν μέσα με ένα ύφος περισσότερο «πάμε να τους ρίξουμε 20» παρά «πάμε να κάνουμε το 1-1». Ο φετινός Παναθηναϊκός χωρίς ίχνος ασέβειας, 100 παιχνίδια να παίξει με τον Ολυμπιακό δεν μπορεί να του ρίξει 20. Μπορεί να φάει 20, αλλά να ρίξει... όχι.

• Μπήκε με λάθος mindset ο Παναθηναϊκός. Και νομίζω πως η τραγική εικόνα του οφείλεται από την μπροστινή πλευρά του παρκέ και όχι από την πίσω. Οι κακές επιλογές στην επίθεση ήταν αυτές που δημιούργησαν ανισορροπίες στην άμυνα. Πέντε λάθος πάσες πολύ γρήγορα. Και τι πάσες; Η μπάλα πήγαινε 3 μέτρα μακριά από τον επιθυμητό παραλήπτη, κάτι λόμπες αστείες. Μετά δώσε του τα «γιούρια» από Σαντ Ρος και Νέντοβιτς. Ενας εναντίον δύο στην καλύτερη και βιασύνη. Σωστή πάσα ούτε για δείγμα. Ηρεμία ούτε για δείγμα.

Διαφορά στον πάγκο

Δεν ανακαλύπτω την Αμερική υποστηρίζοντας πως ο Μπαρτζώκας είναι καλύτερος προπονητής από τον Βόβορα. Κι ο Βόβορας το γνωρίζει. Αυτή η διαφορά που τους χωρίζει καθώς επίσης και οι εμπειρίες τους, δημιούργησαν διαφορετικέ συνθήκες για τις ομάδες τους.

Ο Μπαρτζώκας έβγαζε εμπιστοσύνη και ηρεμία στους παίκτες τους. Τους έλεγε δύο συγκεκριμένα πράγματα και τα καταλάβαιναν. Ο Βόβορας στα δικά μου μάτια παρασύρθηκε από τον ρυθμό της τρίτης περιόδου και έβγαλε έναν φόβο τον οποίο τον μετέφερε και στους παίκτες του στο παρκέ.

Θεωρώ ακατανόητο με 4 φάουλ να ξεκινάς τον Σαντ Ρος στο τελευταίο δεκάλεπτο και να μην τον προφυλάσσεις για 2-3 λεπτά. Και να του λες πίεσε και τον Σλούκα. Ε, πέμπτο φάουλ και αντίο.

Επίσης έπαιξε για 2.30 περίπου λεπτά με ένα σχήμα με 4 ψηλούς. Στο παρκέ είχε «δυάρι» τον Παπαπέτρου, «τριάρι» τον Ουάιτ, «τεσσάρι» τον Εβανς και σέντερ τον Παπαγιάννη. Συνήθως όταν χάνεις και θες να γυρίσεις ένα παιχνίδι ρίχνεις τέσσερις κοντούς, όχι το αντίθετο. Προφανώς οι Βόβορας και Πεδουλάκης ξέρουν πολλά παραπάνω. Ενδεχομένως αυτό το σχήμα να τους εξυπηρετούσε στις αλλαγές σε όλα τα σκριν, αλλά άντε κι έβγαζαν την άμυνα (όπως και συνέβη σε ορισμένες κατοχές), πώς διάολο θα σκόραρε μπροστά αυτή η πεντάδα; Θα περίμενα να δω Μέικον με Νέντοβιτς στο παρκέ μαζί σε μία τελευταία προσπάθεια μπας και βάλουν δύο τρίποντα και γυρίσει το ματς.

Ξέρετε πόσο έπαιξαν μαζί Νέντοβιτς και Μέικον; 22 δευτερόλεπτα. Σε όσο κακή κατάσταση κι αν είναι, όταν βρίσκεσαι πίσω στο σκορ τους ρίχνεις μέσα κι ό,τι γίνει.

ΥΓ: Ο Γιώργος Μπαρτζώκας αξίζει πέρα για πέρα όσα βιώνει. Σαν μία αόρατη μορφή να του ζητάει «συγγνώμη». Ο coach φέτος έχει κερδίσει άπειρα στοιχήματα στο παρκέ, στα αποδυτήρια, στην εξέδρα.

ΥΓ 2: Ο Σλούκας δεν είναι ηγέτης επειδή στο δεύτερο μισό της σεζόν έχει πάρει την ομάδα στην πλάτη του. Είναι ηγέτης γιατί έκανε μισό βήμα πίσω για να κάνει η ομάδα δέκα άλματα μπροστά. Παίζει περισσότερο, σκοράρει περισσότερο, πασάρει περισσότερο. Κομβική μέρα η 24η Μαρτίου 2022.

ΥΓ 3: Ο κόσμος του Παναθηναϊκού ξέρει μπάσκετ και βλέπει. Δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις.

ΥΓ 4: Δεν βρίσκω τίποτα το μεμπτό στο να δείχνει τα μπράτσα του ο Παππάετρου. Ο ηγέτης μίας ομάδας σκόραρε εντός έδρας για το +14 σε ένα κομβικό για την ομάδα του παιχνίδι, να μην πανηγυρίσει δηλαδή;

ΥΓ 5: Το ελληνικό μπάσκετ αποτυπώνεται στην εξής φράση της ΑΕΚ που έχει 21 ban και επιπλέον χρωστάει σε πρώην παίκτες και προπονητές που δεν ανήκουν... ακόμη στα ban, «Η ΑΕΚ BC είναι η μοναδική ομάδα στην Ελλάδα, που έχει τακτοποιήσει πλήρως τις υποχρεώσεις της προς το Δημόσιο, έχει επενδύσει πάνω από 10.000.000 ευρώ τα τελευταία τρία χρόνια και μάλιστα «εν μέσω» πανδημίας, ο μέτοχός της έχει πληρώσει πάνω από 2.500.000 ευρώ μόνο εφέτος».