Όλα αυτά που έζησε ο Ομάρ Ελ Καντουρί τους τελευταίους επτά μήνες δεν τα έχουν ζήσει άλλοι ποδοσφαιριστές σ’ όλη σχεδόν την καριέρα τους. Τη μια μέρα κατά τα τέλη του περασμένου Γενάρη ήταν παίκτης της Πάρμα, την άλλη του ΠΑΟΚ, την παρά άλλη της Σταντάρ Λιέγης (στα μέσα Ιούνη) και πάει λέγοντας…

Ας μη ξεχνάμε ότι η καριέρα του στα «ασπρόμαυρα» ξεκίνησε με πολλά ευτράπελα, κυρίως με την ανακοίνωση της μεταγραφής του (ο «Δικέφαλος» πλήρωσε 1,3 εκατ. ευρώ) από την Μπρέσια να γίνεται μεσούσης της ρεβάνς με την Έστερσουντ. Όταν ανέβηκε η είδηση στην επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ το σκορ ήταν 0-0 και ο ΠΑΟΚ με το υπέρ του 3-1 ήταν στους ομίλους του Europa League. Μέχρι όμως να σταματήσουν οι ΠΑΟΚτσήδες τα Ctrl+F5 στα κομπιούτερ τους και οι ανανεώσεις στα smartphone, η μπάλα είχε καταλήξει δύο φορές στην εστία του Ροδρίγο Ρέι και οι «ασπρόμαυροι» (του Λουτσέσκου) πήγαν για… ψάρεμα στις λίμνες της σουηδικής πόλης!

Στα δύο χρόνια που ακολούθησαν ο Βελγοτραφής Μαροκινός μεσοεπιθετικός ταλαιπωρήθηκε από ουκ ολίγους μυϊκούς τραυματισμούς, που όλος παραδόξως μέχρι να πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα, δεν είχε ποτέ στην καριέρα του. Εξ ου και το 55% που υπάρχει δίπλα από τις συμμετοχές/αγώνες της τελευταίας διετίας.

Η κουβέντα περί των αγωνιστικών χαρακτηριστικών και της θέσης δεν προέκυψε τώρα στη ζωή του 29χρονου (σε τρεις εβδομάδες) ποδοσφαιριστή. Από τις πρώτες μέρες του στη Θεσσαλονίκη είχε δηλώσει ότι αποδίδει καλύτερα στον άξονα πίσω από τον επιθετικό ή τους επιθετικούς, σε έναν ελεύθερο ρόλο, άσχετα αν για δύο σεζόν ο Ραζβάν Λουτσέσκου τον χρησιμοποίησε σε ελάχιστα παιχνίδια εκεί, αντιθέτως το έβαζε να παίζει στον… ασβέστη απλά και μόνο για να «χωρέσει» στην ενδεκάδα.

Τα ίδια και… χειρότερα έπαθε από τον Μαουρίσιο Σάρι στη Νάπολι των πολλών αστέρων που έχτισε στον ιταλικό νότο πριν από μια τετραετία ο σημερινός τεχνικός της Γιουβέντους. «Όταν επέστρεψα στην Νάπολι», θυμήθηκε σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο εξωτερικό, «νόμιζα πως ήμουν έτοιμος». Στη ζωή, πάντως, ποτέ μη λες ποτέ. «Η Νάπολι έπαιζε με δεκάρι και γνώριζα καλά τη θέση. Θεώρησα πως θα είχα καλύτερες πιθανότητες γιατί ήταν η φυσική μου θέση αλλά όταν γύρισα, μετά από δύο παιχνίδια με άσχημα αποτελέσματα, ο προπονητής το γύρισε σε ένα 4-3-3 χωρίς το κλασσικό δεκάρι αλλά με δύο εξτρέμ. Εμένα με έβλεπε περισσότερο ως δεξί εξτρέμ αλλά προηγουμένως ένιωθα πως βρίσκομαι σε ένα πιο οικείο περιβάλλον…».

Όσοι γνωρίζουν από κοντά τον Ομάρ τον χαρακτηρίζουν ένα πολύ καλό παιδί, χαμηλών τόνων, που ποτέ δε θα φτάσει στα άκρα. Απόδειξη; Η συμπεριφορά του απέναντι στο κλαμπ, όταν τον περασμένο Ιανουάριο ήταν με το αεροπορικό εισιτήριο για την Πάρμα της Ιταλίας στο χέρι, αλλά τελικά μια ολιγόλεπτη συζήτηση με τον Ιβάν Σαββίδη τον κράτησε στην Τούμπα, καθώς αυτή ήταν η επιθυμία του προπονητή. Δεν γκρίνιαξε ούτε τον περασμένο Ιούνιο όταν «χάλασε» η μεταγραφή του στην Σταντάρ Λιέγης, ενώ είχε κλείσει τις βαλίτσες του για τις Βρυξέλλες, την πόλη όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στις ακαδημίες της Άντερλεχτ.

Εμεινε στον ΠΑΟΚ με στόχο να ψαχτεί για άλλη ομάδα, άλλωστε όπως φάνηκε από την περίπτωση της Πάρμα τον περασμένο Ιανουάριο συνεχίζει να διαθέτει καλό όνομα στην ποδοσφαιρική αγορά, ειδικά στη γειτονική Ιταλία, όπου είναι και το σπίτι της οικογένειάς του.

Τέσσερις μέρες μετά το ναυάγιο της μεταγραφής στο Βέλγιο, ο Ραζβάν Λουτσέσκου αποχώρησε από την Τούμπα και αντ’ αυτού εμφανίστηκε ο Αμπέλ Φερέιρα στο προπονητικό κέντρο του Άπελντοορν.

Στο πρώτο στάδιο «έβγαλε» κάποιους τραυματισμούς, ευτυχώς όχι κάτι σοβαρό, με τον Πορτογάλο νέο τεχνικό των νταμπλούχων Ελλάδας να αποφασίζει ευθύς εξαρχής, ενδεχομένως ελλείψει άλλων ποιοτικών λύσεων (με Μαουρίσιο και Βέρνμπλουμ στα «πιτς»), να του αλλάξει ρόλο και θέση μέσα στο γήπεδο.

Μια κουβέντα που έκαναν οι δύο άνδρες στις πρώτες ημέρες της προετοιμασίας αποδείχθηκε κομβική για το μέλλον του Ελ Καντουρί, ο οποίος απλά χαμογέλασε όταν του μεταφέραμε την ατάκα –«ο Ομάρ είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχω προπονήσει μέχρι σήμερα»- του προπονητή του.

Διαγράφοντας από τη «μνήμη» του «σκληρού δίσκου», τα «μένω-φεύγω», ο Μαροκινός κατόρθωσε σε διάστημα λιγότερο του ενός μήνα να γίνει ο αγαπημένος ποδοσφαιριστής του Αμπέλ Φερέιρα και εκ των ηγετών μιας ομάδας, που διαθέτει πολλές και έντονες προσωπικότητες στα αποδυτήρια της.

Αφήστε που στην Ολλανδία και στη βραδιά «καραόκε» την οποία έστησαν και διοργάνωσαν άριστα οι «ασπρόμαυροι» στο ξενοδοχείου «Park Horst», 28χρονος ποδοσφαιριστής, δίκην ράπερ, άφησε την ελληνική τετράδα, Πέλκα – Πασχαλάκη, Λημνιού, Γιαννούλη να τρώει την σκόνη του, κέρδισε το πρώτο βραβείο και το αφιέρωσε στη μαμά του, τη γυναίκα του και όσους τον αγαπούν.

Γι΄ αυτό, παίξε μαέστρο, Ομάρ…