Η αντίστροφη μέτρηση για τις εθνικές εκλογές έχει ξεκινήσει, με τον αθλητισμό να έχει αρκετά ανοιχτά θέματα σε όλα τα επίπεδα. Το gazzetta.gr απηύθυνε κοινές ερωτήσεις στον Γιώργο Βασιλειάδη, ο οποίος από τη θέση του Υφυπουργού Αθλητισμού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κλήθηκε να διαχειριστεί μια σειρά από δύσκολες καταστάσεις με επίκεντρο κυρίως το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και στον Αντώνη Πανούτσο, έμπειρο αθλητικό δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό, ο οποίος αποφάσισε να «κατέβει» στην εκλογική μάχη της 7ης Ιουλίου με τη Νέα Δημοκρατία.

Από την αναδιάρθρωση στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τα χρήματα της ΕΡΤ, μέχρι τη βία στα γήπεδα και το μπάσκετ, οι δύο υποψήφιοι καταθέτουν τις απόψεις τους και προτείνουν λύσεις!

Ποια είναι η θέση σας για την αναδιάρθρωση και για τα χρήματα που υποσχέθηκε η ΕΡΤ στις ομάδες, χωρίς ουσιαστικά να εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία του ποδοσφαιρικού ελληνικού συστήματος; Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο "κραχ" των ομάδων λόγω του πιθανού παγώματος των συμφωνιών της ΕΡΤ ενόψει εκλογών;

Γιώργος Βασιλειάδης: «Η θέση μου για την αναδιάρθρωση είναι γνωστή, ξεκάθαρη και απόλυτη. Tο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να συνεχίσει με τη μορφή που είχε μέχρι πρότινος. Εμείς προτείναμε ένα πλαίσιο λειτουργίας, ένα συγκεκριμένο μοντέλο με βάση τη μελέτη της deloitte και ελπίζουμε ότι η φετινή χρονιά θα είναι μία διαφορετική χρονιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Βέβαια απαιτείται η συνδρομή και -πάνω απ’ όλα- η σοβαρότητα των ίδιων των παραγόντων του ποδοσφαίρου.

Σε ό,τι έχει να κάνει με την ΕΡΤ, θα τηρήσει τα συμφωνημένα, θα προχωρήσει δηλαδή κανονικά στην υλοποίηση όσων έχουμε δεσμευτεί και θα αποτελέσει τον πυλώνα μετάβασης σε μία νέα κανονικότητα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Επομένως δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάποιο οικονομικό “κραχ”. Σκοπός του όλου εγχειρήματος είναι να καταφέρουμε να διασφαλίσουμε ότι το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του και να παράγει οικονομικά αποτελέσματα. Να γίνει δηλαδή ένα κανονικό εμπορικό προϊόν, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη».

Αντώνης Πανούτσος: «Ο υφυπουργός Αθλητισμού δεν έχει κανένα λόγο να εμπλέκεται στις διαπραγματεύσεις τηλεοπτικών δικαιωμάτων ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιριών. Ακόμα λιγότερο, να ασχολείται με τον αριθμό των ομάδων και τον τρόπο διεξαγωγής των πρωταθλημάτων. Εχει την υποχρέωση να καταθέτει τους νόμους που ορίζουν τους τρόπους διεξαγωγής, αλλά θα πρέπει να το κάνει τυπικά. Αν οι ανώνυμες επαγγελματικές εταιρίες πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν πρωταθλήματα των 30 ομάδων σε έναν γύρο ή των 8 ομάδων σε 4 γύρους θα πρέπει να είναι στην διακριτική τους ευχέρεια.

Αυτό που θα έπρεπε να ξεχωρίζει την ΕΡΤ από τα υπόλοιπα τηλεοπτικά κανάλια είναι η ποιότητα στην κάλυψη των ειδήσεων και η παραγωγή προγραμμάτων που για τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια είναι αντιεμπορικά. Το υπουργείο Αθλητισμού κατάφερε να μπλεχτεί σε μια σκανδαλώδη συμφωνία ποσών, στην οποία το Open του Ιβάν Σαββίδη αναφερόταν να δίνει 24 εκ. για τα δικαιώματα των αγώνων της Σούπερ Λίγκας για δύο σεζόν ενώ η ΕΡΤ ανέβασε την προσφορά στα 52. Να μπλεχτεί γιατί τα τηλεοπτικά δικαιώματα συνδυάστηκαν με τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος της Σούπερ Λίγκας.

