Άγιος μπορεί να μην υπήρξε ποτέ αλλά ήταν θεός. Μοναδικός. Βουτηγμένος μέχρι τα μπούνια στην αμαρτία με υπεράνθρωπες ποδοσφαιρικές ικανότητες, μια συμπυκνωμένη προσωποποίηση της θεωρούμενης συμπαντικής αυτενέργειας. Αυτοκαταστροφικός, αλαζόνας, παρορμητικός μέχρι αηδίας αλλά ουδείς αμφέβαλε για την αυθεντικότητα του χαρακτήρα του. To Νο 10 θαρρείς πως το είχε κάνει τατουάζ πάνω του.

«Εάν πεθάνω, θέλω να ξαναγεννηθώ σαν ποδοσφαιριστής. Και συγκεκριμένα ως Ντιέγκο Μαραντόνα. Είμαι ένας παίκτης που μοιράζει χαρά στον κόσμο και αυτό από μόνο του με γεμίζει», είχε πει το 1992 ο κορυφαίος κατά πολλούς ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.

«Η ζωή είναι μια λοταρία. Μια ατέλειωτη παρτίδα που όλο κερδίζεις και χάνεις», τραγούδησε για χάρη του ο Manu Chao.

Ο «Πίμπε Ντ' Όρο» διασύρθηκε λόγω των καταχρήσεων του, λοιδορήθηκε και στιγματίστηκε. Ποτέ όμως δεν νοιάστηκε για το τσαλακωμένο προφίλ του. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας του. Ασυμβίβαστος. Μόνος του εναντίον όλων. Όπως άλλωστε και το γκολ του αιώνα που σημείωσε κόντρα στην Αγγλία ντριμπλάροντας όποιον έβρισκε μπροστά του, αλλά και η περίφημη πλέον φωτογραφία με την μισή ενδεκάδα του Βελγίου να ορμάει κατά πάνω του.

Ένα 48ωρο πριν από τρία χρόνια, στην καρδιά της θερινής ραστώνης εξελίχθηκε σε απόλυτη εμπειρία ζωής. Από αυτές που προκύπτουν κάθε 100 χρόνια.

«Ο Μαραντόνα ξεκίνησε προετοιμασία με την ομάδα του στο Μιέρλο, μια περιοχή έξω από το Αϊντχόφεν, θα μείνει εκεί για ακόμη δύο εβδομάδες. Σκέψου το είναι η ευκαιρία σου να προσπαθήσεις να τον γνωρίσεις» ήταν το μήνυμα ενός καλού συναδέλφου από τον τηλεοπτικό σταθμό Al Arabiya με έδρα το Ντουμπάι, ο οποίος γνώριζε το πρόγραμμα του θεού του ποδοσφαίρου.

Γκουγλάροντας στιγμιαία ανακάλυψα πως τον σχεδιασμό της προετοιμασίας και την διαμονή της Αλ Φουτζέιρα επί ολλανδικού εδάφους είχε αναλάβει ο Τούρκος μάνατζερ, Αταλάι Μουτλού. Δίχως χρονοτριβή επικοινωνώ μαζί του. «Είσαι δημοσιογράφος από την Ελλάδα; Μπορείς να έρθεις εδώ και να μείνεις στο ίδιο ξενοδοχείο. Θα σου γνωρίσω τον Μαραντόνα, αλλά μόνο μην του ζητήσεις συνέντευξη. Δεν θέλει επαφές με δημοσιογράφους».

Την επόμενη μέρα βρισκόμουν μαζί με τον φίλο Παναγιώτη Λιάνη στο καταπράσινο Μιέρλο. Πρόκειται για ήσυχη πόλη με πληθυσμό 10,265 κατοίκων που βρίσκεται περίπου 18 χιλιόμετρα μακριά από το Αϊντχόφεν.

Η άφιξη μου στο ξενοδοχείο συνέπεσε με την απογευματινή προπόνηση της Αλ Φουτζέιρα. Ξαφνικά βλέπω τον Μαραντόνα να περπατά ασθμαίνοντας. Στη θέα του και μόνο μου κόπηκαν τα πόδια, ενώ πέρασαν από το μυαλό μου όλες εκείνες οι μαγικές στιγμές που παρακολουθούσα στην τηλεόραση ως παιδί.

Είχε μια απροσδιόριστη αύρα που διαχέονταν στην ατμόσφαιρα. Σε έκανε να «ψαρώνεις» μόνο που τον έβλεπες να περπατά στα δύο μέτρα από την θέση σου. «Μην κάνεις καμιά κίνηση να του μιλήσεις τώρα δεν είναι καλή στιγμή» ήταν η φράση που άκουσα από τον Μουτλού.

