Από τον Κλέιζα στον Χάινς

Οι οπαδοί που καλόμαθαν στους Τσίλντρες, τους Κλέιζα, τους Νεστέροβιτς και τις μετεγγραφές αεροδρομίου εκτόξευσαν νωρίς μαύρη πέτρα προς το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ψυχή ζώσα δεν υποδέχθηκε στο "Ελ.Βενιζέλος" το Ματ Χάουαρντ και το Μαρτίνας Γκετσεβίτσιους. Η επόμενη κίνηση των Αγγελόπουλων μετά τις αποτυχίες της τελευταίας διετίας ήταν η αποδυνάμωση της ομάδας, σε συνάρτηση με την εκλογίκευση των οικονομικών της και μία παράξενη αποστασιοποίηση, που λέγεται ότι εκπορεύτηκε από το σκληρό πυρήνα της οικογένειας.

Η διοίκηση της ΚΑΕ θα είναι στο εξής σκιώδης. Βεβαίως, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος βλέπει να περνούν από το εναέριο χώρο της Ελλάδας τα αεροπλάνα με τους Ντερόν Ουίλιαμς και τους Κόμπι Μπράιαντ και τρώει τα σωθικά του από τα νεύρα του. Αν το λοκ-άουτ συνέβαινε το 2008 αντί του 2011, ο Κόμπι μπορεί να πρόβαρε σήμερα τα ερυθρόλευκα.

Ο Ολυμπιακός κούνησε το μαντήλι στους παίκτες που ανέλαβαν να μετουσιώσουν σε τίτλους το χρήμα και τη φιλοδοξία των αφεντικών του: Παπαλουκά, Τεόντοσιτς, Μπουρούση. Ο πρώτος έφυγε ως "συνταξιούχος", ο δεύτερος χρεώθηκε το στίγμα του αδιάφορου (αν όχι του σαμποτέρ), ο τρίτος πλήρωσε τα πάρε-δώσε του με τον ακατανόμαστο καταζητούμενο.

Το αγγελοπουλέικο πανηγύρισε για το goodbye του Νίλσεν, μελαγχόλησε για το αντίο του Μαυροκεφαλίδη και του Λούκας/Γκόρντον, αδιαφόρησε για το Χαλπερίν. Το 50 τοις εκατό της περυσινής ομάδας μετακόμισε σε άλλη πολιτεία και πήρε μαζί του τη μερίδα του λέοντος σε ό,τι έχει να κάνει με ταλέντο, πείρα και έξοδα. Απομένει να βρεθεί αγοραστής για τον Έρτσεγκ, του οποίου το συμβόλαιο αποτελεί ασήκωτο βαρίδι. Από τους χρυσοπληρωμένους υπαλλήλους της ΚΑΕ Ολυμπιακός, μόνο δύο έλαβαν ψήφο εμπιστοσύνης: ο Βασίλης Σπανούλης και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο πρώτος, τουλάχιστον, είχε αρχίσει να φαντάζεται εαυτόν ντυμένο στα "μπλαουγράνα".

Συνεχίζουν στην ομάδα, με αναπροσαρμοσμένα συμβόλαια, ο Πρίντεζης, ο Πελεκάνος και ο Γλυνιαδάκης, μαζί με τον ξεχασμένο Βασιλόπουλο και τους Παπανικολάου, Κέσελι. Επιστρέφει από τον Άρη πιο "ψημένος" ο Σλούκας δίπλα στον εξελίξιμο Κατσίβελη, ενώ παραμένει αίνιγμα ο τραυματίας Νεστέροβιτς, που φεύγει εκτός αν (δεχθεί γενναία μείωση, επιστρέψει στο γήπεδο γερός και) μείνει. Λέγεται ότι το επόμενο βήμα περιλαμβάνει συμφωνίες με το Νίκο Ζήση και το Λάζαρο Παπαδόπουλο.

Όμως, το στοιχείο που ιντριγκάρει (όσους τουλάχιστον βλέπουν το μπάσκετ πέρα από "φαπ" και από "μπεεε") είναι η επιλογή των ξένων και η σπουδή με την οποία αποκτήθηκαν τέσσερις "νεοσύλλεκτοι" στο ελληνικό μπάσκετ, αλλοδαποί: Λούκας, Γκετσεβίτσιους, Χάουαρντ, Χάινς. Ένας για κάθε γραμμή.