Συμπερασματικά, αν η συμφωνία είναι νόμιμη, το κράτος έχει υποχρέωση έστω και αν έγινε από προηγούμενη κυβέρνηση να την τηρήσει. Εάν όχι, για αυτή την σεζόν για να διευκολυνθούν οι ομάδες μπορεί γίνει διαπραγμάτευση, να συναφθεί νέα κοντά στην οικονομική τηλεοπτική πραγματικότητα και του χρόνου όλα να ξεκινήσουν από μηδενική βάση».

Πόσο σας ικανοποιεί η παρούσα κατάσταση στην ΕΠΟ, όπου επί της ουσίας η διοίκηση είναι υποχρεωμένη υπό το φόβο κυρώσεων να περνά ό,τι της λένε η FIFA και η UEFA; Η περίφημη εξυγίανση έχει κατά την άποψή σας συντελεστεί κι αν ναι σε τι βαθμό;

Γιώργος Βασιλειάδης: «Ο λόγος που ζητήθηκε η συνδρομή της FIFA και της UEFA είναι γιατί στο ποδόσφαιρο δεν υπήρχε μία κανονικότητα. Οι διεθνείς συνομοσπονδίες ήρθαν μετά από αίτημα της Ελληνικής Κυβέρνησης. Συνεργαστήκαμε μαζί τους για να μπορέσουμε να φέρουμε κανόνες, τους οποίους νωρίτερα όλοι ήθελαν να καταστρατηγήσουν προς ίδιον όφελος. Αυτό δεν γινόταν πάντοτε στην ΕΠΟ; Οι διεθνείς συνομοσπονδίες όμως έχουν έρθει εδώ ως θεματοφύλακες της προσπάθειας για μία κανονικότητα. Προφανώς για την εξυγίανση θέλουμε ακόμα πάρα πολύ δρόμο. Για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα χρειάζεται κι άλλη δουλειά, με δεδομένο ότι για πάρα πολλά χρόνια, τα πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο γίνονταν στραβά.

Όμως σε κάθε περίπτωση ήδη βλέπουμε διαφορές. Ήδη πάμε σε μία νέα εποχή. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πάρα πολλά. Δείτε για παράδειγμα τους ξένους διαιτητές στα ντέρμπι. Αυτή δεν ήταν μία εξέλιξη που έφερε ξανά στο επίκεντρο το ποδόσφαιρο και όχι τη διαιτησία; Άλλο ένα παράδειγμα είναι το VAR που μπαίνει στη ζωή μας. Λειτούργησε στον τελικό και θα χρησιμοποιείται σε όλα τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος από τη νέα σεζόν. Αυτά δεν αλλάζουν τη στρεβλή πραγματικότητα που υπήρχε; Δεν σβήνουν οι σκιές που υπήρχαν; Αυτή ήταν άλλωστε η μάχη που δώσαμε αυτά τα χρόνια. Να φύγουν οι σκιές. Εμείς δεν στοχοποιήσαμε κανέναν. Αυτό που ζητήσαμε ήταν να φτιάξουμε αυτούς τους θεσμούς που θα διασφαλίζουν ότι θα φύγουν οι σκιές».

Αντώνης Πανούτσος: «Αν η εξυγίανση στο ελληνικό ποδόσφαιρο είχε συντελεστεί, οι ελεγκτές της FIFA θα είχαν αποχωρήσει και τα ματς θα σφύριζαν Έλληνες διαιτητές. Το μόνο που συνέβη είναι η εποπτεία να θεωρείται κάτι συνηθισμένο, αφού έγινε καθημερινότητα. Όπως η αντίστοιχη στην οικονομία που αντικατέστησε τα μνημόνια. Το μόνο που πέτυχε η «εξυγίανση» ήταν να δείξει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο λιγότερο κινδυνεύει από τους υφυπουργούς αθλητισμού που επιβουλεύονται το αυτοδιοίκητο και περισσότερο από τους παράγοντες του που είναι έτοιμοι να αλλάξουν πλευρά και να υπηρετήσουν τον δυνατό της ημέρας.

Η παρουσία των ξένων επιτηρητών στην ΕΠΟ και μετά την εξυγίανση είναι η απόδειξη ότι το πρόβλημα είναι οι σχέσεις εξάρτησης που έχουν δημιουργηθεί με την πάροδο του χρόνου. Μοιάζει λιγότερο πιθανό οι τοποτηρητές να εξυγιάνουν το ποδόσφαιρο από το να χρειάζονται οι ίδιοι εξυγίανση, μετά την παραμονή τους».

