Γεννημένος στο Βόλο στις 10 Οκτωβρίου του 1986, με καταγωγή από τη γειτονική Σκόπελο, ο Παναγιώτης Γλύκος είναι από τις περιπτώσεις των ποδοσφαιριστών, που δύσκολα κερδίζουν την κερκίδα, δεν έχουν μάθει να «παίζουν» επικοινωνιακά παιχνίδια μαζί της, αφήστε που στον ΠΑΟΚ το κομμάτι των Ελλήνων (και δη των διεθνών) δεν είναι ιδιαίτερα αρεστό και... ευκολοχώνευτο σε μια συγκεκριμένη μερίδα του κοινού της ομάδας.

Όπως και να το κάνουμε, ότι κι αν υποστηρίζει με όλο το δικαίωμα της άποψης αυτό το κομμάτι του κόσμου για τους Έλληνες της ομάδας, στα 30 του ο Γλύκος κέρδισε με το σπαθί του, την σταθερότητά του, την υπομονή που έδειξε στα εννιά χρόνια τα οποία βρίσκεται στην Τούμπα, το νέο τετραετές συμβόλαιο.

Ο κόσμος έχει τη δική του γνώμη, σεβαστή και αδιαπραγμάτευτη, όταν όμως φτάνει ο Ζέλικο Μπρκιτς, που μέχρι και τον αγώνα στο Αρτέμιο Φράνκι είχε ξεσκονίσει τον πάγκο του ΠΑΟΚ, να δηλώνει ορθά κοφτά πως «ο Παναγιώτης παίζει πολύ καλά», ε τότε τι άλλο διαφορετικό μπορεί να συμβαίνει και όλοι σχεδόν οι προπονητές να καταλήγουν στον Γλύκο; Μάλλον, τίποτα, είναι αυτή η κακεντρέχεια και η εσωστρέφεια που «τρώει» σχεδόν καθημερινά την ομάδα της Θεσσαλονίκης.

Ο Μπρκιτς τρεις μέρες μετά από την ανανέωση του συμβολαίου του Γλύκου κάθισε κάτω από τα δοκάρια του ΠΑΟΚ στον αγώνα με τη Φιορεντίνα,σε μια προσπάθεια του Ιβιτς να βρει μια ισορροπία στο χρόνο συμμετοχής των δύο ικανών γκολκίπερ. Οσο δεν αγωνιζόταν, ο Σέρβος δεν είπε κουβέντα, περίμενε την ευκαιρία του, το ίδιο συμβαίνει και τώρα με τον Ελληνα τερματοφύλακα, όσο κι αν όλοι γνωρίζουν ότι οι συχνές αλλαγές στην συγκεκριμένη θέση εμπεριέχουν αρκετό ρίσκο για κάθε προπονητή.

Φεύγουν, έρχονται, ο Γλύκος είναι «εδώ»!

Μόνο τυχαία δεν ήταν η επιλογή του τίτλου στο κείμενο της 10^ης Ιουλίου, από το Οστερμπέεκ της Ολλανδίας, για τα… κατορθώματα του Έλληνα τερματοφύλακα. «Τα πέντε τελευταία χρόνια ο ΠΑΟΚ έχει αποκτήσει έξι τερματοφύλακες», γράφαμε τότε, αλλά όπως σημειώναμε, «στο τέλος παίζει ο Γλύκος…»!

Η συνέχεια μας δικαίωσε γι’ αυτό που βλέπαμε από την προετοιμασία να συμβαίνει. Ο Μπρκιτς, ένα καλό όνομα, με καλό βιογραφικό, έφτασε καθυστερημένα στην Ολλανδία, η φανέλα με το Νο1 (έστω κι αν αυτός επιλέγει το «71») είχε «κλειδώσει», με αποτέλεσμα ο πανύψηλος Σέρβος να έχει βρει χρόνο συμμετοχής μόνο σ’ έναν αγώνα κυπέλλου και σε κάποια φιλικά.

Ο Γλύκος μεγάλωσε ποδοσφαιρικά με μια σχεδόν μόνιμη εικόνα να συνοδεύει τα χρόνια του στην Τούμπα. Έβλεπε την ομάδα του να αποκτά σε κάθε μεταγραφική περίοδο, τουλάχιστον, ένα τερματοφύλακα και τον ίδιο να προσπαθεί να κερδίσει τη θέση του κάτω από τα δοκάρια και πάντα να προσπαθεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στο δύσκολο και άκρως απαιτητικό κοινό της ομάδας του.