Αφού συγκρατήθηκα έσπευσα στο βοηθητικό γήπεδο το οποίο απείχε μόλις 20-30 μέτρα από το ξενοδοχείο και επικέντρωσα το βλέμμα μου στον Μαραντόνα. Έδειχνε ευδιάθετος και αστειευόταν με τους ποδοσφαιριστές του. Η ομάδα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επικράτησε στο φιλικό που έδωσε και ο Μαραντόνα έλαμπε από χαρά.

Μετά το πέρας του αγώνα ένα τσούρμο πιτσιρικάδων που ανήκε στην τοπική ομάδα εισέβαλε στο γήπεδο προκειμένου να βγάλουν μια αναμνηστική φωτογραφία με τον «Ντιεγκίτο». Ο τελευταίος είχε όμως έναν ακόμη λόγο να φορέσει το πιο αστραφτερό χαμόγελο του.

Έπειτα από αρκετά χρόνια τον επισκέφθηκε στο ξενοδοχείο ο μικρότερος αδερφός του, Ούγκο Μαραντόνα (άλλοτε παίκτης της Ράγιο Βαγιεκάνο και της Άσκολι), ο οποίος κατοικεί μόνιμα στη Νάπολι. Μάλιστα είναι «φτυστός» με τον Ντιέγκο και κάποιοι τον μπέρδευαν. Ο Ούγκο τον περίμενε στο προπονητικό κέντρο προκειμένου να του κάνει έκπληξη.

Καθημερινά έξω από το ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η αποστολή κατασκήνωναν εκατοντάδες ποδοσφαιρόφιλοι, οι οποίοι ήλπιζαν πως θα αγγίξουν το χέρι του θεού. Κάποιοι μάλιστα διανυκτέρευαν μέσα στα αυτοκίνητα τους!

Ο «Ντιεγκίτο» μετά την απογευματινή προπόνηση της ομάδας του συνήθιζε να χαλαρώνει στο λόμπι του ξενοδοχείου. Μπροστά από τις προστατευτικές μπάρες συνωστίζονταν οι λάτρεις του Αργεντινού σταρ.

Τους προσπερνούσε δίχως να ρίξει την παραμικρή ματιά, όμως αφού έπινε την απαραίτητη μπίρα του, με μια χαρακτηριστική χειρονομία επέτρεπε την είσοδο τους εντός του ξενοδοχείου δίνοντας προτεραιότητα στα παιδιά και τις ωραίες γυναίκες!

Μέσα σε λίγες ώρες συνέβησαν τα πάντα. Ο Αταλάι με συστήνει στον «Θεό του ποδοσφαίρου». Κρέμομαι από τα χείλη του. Πως θα αντιδράσει άραγε; Ο χρόνος σταματά...

«Από την Ελλάδα ήρθες; Viva La Grecia! Πολιτισμός, ιστορία.... Αγαπώ τους Έλληνες. Θυμάμαι τα ματς που την αντιμετώπισα τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής. Ήσασταν πάντα μαχητές. Έχω έρθει σε μια ομάδα που προσπαθώ να κάνω το καλύτερο. Να ξέρεις πως θα ανέβουμε κατηγορία. Κάνουμε καλή δουλειά. Έλα να βγάλουμε μια φωτογραφία τώρα».

Η απλότητα του Μαραντόνα ήταν τέτοια που το άγχος και η νευρικότητα παραμερίστηκαν δίνοντας την θέση τους στην άγνοια κινδύνου. Θέλησα να του κάνω περισσότερες ερωτήσεις. Προτού όμως προλάβω να ολοκληρώσω την πρόταση μου δίχως καμιά διπλωματία μου ζήτησε να τον αφήσω στην ηρεμία του γιατί ήθελε να χαλαρώσει απολαμβάνοντας τις μπίρες του. Έτσι και έγινε.

Λίγο αργότερα δείπνησε με την τότε σύντροφο του, Ρόσιο Ολίβα και την οικογένεια του αδερφού του, στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Τον παρακολουθούσα δίχως να γίνει αντιληπτή η παρουσία μου από ένα σημείο κοντά στη τζαμαρία.

Μιλούσε ακατάπαυστα και κατανάλωνε μπίρες. Έδειχνε ευτυχής, όμως δεν άργησε να χάσει τον έλεγχο. Λίγο αργότερα αντίκρισα έναν άλλο Μαραντόνα, ο οποίος τρίκλιζε, απειλούσε όσους ήθελαν να τον πλησιάσουν και έδειχνε να μην κοντρολάρει τις κινήσεις του. Ο αδερφός του, τον οδήγησε στις τουαλέτες του ξενοδοχείου και οι φωνές του σε μια προσπάθεια να τον συνετίσει προκειμένου να απαλλαγεί από τους δαίμονες του αλκοόλ ακούγονταν μέχρι έξω!