Οι επαφές της Πολιτείας με τη FIFA και την UEFA προκάλεσαν ένα ντόμινο εξελίξεων. Είστε υπέρ των "παρεμβάσεων", στο πλαίσιο που το αυτοδιοίκητο τις επιτρέπει, ή θεωρείτε πως το ποδόσφαιρο οφείλει να αυτορυθμιστεί και γιατί;

Γιώργος Βασιλειάδης: «Το θέμα είναι να ξεκαθαρίσουμε το τι είναι αυτοδιοίκητο και τι δεν είναι. Η παραβίαση του νόμου, των κανονισμών της Πολιτείας, δεν καλύπτονται από το αυτοδιοίκητο. Τα ποινικά αδικήματα δεν καλύπτονται από το αυτοδιοίκητο. Οι κανόνες οργάνωσης του ποδοσφαίρου όμως καλύπτονται από το πλαίσιο που ορίζουν οι διεθνείς οργανισμοί του ποδοσφαίρου, οι οποίοι ήρθαν -όπως είπα και πριν- προκειμένου να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Η αυτορύθμιση θα μπορούσε να λειτουργήσει αν υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι είχαν τη διάθεση να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, να συμφωνήσουν σε 10 πράγματα και να πάνε να τα υλοποιήσουν. Βλέπουμε όμως ότι κάτι τέτοιο στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να γίνει. Υπάρχει ένα κλίμα πολεμικό, ένα κλίμα το οποίο πολλές φορές ξεφεύγει από τα ποδοσφαιρικά και πάει στα επιχειρηματικά. Πολιτικοποιείται. Άρα λοιπόν, εμείς έπρεπε να μείνουμε απαθείς θεατές ή να συνεργαστούμε με τις διεθνείς συνομοσπονδίες και να προχωρήσουμε σε παρεμβάσεις;»

Αντώνης Πανούτσος: «Κάθε παρέμβαση του υφυπουργού αθλητισμού στην ΕΠΟ δίνει μια δικαιολογία στους παράγοντες του ποδοσφαίρου να περάσουν τις ευθύνες στην κυβέρνηση. Αυτοί πρέπει να είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους και οι ίδιοι να παίρνουν τα μπράβο ή τις αποδοκιμασίες για την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το οποίο, με την συνεχιζόμενη εποπτεία, δείχνει την αδυναμία του να αυτοδιοικηθεί. Τον ρόλο όμως του «δικαστή Ντρεντ» σχεδόν πάντα αναλαμβάνουν οι υφυπουργοί αθλητισμού. Ο λόγος είναι η προβολή που δίνει ο επαγγελματικός αθλητισμός. Το κράτος δεν έχει καμία δουλειά να στηρίζει αυτή ή την άλλη πλευρά σε προσπάθειες «εξυγίανσης». Το μόνο που υποχρεώνεται να κάνει είναι να επεμβαίνει όταν υπάρχουν περιπτώσεις παρανομιών. Και όχι ο υφυπουργός αθλητισμού, αλλά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ή το υπουργείο Δικαιοσύνης».

Φτάσαμε στο σημείο να διοργανωθεί τελικός Κυπέλλου μόνο με προσκλήσεις και τελικά να υπάρξουν εντάσεις ακόμα κι εκεί. Πώς μπορεί η Πολιτεία να συνδράμει ώστε αφενός να αρχίσουμε να βλέπουμε ξανά μεγάλα ματς με κόσμο και αφετέρου να πειστεί ο γονιός ότι μπορεί να πάει με το παιδί του στο γήπεδο με ασφάλεια;

