Το πρώτο βήμα δύσκολο, το δεύτερο αλαφραίνει, στο τρίτο φύγαμε...
Ελπίζω να έχετε δει την ταινία «Βαλκανιζατέρ» του Σταύρου Γκορίτσα. Αν δεν την έχετε δει, να τη δείτε. Κι αν δε θέλετε να τη δείτε, να ακούσετε τη μουσική της.
Το «Χωρίς αμορτισέρ» ξεκινάει έτσι:
«Το πρώτο βήμα δύσκολο, το δεύτερο αλαφραίνει, στο τρίτο φύγαμε κι ο δρόμος μας πηγαίνει.
Ο ένας βιάζεται και όνειρα σκαρώνει, ο άλλος άγρυπνος κρατάει το τιμόνι».
Αυτούς τους στίχους σκέφτηκα μόλις τελείωσε το Game 1 με την Εφές. Ο Ολυμπιακός έκανε το πρώτο βήμα από τα τρία που χρειάζεται και θέλει να πετύχει τη δεύτερη νίκη για να… αλαφρύνει.
Το δεύτερο σκέλος έχει να κάνει με την αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τη Φενέρμπαχτσε η οποία βοήθησε τα μάλα (ναι ρε Κατακουζηνέ) τους Πειραιώτες. Ο τρόπος με τον οποίο κύλησε η πρώτη αναμέτρηση στο Μαρούσι βοήθησε τους παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου σε δύο πολύ σημαντικά πράγματα.
Το πρώτο ήταν ο υψηλός βαθμός συγκέντρωσης σε ολόκληρο το 40άλεπτο και το δεύτερο ο τρόπος που διαχειρίστηκε την διαφορά των 15 πόντων που έχτισε.
Δεν ξέρω αν ακούστηκε μεταξύ τους η ατάκα «μη χαλαρώσουμε γιατί είδατε τι έπαθαν οι άλλοι», αλλά είμαι 1000% βέβαιος πως όλοι τη σκέφτηκαν.
ΤΑ PLAYOFFS ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Μπορεί ο τρόπος διεξαγωγής της φετινής Euroleague να άλλαξε, αλλά τα playoffs παραμένουν διαφορετική υπόθεση.
Στα playoffs οφείλεις να ξεχάσεις τι έχεις κάνει το περασμένο εξάμηνο. Οφείλεις να μπεις στο παρκέ έτοιμος να πιάσεις τον αντίπαλο από την καρωτίδα και να του την στρίψεις μέχρι τέλους. Οφείλεις να είσαι έτοιμος είτε αγωνιστείς ένα δευτερόλεπτο, είτε 39 λεπτά.
Ο Ολυμπιακός ξέρει από playoffs, η Εφές όχι και φάνηκε στο πρώτο ματς.
Οι Πειραιώτες έφτασαν σε αυτό το σημείο έχοντας «όπλο» την άμυνά τους και από χθες το ανήγαγαν σε πυρηνικό. Πραγματικά η άμυνα των «ερυθρόλευκων» ήταν εκπληκτική και ειδικά στην πρώτη περίοδο οι αντίπαλοι πέταγαν απλά τη μπάλα στην τύχη.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας φωνάζει χρόνια πως μία καλή άμυνα τελειώνει μόνο με το αμυντικό ριμπάουντ και σε αυτόν τον τομέα οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου έκαναν σπουδαία δουλειά. Το τονίζω μόνο και μόνο λόγω της ικανότητας της τουρκικής ομάδας στο επιθετικό ριμπάουντ.
Για την επίθεση δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ εκτεταμένα. Με εξαίρεση τα δύο πρώτα τρίποντα του σεληνιασμένου Μάντζαρη, τα υπόλοιπα καλάθια μπήκαν κυρίως μέσω της καλής άμυνας. Χάρη σε αυτή ο Ολυμπιακός βρήκε ρυθμό στην επίθεση και έβαλε 10 τρίποντα.
ΠΑΓΚΟΣ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ
Δε θυμάμαι σε άλλο παιχνίδι φέτος του Ολυμπιακού κατά το οποίο οι παίκτες που μπήκαν από τον πάγκο να έπαιξαν όσο καλά αγωνιζόντουσαν και οι βασικοί.
Μπήκε ο Ουότερς έβαλε 6 σερί, μπήκε ο Γκριν έκλεβε μπάλες, κάρφωνε, έβαζε τρίποντα, μπήκε ο Παπανικολάου κι έκανε τον Ολυμπιακό να μοιάζει πως έπαιζε με παίκτη περισσότερο. Μπήκε ο Αγραβάνης, πάλεψε. Μόνο ο Μπιρτς δεν είχε εφάμιλλη απόδοση, χωρίς ωστόσο να είναι κακός.