Λέγεται ότι ο Ολυμπιακός σκεφτόταν να δώσει σχεδόν 1,5 εκατομμύριο δολάρια στο σέντερ Ντ'Ορ Φίσερ, που πέρυσι αγωνίστηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης. "Με τόσα λεφτά θα σου πάρουμε τέσσερις παίκτες", απάντησαν Ίβκοβιτς και Αγγέλου στους Αγγελόπουλος. Όπερ κει εγένετο. Περίσσεψαν και ρέστα. Θα γίνει όμως δουλειά με αυτούς τους τέσσερις;

Γνωρίζω καλά από τα ευρωπαϊκά γήπεδα τους Χάινς, Γκετσεβίτσιους και θυμάμαι τους άλλους δύο από τις μεταδόσεις του NCAA. Για τον Γκετσεβίτσιους θυμάμαι να λέω σε κάποια περιγραφή ότι είναι μάλλον ο καλύτερος σουτέρ της Ευρώπης - αλλά εξίσου ικανός ήταν και ο Χαλπερίν. Ο Χάινς είναι πολύ αποτελεσματικός αλλά και πολύ κοντός - ωστόσο το ίδιο ισχύει και για τον Μπατίστ. Ο Χάουαρντ μοιάζει ξεχωριστή περίπτωση, κομμένη και ραμμένη για τις προδιαγραφές του ευρωπαϊκού (και του κολεγιακού) μπάσκετ. Ο Κέιλιν Λούκας έχει ταλέντο και τσαγανό.

Και οι τέσσερις είναι αξιόλογοι. Αλλά μπορούν να συγκροτήσουν εμπροσθοφυλακή ικανή να διακριθεί στην Ευρωλίγκα και να τα βάλει με τον -αποδυναμωμένο αλλά ουχί αποδεκατισμένο- Παναθηναϊκό δύο λεγεωνάριοι και δύο κολεγιόπαιδα; Δεν είναι ιδιαίτερα καθησυχαστικό το επιχείρημα ότι ο Χάουαρντ και ο Λούκας διέπρεψαν στο NCAA. Αστέρι στο NCAA ήταν και ο Μπόουλντιν του Ηρακλή. Και ο Ουίντερς του Άρη. Και ο Πατ Καλάθης. Και ο Νικ Καλάθης.

Όσο κι αν ψάχνω στο συρτάρι μου, δεν μπορώ να βρω παίκτη που διακρίθηκε ιδιαίτερα στην Ευρώπη απ'ευθείας από το NCAA. Ακόμα και ο πολύς Μπράντον Τζένινγκς πέρασε σχεδόν απαρατήρητος στη Ρόμα. Την επόμενη χρονιά μετακόμισε στο ΝΒΑ και έγινε Ολ-Σταρ στο άψε σβήσε.

Στις καλές του βραδιές, ο Ολυμπιακός θα παίζει ωραία και θα νικάει. Στις κακές του, θα είναι φριχτός. Ασφαλώς θα παρουσιάσει κάτι καινούριο και ασυνήθιστο, για τα δεδομένα μιας ομάδας που συνήθιζε να ποντάρει σε φτασμένους και έμπειρους. Οι αισιόδοξοι ελπίζουν ότι ο Ίβκοβιτς θα φτιάξει μια ομάδα με νιάτα και ενέργεια, υποτίθεται "σαν την Εθνική Σερβίας της τελευταίας διετίας". Διστάζω να υιοθετήσω αυτό το δόγμα. Στην Εθνική Σερβίας της τελευταίας διετίας, κλειδί αποτέλεσε η κοινή γλώσσα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Δεν θα είναι το ίδιο εύκολο να συνεννοηθεί ο σχεδόν 70άρης Ίβκοβιτς με τον Αμερικανό πιτσιρικά Λούκας και να τον μπολιάσει με τη φιλοσοφία του. Ούτε όμως θα έχει να αντιμετωπίσει το υπόγειο κύμα γκρίνιας που ταλαιπωρούσε τον περυσινό και προπέρσινο Ολυμπιακό. Οι φορείς του ιού αποχαιρέτισαν το λιμάνι.