Μετά από χρόνια θα αναφερόμαστε σε όσα ζήσαμε το διάστημα της καραντίνας λόγω κορονοϊού ως ιστορικό γεγονός.

Και η αλήθεια είναι πως τέτοιο ήταν.

Σίγουρα πάντως το «Last Dance» μας την έκανε κάπως πιο διασκεδαστική, τουλάχιστον στα νοικοκυριά που δεν ταλαιπωρήθηκαν από τον ιό.

Τρελάθηκα με το ντοκιμαντέρ. Τρελάθηκε σε τέτοιο βαθμό που το έχω δει τρεις φορές συνολικά.

Πίσω στον κορονοϊό όμως. Η καραντίνα ανέδειξε δύο βασικά θετικά στοιχεία.

Την πειθαρχία του Έλληνα η οποία ήταν άκρως αμφισβητούμενη και τις ηλεκτρονικές αγορές.

Άνθρωποι που δεν ήξεραν να ψωνίσουν από το Internet, έμαθαν.

Άνθρωποι που φοβόντουσαν να ψωνίσουν από το Internet, ξεφοβήθηκαν.

Θα πείτε εσείς τώρα «και τι σχέση έχει το last Dance με τις ηλεκτρονικές αγορές ρε μεγάλε».

Η απάντηση λέγεται «SlamDunk».

Εμείς οι λάτρεις του μπάσκετ αποκτήσαμε την καταναλωτική γωνιά μας εδώ και κάποιους μήνες.

Τώρα όμως την πατήσαμε για τα καλά διότι οι αθεόφοβοι έφτιαξαν και e shop.

Ακολουθεί βιωματική παράγραφος.

Μπήκα μέσα. Εμεινα 10 λεπτά. Χάθηκα. Το έκλεισα για να μην κάνω καμία τρέλα. Μάταια...

Το άνοιξα ξανά. Να κι ένα σορτσάκι των Μπουλς, να και δυο ζευγάρια NBA κάλτσες, να και δύο Jordan t-shirts. Γέμισε το καλαθάκι μου.

Η αλήθεια είναι πως έκανα μία σκέψη να πατήσω delete, αλλά ήταν όλα τόσο ωραία.

Πάτησα enter, έβαλα κάρτα και σε 2 μέρες τα φορούσα κιόλας!

Αλήθεια αξίζει να μπείτε μία βόλτα και να χαζέψετε (αν μείνετε μόνο στο χάζι, γράψτε μου).

Ρε Τζόρνταν τι μας έκανες;

Ρε «SlamDunk» τι μας έκανες; Kαλά δεν ήσουν εκεί στην Ερμου είχαμε και 1-2 σκέψεις να κατέβουμε. Τώρα με το ηλεκτρονικό την... πατήσαμε μου φαίνεται.

Αποκλειστικά ρούχα, signature παπούτσια από ορισμένα τυχαία παικτάκια του ΝΒΑ τύπου Τζόρνταν (να το πάλι το αγόρι), Αντετοκούνμπο, Κάρι, Χάρντεν, ΛεΜπρόν!

Πέρα από την πλάκα πάντως το περίμενα πιο ακριβό, εκτός αν είναι τέτοια η «καψούρα» που έπαθα που δεν βλέπω μπροστά μου από την θολούρα για το επόμενο μπλουζάκι Jordan που θα αγοράσω.