Φυσικά δεν περιμένω αυτό να συμβεί και στα επόμενα παιχνίδια, είναι πολύ δύσκολο να επαναληφθεί. Σίγουρα όμως άπαντες κατάλαβαν πως σε μια σειρά αγώνων είναι αναγκαίοι.
Κορυφαίο παράδειγμα από την είσοδο του Τολιόπουλου στο πρώτο δεκάλεπτο μόνο και μόνο για να κάνει φάουλ, δεν υπάρχει. Αν ο πιτσιρικάς δεν ήταν συγκεντρωμένος θα είχε δεχτεί καλάθι από τον Ερτέλ τον οποίο μάρκαρε. Αυτός ήταν έτοιμος και έκανε φάουλ κι έπαιξε και μία καλή άμυνα.
ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ
Από τα μεγαλύτερα μυστικά του Ολυμπιακού από το 2011 κι έπειτα είναι η ταπεινότητα η οποία τον διακρίνει μετά από επιτυχίες.
Μετά το ματς με την Εφές, στα αποδυτήρια, η φράση «δεν κάναμε τίποτα, συνεχίζουμε ταπεινά» ακούστηκε πολλές φορές και όχι για το «ονόρε», αλλά γιατί έτσι ένιωθαν.
Με μία νίκη καμία ομάδα δεν πήγε στο Final 4. Τρεις χρειάζεται.
Ο δρόμος είναι μακρύς και δεν χρειάζεται ίχνος βιασύνης γιατί μπορεί να σκοντάψεις απότομα και να βρεθείς με τα μούτρα στο χώμα.
Ηρεμία λοιπόν…
ΥΓ: Η συνέπεια είναι το βασικό ζητούμενο σε αυτή την καμπή της σεζόν κι ο Ολυμπιακός δείχνει πως την έχει.
ΥΓ 2: Το 80% των οπαδών του Ολυμπιακού ζητούσαν την αντικατάσταση του Νίκολα Μιλουτίνοφ. Εγώ ο ίδιος είχα γράψει τον καιρό που μεσουρανούσε ο Κεμ Μπιρτς πως «η ομάδα έπαιζε με ενάμιση σέντερ» (δεν είναι κακό να παραδέχοματς τα λάθη μας, ούτε είμαστε γκουρού να τα γνωρίζουμε όλα). Τον Γιανγκ δεν τον υπολόγιζα από τον Σεπτέμβριο που μου έκανε αυτή τη δήλωση στο τουρνουά στο Ηράκλειο.
Η πάσα που έκανε στον Παπαπέτρου στο δεύτερο δεκάλεπτο χωρίς να κοιτάζει, θύμισε Νίκολα Βούισιτς στα πολύ καλά του.
ΥΓ 3: Αυτό που ο Σπανούλης αποστομώνει τους επικριτές του μέσα σε ένα δεκάλεπτο, έχει πολύ πλάκα.
ΥΓ 4: Μία ματιά στον τρόπο που πανηγύριζε ο Ντάνιελ Χάκετ ήταν αρκετή να καταλάβεις πως θα κυλούσε το ματς…
ΥΓ 5: Ο Τάιλερ Χάνεϊκατ θα πάρει πολλά λεφτά το καλοκαίρι με όποια ομάδα συμφωνήσει. Τρομερός παίκτης.
ΥΓ 6: Κακός μωρέ ο Μάντζαρης. Άμπαλος. Δεν προσφέρει τίποτα. Τα 4 τρίποντα με αφήνουν αδιάφορο. Τα 6 ριμπάουντ, το ένα λάθος, η άμυνα, το «διάβασμα», η βουτιά να σώσει μία χαμένη μπάλα δείχνουν την κλάση του. Και αυτά είναι στοιχεία τα οποία κάνει με σημαντική συνέπεια ΚΑΙ φέτος.
ΥΓ 7: Το sold out είναι μία ταμπέλα. Δε σημαίνει πολλά επί της ουσίας. Σημαίνει πολλά όμως στην ψυχολογία των παικτών.
Θεωρώ πολύ μεγάλη γκέλα των οπαδών του Ολυμπιακού το ότι δεν εξάντλησαν τα εισιτήρια του Game 1. Γκέλα απέναντι σε ένα σύνολο ανθρώπων το οποίο προσπαθεί μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει για να τους κάνει να χαμογελάσουν.
ΥΓ 8: Ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα από τις οκτώ των playoffs που έχει τραυματία (Λοτζέσκι, Χάκετ). Οι υπόλοιπες έχουν ΟΛΟΥΣ τους πάικτες στη διάθεσή τους με εξαίρεση τον Μπαρνιάνι στη Μπασκόνια (το οποίο είναι καλό για τους Βάσκους)
ΥΓ 9: Η «φάση» στο ΣΕΦ χθες ήταν κάπως έτσι...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