Πέρσι η σωτήρια απόκρουση στο σουτ του Πέτριτς έστειλε τον «Δικέφαλο» στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και πάλι κανένας δεν έλεγε με σιγουριά, ότι αυτός θα ήταν ο Νο1 «κήπερ» του ΠΑΟΚ. Η άφιξη του Ζέλικο Μπρκιτς ανέβασε στα ύψη τον ανταγωνισμό και στάθηκε η αιτία να ανοίξει η ίδια και η ίδια κουβέντα για μόλις μία θέση της ενδεκάδας. Ίσως, την πιο δύσκολη, σίγουρα μία από τις πλέον συζητημένες τα τελευταία χρόνια στα πέριξ της Τούμπας.

«Το ίδιο πράγμα συνέβη πέρυσι και τα προηγούμενα χρόνια. Δε ξέρω τι θα γίνει φέτος. Εμείς είμαστε εδώ δουλεύουμε κάθε μέρα. Το να αποκτηθεί ένας τερματοφύλακας δεν θα είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Απλά πρέπει να αποδείξω, ότι δεν είμαι τυχαία εδώ», σχολίαζε στις 8 Ιουλίου ο Έλληνας γκολκίπερ. Κάτι ήξερε…

Το «γαϊτανάκι» των γκολκίπερ

Το… σερί με τις μεταγραφές τερματοφυλάκων στον ΠΑΟΚ, με τον Γλύκο να είναι πάντα εκεί, ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2012. Τότε, αποκτήθηκε ο Σανθ Χακόμπο, αλλά παρότι ο Γλύκος κλήθηκε στην Εθνική ομάδα και ο οξύθυμος Ισπανός έχασε λόγω χαρακτήρα γρήγορα τη θέση του κάτω από τα δοκάρια, ο ΠΑΟΚ τον Ιανουάριο του 2013 απέκτησε με μεταγραφή από τον Ατρόμητο Περιστερίου τον Καμερουνέζο. Εκείνη την σεζόν, 2012-’13, ο Γλύκος έπαιξε στα 23 από τα 48 επίσημα παιχνίδια.

Τον επόμενο χρόνο, ο Χουμπ Στέφενς εμπιστεύτηκε στο ξεκίνημα και πάλι τον Χακόμπο ως το Νο1 της ομάδας, μέχρι που ήρθε το 4-0 από τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, με αποτέλεσμα ο Ισπανός να χάσει εκ νέου τη θέση του. Ξανά ο Γλύκος κλήθηκε να υπερασπιστεί τα δοκάρια της ομάδας, μετρώντας 40 συμμετοχές, παρότι στις 27 Ιανουαρίου 2014, από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ ανακοινώθηκε η απόκτηση ενός ακόμη τερματοφύλακα, του Αυστριακού Μίκαελ Γκσπούρνινγκ, που κάθισε μόλις πέντε μήνες στην Τούμπα.

Ξεκίνησε βασικός, με τον Άγγελο Αναστασιάδη στον πάγκο της ομάδας, αλλά έχασε τη θέση του από τον Σαρλ Ιτάνζ και κυρίως είδε να του χρεώνεται σε μεγάλο βαθμό η ήττα με 3-1 από τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο. Μέχρι το τέλος της χρονιάς δεν έπαιξε ούτε λεπτό παρότι ο Αναστασιάδης απολύθηκε από τον ΠΑΟΚ και στη θέση του ήρθε ο Γιώργος Γεωργιαδης.

Το καλοκαίρι του 2015, η πρώτη μεταγραφή του νέου αθλητικού διευθυντή του ΠΑΟΚ, Φρανκ Άρνεσεν, ήταν τερματοφύλακας! Ο Ρόμπιν Όλσεν ήρθε εκείνο το καλοκαίρι, ξεκίνησε κάτω από τα δοκάρια, αλλά γρήγορα ο Γλύκος (ξανά) επέστρεψε πριν τραυματιστεί στο καλύτερο του ματς κόντρα στη Ντόρτμουντ. Στο «Βεστφάλεν» υπέστη τον πρώτο μυϊκό τραυματισμό, ακολούθησε ένας ακόμη, ο Όλσεν αποχώρησε τον χειμώνα και στη θέση του αποκτήθηκε ένας ακόμη τερματοφύλακας, ο Μάρκος Βελλίδης από τον ΠΑΣ.

Ο Γλύκος ολοκλήρωσε με εντυπωσιακό τρόπο την περσινή σεζόν, αλλά το καλοκαίρι είδε τη διοίκηση και τον Λούμπος Μίχελ να φέρνουν στην ομάδα τον Ζέλικο Μπρκιτς. Δεν πιέστηκε, δούλεψε και έφτασε μέχρι την ανανέωση του συμβολαίου του.

Τα πρώτα χρόνια και το μοιραίο λάθος

Ο Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος βρήκε τον Παναγιώτη Γλύκο, που στα 19 του έπαιζε στον Ολυμπιακό Βόλου, του άρεσε και κάπως έτσι αποτέλεσε μια από τις πρώτες επιλογές, υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο στις 3 Ιουλίου του 2007, της διοίκησης Ζαγοράκη.

