Οι μέρες είναι δύσκολες, οφείλουμε όλοι να μένουμε σπίτι και να προσέχουμε τον εαυτό μας, το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός έχει «παγώσει» δίχως να μπορεί να δώσει χαρά και ξεγνοιασιά στους οπαδούς.

Κάτι τέτοιες στιγμές, όμως, οι αναμνήσεις και τα... λαβράκια που μπορούν να επανέλθουν στην επιφάνεια με ομάδες και παίκτες που έγραψαν ιστορία, προσφέρουν στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης.

Έτσι και το Gazzetta Weekend Journal σκέφτηκε την προ 20ετίας Ρόμα που με τον Φάμπιο Καπέλο στον πάγκο επέστρεψε στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου, με τρεις ποδοσφαιριστές που πήραν την ομάδα από το χέρι και ξετίναξαν τα δίχτυα κάθε αντίπαλης εστίας που συνάντησαν την αγωνιστική περίοδο 2000-2001.

Από τον Αντονιόλι κάτω απ' τα δοκάρια των Ρωμαίων ξεκινούσε μια ομάδα την οποία ακόμα και ο τότε τερματοφύλακας των «τζιαλορόσι» απολάμβανε να κινείται, να ξεδιπλώνεται στον αγωνιστικό χώρο και να φτάνει στο γκολ.

Το πλάνο πάνω στο οποίο βάδιζε ο Καπέλο από το 1999 όταν και ανέλαβε την ομάδα, απέδωσε καρπούς μόλις στη δεύτερη σεζόν του κόουτς στο κλαμπ και αυτό που είχε καταφέρει να δουλέψει και να δημιουργήσει στις προπονήσεις στηρίζοντας το 3-4-1-2 έβγαζε στα ματς μια εικόνα που ήταν πραγματικά ακαταμάχητη.

Σε αυτό το σύστημα, στην άμυνα υπήρχαν ποδοσφαιριστές όπως ήταν οι Σάμουελ, Ζάγκο, Ζεμπινά, Καντελά, με τον Αλνταΐρ σε ρόλο λίμπερο. Πιο μπροστά στα χαφ αντικρίζε κανείς τους Ζανέτι, Έμερσον (ή αλλιώς Il Pendolino που σημαίνει... τρένο εξπρές για τις επελάσεις του) και Τομάζι, με τον Φραντσέσκο Τότι εκείνη τη σεζόν (και μάλιστα με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο σε ηλικία 24 ετών) να είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στη μεσαία γραμμή και την επίθεση, έχοντας αρμοδιότητες και στη δημιουργία πίσω από τους Μοντέλα και Μπατιστούτα που... έκαναν τα δικά τους στη γραμμή κρούσης. Ντελβέκιο και Νακάτα πιστώνονται μερίδιο της τεράστιας επιτυχίας που κατέγραψε η Ρόμα το 2001 με την κατάκτηση του τίτλου έπειτα από περίπου 20 χρόνια.

Με μόλις δυο ήττες στα πρώτα 15 παιχνίδια εκείνη της αγωνιστικής περιόδου που λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων έκανε σέντρα την 1η Οκτωβρίου, η Ρόμα είχε αβαντάζ έξι βαθμών στην κορυφή στα μισά του δρόμου. Είχε καταφέρει να πάρει και τεράστια νίκη επί της Λάτσιο στο κλασσικό Derby della Capitale, ενώ, είχε μείνει στο 0-0 με τη Γιουβέντους στο «Ολίμπικο» λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2005.

Όσο κι αν πάλεψαν οι «λατσιάλι» να υπερασπιστούν τα σκήπτρα που είχαν πάρει την αμέσως προηγούμενη ποδοσφαιρική χρονιά, ήταν τέτοιο το ποδόσφαιρο της Ρόμα που δεν γινόταν να χαθεί εκείνο το πρωτάθλημα. Από τις πιο σημαντικές και εντυπωσιακές νίκες ήταν και το 3-2 επί της Ίντερ στη Ρώμη στις αρχές Μαρτίου, σε ματς που ο Μοντέλα είχε πετύχει χατ-τρικ!