Γιώργος Βασιλειάδης: «Ο τελικός Κυπέλλου απέδειξε ότι οι παράγοντες δεν ενδιαφέρονται να έχουν οι ομάδες τους κανονικό κόσμο για θεατές, αλλά ενδιαφέρονται να έχουν αυτούς τους λίγους, οι οποίοι δημιουργούν τα προβλήματα. Εμείς μαζί με την UEFA, εδώ και πολύ καιρό, προσπαθήσαμε να επεξεργαστούμε ένα πλαίσιο που θα βγάζει την αστυνομία από τα γήπεδα και θα δίνει την απόλυτη ευθύνη για ό,τι συμβαίνει μέσα σε αυτά στις ΠΑΕ. Ένα πλαίσιο με πολύ σαφείς και σκληρές ποινικές ευθύνες για το διοργανωτή. Γι’ αυτόν που διεξάγει δηλαδή μία αθλητική αναμέτρηση. Αν οι ίδιες οι ΠΑΕ δεν αποφασίσουν και δεν επιλέξουν ποιον θέλουν για πελάτη τους, ποιος θέλουν να είναι ο θεατής στο γήπεδό τους, ποιος θα είναι αυτός ο οποίος θα έρθει να στηρίξει την ομάδα τους, τότε δεν νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά, ό,τι νόμους και αν ψηφίσουμε, όσες διακηρύξεις και αν κάνουμε. Ξαναλέω, οι ίδιες οι ΠΑΕ είναι αυτές που θα πρέπει να ξεδιαλύνουν το ποιους θέλουν να συμμετέχουν σε μία γιορτή, όπως θα έπρεπε να είναι το ποδόσφαιρο μας».

Αντώνης Πανούτσος: «Στην Ελλάδα που έχει τραυματιστεί παίκτης από πέταγμα μπουκαλιού σε ματς κεκλεισμένων των θυρών, κάποια πλακώματα σε ματς με προσκλήσεις είναι πταίσμα. Το τι μπορεί να κάνει η πολιτεία είναι απλό. Να αποφασίσει ότι στο αξίωμα «τα γήπεδα δεν είναι εκκλησίες» για μια τουλάχιστον περίοδο αναστέλλεται η εφαρμογή του. Ότι οι νόμοι του κράτους που ισχύουν στις εκκλησίες ισχύουν και στα γήπεδα. Η πολιτική για την αλλαγή στις κερκίδες να ξεκινήσει μια περίοδο μηδενικής ανοχής και μετά από μια περίοδο που έχει αποκατασταθεί η τάξη τα μέτρα μπορούν σταδιακά να χαλαρώσουν.

Με τα χρόνια εμένα έχει αρχίσει να με εκνευρίζει να έχω κάποιον ηλίθιο που κάθεται πίσω μου και βρίζει άνευ λόγου τους αντιπάλους και τους διαιτητές. Τρεις ώρες που το «μαλάκας» είναι η πιο ήπια βρισιά δεν είναι διασκέδαση. Πόσο μάλλον όταν στην κερκίδα κάθεσαι με το παιδί σου».

Υπάρχει η άποψη ότι κατά ένα σημαντικό ποσοστό τα επεισόδια και η αθλητική βία οφείλονται στην αδυναμία ή απροθυμία των διοικήσεων να ελέγξουν τα επεισόδια και τον κόσμο τους. Συμφωνείτε; Υπάρχει τρόπος αυτό να αλλάξει;

Γιώργος Βασιλειάδης: «Οπως απάντησα και πριν, υπάρχει σαφέστατη απροθυμία να ελεγχθεί το φαινόμενο και ο τρόπος να αλλάξει αυτό, είναι να περάσει η απόλυτη ευθύνη της διοργάνωσης στις ίδιες τις ΠΑΕ. Να σταματήσει κάποια στιγμή η καραμέλα της αστυνομίας του κράτους. Βέβαια για να μην αυτομαστιγωνόμαστε, υπάρχει ένας αστερίσκος σε όλη αυτή την κατάσταση κι έχει να κάνει με κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Υπάρχει έξαρση της γηπεδικής βίας, που κατά την άποψή μου είναι συνδεδεμένη με την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που έχουν επικρατήσει τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει μία κοινωνία σε αναβρασμό και στον αθλητισμό είναι πιο εύκολο να βρουν έκφραση τέτοιες βίαιες συμπεριφορές».

Αντώνης Πανούτσος: «Διαφωνούσα και διαφωνώ στην άποψη ότι οι οργανώσεις των χούλιγκαν είναι οι στρατοί των προέδρων. Για τους προέδρους οι οργανωμένοι χούλιγκαν είναι ένας στρατός κατοχής της κερκίδας που πληρώνεται πανάκριβα. Οι στρατοί έχουν ιεραρχία, πειθαρχία και σκοπό. Το μόνο που δεν κάνουν οι χούλιγκαν είναι να πειθαρχούν στους προέδρους. Παράδειγμα, ο χούλιγκαν που πέταξε την μολότοφ στους οπαδούς του Αγιαξ στο ματς με την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ τιμωρήθηκε με δύο ματς χωρίς θεατές, με ένα χρόνο αποκλεισμό από τα ευρωπαϊκά κύπελλα με αναστολή και 80.000 πρόστιμο. Το πρόβλημα του χουλιγκανισμού στην Ελλάδα, που έχει και πολιτικές προεκτάσεις, από την αστυνομία έχει αντιμετωπιστεί επιφανειακά. Χρειάζεται καταγραφή με τα σημερινά δεδομένα και όχι με μπαγιάτικες πληροφορίες του ’80 και την βεβαιότητα ότι και οι πρόεδροι ακόμα και αν μιλήσουν για καταστολή σε βάρος των οπαδών, μέσα τους θα είναι ανακουφισμένοι».

