Taburo Bota: Το «hip hop ομορφαίνει τις μεγαλουπόλεις»

Θάνος Σαρρής
Taburo Bota: Το «hip hop ομορφαίνει τις μεγαλουπόλεις»

bet365

Η hip hop παρέα από τα Γιάννενα τσακίζει κόκκαλα με τους στίχους της και ο Θ.Ρ μιλάει στο Gazzetta Weekend Journal για την πορεία μιας από τις πιο ιδιαίτερες μπάντες στην ελληνική σκηνή.

Hip hop ατόφιο, με σεβασμό στις ρίζες και στις αξίες του. Με σεβασμό στον «κώδικα» που υπηρετεί, με τραγούδια-ιστορίες, που σου λένε πράγματα. Που σου μαθαίνουν πράγματα. Που σε κάνουν να σκεφτείς. Αν ψάχνεις κάτι εύπεπτο, καλύτερα να κοιτάξεις αλλού. Κι όλα αυτά, μακριά από την πρωτεύουσα.

Οι Taburo Bota ξεκίνησαν το 2006 στα Γιάννενα και έχουν κυκλοφορήσει τρεις δίσκους. Έκαναν ντεμπούτο με το Rap Sessions το 2011, χτύπησαν ξανά την επόμενη χρονιά με το «Το τώρα κρατά για πάντα» και έπειτα από έξι χρόνια, κυκλοφόρησαν το εκπληκτικό «Σπίρτα σε Πυρομανή», έναν δίσκο που προκάλεσε αίσθηση το 2018 για τις καλοδουλεμένες του παραγωγές και τους γεμάτους νόημα στίχους. Aκολούθησαν δύο ντέμο στο ίδιο επίπεδο, η «αλισάχνη» και το «τι κάνουμε εμείς εδώ», τα οποία δείχνουν πως η εξέλιξη συνεχίζεται.

Το καλοκαίρι τα παιδιά από τα Γιάννενα έπαιξαν σε «δυνατά» live, ανοίγοντας μάλιστα την συναυλία των Prophets of Rage, του super group των μουσικών των Rage Against the Machine με τον Chuck D των Public Enemy και τον B-Real των Cypress Hill στα μικρόφωνα. Τον Δεκέμβριο, είναι καλεσμένοι στο επετειακό live για τα 20 χρόνια των Στίχοιμα.

Οι Taburo Bota είναι εδώ, εξελίσσονται και ο Θ.Ρ, ο ένας από τους δύο MC's του γκρουπ μιλάει στο Gazzetta Weekend Journal για την πορεία τους.

Είστε μια μπάντα που ξεκινήσατε από τα Γιάννενα, αν και στην ουσία βρίσκεστε γενικά παντού. Πόσο εύκολο ήταν να κάνετε hip hop εκτός Αθήνας-Θεσσαλονίκης και πόσο σας επηρέασαν οι μουσικές επιρροές του τόπου σας, που βρίσκουν θέση στις παραγωγές;

Τα Γιάννενα μας μεγάλωσαν και μας στήριξαν. Η σύγχρονη μουσική σκηνή της πόλης μας (σε όλα τα είδη μουσικής) μας επηρέασε αρκετά καθώς ήμασταν ανέκαθεν σε επαφή με τους καλλιτέχνες που την εκπροσωπούν. Όσον αφορά, συγκεκριμένα, στο HipHop, είμαστε ξεκάθαρα παιδιά του Γιαννιώτικου HipHop όπως αυτό διαμορφώθηκε από τις αρχές του 2000 και αυτό είναι εύκολα αντιλήψιμο στο στιχουργικό κομμάτι. Όσον αφορά στην παραδοσιακή μουσική του τόπου μας, είμαστε λάτρεις της, κυνηγάμε τα καλά παραδοσιακά πανηγύρια και μερακλώνουμε συχνά ακουγοντάς την στις μαζώξεις μας! Όμως, πέρα από κάποιες στιχουργικές αναφορές σε πανηγύρια ή παραδοσιακά ηπειρώτικα τραγούδια, δεν έχει βρει ακόμα η τοπική παράδοση μια θέση στις μουσικές παραγωγές μας. Το να κάνεις μουσική στην επαρχία είναι δύσκολο καθώς για να μην μείνεις αποκλεισμένος πρέπει να κάνεις μεγαλύτερες θυσίες.

