Παναθηναϊκός: Ό,τι κατεβάσει η γκλάβα τους...

• Τώρα το πρόβλημα δεν κρύφτηκε κάτω το χαλάκι
• Συζήτηση Πέρι... point guard
• Ο Παπαγιάννης ακόμα περιμένει πάσα...

Που να το πεις και ποιος να το πιστέψει...

Να κερδίζει ο Παναθηναϊκός με 19 πόντους διαφορά στο ημίχρονο τον γεμάτο προβλήματα Άρη και να φτάνει στο σημείο να χάνει το ματς με 10 πόντους! Δηλαδή και να 'θελε να χάσει μια ομάδα ένα τέτοιο παιχνίδι, θα ήταν δύσκολο να το χάσει. Πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, μια ομάδα της EuroLeague, τον απόλυτο κυρίαρχο του ελληνικού μπάσκετ, απέναντι σε μια ομάδα (η οποία ναι μεν έχει πλούσια ιστορία) με αγωνιστικό μπάτζετ που δεν ξεπερνάει τα 330.000 ευρώ. Η διαφορά μεταξύ τους είναι τεράστια...

Όμως τα πάντα γίνονται. Και ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ έχει ΚΑΜΙΑ απολύτως δικαιολογία. Είναι άξιος της μοίρας του. Και όπως αποδείχθηκε περίτρανα στο «Nick Galis Hall» η ήττα στο Μονακό με κατεβασμένα τα χέρια, μόνο τυχαία δεν ήταν. Ουσιαστικά ήταν ένα παιχνίδι που... έστελνε μηνύματα ενόψει της συνέχειας. Όμως εδώ που τα λέμε, ποιος να φανταζόταν ότι θα κινδύνευαν οι «πράσινοι» κόντρα σε αυτόν τον Άρη;

Όταν ωστόσο μιλάμε για μπάσκετ, τότε αναφερόμαστε στο πλέον αξιοκρατικό άθλημα. Θα παίξεις καλύτερα; Θα νικήσεις! Όπως και αν σε λένε. Ό,τι μπάτζετ και αν έχεις. Οποιονδήποτε αντίπαλο και αν έχεις απέναντί σου. Και ο Άρης αυτό έκανε στο δεύτερο ημίχρονο όπου οι παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη είχαν μείνει στα... αποδυτήρια. Γιατί στο δεύτερο μισό του ματς, απλά βολόδερναν στο παρκέ κάτι πράσινες φανέλες. Το σίγουρο είναι ότι δεν έπαιζαν μπάσκετ. Απ' όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Και όχι «παίρνω τη μπάλα και κάνω ότι κατεβάσει η γκλάβα μου». Καλά, στην άμυνα; «Παρακαλώ, περάστε να σκοράρετε. Θέλετε να σερβίρουμε και γλυκάκι του κουταλιού;»

Και δεν αναφέρομαι τόσο στον Χάνλαν, ο οποίος βρέθηκε στην καλή του μέρα (μπορεί να συμβεί με οποιονδήποτε παίκτη) και εκτός των άλλων ευστόχησε σε κάποια σουτ με τον Παπαγιάννη κρεμασμένο πάνω του, όσο στους υπόλοιπους παίκτες. Ο Νετζήπογλου, ο Κώττας, ο Τζούστον ευστοχούσαν από τη «πράσινη» ρακέτα σαν να ήταν σε drill προπόνησης ενώ ο Κάουαν μοίρασε όσες ασίστ (9 στο σύνολο) μοίρασαν στο σύνολο όλα τα γκαρντ του Παναθηναϊκού (Πέρι, Νέντοβιτς, Μέικον, Μποχωρίδης, Σαντ-Ρος).

Τώρα το πρόβλημα δεν κρύφτηκε κάτω το χαλάκι

Και πάλι, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αγωνιστικές αναλύσεις όταν υπάρχει μια τόσο μεγάλη διαφορά δυναμικότητας και έχοντας βρεθεί και στο +19! Και σίγουρα ΔΕΝ χρειάζεται πλέι μέικερ για να κερδίσει τον Άρη. Με όλον σεβασμό φυσικά στους Θεσσαλονικείς οι οποίοι κέρδισαν με το σπαθί τους το παιχνίδι, αλλά κακά τα ψέματα. Το πρόβλημα έχει να κάνει περισσότερο με την νοοτροπία, τον βαθμό προετοιμασίας, την διαχείριση και το πώς αντιμετωπίζει τα παιχνίδια. Εδώ που τα λέμε, και αν δείτε τα ματς του Super Cup, σχεδόν είχαμε μια από τα... ίδια. Ασχέτως εάν στο τέλος κέρδισε και τα δύο ματς.