Πέραν του ποδοσφαίρου, παρακολουθήσαμε ένα χάος και στο μπάσκετ, με τον Ολυμπιακό τελικά να μην κατεβαίνει να αγωνιστεί και ακόμα να μην ξέρει κανείς πού θα παίξει του χρόνου. Κατά την άποψή σας πώς μπορεί να διαχειριστεί αυτή η κρίση στο μπάσκετ και τι περιθώρια έχει, ή θα έπρεπε να έχει η Πολιτεία;

Γιώργος Βασιλειάδης: «Στο τι περιθώρια θα έπρεπε να έχει η Πολιτεία θέλω να απαντήσω αρχικά. Υπάρχει μία πολύ μεγάλη συζήτηση στην Ευρώπη για το πού ξεκινάει και πού τελειώνει το αυτοδιοίκητο. Δεν έχει νόημα να αναπαράγουμε όλη αυτή την κουβέντα. Ό,τι άποψη κι αν έχει ο καθένας, η κυρίαρχη θέση είναι ότι η Πολιτεία -καλώς ή κακώς- δεν μπορεί να παρέμβει στους τρόπους διεξαγωγής μιας αθλητικής διοργάνωσης. Άρα λοιπόν, για να βρούμε μία λύση στο θέμα του μπάσκετ θα πρέπει οι ίδιοι οι παράγοντες του επαγγελματικού μπάσκετ και δη των ομάδων που είναι σε διένεξη, αλλά και η ομοσπονδία, να καθίσουν κάτω και να βάλουν κανόνες στους οποίους θα συμφωνήσουν και με βάση αυτούς να πορευτούν.

Εγώ προσπάθησα από την αρχή να το κάνω αυτό και είχα πει πως η Πολιτεία θα βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση. Πάντα στη διάρκεια της θητείας μου όταν μου δόθηκε η δυνατότητα ενήργησα με γνώμονα αυτό. Όμως στο τέλος της ημέρας, θα το ξαναπώ, αυτοί που αποφασίζουν για το άθλημα και για όλες αυτές τις διαδικασίες είναι οι παράγοντες των ομάδων και η Ομοσπονδία»

Αντώνης Πανούτσος: «Όπως και στο ποδόσφαιρο, έτσι και στο μπάσκετ η πολιτεία δεν έχει καμία δουλειά να μπλέκεται στα εσωτερικά των ομοσπονδιών. Αν η ΕΟΚ αποφασίσει ότι οι Αναστόπουλος και Μάνος πρέπει να σφυρίζουν και τα οικογενειακά διπλά του Ολυμπιακού και είναι νόμιμο, so be it. O υφυπουργός Αθλητισμού οφείλει να σιωπά ανεξάρτητα από την γνώμη του. Αν υπάρχει παρανομία ο εισαγγελέας οφείλει να επέμβει. Με τις καταγγελίες να γίνονται απ’ ευθείας στον εισαγγελέα και όχι στον υφυπουργό Αθλητισμού για να τις προωθήσει. Ο νόμος μπορεί να δίνει την δυνατότητα στον εκάστοτε υφυπουργό αθλητισμού να πάρει την διαιτησία από την ΕΟΚ στην Α1 και να την πάει στον ΕΣΑΚΕ, μπορεί να προβλέπει επαγγελματική διαιτησία αλλά ο νομοθέτης σοφά προσέθεσε ότι πρέπει να υπάρχει σύμφωνη γνώμη της ΕΟΚ.

Για να το απλοποιήσω, ο υφυπουργός αθλητισμού στον επαγγελματικό αθλητισμό πρέπει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του περισσότερο πρόεδρο του αθλητισμού από πρωθυπουργό. Το αντίστροφο πρέπει να ισχύει στον ερασιτεχνικό και κυρίως τον μαζικό αθλητισμό, τον αθλητισμό υγείας όπως λέγεται σήμερα, που ο υφυπουργός πρέπει να είναι όσο το δυνατόν παρεμβατικός για να εξασφαλίζει τα μέσα και χώρους που θα γυμνάζεται ο κόσμος».

