Ο Κώστας Μάντιλορ πρωταγωνιστής των κινηματογραφικών σίκουελ του Saw, είναι ο άνθρωπος που έχει χωρέσει 10 διαφορετικές ζωές σε μια, βιώνοντας μοναδικές εμπειρίες.

Από τα παιδικά του χρόνια στη Μελβούρνη, την απόπειρα του να παίξει επαγγελματικό ποδόσφαιρο στον Παναθηναϊκό, αλλά και την πετυχημένη καριέρα του ως ηθοποιός στο Χόλιγουντ.

Ο Ελληνοαυστραλός ηθοποιός έγινε γνωστός μέσα την τεράστια κινηματογραφική επιτυχία Saw, το οποίο θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα franchise ταινιών τρόμου στην τελευταία 20ετία.

Ο Κώστας Θεοδοσόπουλος, όπως είναι το πραγματικό του όνομα μεγάλωσε στη Μελβούρνη από Έλληνες γονείς. Ξεκίνησε την καριέρα του, ως συμπρωταγωνιστής του Γουίλεμ Νταφόε προτού αρκετά χρόνια αργότερα καθιερωθεί ως Ντετέκτιβ Μαρκ Χόφμαν στο πλευρό το «Jigsaw» Tobin Bell.

O Μάντιλορ, ο οποίος ασχολήθηκε στη δεκαετία του '80 με το ποδόσφαιρο και το μποξ, πήρε την απόφαση να μεταναστεύσει στην Αμερική για να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής.

Δύο χρόνια αργότερα στην πρώτη ταινία της καριέρας του, υποδύθηκε τον νεότερο αδερφό του Γουίλεμ Ντεφόε στην ταινία «Triumph of the Spirit».

'Επειτα από audition, ο σπουδαίος Όλιβερ Στόουν τον επέλεξε για την ταινία «The Doors», ενώ την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στο φιλμ Mobsters, ενσαρκώνοντας στη μεγάλη οθόνη τον διαβόητο γκάνγκστερ, Φρανκ Κοστέλο. Στο περιθώριο της ταινίας γεννήθηκε μια μεγάλη φιλία με τον Άντονι Κουίν, η οποία διατηρήθηκε μέχρι τον θάνατο του σπουδαίου ηθοποιού.

Από το 1992 μέχρι το 1996, ο ελληνικής καταγωγής ηθοποιός είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά του CBS «Picket Fences», όπως και συμμετοχή σε άλλες διάσημες τηλεοπτικές παραγωγές. Μεταξύ άλλων πήρε μέρος σε επεισόδια στα «Sex and the City», «Charmed», «7th Heaven» και «NCIS».

Ο Μάντιλορ έφτασε στο peak της δημοτικότητας του με το Saw. Έκανε την πρώτη εμφάνιση του στο τρίτο sequel των θρυλικών ταινιών του τρόμου έχοντας περιορισμένο ρόλο, όμως στη συνέχεια είχε όλο και σημαντικότερη παρουσία στο καστ φτάνοντας το 2010 στην έβδομη έκδοση του Saw να είναι συμπρωταγωνιστής του Tobin Bell.

Το G-Weekend Journal συνάντησε στο Ντόρτμουντ, τον Έλληνα ηθοποιό, ο οποίος φορώντας ένα t-shirt της Εθνικής ομάδας, δεν έκρυψε τη νοσταλγία του για τη χώρα των προγόνων του.

Ο Μάντιλορ μιλώντας άψογα ελληνικά, διηγήθηκε την ποδοσφαιρική εμπειρία του στον Παναθηναϊκό του Γκμοχ, την φιλία του με τον Μάικ Γαλάκο, ενώ αναφέρθηκε και στην επίδραση που άσκησε το Saw στην καριέρα του.