Την επόμενη μέρα ένας φανατικός οπαδός του από τη Νάπολη καταφθάνει στο Μίερλο για να τον συναντήσει. Ο ζωντανός θρύλος του ποδοσφαίρου δεν έχει όμως όρεξη. «Ντιέγκο, ήρθα από την Ιταλία για να σε συναντήσω» του λέει σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τον προσεγγίσει. «Έγω ήρθα από την Αργεντινή» του απαντάει ο «θεός του ποδοσφαίρου». Ο οπαδός δακρυσμένος γονατίζει σε μια απέλπιδα προσπάθεια για να τον πείσει να ποζάρει μαζί του και εν τέλει ο Ντιέγκο λυγίζει.

Λίγο αργότερα στην αυλή του ξενοδοχείου μέσω ενός lap top παρακολουθεί την αναμέτρηση της Νάπολι με την Νις για τα πλέι-οφ του Champions League. Πίνει τις μπίρες του και απολαμβάνει τα πελώρια πούρα του. Δείχνε να μην τον απασχολεί τι συμβαίνει γύρω του Οι «παρτενοπέι» επικρατούν 2-0 της Νις και ο κορυφαίος κατά πολλούς ποδοσφαιριστής όλων των εποχών δεν κρύβει την χαρά του αγκαλιάζοντας όποιον βρίσκει μπροστά του.

Συνολικά τον φρουρούσαν τέσσερις σωματοφύλακες ενώ διέμενε στην πιο ακριβή σουίτα του ξενοδοχείου, η οποία ωστόσο δεν είχε ανακαινιστεί!

Άμεσος συνεργάτης του ήταν ο πρώην συμπαίκτης του στην Εθνική Αργεντινής, Λουίς Ίσλας, ο οποίος πήρε μέρος σε δύο Μουντιάλ. Το 1986 ως αναπληρωματικός τερματοφύλακας, αλλά και το 1994 όπου ήταν βασικός. Μάλιστα είχε υπερασπιστεί τα καρέ των «μπιανκοσελέστε» στην «τεσσάρα» επί της Ελλάδας.

Στο επιτελείο του Μαραντόνα βρισκόταν ο επίσης συμπατριώτης του, Έκτορ Ενρίκε. Πρόκειται για τον παίκτη που έδωσε την πάσα στον «Πίμπε Ντ' Όρο» προτού ξεκινήσει την επέλαση του για την εστία του Πίτερ Σίλτον στο γκολ του αιώνα!

«Είναι χαρά για μένα να δουλεύω στο πλευρό του φίλου μου Ντιέγκο Μαραντόνα, του κορυφαίου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.

Η παρουσία του και μόνο αποτελεί έμπνευση για τους ποδοσφαιριστές της ομάδας. Έχουμε ξεκάθαρο πλάνο, δουλεύουμε σκληρά», ήταν η ατάκα του πολύ προσιτού Ίσλας στην ερώτηση μου για τη συνεργασία του με τον Ντιέγκο.

Με τους παίκτες του είναι ιδιαίτερα διαχυτικός. Αστειεύεται, τραγουδάει, χορεύει. Οι ποδοσφαιριστές τον βιντεοσκοπούν και εκείνος δεν τους χαλάει χατίρι δίνοντας τον καλύτερο εαυτό του σε ένα κλίμα απόλυτης ευθυμίας. Είναι ο Μαραντόνα που χαίρεσαι να βλέπεις. Αυτός που φαντάζεσαι στην άκρη ενός μπαρ να σου διηγείται ιστορίες μέχρι να ξημερώσει.

Καθημερινά στο ξενοδοχείο συρρέουν χιλιάδες άνθρωποι για να δουν τον ήρωα τους από κοντά ελπίζοντας σε μια φωτογραφία μαζί του. Από κάθε σημείο της Ολλανδίας, το Βέλγιο, την Ιταλία ταξιδεύουν για να τον συναντήσουν. Επικρατεί μαζική υστερία, σκηνές ροκ κάθε φορά που ο Μαραντόνα ξεπροβάλλει από την πόρτα του ξενοδοχείου.

Με τον θάνατο του, ξεψύχησε ένα μεγάλο κομμάτι της νιότης μας. Πάγωσε κυριολεκτικά ο χρόνος και τα πάντα για λίγο πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Το ποδόσφαιρο αποχαιρέτησε το άγιο πνεύμα του. Ο πλανήτης συγκλονισμένος λέει αντίο σε έναν θεό που θα μπορούσε να χάσει μόνο από τον εαυτό του ορίζοντας πλέον το ποδόσφαιρο σε εποχή Π.Μ. (πρό Μαραντόνα) και Μ.Μ. (μετά Μαραντόνα).