Αναλυτικά, η συνέντευξη του Πέτζα Στογιάκοβιτς στο RMC Radio:

Τι κάνεις τώρα, μετά από τόσο μπάσκετ;

«Απολαμβάνω την ζωή μετά το μπάσκετ. Πέρασαν δυόμισι χρόνια χωρίς να παίζω και ζω στην Ελλάδα που αγαπώ πολύ. Μου λείπει το μπάσκετ, αλλά ήταν ώρα για μένα».

Να γυρίσω πίσω στην καριέρα σου. Ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις σου;

«Προφανώς οι μέρες με το Σακραμέντο ήταν τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου. Θα τις θυμάμαι για όλη μου την ζωή. Είχαμε χημεία εντός κι εκτός γηπέδου. Παίξαμε πολύ καλό και θεαματικό μπάσκετ, αλλά δυστυχώς δεν φτάσαμε στον μεγάλο στόχο, που ήταν το πρωτάθλημα. Επίσης αξέχαστο θα μου μείνει το τελευταίο κεφάλαιο της καριέρας μου, με το Ντάλας. Ήταν ένα ονειρεμένο φινάλε το να κερδίσω ένα πρωτάθλημα. Σαν το κερασάκι στην τούρτα».

Μεγαλώνοντας στη Σερβία, το όνειρό σου πάντα ήταν να παίξεις στο ΝΒΑ;

«Εννοείται! Κάθε παιδί που παίζει στην Ευρώπη, πάντα κοιτά τους παίκτες στο ΝΒΑ. Πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 και στις αρχές του 90, βλέπαμε σε βιντεοκασέτες κάποιες εκπομπές σχετικές με το ΝΒΑ και στην τηλεόραση τα All Star Games και τελικούς του ΝΒΑ. Τα ματς ήταν πολύ αργά και ήταν δύσκολο να ξενυχτάμε ως μαθητές. Όμως πάντα το όνειρό μου ήταν κάποια στιγμή να παίξω στο ΝΒΑ και είμαι ευτυχισμένος που το κατάφερα».

Ποιός είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες ποτέ;

«Δύσκολη ερώτηση. Έπαιξα με τόσους καλούς παίκτες. Ξεκινώντας με τον Κρις Γουέμπερ στους Κινγκς. Πολύ ταλαντούχος και αθλητικός ψηλός, με τρομερή αίσθηση της πάσας. Μετά είχα τον Κρις Πολ στους Χόρνετς, που φάνηκε αμέσως ότι μπορεί να ηγηθεί οποιαδήποτε ομάδας. Τελείωσα με τον Ντιρκ Νοβίτσκι στο Ντάλας, που είναι ίσως ο καλύτερος Ευρωπαίος που έπιαξε ποτέ στο ΝΒΑ. Είναι δύσκολο να τους ξεχωρίσω. Ο καθένας ήταν ξεχωριστός με τον τρόπο του. Είναι σημαντικό πάντως να έχεις καλούς συμπαίκτες, για να καταφέρεις κάτι ξεχωριστό».

Σε κάθε εκπομπή ζητάω από τους προσκεκλημένους μου να μου φτιάξουν τη δική τους κορυφαία πεντάδα στην ιστορία του ΝΒΑ κι εκείνη που απαρτίζεται μόνο από Ευρωπαίους παίκτες. Ποιά είναι η δική σου;

«Η κορυφαία πεντάδα όλων των εποχών απαρτίζεται από τους Μάτζικ Τζόνσον, Μάικλ Τζόρνταν, Λάρι Μπερντ, Τιμ Ντάνκαν και Σακίλ Ο'Νιλ. Στην Ευρώπη και στις πέντε θέσεις θα βάλω εσένα Τόνι (γέλια). Σε θυμάμαι στην αρχή στην λίγκα. Θυμάμαι πόσο σκληρά δούλεψες και τι κατάφερες στο ΝΒΑ. Εσύ δικαιωματικά είσαι στην θέση του πλέι μέικερ. Θα βάλω μετά τον Ντράζεν (σ.σ. Πέτροβιτς). Δεν είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε εναντίον του, αλλά τον θαυμάζαμε πάντα. Μετά θα έβαζα τον Ντιρκ Νοβίτσκι, μετά τον Πάου Γκασόλ και σέντερ τον Βλάντε Ντίβατς. Ισως στο «πέντε» να βάζαμε αλλαγή τον Σαμπόνις».

Πέτζα σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.

«Είναι πάντα ευχάριστο να μιλάω μαζί σου. Ελπίζω φέτος να ολοκληρώσεις με το Σαν Αντόνιο, ότι δεν κατάφερες πέρυσι».