Més que un club!

Ο Νίκος Μάλλιαρης είναι εγγεγραμμένο μέλος της Μπαρτσελόνα, πρώην ποδοσφαιριστής του Εθνικού Αστέρα και της Προοδευτικής και παρευρέθηκε σε συζήτηση με μέλη της διοίκησης της Μπάρτσα και ενημερώθηκε σχετικά με την πολιτική του συλλόγου με τους συνδέσμους φιλάθλων, για να διαδοθεί η φιλοσοφία του καταλανικού συλλόγου σε όλα τα επίπεδα. Ο πρώην ποδοσφαιριστής φιλοξενήθηκε στα στούντιο της ραδιοφωνικής εκπομπής του gazzetta.gr, μίλησε για την επίσκεψή του στη Βαρκελώνη για το ματς με τη Σεβίλη, τις συζητήσεις με μέλη της διοίκησης της ομάδας, καθώς και για τους λόγους που η Μπαρτσελόνα είναι κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος.

«Είναι πολύ επίκαιρο το θέμα της Μπαρτσελόνα, ιδιαίτερα για εμάς τους Έλληνες στην κατάσταση που μας βρίσκει. Το ποδόσφαιρο ψάχνεται στη δύσκολη οικονομική συγκυρία να βρει τρόπους να επιβιώσει και να λειτουργήσει. Το μοντέλο της Μπάρτσα δείχνει πώς μπορεί να διοικηθεί μια ομάδα με τη λαϊκή συμμετοχή, πώς να αναδείξει κορυφαίους από την ακαδημία και να συνδεθεί με την κοινωνία σε πολιτιστικό κοινωνικό και φιλανθρωπικό επίπεδο και να πρωταγωνιστήσει με οικονομική αυτάρκεια σε παγκόσμιο επίπεδο», τόνισε αρχικά και πρόσθεσε:

Για τις συναντήσεις που είχε με στελέχη της ομάδας: «Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε μέσα από τον τρόπο που συζήτησα με τα διοικητικά στελέχη της Μπάρτσα και την αντιμετώπιση που είχα, το πως έχει στηθεί αυτή η ομάδα εδώ και τόσα χρόνια και πώς εισπράττει τους καρπούς της. Συναντήθηκα με την υπεύθυνη κοινωνική πολιτικής της ομάδας, η οποία μου ανέπτυξε όλη τη φιλοσοφία της Μπάρτσα σε αυτό το επίπεδο. Έχουν ιδρύσει τα Fundacio, όπου σε συνεργασία με τη UNICEF φτιάχνουν ιδρύματα τα οποία μαζεύουν παιδιά που φοιτούν εκεί, ζουν και μαθαίνουν το σωστό ποδόσφαιρο συχνά. Η Πιλάρ στη συνέχει με συνέδεσε με τον υπεύθυνο των συλλόγων φίλων της Mπάρτσα, διότι εκεί δεν μιλάει ο κάθε παράγοντας για όλα τα θέματα, είναι περιορισμένο για τον τομέα που ασχολείται. Με συνέδεσε με τον υπεύθυνο των Πένιας, ο οποίος ήρθε δύο ώρες πριν από το παιχνίδι και μιλήσαμε για τη γενική πολιτική της Μπαρτσελόνα και διευκρίνισε τα πάντα».

Για το τι αποκόμισε: «Αυτό το φαινόμενο εξηγείται από αυτό ακριβώς, ότι τα στελέχη της Μπάρτσα αφιέρωσαν χρόνο να ασχοληθούν με ένα μέρος της ομάδας και της Πένια που ήρθε από την Ελλάδα. Αυτό δεν συναντιέται εδώ, κανείς δεν σέβεται τον φίλαθλο, τον οπαδό. Δεν μένουν αυτοί στο αν ανήκεις σε μια Πένια όπου θα οργανωθείς για εισιτήρια, γιατί το Καμπ Νόου γεμίζει σε κάθε αγώνα, οπότε πολλοί οπαδοί ενδιαφέρονται να βρουν εισιτήριο, κάτι που δεν είναι εύκολο αν δεν είσαι μέλος. Όμως η φιλοσοφία σχετικά με τα μέλη δεν περιορίζεται στο να εξασφαλίσει πελατειακή σχέση στους οπαδούς, εισιτήρια, φανέλες, καφέ κ.ο.κ. Εκεί ενδιαφέρονται να μυηθούν τα μέλη στην κεντρική φιλοσοφία της ομάδας, που είναι ότι το ποδόσφαιρο είναι πρώτα κοινωνική δραστηριότητα, πολιτιστική και ότι σε αγωνιστικό επίπεδο είναι παιχνίδι και χαρά. Δεν παθιάζονται με τον δικό μας τυφλό οπαδισμό».

