Ο Κόμπι Μπράιαντ και όλοι οι άλλοι. Ο Κόμπι απέναντι στον κόσμο. Ο Κόμπι και ο εαυτός του, ο Κόμπι και οι σύμμαχοι, οι μέντορες του. Ναι, την καριέρα, την πορεία του στο επαγγελματικό μπάσκετ την καθόρισε μόνο του, όμως δεν έκλεισε τα αυτιά του στις συμβουλές των παλαιότερων και εξίσου επιτυχημένων. Για τον “KB24” οι Μάικλ Τζόρνταν, Μπιλ Ράσελ, Χακίμ Ολάζουον, Λάρι Μπερντ, Μάτζικ Τζόνσον υπήρξαν μέντορες. Μολαταύτα, ο πιο σημαντικός δεν ήταν μπασκετμπολίστας, αλλά παγκόσμιο μουσικό είδωλο, ο “Βασιλιάς της ποπ” Μάικλ Τζάκσον.

“Είμαι μόνος σε αυτό”

Ο Κόμπι Μπράιαντ το είχε πάρει απόφαση. Κι ας ήταν 14 ετών! Η αναζήτηση για το μπασκετικό μεγαλείο θα ήταν μοναχικό ταξίδι. Ήταν πιο εύκολο έτσι. Προσέγγισε το παιχνίδι με τέτοια αγριότητα που ανησύχησε φίλους, συμπαίκτες, ακόμη και την οικογένεια του. Προκαλούσε τους άλλους να απομακρυνθούν, λες και η εμμονή του ήταν κολλητική ασθένεια. H… αρρώστια του ξεκίνησε όταν ήταν ακόμη αγόρι, στη Φιλαδέλφεια. Εξαντλούσε τον εαυτό του για να ακολουθήσει τις αδερφές του Σάρια και Σάγια.

Συνέχισε στην Ιταλία, εκεί που βρέθηκε ο πατέρας του Τζο για να παίξει επαγγελματικό μπάσκετ. Εκεί άρχισε να “βυθίζεται” όλο και πιο πολύ στο σπορ. Στην τελευταία τάξη του Λυκείου το μπάσκετ τον είχε καταλάβει πλήρως. Δεν του αρκούσε να κερδίζει τον αντίπαλο, ήθελε να τον “τσακίσει”! Η ταπείνωση έγινε μόνιμη για τους αντιπάλους. Έφτανε στο καλάθι με τέτοια ορμή που ανάγκαζε τους αμυντικούς να βάζουν τα κλάματα! Τι κι αν υπήρχαν παραινέσεις και λυπημένα βλέμματα, ο Κόμπι ήξερε ότι “είμαι μόνος σε αυτό”.

“Γεια, είμαι ο Μάικλ”

Το 1996, στην πρώτη του χρονιά στο ΝΒΑ, οι συμπαίκτες του τον κορόιδευαν για τον τρόπου που διεκδικούσε κάθε μπάλα λες και ήταν η τελευταία του, η πιο σημαντική. Του προξενούσε απορία όταν άκουγε από τους άλλους ότι παίρνει πολύ σοβαρά το μπάσκετ. Τον χαρακτήρισαν επιδειξιομανή, ενώ ο τότε γενικός διευθυντής (gm) Τζέρι Ουέστ του ζητούσε να αφήσει το στυλ και να κοιτάξει την ουσία. “Σταμάτα να κάνεις τόσα πολλά” του έλεγε. Παρ’ όλα αυτά δεν τον κατηγορούσε για την απομάκρυνση από τους συμπαίκτες του. Και ο ίδιος ήταν απόμακρος, απομονωμένος…

Το επόμενο καλοκαίρι ρίχνεται με πάθος στη βελτίωση της φυσικής του κατάστασης και στη μετατροπή της εφηβικής φιγούρας σε δυνατό, ρωμαλέο άνδρα. Την ώρα της άσκησης χτυπά το κινητό του. Το αφήνει να χτυπά, αλλά στο τέλος η περιέργεια κερδίζει και το σηκώνει. “Γεια, είμαι ο Μάικλ” του λέει η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής. “Ποιος Μάικλ;” ρωτά. “Ο Μάικλ Τζάκσον”! Ο νεαρός δυσπιστεί. Δεν έχει μιλήσει ποτέ μαζί του. Δεν του φαίνεται κιόλας η φωνή να ναι δική του. Αποδεικνύεται όμως ότι είναι ο Μάικλ Τζάκσον και ότι τον παρακολουθεί εδώ και καιρό. Του τηλεφωνεί για να του προσφέρει τη συμβουλή του. Ο Τζάκσον τον παρακαλεί να “συνεχίσεις να κάνει ό,τι κάνεις. Μην γίνεις ένας με τους άλλους, κανονικός για χάρη της ομάδας. Μη χαλαρώνεις”. Οι δυο τους “δένουν” αμέσως και ο Κόμπι, που θαυμάζει τον καλλιτέχνη Τζάκσον, του κάνει διάφορες ερωτήσεις. Για τις επιρροές του, για το πώς έκανε το “Thriller”, τι τον ώθησε να αγοράσει τον κατάλογο με τα τραγούδια των Beatles… O “Βασιλιάς της ποπ” τον καλεί στο ράντζο του, στη “Neverland” και ο 18χρονος Κόμπι αρπάζει την ευκαιρία.