Γιατί Taburo Bota, γιατί hip hop;

Μας κέρδισε η κουλτούρα του Hip Hop από μικρά παιδάκια. Ήταν λογικό, όταν έρθει η στιγμή να εκφραστούμε, να χρησιμοποιήσουμε ως μέσο το rap ή το beatmaking ή το graffiti.
Το taburo και η bota είναι τα σημαντικότερα στοιχεία ενός ρυθμού. Είναι η βάση. Είναι τα θεμέλια. Για μας αυτή η βάση είναι κάτι σταθερό και σίγουρο πάνω στο οποίο προσθέτουμε στοιχεία και χτίζουμε αργά και προσεκτικά.

Αναφορά για Τρύπες και Κρίνα στο "Τι κάνουμε εμείς εδώ", ρίμες- παραλλαγή του "Κάντε χώρο" στο "Μιλάει και λέει". Με τι μουσικές μεγαλώσατε και ποιοι σας επηρέασαν;

Πλάκα-πλάκα μόλις συνειδητοποίησα ότι οι πρώτες δύο κασέτες που ένιωσα δικές μου (τις καβάτζωσα από την μεγαλύτερη αδερφή μου όταν ήμουν 11 χρονών) και αγάπησα ήταν η μία με επιλογές ελληνικού ροκ και η άλλη με το άλμπουμ «Txc - Η Πόλις εάλω». Γενικά, επειδή είμαστε πολλοί στην μπάντα οι επιρροές μας και οι αφετηρίες είναι διαφορετικές. Σαν ΘΡ, έχω ακούσει πολύ ελληνικό rap, πολύ ξένο rap (με ιδιαίτερη προτίμηση στην εποχή 1995-2004), αρκετό ελληνικό ροκ της καλής εποχής και πολλή παραδοσιακή μουσική από την Μικρά Ασία, τα νησιά Αιγαίου και, κυρίως, την Ήπειρο (με ιδιαίτερη καψούρα τα Πωγωνίσια). Έχω επηρεαστεί από όλα αυτά, λογικά. Σαν παρέα, γιατί παρέα νιώθουμε και όχι «συγκρότημα», πάντως, ακούμε πολλή μουσική, διάφορα είδη.

Πώς βγάζετε τέτοια κομμάτια όντες μακριά ο ένας από τον άλλον. Είναι αλήθεια ότι τα καταφέρνετε χωρίς στούντιο ακόμα και σε δουλειές με το επίπεδο του "Σπίρτα σε πυρομανή";

Η έμπνευση έρχεται όπου να ‘ναι, δεν παίζει ρόλο. Η υλοποίηση της, όμως, είναι δύσκολη όντας μακρυά. Η απόσταση είναι ο βασικός λόγος που δεν είμαστε πολύ παραγωγικοί. Ο καθένας μας σε όποια γωνιά της Γης βρίσκεται και έχει μια ιδέα, την μοιράζεται, την συζητάμε και την προχωράμε αν αξίζει. Τα δουλεύουμε όλα σε home studio, χάνουμε σε ποιότητα, αλλά κερδίζουμε σε ατμόσφαιρα. Προσπαθήσαμε να κάνουμε και πιο επαγγελματικά πράγματα κάποιες φορές, αλλά δεν μας βγήκε. Θα το ξαναδοκιμάσουμε όμως.

Αλήθεια, μιας και είμαστε κοντά στη 17 Νοέμβρη, στην εποχή μας μπορεί η “τέχνη να γεννήσει Πολυτεχνεία”, όπως ραπάρετε;

Σίγουρα! Στην αρχή η τέχνη ανυψώνει τον άνθρωπο. Έπειτα, ο Άνθρωπος δεν μπορεί να μην αντισταθεί σε απάνθρωπες πρακτικές και συνθήκες, ούτε να αρκεστεί σε κάτι λιγότερο από την Ελευθερία και την Δημοκρατία.