Ο Καπέλο δεν ήταν λάτρης του rotation και εκείνη τη σεζόν είχε σταθερό κορμό 7-8 παικτών που είχαν παίξει ο καθένας ίσως και περισσότερα από 2.500 λεπτά ποδοσφαιρικού χρόνου. Το σχέδιό του για aggressive παιχνίδι από τις πτέρυγες και πολλές προωθήσεις, επέτρεπε στον Φραντσέσκο Τότι σε ρόλο playmaker να φτάσει τότε στα 13 τέρματα και να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό βοηθώντας μπροστά τους Μοντέλα και Μπατιστούτα.

Ο Μπατι-γκολ, άλλωστε, μαζί με τον συμπατριώτη του, Βάλτερ Σάμουελ, είχαν κοστίσει στο κλαμπ περισσότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ και μαζί κατάφεραν να κάνουν τους ανθρώπους του συλλόγυο να αισθανθούν πως τα χρήματα έπιασαν τόπο. Κι ας μην σημειώθηκε ποτέ μια κυριαρχία της Ρόμα στο ιταλικό ποδόσφαιρο, όπως αυτή που κατέγραψε στα χρονικά η Γιουβέντους...

Στις αρχές του Απρίλη η διαφορά από τους «μπιανκονέρι» στην κορυφή είχε φτάσει στους 9 βαθμούς. Παρ' όλα αυτά, το φινάλε ήταν ένα... διαρκές θρίλερ. Ήττες από Φιορεντίνα και Περούτζια, ισοπαλίες που μείωσαν την απόσταση από τους διώκτες της κορυφής στην ελάχιστη τιμή και αρκετά... μαύρα σύννεφα με τις Γιουβέντους και Λάτσιο να παραμονεύουν και να ελπίζουν σε «λιποθυμία» των «τζιαλορόσι».

Η ισοπαλία με την ομάδα από το Τορίνο στο εκτός έδρας παιχνίδι (2-2), με τους Νακάτα και Μοντέλα ν' απαντούν στα δυο γκολ που είχε δεχθεί η Ρόμα από το πρώτο ημίχρονο, ήταν για πολλούς το παιχνίδι εκείνο στο οποίο εξασφαλίστηκε ο τίτλος. Ή που έδειξε η ομάδα του Καπέλο ότι δεν είχε διάθεση να διαλύσει όσα είχε χτίσει εκείνη τη χρονιά.

Στις 17 Ιουνίου του 2001, η Ρόμα φιλοξένησε την Πάρμα μπροστά σε 75.000 οπαδούς μια ηλιόλουστη μέρα στην Αιώνια πόλη, βρισκόταν στο +2 στο ρετιρέ και το τελικό 3-1 προκάλεσε παροξυσμό στη Ρώμη για την επιστροφή του συλλόγου της πόλης στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου! Η απόλυτη παράνοια επικράτησε στο «Ολίμπικο», με τη μαγική τριπλέτα να βάζει την υπογραφή της στην τεράστια επιτυχία...

Γκολ ο Τότι στο 19', γκολ ο Μοντέλα στο 39', γκολ ο Μπατιστούτα στο 78' και ο τίτλος στη Ρόμα! Οι τρεις τους έκαναν πράγματα και θαύματα εκείνη τη σεζόν, φτάνοντας συνολικά στα 55 τέρματα για τους «τζιαλορόσι». Μάλιστα, για τον Αργεντινό, ήταν η τελευταία φορά που θα σημείωνε διψήφιο αριθμό τερμάτων σε μια σεζόν σε ευρωπαϊκή Λίγκα, σκοράροντας 20 φορές έπειτα από τα συνολικά 203 γκολ με τη φανέλα της Φιορεντίνα όπου τον λάτρεψαν πριν το κάνουν και οι Ρωμαίοι...

Εκείνη η Ρόμα, ήταν πραγματικό ποδοσφαιρικό διαμάντι...