Παράλληλα, αποκάλυψε πως είχε δεχθεί πρόταση από τον Χάρη Ρώμα για να πάρει μέρος σε ελληνική παραγωγή, μίλησε και την φιλία του με τον Άντονι Κουίν, σκιαγράφησε το προφίλ του Τόμπιν Μπελ (πρωταγωνιστής Saw), ενώ εξήγησε πως ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο, με τον Οσβάλντο Αρντίλες να αποτελεί ίνδαλμα του.

Κώστα ποια είναι η σχέση σου με την Ελλάδα; Θα σε ενδιέφερε να επιστρέψεις στην πατρίδα των γονιών σου εάν είχες κάποια πρόταση για ταινία;

«Εάν θα μπορέσω να δουλέψω στην Ελλάδα, θα κλάψω, θα γελάσω και εν συνεχεία θα πάρω το πρώτο αεροπλάνο και θα φιλήσω τα χώματα της χώρας. Δυστυχώς δεν έχω έρθει εδώ και 12 χρόνια. Είναι πολλά χρόνια για μένα και θέλω να ξεκινήσω να έρχομαι με την σύζυγο μου. Δεν θέλω η ιδέα της Ελλάδας να φύγει από το μυαλό μου. Είναι διαφορετικό να βρίσκεται μπροστά από την ελληνική θάλασσα και να νιώθεις το αεράκι. Ο Χάρης Ρώμας,ο οποίος και αυτός έχει ταλέντο μου είχε τηλεφωνήσει μια φορά και μου είπε πως με θέλει για μια ταινία για τον Ζορμπά. Του είπα 'ότι θέλεις να κάνω. Ακόμα και το γκαρσόνι να παίξω'. Ο πνευματικός πατέρας μου στο Χόλιγουντ ήταν ο Άντονι Κουίν.

Περάσαμε πολύ χρόνο μαζί. Τον γνώρισα στην δεύτερη ταινία μου στο Χόλιγουντ, το Mobsters. Ήταν μια πολύ μεγάλη παραγωγή του Χόλιγουντ στην οποία έπαιξαν ονόματα όπως οι Κρίστιαν Σλέιτερ, Πάτρικ Ντέμπσι, Ρίτσαρντ Γκριέκο, Άντονι Κουίν, Μάικλ Γκάμπον. Θα σου πω την ιστορία. Η ταινία γυρίστηκε το 1991. Εκεί λοιπόν που κάθεσαι στα διαλείμματα των γυρισμάτων αφήνω την τσάντα μου και ξαφνικά ακούω μια φωνή να μου λέει 'ποιος είσαι εσύ'; Του απάντησα πως παίζω στην ταινία και υποδύομαι τον Φρανκ Κοστέλο. Μου απάντησε πως ήξερε τον πραγματικό Φρανκ Κοστέλο.

Όταν του είπα πως ονομάζομαι Κώστας Μάντιλορ αμέσως έλαμψε. Μου λέει: 'είσαι Έλληνας'; Και τότε μου ανέφερε πως έχει μια μεγάλη έκταση στη Ρόδο την οποία όμως κατέσχεσε η Χούντα, αλλά κάποια μέρα θα την πάρει πίσω. Τον αγκάλιασα και άρχισε να γελάει δυνατά. Από τότε γίναμε φίλοι και βγαίναμε μαζί. Μάλιστα έφερνε και τους θρύλους Ντον Ρικλς και Ρικάρντο Μονταλμπάν. Με κοιτούσαν καλά-καλά και τους έλεγε αυτός είναι ο γιος μου.

Μια μέρα με ενημέρωσε ο ατζέντης μου, πως με έψαχνε η τελευταία σύζυγος του Άντονι Κουίν, η Κάθριν. Της τηλεφώνησα και μου είπε πως ο Άντονι Κουίν πάντα με σκεφτόταν και με θεωρούσε σαν παιδί του. Εν συνεχεία με κάλεσε σε ένα πάρτι για να γιορτάσουμε τα 100 χρόνια από τη γέννηση του. Στην εκδήλωση ήταν ο πρόεδρος της Paramount Pictures, Τζιμ Γιαννόπουλος, αλλά και ο Αλεξάντερ Πέιν. Επειδή είχα γυρίσματα και δεν μπορούσα να παραστώ με εκπροσώπησε η σύζυγος μου. Για ακόμη mia φορά η χήρα του Κουίν αναφέρθηκε δημοσίως στο δέσιμο που είχε ο Άντονι μαζί μου, ενώ και τα παιδιά του είπαν το ίδιο. Ξέρω πως εάν ποτέ παίξω τον Ζορμπά θα με βλέπει από ψηλά».