Το «γυναικάρες» είναι ένα κομμάτι που γκρεμίζει τις προκαταλήψεις για το ραπ και τον σεξισμό, ενώ περιλαμβάνει ιστορικές αναφορές για τη θέση της γυναίκας στην ιστορία, ακόμα και για πράγματα που κάποιοι δεν ήθελαν να μαθευτούν, όπως τις ενέσεις 606. Τι σας ενέπνευσε να το γράψετε και τι αντίκτυπο είχε;

Ένα ταξίδι στην Λέρο και μια πολύωρη ανάλυση ενός καλού φίλου γύρω από το θέμα «Χαμετυπείον» γίνανε οι αφορμές για περισσότερο ψάξιμο γύρω από αυτά τα δύο θέματα. Επίσης, εκείνη τη στιγμή, το ελληνικό ραπ ήταν μεν αντιρατσιστικό, αλλά σε ένα μεγάλο ποσοστό του ήταν ταυτόχρονα σεξιστικό ή ομοφοβικό και αποφασίσαμε να περάσουμε το μήνυμά μας. Αποφάσισα να ραπάρω έχοντας τον ρόλο της γυναίκας, κάτι που ήταν αρκετά ακραίο και σχετικά πρωτοποριακό, για να γίνει πιο έντονο το μήνυμα και να πάω κόντρα σε αυτήν την αναχρονιστική γαμωμαναδικη ματσίλα που επικρατεί στο battle rap. Περίμενα να προκαλέσει και πολλές αρνητικές αντιδράσεις, κάτι που τελικά δεν έγινε. Ο κόσμος το αγκάλιασε και η rap κοινότητα έδειξε να παραδειγματίζεται έστω λίγο.

Η “ανατομία ενός φόνου” είναι μια συγκλονιστική ταινία που εξελίσσεται σε τραγούδι και μια σοκαριστικά ρεαλιστική απεικόνιση της κοινωνίας μας. Ποιος σκηνοθέτης θα ήθελες να το κάνει πραγματική ταινία και πώς τελειώνει τελικά για σένα η ιστορία;

Είμαι ο λιγότερο σινεφίλ άνθρωπος που κυκλοφορεί αυτήν την στιγμή στην περιφέρεια Νότιου Αιγαίου, ξέρω 'γω... Μου ήρθε, όμως, στο μυαλό ο Μάκης Παπαδημητρίου, που έχει σκηνοθετήσει το «Τσίου» και τους «Κλέφτες». Θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε low budget καταστάσεις και να δώσει κατάμουτρα ωμό ρεαλισμό στον θεατή χτίζοντας στην οθόνη ένα τοπίο ελληνικής σύγχρονης υποκουλτούρας.

Πώς τελειώνει, ε; Είμαι ρεαλιστής. Για πολλούς λόγους που χρίζουν μεγάλης κοινωνιολογικής ανάλυσης, πιστεύω πως κατά 95% δεν «του ρίχνει και τελειώνει» .

Σε αυτό το σύστημα, που δεν υπάρχει για να σε μορφώνει, αλλά για να σε διαμορφώνει, πώς μπορεί ένα παιδί να ξεφύγει;

Πρώτα με συνειδητοποίηση της τάξης του και έπειτα με αυτομόρφωση. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά, αν αυξηθούν τα ερεθίσματα που θα πάρει, υπάρχει ελπίδα. Όσο συνεχίζουν να επικρατούν τα ερεθίσματα που δέχεται από το ίντερνετ, την παρέα, την τηλεόραση, την οικογένεια και την κοινωνία, τα οποία είναι συνήθως στοχευμένα στην αποχαύνωσή του, δεν βλέπω προκοπή.