Η πρόσκληση-πρόκληση από τον “Βασιλιά της ποπ”

Το ράντσο απέχει δυόμιση ώρες από το σπίτι του Κόμπι. Ο νεαρός Κόμπι όμως δεν υπολογίζει καλά και σχεδόν μένει από βενζίνη. Ο νέος του φίλος τον καθησυχάζει λέγοντας του ότι μπορείς να γεμίσεις στο προσωπικό μου βενζινάδικο! Στα 2700 στρέμματα του ράντσου υπάρχει ό,τι μπορεί να φανταστεί ένα παιδί, ένα μεγάλο παιδί. Οι δυο τους γευματίζουν και ο Μπράιαντ θυμάται ότι ο Τζάκσον τον προτρέπει να αγκαλιάσει τη διαφορετικότητα του, το πάθος του. Ο “Βασιλιάς της ποπ” του ανοίγει την καρδιά του, του αποκαλύπτει μυστικά της δουλειάς του και της επιτυχίας του. Οι συμβουλές συνεχίζονται και ο Κόμπι ακούει: “Η περιέργεια σου είναι το μεγαλύτερο δώρο σου. Χρησιμοποίησε τη για να επεκτείνεις το πεδίο δράσης σου. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν θα καταλάβουν ποτέ την ακόρεστη δίψα σου για τελειότητα. […] Πρέπει να μελετήσεις όλους τους σπουδαίους. Πρέπει να μάθεις τι τους έκανε επιτυχημένους και τι αποτυχημένους”. Ο Κόμπι επιστρέφει σπίτι και μένει ξύπνιος μέχρι αργά τη νύχτα. Μελετά τα δώρα του Τζάκσον (βιβλία, ταινίες) και καταλαβαίνει ότι αυτό που του προσφέρει είναι να γίνει σαν αυτόν. Η πρόσκληση-πρόκληση θα διαμορφώσει μία αξιοζήλευτη, επιτυχημένη και αμφιλεγόμενη καριέρα στο επαγγελματικό μπάσκετ.

“Ήμουν ψυχοπαθής”!

Ο Κόμπι υπήρξε μεγάλος… κλέφτης! Άρπαξε την προσποίηση του Όσκαρ Ρόμπερτσον, ξάφρισε τη γρήγορη εκτέλεση του Τζέρι Ουέστ, αντέγραψε την κίνηση ποδιών του Έλτζιν Μπέιλορ. Υπήρξε και κάτι που τον δυσκόλεψε στην αρχή. Το fadeaway του Μάικλ Τζόρνταν.

Στις 17 Δεκεμβρίου 1997, δεύτερη σεζόν του στο ΝΒΑ, οι Λέικερς ταξιδεύουν στο Σικάγο. Χάνουν εύκολα από τους Μπουλς του 35αρη Τζόρνταν. Ο Κόμπι σημειώνει 33 πόντους. Μετά τον αγώνα ο “Air” πλησιάζει τον πιτσιρικά και του λέει: “Εάν χρειαστείς οτιδήποτε τηλεφώνησε μου”. Ο 19χρονος Κόμπι δεν διστάζει. Αργότερα θα πει πως “Ο Μάικλ έβλεπε κάτι από τον εαυτό του σε μένα. Καταλάβαινε ότι ήμασταν τρομακτικοί τύποι”. Αυτή όμως δεν ήταν η πρώτη συνάντηση των δύο. Τον Μάρτιο του 1996 παρακολούθησε από κοντά το ματς Σίξερς-Μπουλς. Μαθητής Λυκείου ακόμη. Μετά τον αγώνα συζητούσε με τον Τζούλιους Έρβινγκ (ο Έρβινγκ είχε αγωνιστεί με τον πατέρα του Κόμπι). Ο Τζόρνταν μπήκε στην κουβέντα λίγο αργότερα. Ο Κόμπι τους είπε ότι το καλοκαίρι θα γινόταν επαγγελματίας. Αμφότεροι διέκριναν ένταση πάνω του, κατάσταση που ήξεραν καλά. Ο Μπράιαντ θα παραδεχόταν ότι “ήμουν λίγο ψυχοπαθής. Είχα την ίδια εμμονή με αυτούς”.

Ο δάσκαλος Τζόρνταν και οι συμβουλές του Ράσελ

Τη σεζόν 1998-99 το λοκ άουτ βάζει στον πάγο κάθε αγωνιστική δραστηριότητα. Όχι όμως και την επικοινωνία του Κόμπι με τον Μάικλ Τζόρνταν. Αυτή τη φορά ήθελε να τον ρωτήσει πώς να αντιμετωπίσει μεγαλύτερους (σωματικά) παίκτες στο χαμηλό ποστ. Ο Τζόρνταν γίνεται δάσκαλος. Στην ουσία πρόκειται για θεμελιώδη πράγματα τα οποία ο “MJ” είχε μάθει στο κολέγιο υπό την καθοδήγηση του Ντιν Σμιθ. Ο Κόμπι δεν έλαβε τέτοια καθοδήγηση αφού δεν πήγε κολέγιο. Μιλώντας με τον Τζόρνταν ήταν σαν να λάμβανε κολεγιακή εκπαίδευση. Για τον Κόμπι μετρούσε μόνο η νίκη κι αν σε κάποιους δεν άρεσε η συμπεριφορά του, δεν τον ένοιαζε καθόλου.

