Μπράιαν Ανγκόλα: Θέλει να σταματήσει την πείνα και τη βία στο Κασανάρε
Εκατό παιδικές ψυχές. Γεμάτες αθωότητα. Το μέλλον μιας ολόκληρης πόλης, του Κασανάρε. O Μπράιαν Ανγκόλα είναι το καμάρι της. Αυτός που ξέφυγε. Αυτός που πέτυχε. Η ζωή στην πόλη της Κολομβίας, η οποία βρίσκεται σχετικά κοντά στην πρωτεύουσα Μπογκοτά, δεν είναι διόλου εύκολη. Ο φόργουορντ της ΑΕΚ κάνει ό,τι μπορεί για να την βελτιώσει. Όλα στο όνομα του πατρός του.
«Έχω ένα ίδρυμα για 100 παιδιά, σε συνεργασία με την εταιρία Geopark. Είναι κάτι που ήθελα να δώσω πίσω στην κοινότητά μου. Δεν έχω κάνει πολλά πράγματα στην καριέρα μου ακόμη, αλλά νιώθω ότι είμαι σε ένα σημείο που έχω τη γνώση και γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν. Ίσως βρω και άλλη βοήθεια εδώ στην Ελλάδα, μία εταιρία που θέλει να προσφέρει βοήθεια. Θα μας βοηθούσε αρκετά», εξήγησε ο Ανγκόλα στο Gazzetta αναφορικά με το πλέον θελκτικό πρότζεκτ της καριέρας του, το οποίο παρουσίασε στον λογαριασμό του στο Instagram.
Ο Κολομβιανός αναφέρθηκε στα παιδιά που βοηθάει το ίδρυμά του. Παιδιά από φτωχές οικογένειες, που βρίσκουν στο μπάσκετ έναν τρόπο διαφυγής. Έναν τρόπο ζωής. Μόνο που το ίδρυμα «Μπράιαν Ανγκόλα» δεν ασχολείται μόνο με την πορτοκαλί μπάλα.
«Παιδιά με ένα πιάτο φαγητό...»
Η αποκάλυψη του παίκτη της ΑΕΚ πως αυτά τα παιδιά μπορεί να τρώνε ένα γεύμα την ημέρα ή σε δύο ημέρες είναι σοκαριστική. Είναι πέρα για πέρα αληθινή. Και αυτό θέλει να σταματήσει.
Αναλαμβάνει τη σίτιση των παιδιών, την ψυχολογική ενίσχυσή τους και πολλά άλλα. Βλέπετε, το Κασανάρε «βασανίζεται» από κάθε λογής βία: ενδοοικογενειακή, ψυχολογική, σεξουαλική.
Και ο Ανγκόλα θέλει να διατηρήσει τις παιδικές ψυχές καθαρές.
«Είναι 100 παιδιά που προέρχονται από φτωχές οικογένειες. Αυτός είναι ο σκοπός μας. Πιθανότατα αυτά τα παιδιά λαμβάνουν ένα γεύμα την ημέρα από τις οικογένειές τους, ξέρω πως είναι η ζωή εκεί, είναι μία μικρή πόλη, το Κασανάρε, με σχεδόν 30-40 χιλιάδες κατοίκους. Η κατάσταση δεν είναι καλή, είμαστε ευλογημένοι που έχουμε ό,τι έχουμε. Ακόμη και τα τρία γεύματα την ημέρα είναι κάτι απίστευτο. Κάποιοι λαμβάνουν ένα ή δύο γεύματα κάθε δύο ημέρες! Είναι κάτι δύσκολο, κάνω ό,τι μπορώ για να τους βοηθήσω, αλλά αν υπάρχει κάποιος άλλος που θέλει να βοηθήσει είναι ευπρόσδεκτος», εξήγησε.
Η τροφή δεν είναι η μοναδική έγνοια. Υπάρχουν και άλλα, πιο σοβαρά προβλήματα.
«Αυτή τη στιγμή έχουμε 100 παιδιά, τα βοηθάμε με το μπάσκετ. Αλλά πηγαίνουμε από σπίτι σε σπίτι για να τα βοηθήσουμε, ποιες είναι οι ανάγκες τους. Υπάρχει βία, ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση, πολλά πράγματα που μπορεί να συμβαίνουν. Προσπαθούμε με τη βοήθεια δύο ψυχολόγων να βοηθήσουμε, έχουμε και άλλους επαγγελματίες. Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Είναι η πόλη μου, εκεί που ζει η οικογένειά μου, είναι οι άνθρωποί μου εκεί. Θεωρώ ότι είναι καθήκον μου να βοηθήσω την πόλη μου, αφού έχω καταφέρει να κάνω κάτι. Ζω για να υπηρετώ, αυτό προσπαθώ να κάνω όσο περισσότερο μπορώ, αυτός είμαι».
Για τον πατέρα του...
Στο πρόσωπο των παιδιών που έχει υπό την προστασία του, ο Ανγκόλα βλέπει τον επόμενο Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Ακόμη και αν είναι ένα παιδί που θα καταφέρει να παίξει μπάσκετ στις ΗΠΑ ή στην Ευρώπη θα είναι χαρούμενος και περήφανος». Και συνέχισε: «Τους προσφέρουμε παπούτσια, φανέλες, ρούχα. Είναι δύσκολο. Θέλουμε να συνεργαστούμε με σχολεία και πανεπιστήμια για να έχουν την ευκαιρία να μορφωθούν. Αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα θα είναι απίθανο. Μπορούμε να προσφέρουμε τα δίδακτρα για 2-3 παιδιά, δεν είναι τόσο ακριβά στην Κολομβία. Ένα εξάμηνο στο πανεπιστήμιο είναι 600-800 ευρώ, τα οποία είναι περίπου 3 εκατομμύρια πέσος, ένα ποσό απαγορευτικό για τις οικογένειες. Θέλω να προσπαθήσω να το κάνω».
Ο Ανγκόλα διαθέτει ένα ατελείωτο «καύσιμο». Τον πατέρα του. Εκείνος ήταν προπονητής πολλών αθλημάτων, όπως μπάσκετ, ποδόσφαιρο, κολύμβηση. Ένας άνθρωπος που βοηθούσε τα παιδιά και την κοινότητά του. Και λάμβανε ως αντάλλαγμα τα παιδικά χαμόγελα!
«Το έκανα για τον πατέρα μου . Ήταν προπονητής μπάσκετ, ποδοσφαίρου, κολύμβησης και πάντα βοηθούσε την κοινότητα και τα παιδιά και όλοι τον σεβόντουσαν. Τώρα έχω αναλάβει εγώ αυτό το έργο. Προσπαθώ να δώσω κάτι πίσω».