Τόσο εσείς, όσοι και άλλοι hip hop καλλιτέχνες έχουν απογειώσει το θέμα του στίχου, αλλά και τις παραγωγές. Παρόλα αυτά διακρίνω μια αφ' υψηλού αντιμετώπιση από διάφορους του χώρου και του πνεύματος. Το βλέπεις κι εσύ; Τι φταίει;

Φταίνε η ζήλια και η διαφαινόμενη ανατροπή της ισχύουσας παγιωμένης κατάστασης. Όταν ένας καλλιτέχνης ανεξαρτήτως είδους έχει συνηθίσει να είναι νούμερο ένα, καλεσμένος σε όλα τα φεστιβάλ και σε εκπομπές και να απολαμβάνει φήμη και πλούτο, δεν μπορεί να δεχτεί ότι κάποτε τελειώνει όλο αυτό. Το πιο σημαντικό πράγμα για έναν καλλιτέχνη και η πιο κρίσιμη στιγμή της πορείας του είναι το τέλος. Το τέλος είναι σημαντικό. Μόνο σπουδαίοι άνθρωποι του πνεύματος διαχειρίστηκαν την ιδέα του τέλους τους με αξιοπρέπεια. Έχουμε δει πάρα πολλούς να ξεφτιλίζονται στο τέλος της καριέρας τους ‘η της ζωής τους.

Πώς είναι η δική σου διαδικασία γραψίματος στίχων; Έχεις πάντα όταν ξεκινάς στο μυαλό σου ότι θέλεις να πεις κάτι με κοινωνικό-πολιτικό περιεχόμενο; Βγαίνει αυθόρμητα από τα ερεθίσματα που λαμβάνεις;

Αυθόρμητα βγαίνει. Σχεδόν ποτέ δεν έχω θέμα. Αλλά πάντα καταλήγει τελικά να περιστρέφεται άμεσα ή έμμεσα γύρω από ένα θέμα, το οποίο συχνά είναι και κοινωνικο-πολιτικό. Πολλές φορές η ίδια η διαδικασία της στιχουργικής είναι πολύ πνευματική και μαγική διαδικασία. Σπρώχνει τον νου σου ένα βήμα παραπέρα στην αντίληψη της πραγματικότητας και του εαυτού σου. Το ίδιο ισχύει και για τον νου του προσεκτικού ακροατή ενός άρτιου στιχουργικά τραγουδιού, για τον οποίο ο καλλιτέχνης έχει ετοιμάσει βήμα – βήμα ένα συνειρμικό ταξίδι.

Έχεις αυτολογοκριθεί; Έχεις σβήσει ποτέ στίχο που τον νιώθεις, επειδή αισθάνεσαι ότι ίσως ενοχλήσει κάποιους που δεν θέλεις;

Ναι. Όταν γίνεται, γίνεται γιατί ο συγκεκριμένος στίχος (που κόπηκε ή άλλαξε) θα κέντριζε το ενδιαφέρον του ακροατή και θα τον έκανε να δει «το δέντρο και όχι το δάσος». Θα χαλούσε όλον τον συνειρμό που είχα ετοιμάσει για το μυαλό του και το κεντρικό νόημα του τραγουδιού.

Μιας και είμαστε αθλητικό κατά βάση site, υπάρχουν αναφορές για οπαδούς σε κομμάτι σας. Παρακολουθείς; Έχει για σένα δυναμική το ποδόσφαιρο και το οπαδικό κίνημα;

Είμαι οπαδός του ΠΑΣ Γιάννινα, όποτε μπορώ πάω (πολύ σπάνια πια) γήπεδο και φωνάζω για την ομάδα μου. Το χαίρομαι, μου αρέσει η ατμόσφαιρα και το Support your Local Team δόγμα που επικρατεί στην πόλη. Έχω ζήσει όμορφες στιγμές που τις νοσταλγώ με ρομαντισμό. Δυστυχώς, το οπαδικό κίνημα και το ποδόσφαιρο σαν άθλημα στην πόλη μας και σε όλη την χώρα δεν είναι στα καλύτερά του. Κρίμα, γιατί είναι κάτι που ιντριγκάρει πολύ κόσμο. Ποιος δεν θα κλωτσήσει μια μπάλα που θα βρεθεί τυχαία μπροστά του; Ποιος δεν θα σκαλώσει στην θέα μιας εντυπωσιακής κερκίδας; Ποιος δεν αγαπάει την ουσία του ποδοσφαίρου; Συμβαίνει το εξής παράδοξο: Εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα το αγαπάνε και εκατομμύρια άνθρωποι το δέχονται να είναι απαξιωμένο και έρμαιο 100-200 ατόμων. Το οπαδικό κίνημα έχει τεράστια δυναμική, γι’ αυτό και δέχεται πόλεμο, περιορίζεται και νοθεύεται κατόπιν οργανωμένου σχεδίου.

