Μία απλή κίνηση έμεινε στην ιστορία. Το σύνθημα έμεινε αποτυπωμένο στο μυαλό όλων. Και οι φίλοι του Άρη το σιγοτραγουδούσαν για χρόνια μετά. «Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός;», ήταν η απορία της εξέδρας.

Ο Νίκος Γκάλης δεν αποδέχτηκε το ρόλο του... Θεού. Λειτουργούσε ως τέτοιος στα μάτια των φίλων του Άρη. Ήταν εκείνος που αποτελούσε την απάντηση στις απανταχού προσευχές τους.

Ήταν ξανά Δευτέρα. Μάρτιος του 1988. Και ο προημιτελικός του Κυπέλλου ανάμεσα στον Άρη και τον ΠΑΟΚ τελείωνε. Είχε κριθεί νωρίτερα, αφού η ομάδα του Γκάλη και του Γιαννάκη πήρε τη νίκη με διαφορά 9 πόντων (102-93).

Τότε ο Γκάλης έκανε την κίνησή του. Πήρε την μπάλα στα χέρια και αντί να κάνει μία (ανούσια) επίθεση, τη στριφογύρισε στο δείκτη του χεριού του. Ένα πικάρισμα στον αντίπαλο. Μία δήλωση ότι στα χέρια του το τόπι γίνεται... παιχνιδάκι. Νωρίτερα είχε σημειώσει 36 πόντους, τα πάντα μπορούσαν να δικαιολογηθούν.

Τα καμώματα του Γκάλη αποτέλεσαν το καλύτερο πρελούδιο για το Final 4 της Γάνδης. Την πρώτη απόπειρα του Άρη να κατακτήσει την Ευρώπη. Τότε κανείς δεν γνώριζε τι θα συμβεί στο Βέλγιο. Η νίκη επί του ΠΑΟΚ και η κίνηση του Γκάλη πρόσφερε σε όλους μία απίθανη μπασκετική ονείρωξη.

Την μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη.

ΑΡΗΣ - ΠΑΟΚ 102-93

Ημίχρονο: 50-48
Διαιτητές: Ρήγας - Μάνος

ΑΡΗΣ (Ιωαννίδης): Γκάλης 36, Γιαννάκης 27 (5), Φιλίππου 16, Σούμποτιτς 16 (4), Ρωμανίδης 5, Λυπηρίδης 1, Δοξάκης 2.

ΠΑΟΚ (Νιούμαν): Σταυρόπουλος 26 (2), Κόρφας 24 (4), Φασούλας 16, Κατσούλης 6, Μακαράς 11 (1), Χοτοκουρίδης, Καρατζουλίδης 10 (1).