Πράσινο με γαλάζιες ανταύγειες

To ιδανικό σενάριο για το φάιναλ-φορ του Βερολίνου θα είναι να φορτωθεί το τρόπαιο στο αεροπλάνο για την Αθήνα, όπως συνέβη για πρώτη φορά ακριβώς πριν από 20 χρόνια και συνέβη ξανά άλλες 8 φορές έκτοτε: 1997, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011, 2012, 2013. Ο Παναθηναϊκός έχει σοβαρές πιθανότητες να γκρεμίσει τις πύλες της μεγάλης γιορτής και να φέρει μαζί του καραβάνια πρασινοντυμένων οπαδών, όπως έκανε, στην ίδια πόλη, πριν από μία επταετία. Μπορεί να μην έχει τη στόφα, το know-how και το μέταλλο του 2009, αλλά ουδείς θα τολμήσει να τον πάρει αψήφιστα.

Κι αν όχι ο Παναθηναϊκός, τότε ποιος; Ποιον θέλουμε για πρωταθλητή Ευρώπης, αν είναι να καταλήξει το κύπελλο σε ξένα χέρια για τρίτη συνεχόμενη χρονιά;

Εδώ η απάντηση είναι εύκολη: τον νικητή ενός ρωσικού ημιτελικού. Διότι δεν θα είναι ο ημιτελικός των Ρώσων, αλλά των …Ελληνορώσων. Κι ας εγκατέλειψε πια την ενεργό δράση ο κατεξοχήν «τσάρος των Ελληνορώσων», Θοδωρής Παπαλουκάς…

Η φετινή ΤΣΣΚΑ Μόσχας φέρει για πρώτη φορά τη σφραγίδα όχι των πρωτοκλασάτων της παικτών, αλλά του προπονητή της. Ο Δημήτρης Ιτούδης κατόρθωσε να φορέσει χαλινάρι στον αυτοκαταστροφικό Μίλος Τεόντοσιτς, παραδίδοντας τα ηνία στον Νάντο Ντε Κολό και κρατώντας ψηλά τον πήχυ της ποιότητας, παρά την αποχώρηση εμβληματικών άσων όπως ο Κιριλένκο και ο Ουίμς.

Η ΤΣΣΚΑ παίζει καλή άμυνα, αλλά κερδίζει τους αγώνες με την επίθεση, όπου συνδυάζει πλουραλισμό, ταχύτητα, καλή χημεία, προσωπικότητες και πλήθος εναλλακτικών λύσεων. Η πανεύκολη πρόκρισή της σε έναν Όμιλο που κατάπιε ολόκληρο Ολυμπιακό αποτελεί τίτλο τιμής.

Ο Ερυθρός Αστέρας παρουσιάζει σημεία κάμψης και αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζει στο τέλος του δρόμου. Το αναμενόμενο 2-0 της Μόσχας θα είναι υπερβολικά βαρύ για τους Σέρβους, όσα φτερά κι αν προσθέσει στα πόδια τους η «Μπεογκράντσκα Αρένα». Ο,τιδήποτε λιγότερο από ένα ωραίο σκούπισμα θα αποτελέσει έκπληξη.

Η Λοκομοτίβ Κουμπάν είναι το μικρό αριστούργημα του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οποίος καθάρισε το μυαλό του από τους μετασεισμούς της άδοξης αποχώρησής του από τον Ολυμπιακό και δημιούργησε απερίσπαστος μία ομάδα για final-4. Το πλεονέκτημα έδρας είναι μία δίκαιη ανταμοιβή για τους Ρώσους, παρ’όλο που έτριξε στους αγώνες με τον Παναθηναϊκό.

Η «Λόκο» ποντάρει πολύ στο περιφερειακό σουτ και στη δημιουργία του υποψήφιου MVP Ντιλέινι, αλλά έχει δύναμη πυρός και κοντά στο καλάθι, ενώ η αποτελεσματική άμυνά της είναι καρφί στο μάτι ομάδων όπως η αποτυχημένη «γειτόνισσα» Χίμκι.

Η καλοστημένη και έμπειρη Μπαρτσελόνα δεν θα είναι εύκολο θύμα, αν και υστερεί σε ποιότητα και σε λύσεις. Οι δύο πρώτοι αγώνες θα δείξουν προς ποια κατεύθυνση πάει το ζευγάρι, αλλά υπάρχει η αίσθηση ότι η αναμέτρηση θα κριθεί στη σκακιέρα των προπονητών.

Για τον Μπαρτζώκα, η πρόκληση είναι μεγάλη. Η πιθανή του παρουσία στο final-4 θα ισοδυναμεί με οριστική καταξίωση και απάντηση στους ολίγους δύσπιστους.

