Υπάρχουν στιγμές που ο λέξεις λιγοστεύουν. Υπάρχουν στιγμές που ακόμα και το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο, αδυνατεί να περικλείσει όλα όσα πρέσβευε ο Παύλος Γιαννακόπουλος...

Ο άνθρωπος ο οποίος πήρε στα χέρια του τον αγαπημένο του σύλλογο και τον γιγάντωσε. Τον μετέτρεψε σε πραγματικό «μεγαθήριο» της Ευρώπης. Τον γέμισε με σεβασμό. Όπως ακριβώς σεβόντουσαν και εκείνον. Φίλοι και αντίπαλοι. Όλοι είχαν και από μια καλή κουβέντα να πουν για τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Το «κενό» που άφησε «φεύγοντας» από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών ήταν κάτι παραπάνω από δυσαναπλήρωτο.

Ο μεγάλος παράγοντας (και) του ελληνικού αθλητισμού πέρασε μια ολόκληρη ζωή μέσα στον Παναθηναϊκό. Πετυχημένος επιχειρηματίας και συνάμα παθιασμένος για την αγαπημένη του ομάδα! «Άλλοι παίζουν τα χρήματά τους στα καζίνο, κάποιοι τα τρώνε στα μπουζούκια, εγώ έχω τον Παναθηναϊκό...» ήταν η ατάκα που χρησιμοποιούσε συχνά-πυκνά θέλοντας να μιλήσει για το μεγάλο του πάθος: «Ε, το δικό μου χόμπι είναι λίγο ακριβό» συμπλήρωνε με το φωτεινό χαμόγελο στα χείλη. Άλλωστε τα περισσότερα από τα 450 εκατομμύρια ευρώ της οικογένειας Γιαννακόπουλου για τον Παναθηναϊκό «μιλούν» από μόνα τους αποδεικνύοντας του λόγου το αληθές.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έγινε για πρώτη φορά πρόεδρος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου στις 10 Ιουνίου 1987, δηλαδή ακριβώς 31 χρόνια πριν από τον θάνατό του. Παράλληλα η πρώτου ενασχόληση με τα κοινά των «πρασίνων» δρομολογείται μία εβδομάδα μετά το Webley και δη στις 10 Ιουνίου 1971, όταν και είχε την πρώτη επίσημη εμπλοκή του ως διοικητικός παράγοντας του ΠαναθηναΪκού.

Άλλωστε η πορεία της ομάδας εκείνη τη σεζόν με τη συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης αποτέλεσε και την «σπίθα» για να... ξεσπάσει η «πράσινη πυρκαγιά» μέσα του: «Ήμουν δέκα χρόνων. Ο μακαρίτης ο πατέρας μου με έπαιρνε από το χέρι και με πήγαινε στο γήπεδο. Του λέγαμε “Ό,τι θέλεις, υπό την προϋπόθεση να μας πας στο γήπεδο την Κυριακή» είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του.

Και αυτή η αγάπη, αυτό το πάθος, αυτός ο έρωτας για τον Παναθηναϊκό αποτυπώνεται με τον πλέον εμφατικό τρόπο στο «πράσινο» παλμαρε του συλλόγου: Με τον Παύλο Γιαννακόπουλο στον προεδρικό θώκο, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε 6 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, 1 Διηπειρωτικό, 16 πρωταθλήματα Ελλάδας και 14 κύπελλα! Και για να φτάσει στο σημείο να «γιγαντώσει» τον σύλλογο, δεν υπολόγιζε το τίμημα. Ήθελε να έχει τους καλύτερους παίκτες και τους... είχε! Το μεγάλο του αποθυμένο ήταν πάντα ο Ντράζεν Πέτροβιτς ο οποίος σκοτώθηκε λίγες ημέρες πριν υπογράψει στον Παναθηναϊκό, ενώ είχε ρωτήσει για να αποκτήσει παίκτες όπως ο «Μάτζικ» Τζόνσον, ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ ενώ ήθελε και είχε σκεφτεί να φέρει έστω και για έναν αγώνα τον Μάικλ Τζόρνταν!

Τελικά τα... κατάφερε το καλοκαίρι του 1995 με την απόκτηση του Ντομινίκ Ουίλκινς, το μεγαλύτερο -μέχρι και σήμερα- όνομα που πέρασε τον Ατλαντικό για να αγωνιστεί σε ευρωπαϊκή ομάδα. Και να 'ταν ο μοναδικός; Νίκος Γκάλης, Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Φάνης Χριστοδούλου, Μπάιρον Σκοτ, Ντίνο Ράτζα, Ζέλικο Ρέμπρατσα, Ζάρκο Πάσπαλι, Άριαν Κόμαζετς, Μάικ Μπατίστ, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και ένα σωρό ακόμη μπασκετμπολίστες παγκοσμίου κλάσης δεν είχαν πει «όχι» στον Παύλο Γιαννακόπουλο...