Και πάλι δεν είχε το πάνω χέρι στο ματς έχοντας χτίσει διαφορές; Μόνο που στο «Nick Galis Hall» το πρόβλημα δεν γίνεται να κρυφτεί κάτω από το χαλάκι. Και με ανάλογη νοοτροπία στην EuroLeague, πιστεύει κανείς ότι μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλό ή καλύτερο από πέρυσι ή θα φτάσουν οι «πράσινοι» να λένε «κάθε πέρυσι και καλύτερα;» Και προσέξτε: Το πρόγραμμα που ακολουθεί είναι ικανό να ρίξει τον Παναθηναϊκό στα... βράχια, να πάρει την κάτω βόλτα και στη συνέχεια θα είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει γυρισμός.

Τι εννοώ με αυτό; Οι «πράσινοι» έχουν τρία συνεχόμενα παιχνίδια στην EuroLeague και αυτό διότι την επόμενη εβδομάδα έχει... ρεπό από την Basket League. Όπερ και σημαίνει ότι το ματς με τη Φενέρμπαχτσε την ερχόμενη Πέμπτη στο κλειστό του ΟΑΚΑ (7/10, 21:00) έχει πάρει τη μορφή του «must win» προκειμένου να κερδίσει ο Παναθηναϊκός χρόνο και ηρεμία, καθώς ακολουθεί η «διαβολοβδομάδα» με τα δύο σερί παιχνίδια στην Ισπανία κόντρα στη Μπασκόνια (12/10) και στην Ρεάλ Μαδρίτης (15/10). Και δεν πιστεύω ότι ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός πείθει κάποιον ότι μπορεί να φύγει με νίκες από την Ιβηρική χερσόνησο.

Όμως μια νίκη με τη Φενέρ ίσως να γιατρέψει λίγο τις ανοικτές πληγές. Θα μου πείτε ότι είναι αρχή ακόμα. Και είναι. Για τον Παναθηναϊκό που ακόμα δεν έχει πείσει ότι μπορεί να γυρίσει τον διακόπτη πραγματοποιώντας τη μία κακή εμφάνιση μετά την άλλη, κάθε ματς έχει τεράστια σημασία. Ειδικά τώρα που το «τριφύλλι» ξεκίνησε τη σεζόν σε EuroLeague και πρωτάθλημα με 0/2 και μάλιστα σε παιχνίδια που σίγουρα μπορούσε να νικήσει.

Συζήτηση Πέρι... point guard

Ο Δημήτρης Πρίφτης είπε μετά το τέλος του αγώνα ότι αισθάνεται ντροπή για το θέαμα που παρουσίασε ο Παναθηναϊκός. Ίσως η λέξη ντροπή να ήταν λίγο υπερβολική, γιατί στην τελική για μπάσκετ μιλάμε. Θα πω ωστόσο ότι το θέαμα που παρουσίασε η ομάδα του ήταν αποκρουστικό. Είπαμε. Μόνο μπάσκετ δεν έπαιξε. Μπορεί να ήταν ένα άλλο άθλημα. Πάντως μπάσκετ δεν ήταν σίγουρα. Και φυσικά έχει και εκείνος τις δικές του ευθύνες για το τραγικό πρόσωπο που παρουσίασε η ομάδα στα δύο επίσημα ματς σε Ευρώπη και Ελλάδα.

Και όσο και αν δεν χρειάζεται ένας κανονικός πλέι μέικερ για να κερδίσει ο Παναθηναϊκός τον Άρη, άλλο τόσο φάνηκε το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στη συγκεκριμένη θέση. Και αναφέρομαι στα ματς της EuroLeague όπου οι «πράσινοι» αν δεν κάνουν αλλαγές για να αποκτηθεί point guard από το πάνω ράφι, θα έρθουν πολύ πιο δύσκολες βραδιές.