Για την γκέλα με τη Σεβίλη: «Δεν είναι τυχαία ομάδα και στον αγώνα οι φίλαθλοι έβλεπαν ότι αγωνιστικά η Σεβίλη είχε μπλοκάρει την άμυνά της και δεν μπορούσαν εύκολα οι παίκτες της Μπάρτσα να βγουν μπροστά. Οι οπαδοί δεν σταμάτησαν να χειροκροτούν, να επευφημούν και να φωνάζουν. Όχι μόνο δεν γκρίνιαξαν στο τέλος, αλλά είχαν και το πέναλτι στο 90` που έχασε ο Μέσι και βλέποντάς τον να στεναχωριέται, το λέω και ανατριχιάζω, όλο το γήπεδο τον χειροκροτούσε και φώναζε το όνομά του. Αυτή η ουσιαστική υποστήριξη του οπαδού στην ομάδα, δεν συναντιέται αλλού. Έχει να κάνει με το δέσιμο, ο κόσμος δεν πάει μόνο όταν η ομάδα κερδίζει ή παίζει καλό ποδόσφαιρο. Είναι επί 110 χρόνια η ομάδα του. Έβλεπες νεαρούς, μεσήλικες και παππούδες και γιαγιάδες. Αυτή η ομάδα έχει ταυτιστεί με τη Βαρκελώνη, τους κοινωνικούς αγώνες, τα πολιτιστικά δρώμενα, τις τάσεις αυτονομίας της Βαρκελώνης. Τα συναντάς στο γήπεδο όλα αυτά».

Για τους παλαίμαχους και την οργάνωση που έχουν στο ισπανικό ποδόσφαιρο: «Από πέρσι είχα συναντήσει τους υπεύθυνους παλαίμαχους της Μπάρτσα και μου είχαν εξηγήσει τις προσπάθειες για την ομοσπονδία παλαιμάχων Ισπανίας. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμα στη φάση των συλλόγων. Ο Πλατινί ενθάρρυνε την πρωτοβουλία των Ισπανών και επιδιώκουμε να κάνουμε και εμείς κάτι τέτοιο, αλλά μας τρώει η γενική κακοδαιμονία ότι αυτοί που είναι στις μεγάλες ομάδες να θέλουν να παίζουν μόνοι τους. Έχει δημιουργηθεί η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Παλαιμάχων, όπου συμμετέχουν και μεμονωμένα αλλά και Ομοσπονδίες».

Για τα αιτήματα των ακροατών να δώσει την τεχνογνωσία στους ελληνικούς συλλόγους: «Την τεχνογνωσία και να τη δώσουμε δεν θα την αποδεχτούν οι Έλληνες οπαδοί. Έχει αποδειχθεί ότι φτιάξαμε την κουλτούρα τα τελευταία χρόνια του λεφτά-επχιειρηματία όπου θα βάζει τα λεφτά του και θα κάνει ό,τι θέλει στην ομάδα. Και αυτό πέρασε και στη νέα γενιά των οπαδών και βρισκόμαστε στο φαινόμενο των τελευταίων χρόνων, να κινητοποιούνται οι οπαδοί όχι για να πάρουν την ομάδα, αλλά για να φέρουν αύριο τον λεφτά - δεν γίνεται να στηθεί μεγάλη ομάδα έτσι. Και η Ρεάλ έτσι λειτουργεί. Άλλο αν δεν έχει την κοινωνική και πολιτιστική συμπεριφορά της Μπάρτσα και μένει στενά στο αγωνιστικό και εμπορικό κομμάτι».

Για την πρόταση στον Παναθηναϊκό για εταιρεία λαϊκής βάσης: «Μα να κάνουν οι εταιρείες λαϊκή βάση; Και ο Βγενόπουλος είχε μαζέψει 20.000 οπαδούς που ήθελαν να βγάλουν τα απωθημένα τους για τον Βαρδινογιάννη,τον υποστήριξαν, άνοιξαν οι πόρτες και τι έγινε; Ο Ερασιτέχνης συνεχίζει να έχει 100 μέλη. Να απαιτήσουν οι οπαδοί να αποκτήσουν με υπευθυνότητα οι ίδιοι τον έλεγχο».