Οι περισσότεροι σε έμαθαν μέσα από το σίκουελ του Saw, το οποίο θεωρείται η κορυφαία σειρά ταινιών τρόμου την τελευταία 20ετία. Περίμενες πως θα έχει τέτοια επιτυχία παγκοσμίως;

«Στο Saw IV ξεκίνησα ουσιαστικά να είμαι το πρωτοπαλίκαρο του Jigsaw. Καμιά φορά βγαίνει κάτι και πέφτει και καμιά φορά εκτοξεύεται. Με το Saw γυρίστηκαν εφτά ταινίες. Ξέρεις υπάρχουν οι κλασικές σκηνές τρόμου με σκοτωμούς κάτι που καμιά φορά σε ανάλογες ταινίες φαντάζει κάπως κενό, όμως το Saw έκανε την διαφορά λόγω του ενδιαφέροντος σεναρίου του. Οι οπαδοί του Saw που το λατρεύουν δίνουν βαρύτητα σε κάθε λεπτομέρεια του. Με λίγα λόγια υπάρχουν οι σοκαριστικές σκηνές, αλλά βάζει παράλληλα το μυαλό σου να δουλεύει και περνάει μηνύματα».

Πως θα περιέγραφες τον Τόμπιν Μπελ (πρωταγωνιστής στο Saw ως Jigsaw); Πως ήταν η συνεργασία σου μαζί του;

«Ο Τόμπιν Μπελ είναι ένας κλειστός τύπος, αλλά η μεταξύ μας σχέση αναπτύχθηκε όπως συμβαίνει με τα δέντρα. Είναι πολύ ειλικρινής χαρακτήρας και επαγγελματίας. Ακόμα και τρία λόγια να υπάρχουν στο σενάριο θα τα ψάξει και θα ρωτήσει για κάθε λεπτομέρεια. Είναι από τους ανθρώπους που μαθαίνει κανείς δίπλα του».

Πριν από λίγους μήνες έπαιξες σε ταινία με θέμα το ελληνικό έπος του 1821 (Cliffs of Freedom). Ήταν φαντάζομαι κάτι που σε άγγιξε ιδιαίτερα λόγω της ελληνικής καταγωγής σου...

«Όταν με πήρε ο ατζέντης μου δεν ήξερα την ιστορία που αφορούσε την ταινία. Όταν επεξεργάστηκα το σενάριο είδα στις πρώτες σελίδες το όνομα του Κολοκοτρώνη. Αμέσως ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και κατάλαβα πως έπρεπε να μελετήσω το σενάριο και να πάρω τον ρόλο. Ήθελα πάρα πολύ να πάρω μέρος στην ταινία. Ήταν οι ιστορίες που άκουσα από τους θείους μου, τον πατέρα και την μάνα μου για τον Κολοκοτρώνη τον Παπαφλέσσα, τον Καραϊσκάκη και τον Αθανάσιο Διάκο. Όπως βλέπεις τα θυμάμαι όλα. Είναι κάποιοι ρόλοι που γεννιέσαι για να τους παίξεις. Για τέσσερις μέρες μελετούσα το σενάριο και περίμενα ένα μήνα για να μάθω εάν θα πάρω τον ρόλο, όπως και έγινε. Είμαι πολύ περήφανος για αυτό».