Η ιστορία των final-4 περιλαμβάνει πυροτεχνήματα τύπου Καζαλίνι, αλλά οι κομήτες της μίας φοράς εξαφανίζονται γρήγορα. Όποιος φτάνει σε περισσότερους από έναν ημιτελικούς, με διαφορετικές ομάδες μάλιστα, δεν έχει κάτι άλλο να αποδείξει.

Και αν όμως προκριθεί η Μπαρτσελόνα, δεν θα καθίσουμε να σκάσουμε. Απλώς θα αποσύρουμε τις μάρκες από το όνομα του Μπαρτζώκα και θα τις μετακινήσουμε στο τετραγωνάκι του αιωνίως υποτιμημένου Στράτου Περπέρογλου.

Ο πολυνίκης φόργουορντ ήταν παίκτης κλειδί του πρωταθλητή Παναθηναϊκού στο προηγούμενο final-4 του Βερολίνου, αλλά και του πρωταθλητή Ολυμπιακού το 2013 στο Λονδίνο. Η Μπάρτσα παίρνει από τον Στράτο πολύ περισσότερα απ’όσα φαίνονται στο γυμνό μάτι.

Ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ προσθέτει μία δεύτερη ελληνική πινελιά στη φαρέτρα του Τσάβι Πασκουάλ. Ο προημιτελικός Λοκομοτίβ-Μπαρτσελόνα θα στείλει τουλάχιστον έναν δικό μας άνθρωπο στο Βερολίνο, όπως και (ελέω Μπουρούση) το Παναθηναϊκός-Λαμποράλ.

Με άλλα λόγια, θα υπάρχει οπωσδήποτε Έλληνας σε αμφότερους τους ημιτελικούς της Παρασκευής (και) 13 Μαϊου. Γαλάζιες ανταύγειες έχουν όλες οι υποψήφιες ομάδες, με εξαίρεση τη Ρεάλ και τον Ερυθρό Αστέρα...

Στο καυτό ζευγάρι Φενέρμπαχτσε-Ρεάλ έχει ήδη πιάσει στασίδι ο Κώστας Σλούκας, έτοιμος για ανελέητο κυνηγητό με τους Ισπανούς γκαρντ που έκαναν τη ζωή μας αβίωτη, τον Σεπτέμβριο στη Λιλ. Δεν είναι όμως στα καλύτερά του ο Έλληνας άσος, αφού έχασε πολλές εβδομάδες αγώνων και προπονήσεων.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ψάχνει λαγούς μέσα στο καπέλο του για να μπαλώσει το κενό του αναντικατάστατου Βέσελι, απέναντι σε μία Ρεάλ πλήρη, φορμαρισμένη, αλλά και ντε φάκτο αναξιόπιστη.

Δυσκολεύομαι να πιστέψω στη φετινή Φενέρ, η οποία μάλιστα έφτασε στα πλέι-οφ δίχως να σκληραγωγηθεί ιδιαίτερα. Δεν θα ήταν τόσο εύκολο το έργο της εάν έπαιζε στον άλλο Όμιλο, ούτε θα έχει απόλυτα εξασφαλισμένη την πρόκριση (πόσω μάλλον το αβαντάζ της έδρας).

Εάν οι Τούρκοι προκριθούν, ο «Ζοτς» θα προσθέσει άλλο ένα γαλόνι στην πλουμιστή στολή του και –αν όλα πάνε καλά για τον Παναθηναϊκό- θα δώσει ραντεβού με τους παλιούς του φίλους στον ημιτελικό του Βερολίνου. Θεωρώ πάντως πιο πιθανό να βγάλει διπλό η Ρεάλ στην Πόλη, παρά να κερδίσει η Φενέρ στη Μαδρίτη. Ίσως να μη της χρειαστεί όμως…

Για το ζευγάρι του Παναθηναϊκού με τη Λαμποράλ, είπαμε ήδη πολλά τις προηγούμενες ημέρες και θα πούμε ακόμα περισσότερα στο εξαιρετικά αφιερωμένο βίντεο που έρχεται μέσα στις επόμενες ώρες. Πιστεύω ότι οι πιθανότητες είναι μοιρασμένες και δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη ούτε αν η σειρά ξεκινήσει με δύο βάσκικες νίκες.

Εάν αποκλειστούν και οι τρεις ισπανικές ομάδες, τα χαχανητά που θα ακουστούν ανάμεσα στους επινίκιους αλαλαγμούς θα είναι δικά μου. Με 3 ομάδες από τα ευρύτερα Βαλκάνια και 2 ρωσικές, χωρίς Μακάμπι και χωρίς Ιταλούς, το 2016 μπορεί να είναι η χρονιά της νοτιοανατολικής και ανατολικής Ευρώπης.

Δεν είχε ακριβώς αυτό στο μυαλό της η διοργανώτρια αρχή όταν αποφάσιζε να απλώσει τα δίχτυα της προς τις πλούσιες αγορές της Δύσης…