Ένα πρωτάθλημα πιο γλυκό από τα άλλα!

Παναθηναϊκός: Πρωταθλητής Ελλάδος! Οι τρεις πιο όμορφες λέξεις. Κάθε κατάκτηση της κορυφής, σε κάθε ομαδικό και ατομικό σπορ είναι ξεχωριστή, γράφει ιστορία, μεγαλώνει τον μύθο του κορυφαίου αθλητικού συλλόγου της χώρας που αισίως έφτασε τους 1588 τίτλους σε όλα τα αθλήματα και συνεχίζει! Αυτό το πρωτάθλημα, όμως, της ομάδας βόλεϊ για πολλούς και διάφορους λόγους είναι γλυκό, πολύ γλυκό, το πιο γλυκό των τελευταίων ετών!

Γιατί;

Γιατί μετά από 14 πέτρινα χρόνια, η κορυφή είναι και πάλι πράσινη! Από το μακρινό 2006 και την εποχή του Βλάση Σταθωκοστόπουλου, του Γκόμεζ, του Ντάντε, του Μπάεφ, είχε να κατακτήσει πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός! Τα χρόνια της υπομονής τελείωσαν. Θα είναι απίθανη αυτοκτονία του συλλόγου, αν αυτό το σύνολο διαλυθεί λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων. Υπάρχουν κινήσεις, υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται και στο τέλος θα γίνει αυτό που πρέπει.

Γιατί αυτός τον τίτλο προσπάθησαν κάποιοι που υποτίθεται πως αγαπούν τον αθλητισμό, να τον... παραδώσουν ετσιθέλικα στα χαρτιά στον Ολυμπιακό. Το σκάνδαλο δεν πέρασε και η κούπα πήγε στην καλύτερη ομάδα, στον Παναθηναϊκό!

Γιατί αυτή η ομάδα το 2018 έφτασε μια ανάσα από τον υποβιβασμό στην Α2, γιατί αυτή η ομάδα υποβιβάστηκε το 2013 και έμεινε τελικά στην κατηγορία λόγω της διάλυσης του Ηρακλή! Ένα τμήμα πραγματικά πολύ αγαπησιάρικο, το οποίο το είχαν παρατήσει όλοι οι επιφανείς Παναθηναϊκοί στην μοίρα του και σε αυτό το σημείο αξίζει να δώσουμε ένα τεράστιο respect στους μάγκες Παναθηναϊκούς της Κατερίνης για όσα έκαναν στο Αιγίνιο πριν δύο χρόνια για να σωθεί η ομάδα και να φτάσει δύο χρόνια μετά να διεκδικεί και να κατακτά τίτλους χάρη στην διοίκηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.

Για τον Ρούλη Αγραπιδάκη, την ζωντανή ιστορία του τμήματος, τον άνθρωπο που ήταν πάντα εκεί. Στα εύκολα, τα δύσκολα, στις χαρές και τις λύπες.

Για τον τεράστιο Σωτήρη Πανταλέοντα, ο οποίος έχει περάσει σχεδόν ολόκληρη την ζωή του με το τριφύλλι στην φανέλα και στα 40 του μπορεί να νιώθει δικαιωμένος και περήφανος που ακολούθησε τον δρόμο της καρδιάς. Από το 1996 μέχρι και το 2020, ο αρχηγός, έλειψε μόνο για δύο σεζόν από την αγαπημένη του ομάδα!

Για τον άνθρωπο που κάθεται στον πάγκο, για τον άνθρωπο που από την πρώτη του χρονιά έδειξε πως αν είχε τα κατάλληλα εργαλεία θα έφτανε στην κορυφή, για έναν προπονητή που τα τελευταία χρόνια δούλεψε και βελτίωσε αρκετά τους παίκτες που είχε στην διάθεσή(χωρίς να γκρινιάζει, χωρίς να ψάχνει για δικαιολογίες, μόνο δούλευε) του και με δύο προσθήκες, έκανε τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή Ελλάδος!