Αν και η ταινία έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, πως θα την περιέγραφες;

«Δεν είναι action movie, αλλά υπάρχει δράση. Δεν είναι ταινία αγάπης, αλλά έχει love story. Προσωπικά το θεωρώ μάθημα ιστορίας. Οι περισσότεροι εκτός Ελλάδας δεν γνωρίζουν πως ήμασταν υποδουλωμένοι για 400 χρόνια. Το σκεφτόμουν όταν ήμουν μικρός και το λέω στους Άγγλους και τους Αμερικανούς. Δεν ήταν 4 ούτε 40 χρόνια, αλλά 400 και βρήκαμε το κουράγιο να απελευθερωθούμε με τους μεγάλους οπλαρχηγούς μας. Είναι μια σπουδαία ιστορία και ο κόσμος πρέπει να ξέρει γι' αυτή. Παίζουν αρκετοί ελληνικής καταγωγής ηθοποιοί όπως είναι ο Μπίλι Ζέιν, ο Σάιμον Κασιανίδης και ο Ντένις Μπουτσικάρης στον ρόλο του Κολοκοτρώνη».

Ποια είναι τα επαγγελματικά πλάνα σου από εδώ και πέρα;

«Πάντα μελετάς τι έρχεται και τι μπορεί να προκύψει. Με πήρε ένας μεγάλος σκηνοθέτης, ο Phillip Noyce, ο οποίος μου είπε ότι του άρεσε το διαφημιστικό που είχα κάνει για τα Όσκαρ. Είναι ένα ιερό τέρας του κινηματογράφου και ετοιμάζει μια ταινία για την 'Μάχη του Μπρούκλιν'. Θα είναι πολύ καλό εάν με συμπεριλάβει στο καστ».

Παρακολουθείς τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα; Έχεις καθόλου εικόνα για όσα συμβαίνουν στη χώρα;

«Δεν είμαι χαρούμενος για όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Χρειάζονται αλλαγές. Η Ελλάδα ποτέ δεν θα χάσει την ταυτότητα της. Όσοι δουν το Cliffs of Freedom ίσως προβληματιστούν και καταλάβουν τι θυσίες έκαναν οι πρόγονοι μας, για να έχουμε την ελευθερία μας, τα ονόματα μας, τις παραδόσεις. Έχασαν την ζωή τους χιλιάδες άνθρωποι. Η νεολαία της Ελλάδα γνωρίζει για αυτούς τους αγώνες; Είναι ντροπή. Είμαι πολύ θυμωμένος για αρκετά πράγματα. Άκουσα πως θέλουν να χτίσουν τζαμιά. Σεβαστό, αλλά και στις αραβικές χώρες δεν θα πρέπει να υπάρχουν αντιστοίχως εκκλησίες»;

Λίγοι γνωρίζουν πως έπαιζες ποδόσφαιρο φτάνοντας μάλιστα μέχρι την δεύτερη ομάδα του Παναθηναϊκού την δεκαετία του '80. Τι κρατάς από εκείνη την εποχή;

«Έφτασα κοντά να γίνω επαγγελματίας στον Παναθηναϊκό. Αρχικά έφυγα από την Αυστραλία αφού κάποιος Παππάς γνώριζε τον Γιάτσεκ Γκμοχ. Μιλάμε για το 1984. Ο Γιάτσεκ Γκμοχ ήταν προπονητής και η ομάδα είχε παίκτες όπως ο Κυράστας που ήταν αρχηγός, τον Αντωνίου, τον Σπύρο Λιβαθηνό και τον Μάικ Γαλάκο. Με τον Γαλάκο πηγαίναμε παρέα στην 'Αυτοκίνηση'. Μάλιστα κάποια εποχή με έψαχνε. Μου λείπουν όλα αυτά. Θυμάμαι επίσης τους Βασιλείου, Δοντά, Παπαβασιλείου. Πήγαινα δύο φορές την ημέρα στην Παιανία. Όταν τους έλεγα πως είχα γνωρίσει μια διάσημη τραγουδίστρια της Αμερικής, το όνομα της οποίας δεν θα ήθελα να αναφέρω, δεν με πίστευαν».