Αν σας δίνονταν αυτή τη στιγμή τέσσερα χρόνια σε θέση Υφυπουργού Αθλητισμού, τι θα θέτατε ως προτεραιότητα;

Γιώργος Βασιλειάδης: «Νομίζω ότι στον επαγγελματικό αθλητισμό οι ανάγκες παρέμβασης ήταν συγκεκριμένες και οι προτεραιότητες παραμένουν οι ίδιες. Συνεχής προσπάθεια δηλαδή, για να κατακτηθεί η κανονικότητα. Ωστόσο αν μου δινόταν η δυνατότητα, θα έλεγα με ακόμη μεγαλύτερη έμφαση, κάτι που κάναμε στη ΓΓΑ, αλλά ο κόσμος δεν έδωσε μεγάλη βαρύτητα και μεγάλη σημασία, κάτι που συνέβη και με δική μας ευθύνη. Θα έθετα δηλαδή σε προτεραιότητα τις παρεμβάσεις στον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Τις παρεμβάσεις στις αθλητικές υποδομές, στις υποδομές της γειτονιάς, στον αθλητισμό των παιδιών, στη βελτίωση της θέσης του αθλητή, στην εξεύρεση εναλλακτικών τρόπων στήριξης του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Όλη η δουλειά που έγινε αυτά τα τέσσερα χρόνια είναι πολύ μεγάλη, αλλά δεν πήρε και την ανάλογη δημοσιότητα, καθώς οι εξελίξεις στον επαγγελματικό αθλητισμό σκέπασαν τα πάντα».

Αντώνης Πανούτσος: «Ας διευκρινίσω πως ό.τι έχει γραφτεί δεν είναι παρά προσωπικές μου σκέψεις και δεν είναι γραμμή της ΝΔ. Υποθετικά λοιπόν. Τι θα έκανε ο Πανούτσος και όχι ο υφυπουργός ή η κυβέρνηση της ΝΔ. Την πρώτη μέρα θα δημιουργούσα χώρους άθλησης. Ας πούμε ένα, δύο, τρία Κέντρα Άθλησης Αγίου Κοσμά. Μικρότερα όμως και με πολύ λιγότερο τσιμέντο, αφού ο Αγιος Κοσμάς είχε κατασκευασθεί στην λογική της δεκαετίας του ’50. Θα ερχόμουν σε επαφή με τους Δήμους και θα ζητούσα την συνεργασία τους στην δημιουργία αθλητικών χώρων. Όσο το δυνατόν πιο απλών, χωρίς ταρτάν και κερκίδες που να μπορούν να κάνουν ποδήλατο, την βόλτα τους και να γυμναστούν οι πολίτες. Για την σχεδίαση των χώρων θα ακολουθούσα το πατρόν άλλων επιτυχημένων χώρων, γιατί στην Ελλάδα, επειδή περνιόμαστε για πολύ έξυπνοι, έχουμε μια μανία να ανακαλύπτουμε την Αμερική.

Τη δεύτερη θα ερχόμουν σε επαφή με τις ομοσπονδίες. Θα τους έλεγα ότι θα τους βοηθούσα. Φτάνει να ήμουν βέβαιος ότι εξάντλησαν κάθε προσπάθεια να βοηθηθούν από αλλού και ότι οι επιχορηγήσεις δεν θα χάνονται στα λειτουργικά έξοδα, που φόρτωσαν την εποχή του 2004. Την τρίτη θα περνούσα νόμο που θα επέτρεπε την δημιουργία πραγματικής υπηρεσίας ασφαλείας γηπέδων, που το κόστος της θα αναλάμβαναν οι ομάδες και θα έλεγα στην αστυνομία ότι όταν επεμβαίνει ας το κάνει με τα χέρια, με τα γκλομπ αλλά όχι με δακρυγόνα που τιμωρούνται δίκαιοι και άδικοι. Την τέταρτη θα ξεκουραζόμουν. Και την πέμπτη θα έβλεπα τι δούλεψε και τι όχι. Γιατί στην Ελλάδα οι υφυπουργοί περνάνε κάποιους νόμους και αντί μετά να δουν τι λειτούργησε και τι όχι, το μόνο που κάνουν είναι να υπερασπίζουν τα λάθη τους».