Ο Πέρι καλός χρυσός, αλλά πρέπει να καταλάβει που βρίσκεται και σε ποια ομάδα παίζει. Και αν δεν μπορεί να το καταλάβει ο ίδιος ο οποίος έκανε ό,τι του καπνίσει με απολογισμό 3/10 σουτ και μόλις 1 ασίστ (ποιος; ο πλέι μέικερ! Μία ασίστ σε 25 λεπτά) ας του το βάλουν καλά μέσα στο μυαλό ο προπονητής και οι βοηθοί του. Ο Μέικον θα έχει πάντα στο μυαλό το σκοράρισμα. Είναι μέσα στο DNA του. Θα κοιτάξει πρώτα το σουτ. Και όχι την πάσα. Ο Σαντ-Ρος ΔΕΝ είναι πλέι μέικερ. Πέρσι έπαιζε από ανάγκη. Ο Νέντοβιτς αν και «καθαρό» δυάρι, τουλάχιστον είχε 3 ασίστ απέναντι στον Άρη. Για τον Σέρβο το πιστεύω. Θα μπουν τα σουτ. Σίγουρα θα μπουν.

Ξέρετε ποιος ήταν βάσει του +/- ο καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού; Ο Λευτέρης Μποχωρίδης ο οποίος δεν χρησιμοποιήθηκε στο Πριγκιπάτο και από τη στιγμή που «πάτησε» στο παρκέ του «Nick Galis Hall» ήταν ο κύριος υπεύθυνος για το +19 των «πρασίνων» στο ημίχρονο. Ο μοναδικός που είχε «καθαρό μυαλό», κοίταζε την «έξτρα πάσα» ή ακόμα καλύτερα την «σωστή πάσα» και ο μοναδικός που προσπαθούσε να ηρεμήσει το παιχνίδι. Άλλωστε φαίνεται. Είχε +17 στο +/- της στατιστικής. Ο Πέρι; -22. Ο Μέικον; -9. Ο Παπαπέτρου; -21! Και είδαμε ότι όταν ο Παπαπέτρου δεν είναι «μέσα στο παιχνίδι» αυτομάτως ο Παναθηναϊκός πέφτει ΠΟΛΛΑ επίπεδα.

Ο Παπαγιάννης ακόμα περιμένει πάσα...

Και κάτι τελευταίο όπου φαίνεται ακόμα περισσότερο το «κάνω ό,τι μου καπνίσει» στο παρκέ που έδειξαν οι περισσότεροι παίκτες του Παναθηναϊκού. Στο πρώτο ημίχρονο σούταρε 23 τρίποντα και 9 δίποντα. Μόνο που είχε 26% στα τρίποντα (6/23) και 100% στα δίποντα (9/9)! Να έμπαιναν τα τρίποντα να πω «πάει στο διάολο, μπαίνουν». Όμως όσο η μπάλα περνούσε μέσα στη ρακέτα, οι «πράσινοι» κυριαρχούσαν στο παρκέ. Αμφιβάλλω εάν ο Παπαγιάννης να πήρε παραπάνω από 1-2 φορές τη μπάλα στο δεύτερο ημίχρονο. Πάντως είχε 3/3 δίποντα στο πρώτο μισό του ματς και... 1/1 στο δεύτερο.

Συνολικά οι «πράσινοι» είχαν στο δεύτερο ημίχρονο 6/13 δίποντα, 3/13 τρίποντα και 7/11 βολές. Δηλαδή και πάλι. Ήταν άστοχοι έξω από τα 6.75 μέτρα, αλλά η επιμονή στο τρίποντο δεν έλεγε να αλλάξει. Την ίδια ώρα ο Άρης σούταρε στο δεύτερο ημίχρονο 17/23 δίποντα έχοντας πάρει συνολικά 26 πόντους (από τους 57) μέσα από το «ζωγραφιστό» και 11 πόντους από δεύτερες επιθέσεις (ενώ στο α' μέρος είχε μόλις 2π.)

Απαθέστατος και άνευρος ο Παναθηναϊκός στην άμυνα, ενώ στην επίθεση... «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν». Έτσι όπως τα έκαναν οι «πράσινοι» κατάφεραν (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί ενόψει της Φενέρ. Και όσο θα περνούν τα ματς και θα φαίνονται τα προβλήματα, άλλο τόσο θα πρέπει να γίνουν αλλαγές...