Για τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο που σε κάθε του έκφανση αποτελεί τον άνθρωπο που θα ήθελες να εκφράζει τον σύλλογο σε όλα τα επίπεδα. Αποτελεί την μεγάλη μου αδυναμία από την εποχή που έπαιζε πασαδόρος στο Τριφύλλι, είναι ο πρώτος άνθρωπος από την οποίο πήρα αυτόγραφο στην ζωή μου, την εποχή που ο θείος μου, ο αείμνηστος Μιχάλης Μαστρανδρέας, ο άνθρωπος που έφερε το βόλεϊ στην Ελλάδα και το γιγάντωσε, με πήγαινε από γήπεδο σε γήπεδο μαζί με τον πατέρα μου για να αγαπήσω το άθλημα. Έστω και αν κάποιες φορές με πήγαιναν σε... λάθος γήπεδα! Για εκείνους το βόλεϊ ήταν πάνω απ᾽όλα, εγώ από μικρός είχα λίγο διαφορετική άποψη!

Για τον πιτσιρικά με το 13 στην πλάτη, αυτόν τον τεράστιο παιχταρά που δεν χορταίνεις να τον βλέπεις πάνω στο τάραφλεξ και έξω από αυτό να τον καμαρώνεις για τον τρόπο που μιλά για τον Παναθηναϊκό. Ο Χαράλαμπος Ανδρεόπουλος θα μπορούσε με το ταλέντο που έχει να την είχε... κάνει για το εξωτερικό. Έμεινε εδώ, δίπλα στον πατέρα του, ο οποίος τον διαχειρίστηκε άψογα όλα αυτά τα χρόνια. Το ξέσπασμα του στο φινάλε του δεύτερου τελικού, τα λέει όλα...

Και φυσικά, γιατί ο κόσμος του Παναθηναϊκού το είχε πολύ μεγάλη ανάγκη, γεγονός που φαίνεται και από την τρέλα που επικράτησε στον Τάφο! Από το 2018 είχε να πανηγυρίσει έναν τίτλο απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο, όπου πάντα έχει την δική του γλύκα! Το 2019 οι τελικοί στο μπάσκετ ήταν με αντίπαλο τον Προμηθέα, φέτος λόγω Covid δεν υπήρξε καν κατάκτηση πρωταθλήματος στο παρκέ...

Τα όσα ακολούθησαν της κατάκτησης του πρωταθλήματος αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα για κάθε άνθρωπο που θέλει να επενδύσει στον σύλλογο και... φοβάται. Όταν αυτός ο οργανισμός είναι συσπειρωμένος, μια γροθιά και βλέπει από τις ομάδες του προσπάθεια και αγάπη(ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα), κανείς, δεν έχει να φοβάται το παραμικρό. Λάθη και μάλιστα πολλά, έχουν κάνει όλοι. Σε κάθε επίπεδο. Πρέπει, όμως, να τραβηχτεί αυτή η ρημάδα η πράσινη γραμμή κάποια στιγμή. Από όλους μας. Για το καλό του Παναθηναϊκού...

Υ.Γ1: Δύο λόγια και για την ήττα από την ΑΕΚ στο ποδόσφαιρο. Η Ένωση είχε το κίνητρο της δεύτερης θέσης, το Τριφύλλι ως γνωστόν δεν έχει κανένα κίνητρο λόγω του κυρίου που εμφανίστηκε και πάλι στο γήπεδο μετά από τρία χρόνια και το παιχνίδι τελείωσε στο γκολ του Ολιβέιρα. Ο Παναθηναϊκός του Δώνη ακόμη και όταν είχε... κανονικό ρόστερ, είχε πρόβλημα στο να διασπάσει καλά οργανωμένες άμυνες. Η Ένωση του Καρέρα παίζει άριστα το παιχνίδι πίσω από την μπάλα, το Τριφύλλι δεν έχει λύσεις και απόλυτα φυσιολογικά το δεύτερο ημίχρονο πήγε σβηστά προς την νίκη του ᾽᾽δικεφάλου᾽᾽.