Τον Αύγουστο παίξατε support με τους Prophets of Rage, στην ίδια σκηνή με θρύλους όπως ο Chuck D, που μίλησε με πολύ καλά λόγια για εσάς στη συνέντευξη που μας έδωσε, ο Β Real και ο Tom Morello. Πώς ήταν η εμπειρία και η συναναστροφή μαζί τους; Είναι η εικόνα τους από κοντά αντίστοιχη με αυτή που αποκτάς από τα τραγούδια τους;

Ναι. Είναι ωραίοι και φιλικοί τύποι, αν σκεφτείς ότι μιλάμε για σταρ παγκοσμίου βεληνεκούς. Η εμπειρία για μας ήταν πρωτόγνωρη, καθώς, στην ουσία, είμαστε ένα παρεάκι από μια επαρχιακή πόλη που κάνει ερασιτεχνικά μουσική γιατί απλά γουστάρει. Είναι ωραίο να αναγνωρίζεται η δουλειά σου όπως ακριβώς είναι, χωρίς να έχεις κάνει εκπτώσεις. Ήταν πολύ τιμητικό για μας να ανοίξουμε ένα τέτοιο live, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν φανταστικό. Μας ξάφνιασε το ενδιαφέρον και η εκτίμηση του θρύλου Chuck D πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το live.

Είστε καλεσμένοι και στο ιστορικό live των Στίχοιμα στην Αθήνα τον Δεκέμβριο. Πώς προέκυψε και τι περιμένεις από τη βραδιά αυτή;

Υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός με τους Στίχοιμα και με μεγάλη μας χαρά θα συμμετάσχουμε στο επετειακό τους live. Περιμένω να είναι μια συγκινητική βραδιά, όπου ένα από τα καλύτερα rap συγκροτήματα που υπήρξαν ποτέ στην Ελλάδα θα γιορτάσει επί σκηνής την μουσική παρουσία του.

Κάνατε εμφανίσεις σε δυνατά φεστιβάλ το καλοκαίρι. Μήπως έχει έρθει η στιγμή για ένα ολόδικό σας live;

Ωραίο θα ήτανε. Δεν το έχουμε βάλει μπρος, βέβαια, αλλά, γιατί όχι;

Ηχογραφείτε; Τι να περιμένουμε μετά τα Σπίρτα και πότε;

Υπάρχουν τραγούδια που δεν έχουν ηχογραφηθει και άλλα που πρέπει να ξαναηχογραφηθούν. Μόλις ολοκληρωθούν αυτά, έστω σε demo μορφή, θα έχουμε μια πιο σαφή εικόνα αν το υλικό αυτό μπορεί να γίνει ένας ωραίος δίσκος που θα κυκλοφορήσει ή όχι. Υπάρχουν νέα και ενδιαφέροντα πράγματα, πάντως. Το πιο σημαντικό για μας, όμως, αυτήν την στιγμή είναι να καταφέρουμε να κυκλοφορήσουμε σε βινύλιο το «Σπίρτα σε Πυρομανή».

Τι είναι για σένα το ελληνικό hip hop του 2019, τι προοπτικές και τι προκλήσεις έχει μπροστά του;

Ένα δημιουργικό, ζωντανό και μαζικό κίνημα που ομορφαίνει τις μεγαλουπόλεις με εκπληκτικά graffiti και δίνει φωνή μέσω του rap σε όσους δεν εκφράζονται μέσα από την mainstream συστημική κουλτούρα που προωθείται από τα περισσότερα media. Η πρόκληση που ισχύει είναι να ανέβει κι άλλο το επίπεδο και να επηρεάσει θετικά ακόμα περισσότερο κόσμο.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα