• Το ατίθασο αγόρι από το Χέπενχαϊμ που έγινε ένας ορθώς σκεπτόμενος άνδρας
• Πόσο γενναίος μπορείς να είσαι όταν είσαι ένας φιλοξενούμενος επί πληρωμή;
• Το να είμαι οδηγός αγώνων δεν είναι η μοναδική μου ταυτότητα.

Ποτέ δεν φοβόταν να πει την άποψη του. Ακόμα και όταν κάποιοι θα ήθελαν να κρατήσουν σφιχτά τα χαλινάρια στον Σεμπάστιαν Φέτελ, αυτός δεν καθόταν για κανένα «αφεντικό». Ένας άνθρωπος που σέβεται την άποψη του και τα πιστεύω του, ο Σεμπ δεν είναι τυχαίο πως συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς πιλότους που έχει δει το άθλημα.

Παρά τον... ατίθασο χαρακτήρα του στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, μεγαλώνοντας άλλαξε. Η αλλαγή αυτή ήταν στον τρόπο που αντιμετώπιζε συναδέλφους και γενικότερα συνεργάτες στον χώρο εργασίας του. Πλέον θα σκεφτόταν διπλά πριν μιλήσει, προσέχοντας περισσότερο τα λόγια του. Η «σπίθα» που είχε πάντα μέσα του όμως, πλέον έβγαινε μόνο σε πιο σημαντικά θέματα. Εκεί που πολλοί θα δείλιαζαν να μιλήσουν και να σηκώσουν ανάστημα.

Το ατίθασο αγόρι από το Χέπενχαϊμ που έγινε ένας ορθώς σκεπτόμενος άνδρας

Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ατελείωτες ώρες αναφορικά με τα επιτεύγματα του Γερμανού στις πίστες της Formula 1. Από το πρώτο παιδί-θαύμα των ακαδημιών της RedBull Racing, στο νεότερο νικητή αγώνα, στο νεότερο Παγκόσμιο Πρωταθλητή της ιστορίας και στους τέσσερις συνεχόμενους τίτλους. Οι «ταύροι» μπήκαν στα βιβλία της ιστορίας της Formula 1 σε μεγάλο βαθμό χάρη στις δικές του προσπάθειες. Η αυτοκρατορία της αυστριακής ομάδας από το 2010 μέχρι το 2013 ήταν αδύνατο να πέσει, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Φερνάντο Αλόνσο το 2010 και το 2012.

Τα χρόνια που ο Φέτελ αγωνιζόταν στη RedBull δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε δεχθεί δριμύτατη κριτική για πολλές επιλογές του. Από το κακόφημο πλέον «Multi-21» το οποίο τον έκανε team-mate προς αποφυγή, ο Σεμπάστιαν έχει αλλάξει κατά πολύ. Τότε, με αρκετό θράσος είχε παρακούσει την εντολή της ομάδας του να μείνει πίσω από τον Μαρκ Γουέμπερ, κερδίζοντας το Grand Prix της Μαλαισίας. «Δεν θα απολογηθώ που κερδίζω» ήταν το σχόλιο του λίγες ημέρες μετά το συμβάν. Λόγια που απέχουν έτη φωτός έναν ομαδικό παίκτη.

Πηγαίνοντας στη Ferrari το 2015, η αλλαγή στον τρόπο που διαχειριζόταν αρκετές καταστάσεις ήταν εμφανής. Όπως και το είδωλο του, Μίκαελ Σουμάχερ, μετακόμισε στο Μαρανέλο σε μια κάκιστη περίοδο. Πηγαίνοντας στη Scuderia, στόχος του ήταν να ηγηθεί και να οδηγήσει την ομάδα στην αναγέννηση της. Όταν είσαι πλέον σε ρόλο ηγέτη δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι σαν «κακομαθημένο παιδί» που τα θέλει όλα έτοιμα. Πρέπει να σηκώσεις ανάστημα και να είσαι ο πρώτος που θα βγει μπροστά στις αποτυχίες, όχι μόνο στις επιτυχίες. Ενδεικτικές οι αφιερώσεις του στους μηχανικούς του, αλλά και τα σπαστά ιταλικά του μετά τις νίκες. Μπορεί εκ του αποτελέσματος το πέρασμα του από τη Ferrari να μην κρίνεται ως επιτυχημένο (μιας και ο στόχος ήταν ο Παγκόσμιος τίτλος), ωστόσο τον άλλαξε σε πολλά επίπεδα.

«Δεν μετανιώνω για τα χρόνια μου στη Ferrari. Έπαιξαν μεγάλο ρόλο στο να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα» ήταν ένα από τα πρώτα του σχόλια λίγο αφότου υπέγραψε στην Aston Martin το 2020. Πιο ώριμος από ποτέ, δεν έβγαλε κακία για την ιταλική ομάδα, παρά το πολύ πικρό «αντίο».

Πόσο γενναίος μπορείς να είσαι όταν είσαι ένας φιλοξενούμενος επί πληρωμή;

Με το να μην μιλάς είναι σίγουρο πως πολλές φορές δεν θα βρεις τον μπελά σου. Ωστόσο, με το να μην μιλάς δεν μπορείς να κάνεις κάποια αλλαγή. Μπορεί η εικόνα σου να μείνει ατσαλάκωτη, όμως δεν παρέχεις κάποια ουσιαστική βοήθεια. Ο Φέτελ προτίμησε να «τσαλακωθεί» πολλές φορές και να μειώσει τον εαυτό του, παρά να μείνει σιωπηλός. Αμέτρητες φορές «έπεσε ο ίδιος στη φωτιά», θίγοντας θέματα που οι υπόλοιποι φοβόντουσαν να σχολιάσουν. Γονατίζοντας για να δείξει τη στήριξη του στο «we race as one» ή φορώντας κάποιο μπλουζάκι στα χρώματα του ουράνιου τόξου, βοηθώντας ανθρώπους που μπορεί να έχουν βρεθεί στο περιθώριο. Το backlash που έλαβε ήταν σχεδόν πάντα αρνητικό. Και όχι από απλούς λάτρεις του σπορ, αλλά από διοικητικά στελέχη του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Μπαίνοντας στο... ρουθούνι του προέδρου της FIA, Μοχάμεντ Μπεν Σουλαγέμ για τα πιστεύω του, φαίνεται ακριβώς το πόσο ενοχλούν πολλά από τα λεγόμενα του. «Ο Νίκι Λάουντα και ο Αλέν Προστ ενδιαφέρονταν μόνο για τους αγώνες. Ο Φέτελ τριγυρνάει με ένα ποδήλατο στα χρώματα του ουράνιου τόξου, ο Χάμιλτον είναι παθιασμένος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο Νόρις προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για την ψυχική υγεία». Μια γραμμή που δεν άρεσε ιδιαίτερα στον Μπεν Σουλαγέμ, μιας και «δεν είναι αυτό που το σπορ πρέπει να γίνει».

Ποιος ορίζει τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει το σπορ; Oι πιλότοι πρέπει να είναι απλά ρομπότ που μονάχα δέχονται εντολές και δεν έχουν το δικαίωμα να αντιδράσουν; Στο Grand Prix της Σαουδικής Αραβίας η διοργανώτρια Αρχή τους ζητούσε να αγωνιστούν σαν να μην συνέβη τίποτα, ενώ λίγα χιλιόμετρα από την πίστα γινόντουσαν τρομοκρατικές επιθέσεις. Και όταν σύσσωμοι οι 20 πιλότοι θέλησαν να μποϊκοτάρουν τον αγώνα, η FIA ουσιαστικά τους ανάγκασε να το κάνουν. Για ποιο λόγο έπρεπε ντε και καλά να πραγματοποιηθεί ο αγώνας; Τα σχόλια δικά σας.

Την ώρα που η Formula 1 σφυρίζει αδιάφορα για αρκετά θέματα, ο Γερμανός επιλέγει να μιλά. «Δεν είναι πως η Formula 1 αποφασίζει ποιοι αγώνες θα βρίσκονται στο καλεντάρι. Περισσότερο τα κράτη προσεγγίζουν την F1, στο πλαίσιο ενός οικονομικού μοντέλου. Ωστόσο υπάρχουν μερικές αξίες που θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τα οικονομικά ενδιαφέροντα». Είτε αυτό λέγεται προστασία του περιβάλλοντος, είτε ανθρώπινα δικαιώματα, είτε κάπως αλλιώς.

Το να είμαι οδηγός αγώνων δεν είναι η μοναδική μου ταυτότητα.

Όσα χρόνια αγωνιζόταν στη Formula 1, o Φέτελ είχε επιλέξει να απέχει από τα social media. Προτιμούσε να κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από τρίτους. Στην πρώτη του ανάρτηση μετά από 15 χρόνια στο σπορ, ανακοίνωσε για ποιον λόγο θεωρούσε πως το μέλλον του είναι μακριά από τους αγώνες μονοθεσίων. «Αγαπώ το σπορ, ήταν πάντα η ζωή μου από τότε που με θυμόμουν. Αλλά υπάρχει και η ζωή εκτός πίστας. Το να είμαι οδηγός αγώνων δεν είναι η μοναδική μου ταυτότητα». Κάτι που προσπαθούσε να δείξει τόσα χρόνια. Πως είναι κάτι παραπάνω από ένας πιλότος. Κάτω από το κράνος υπάρχει ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος, του οποίου του αρέσει η πρόοδος.

Μαζεύοντας σκουπίδια από τις εξέδρες, φτιάχνοντας μελίσσια, μιλώντας για τον μεγάλο κίνδυνο που υπάρχει με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, προτείνοντας λιγότερες μετακινήσεις των ομάδων για την μείωση ρύπων. Οι ιδέες που είχε ο Φέτελ είναι αδύνατον να είναι προϊόν συσκέψεων PR, ειδικά όταν βλέπεις το σθένος με το οποίο τις υπερασπίζεται. Είναι ιδέες που πραγματικά πιστεύει και θεωρεί πως αξίζουν το ρίσκο να βρεθεί στο στόχαστρο.

Με την ολοκλήρωση της φετινής σεζόν, ο κόσμος της Formula 1 μένει φτωχότερος. Εκτός από έναν τρομερό all time great, χάνεται και μια σημαντική φωνή. Φωνή λογικής στον αρκετές φορές «παράλογο» κόσμο της F1. Μια παρουσία που πολλές φορές αποδείχθηκε αρκετά ενοχλητική σε αυτούς που παίρνουν τις καθοριστικότατες αποφάσεις του αθλήματος.

ΥΓ: Προσωπικά, δεν υπήρξα μεγάλος φαν του Φέτελ στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Ωστόσο, το να παρατηρείς έναν άνθρωπο να αλλάζει τόσο πολύ μέσα κι έξω από τα σιρκουί είναι κάτι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Ειδικά όταν τον βλέπεις να δείχνει τέτοιο ζήλο για πράγματα που θεωρητικά «δεν τον αγγίζουν» σε τόσο μεγάλο βαθμό.