Την πρώτη του χρονιά δεν έπαιξε ούτε ένα παιχνίδι με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, ενώ την επόμενη υπερασπίστηκε σε μόλις δύο αγώνες (έναν για το πρωτάθλημα, έναν για το κύπελλο) τα ασπρόμαυρα γκολπόστ.

Τρίτη χρονιά με τον Σάντος δεν έκανε, καθώς την σεζόν 2009-2010, επέστρεψε ως δανεικός στον Ολυμπιακό Βόλου, ενώ στα μισά του επόμενου χρόνου βρέθηκε στα δυτικά της Θεσσαλονίκης και στον Αγροτικό Αστέρα.

Η σεζόν 2011-2012 έμοιαζε να είναι η χρονιά καθιέρωσης στην τριάδα των τερματοφυλάκων του ΠΑΟΚ, έχοντας μπροστά του εμπειρότερους από αυτόν, όπως ο Κώστας Χαλκιάς και ο Ντάριο Κρέσιτς.

Όταν οι δύο γκολκίπερ τραυματίστηκαν, ο μικρός από το Βόλο θα κάνει δέκα σερί εμφανίσεις, σε Ελλάδα και Ευρώπη, κάτω από τα δοκάρια της ομάδας. Όμως, θα έρθει το μοιραίο λάθος στον προημιτελικό του κυπέλλου με τον Ατρόμητο στην Τούμπα. Εκείνο το γκολ στο 89ο λεπτό από τον Σωκράτη Φυντανίδη θα στερήσει την πρόκριση στο «Δικέφαλο» και θα στοιχειώνει από τότε τον Έλληνα γκολκίπερ.

Η χρονιά της Εθνικής

Ο Γλύκος ξεκίνησε βασικός και με τον Γιώργο Δώνη στο τιμόνι της ομάδας, σ’ ένα περίεργο κάπως καλοκαίρι του 2012, όταν ο ΠΑΟΚ βρέθηκε εκτός ομίλων του Europa League, αλλά ο ίδιος πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι της εθνικής Ανδρών. Μια μέρα μετά τον αποκλεισμό από τη Ραπίντ Βιέννης, την τελευταία ημέρα του Αυγούστου, μαθαίνει τα καλά νέα από την Αθήνα.

Το όνομά του ήταν ανάμεσα στις επιλογές του Φερνάντο Σάντος, για τα δύο παιχνίδια της Εθνικής κόντρα σε Λετονία και Λιθουανία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014, ωστόσο το ντεμπούτο του κάτω από τα δοκάρια του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος έγινε ενάμιση χρόνο μετά, στις 5 Μαρτίου του 2014, σ’ ένα φιλικό παιχνίδι εναντίον της Νότιας Κορέας.

«Η σημερινή ημέρα είναι μια από τις σημαντικότερες στην καριέρα μου, καθώς ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου έγινε πραγματικότητα. Είναι σημαντικό για μένα το γεγονός ότι με επέλεξε ένας προπονητής με τον οποίο συνεργάστηκα στο παρελθόν και θα κάνω τα πάντα για να δικαιώσω αυτή την επιλογή του και να καθιερωθώ ως μέλος της Εθνικής», δήλωνε τότε, ο Έλληνας «κήπερ, που ουσιαστικά εξαργύρωσε την πολύ καλή σεζόν του, 2013-14, αλλά και την άριστη γνώμη που είχε για αυτόν ο άμεσος συνεργάτης του Σάντος, Φερνάντο Ζουστίνιο, από την κοινή παρουσία τους στον ΠΑΟΚ, φτάνοντας να υπερασπιστεί την εστία της Εθνικής σε αγώνα Παγκόσμιου Κυπέλλου.

Τα επόμενα ευχάριστα νέα τα πληροφορήθηκε στις 23 Μαΐου του 2014, όταν είδε το όνομά του να βρίσκεται στα 23 που είχε επιλέξει ο Πορτογάλος ομοσπονδιακός προπονητής για το ταξίδι στα γήπεδα της Βραζιλίας. Αυτό κι αν ήταν ένα απλησίαστο όνειρο για εκείνον πριν έρθει και η συμμετοχή σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Όλα μοιάζουν να έγιναν τόσο ξαφνικά και τόσο απρόσμενα για τον Παναγιώτη Γλύκο, που στις 24 Ιουνίου του 2014, ο τραυματισμός του Ορέστη Καρνέζη τον έφερε κάτω από τα δοκάρια στο 24^ο λεπτό της ιστορικής αναμέτρησης με την Ακτή Ελεφαντοστού, όπου με το γκολ-πέναλτι του Γιώργου Σαμαρά περάσαμε στους «16» της διοργάνωσης.