Ποδόσφαιρο ή υποκριτική; Τι σε γεμίζει περισσότερο;

«Η πρώτη μου αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο. Έκανα προπονήσεις κάθε μέρα και ήταν το άθλημα που με βοηθούσε να παραμείνω υγιής, να κάνω μια ωραία και καθαρή ζωή. Όταν όμως άφησα το ποδόσφαιρο και αφοσιώθηκα στην υποκριτική συνειδητοποίησα πως βρίσκομαι στο σωστό μέρος».

Εκτός από τον Παναθηναϊκό, είχες αφήσει υποσχέσεις ως ποδοσφαιριστής στην Αυστραλία. Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή;

«Έκανα προπονήσεις με την Ελλάς Μελβούρνης που ήταν η πιο καλή ομάδα. Αγωνίστηκα και σε άλλες ομάδες. Υπήρχαν πολλοί καλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές εκείνη την εποχή στην Αυστραλία που έκαναν καριέρα στη συνέχεια. Θυμάμαι τους Κρις Καλαντζή, Τζιμ Πατίκα, Λούη Χριστοδούλου. Ήταν να μείνω πάντως εκείνη την εποχή στον Παναθηναϊκό, όμως ο Γκμοχ έφυγε από την ομάδα. Ήταν πολύ αυστηρός και υπήρχαν προβλήματα. Αν έμενε θα συνέχιζα στην ομάδα.

Οι εφτά μήνες που έμεινα στον Παναθηναϊκό και έκανα καθημερινά προπονήσεις στην Παιανία, ήταν από τις σπουδαιότερες εμπειρίες της ζωής μου. Αγωνιζόμουν ως μέσος, ο Γκμοχ φώναζε συνεχώς και παρότι δεν ήμουν με την πρώτη ομάδα, όποτε έβλεπε κάτι καλό μου το έλεγε. Πίστευα πως μπορούσα να φτάσω πιο ψηλά, όμως όταν φτάνεις σε αυτό το επίπεδο και βλέπεις τον Σαραβάκο αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της δυσκολίας και το που βρίσκεσαι».

Ποια ομάδα υποστηρίζεις από την Ελλάδα;

«Έχω πρόβλημα γιατί ο πατέρας μου υποστήριζε τον Ολυμπιακό και ήταν ορισμένοι φίλοι που αγωνίστηκαν στον Πανιώνιο. Μεγάλωσα επίσης μαζί με τον Τζο Παλατσίδη που έπαιξε στην Καλαμαριά, ενώ ο Τζόνι Αναστασιάδης που έπαιξε στον ΠΑΟΚ ήταν συμπαίκτης με τον αδερφό μου σε μια ομάδα που λέγονταν Αλέξανδρος (η σημερινή Χάιντελμπεργκ)».

Αγαπημένοι σου ποδοσφαιριστές από Ελλάδα και εξωτερικό;

«Μου άρεσε η Τότεναμ το 1984 όταν είχε τον Αρντίλες στο ρόστερ της. Μου άρεσε επίσης ο Μαραντόνα και τώρα οι Μέσι και Ρονάλντο. Ο Ρονάλντο είναι σπουδαίος ποδοσφαιριστής, αλλά δεν μου αρέσει ο τρόπος που βουτάει. Όταν παίζαμε εμείς δεν πέφταμε, μέναμε όρθιοι. Δεν ξεχνάω επίσης τον παικταρά Χατζηπαναγή του Ηρακλή και πιο παλιά τους Δεληκάρη και Δομάζο».

Πριν από λίγο καιρό πήρες μέρος σε ποδοσφαιρική αναμέτρηση με την ομάδα του Χόλιγουντ. Πως είναι εκεί το επίπεδο;

«Παίζω στην ομάδα του Χόλιγουντ (Hollywood FC). Είχα για συμπαίκτη τον Jason Statham. Αγωνιστήκαμε για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Παίζαμε αλλά για γελάγαμε, είχε πλάκα. Καμιά φορά το παίρναμε πιο σοβαρά».

* Special thanks για την πραγματοποίηση της συνέντευξης στον assistant London και Dortmund ComicCon, Mike Διμπαμπή.