Ο πρώτος τίτλος έρχεται το 2000 και μαζί με τον Σακίλ Ο’ Νιλ ξεκινά το κυνήγι για νέα δαχτυλίδια πρωταθλητή. Εκείνη την περίοδο διαβάζει το βιβλίο του Μπιλ Ράσελ “Secon Wind” και φυσικά έρχεται σε επαφή μαζί του. Ο θρύλος των Σέλτικς τον συμβουλεύει πως μερικές φορές χρειάζεται να υποχωρεί υπέρ των άλλων. Μοιράζεται μαζί του όμως και κάτι άλλο, τον τρόπο που αντιμετώπιζε τον μεγάλο του αντίπαλο, τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν. Ο Ρασέλ του αποκαλύπτει ότι ορισμένες φορές άφηνε τον Τσάμπερλεϊν να σκοράρει για να μπορεί να τον ελέγχει! Απέφευγε την σκληρή άμυνα για να μην τον προκαλέσει. Ήξερε ότι αν ο Τσάμπερλεϊν απαντούσε θα τον διέλυε λόγω σωματικής υπεροχής. Στην ουσία ακολουθούσε την τακτική του κατευνασμού.

Ο “Black Mamba”, ο Χακίμ, ο Μάτζικ, ο Μπερντ

Η νέα χιλιετία φέρνει μαζεμένα πρωταθλήματα, επιτυχίες, φήμη, παγκόσμια αποδοχή. Κάθε κορυφή όμως είναι και μια πορεία προς τον πάτο και ο Κόμπι δεν έγινε η εξαίρεση. Το 2003 οι Λέικερς χάνουν στα ημιτελικά της Δύσης από τους Σπερς. Ένα μήνα μετά ο σούπερ σταρ της ομάδας έχε πρόβλημα στο δεξί γόνατο και αργότερα συλλαμβάνεται με την κατηγορία του βιασμού 19χρονης εργαζόμενης σε ξενοδοχείο! Λίγους μήνες μετά ο Μάικλ Τζάκσον κατηγορείται για σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων αγοριών. Αμφότεροι αποφεύγουν τη φυλακή, όμως η δημόσια εικόνα τους έχει πληγεί. Διαφημιστικά συμβόλαια χάνονται και η δημόσια κατακραυγή φυσικό επακόλουθο. Κι αν για τον Τζάκσον αυτή γίνεται η καταδίκη του, για τον Κόμπι δεν ισχύει το ίδιο. Εκμεταλλεύεται την εις βάρος του κατάσταση και δημιουργεί την περσόνα του “Black Mamba”. Στο δηλητήριο που εισπράττει απαντά με δηλητήριο, γίνεται σκληρός και αφοσιώνεται ακόμη περισσότερο στο μπάσκετ και στην κατάκτηση τίτλων.

Οι πολύτιμες συναντήσεις δεν σταματάνε. Το 2005 θα βρει τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ στους Λέικερς. Έχει προσληφθεί για να προπονήσει τον σέντερ της ομάδας, τον Άντριου Μπάινουμ. Ο Κόμπι τον “βομβαρδίζει” με ερωτήσεις για την καριέρα του και εντυπωσιάζεται από τη σκέψη και την κοσμοθεωρία του. Δεν τον ενδιαφέρει αν είναι απόμακρος, δύστροπος. Σκέφτεται ότι και ο Τζόρνταν υποτίθεται ότι είναι μ@#ας επειδή έκανε τον Στιβ Κερ να κλάψει. “Kαι γω το χω κάνει”. Αναφέρεται στην αγκωνιά που είχε ρίξει στον Σάσα Βούγιασιτς στη διάρκεια προπόνησης. Μετά το επεισόδιο πήρε τον Τζόρνταν να τον ρωτήσει μήπως το παρατράβηξε. Η απάντηση του χαρακτηριστική: “Μερικές φορές χρειάζεται να γίνεις μ@#ας. Μερικές φορές οι συμπαίκτες σου θα σε μισήσουν, όμως όσους πίεσα πάρα πολύ –Λόνγκλεϊ, Κερ, Μπούσλερ- κέρδισαν πρωταθλήματα. Είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβουν”.

To 2009 θα ακούσει από τον Μάτζικ Τζόνσον να τον συμβουλεύει “μείνε ο εαυτός σου αλλά προκάλεσε την αλλαγή στους άλλους”. Θα ακολουθήσει προπόνηση με τον Χακίμ Ολάζουον για να βελτιώσει τις κινήσεις τους κοντά στο καλάθι και τηλεφωνική επικοινωνία με τον Λάρι Μπερντ.