«Θα αντέξω... Και στο τέλος θα τους αναγκάσω να με χειροκροτούν». Μοιάζει σαν ατάκα του σινεμά. Σα να είναι βγαλμένη από μια ταινία φοιτητικής ζωής, όπου ο πρωταγωνιστής προσπαθεί κόντρα στον κοινωνικό ρατσισμό οποιασδήποτε μορφής να σταδιοδρομήσει στην ομάδα κολεγίου. Στη διάρκεια της ταινίας γίνονται flash back στα πρώτα χρόνια και τον ιδρώτα που έχυσε για να κερδίσει την... υποτροφία. Στο τέλος, φυσικά, και δικαιώνεται. Όπως και ο Αλέξανδρος Τζόρβας, την ταινία του οποίου σκηνοθετεί το gazzetta.gr.

Καψώνι στο Ηράκλειο!

Το δικό του κολέγιο ήταν ο ΟΦΗ. Μεγάλο σχολείο, όπου το διάβασμα ήταν προαιρετικό. Ο Αλέξανδρος Τζόρβας θα πάρει την απόφαση να αφήσει τον Παναθηναϊκό και να αποδεχτεί την πρόταση των Κρητικών το καλοκαίρι του 2007. Οι πληροφορίες θέλουν τον ΟΦΗ να δίνει 35.000 ευρώ για την απόκτησή του και τον Παναθηναϊκό να κρατά τον πρώτο λόγο για μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Οι πρώτες του μέρες στην Κρήτη ήταν κινηματογραφικές... Αποδοκιμασίες σε κάθε του βήμα, δυσπιστία για την αξία του και τον επαγγελματισμό του και προκατάληψη απέναντι στον «ξένο» που θα έπαιρνε τη θέση του Αλέξη Κασμερίδη.

«Είμαι ένας άνθρωπος που πραγματικά δεν με επηρεάζουν τόσο εύκολα οι αποδοκιμασίες. Σίγουρα τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα στην αρχή, αλλά ήμουν αποφασισμένος να πετύχω και πραγματικά ακόμα και να με κυνηγούσαν κάθε μέρα στους δρόμους, ούτε αυτό θα με επηρέαζε», είχε δηλώσει μετά από καιρό. Κυνηγητό είναι η αλήθεια πως δεν χρειάστηκε να παίξει στην πλατεία Ελευθερίας, ωστόσο αναγκάστηκε να αποχωρήσει άρον-άρον από το κλειστό του Ηρακλείου, όπου είχε πάει να παρακολουθήσει αγώνα μπάσκετ. Οι οπαδοί του ΟΦΗ τον έβριζαν εν χορώ σε μια εποχή που ούτε καν είχε αρχίσει να αγωνίζεται με τη φανέλα της ομάδας. Ζήτησαν από τον Βασίλη Ξημέρη να του πει να φύγει κι εκείνος το έκανε. «Ο λόγος που έφυγα δεν είναι επειδή άκουσα τους φιλάθλους του ΟΦΗ, αλλά επειδή σεβάστηκα τους αθλητές που ήταν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές», εξήγησε καιρό αργότερα, εκφράζοντας παράλληλα τις σκέψεις του για το θέμα.

«Με είχαν προειδοποιήσει και οι άνθρωποι της ομάδας. Μπορεί να φαίνεται απίθανο, αλλά δεν ένιωσα τίποτα. Νομίζω αργά ή γρήγορα ο κόσμος θα καταλάβει ότι αυτό δεν με επηρεάζει. Δεν τους κατηγορώ. Έτσι έχουν μάθει όλα αυτά τα χρόνια. Λέει ο κόσμος ότι ο ΟΦΗ είναι παράρτημα του Παναθηναϊκού και αυτό τους επηρεάζει. Κάτι που, φυσικά, δεν ισχύει».

Στις δύσκολες στιγμές...

Παρότι δήλωνε - και όντως έτσι ήταν – πως δεν περιόρισε τις εξόδους του στο Ηράκλειο, ώστε να αποφύγει την επαφή με τον κόσμο, ο Αλέξανδρος Τζόρβας περνούσε πολλές ώρες στο σπίτι του. Ήταν από τότε άνθρωπος που του αρέσει να διαβάζει, ενώ πριν αποκτήσει παιδιά, μεγάλωνε με λατρεία τα σκυλιά του. Εργένης ακόμα εκείνη την εποχή, ωστόσο είχε επιλέξει διαφορετικό τρόπο ζωής από τον συνηθισμένα. Απόφευγε το junk food, πρόσεχε πολύ τη διατροφή του και προτιμούσε να μένει σπίτι και να μαγειρεύει. Στο Ηράκλειο έκανε περισσότερο παρέα με τον Δημήτρη Πλιάγκα, με τον οποίο γνωρίζονταν από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού, ενώ στη συνέχεια κόλλησε με τον Αντώνη Πετρόπουλο.

Σταδιακά, ο κόσμος άρχισε να τον αποδέχεται... Η έλευση του Γιώργου Παράσχου συνέβαλε στο γεγονός, αφού τον καθιέρωσε, ενώ και η δική του παρουσία έκανε τους οπαδούς του ΟΦΗ να ξεχάσουν το τατουάζ με το τριφύλλι στο πόδι. Έγινε από τα αγαπημένα τους παιδιά και γνώρισε την αποθέωση μετά τους αγώνες με τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό. Εκεί τελείωσε και το πρώτο μέρος της ταινίας... Με το απόλυτο happy end.

The sequel!

«Όταν πριν ένα χρόνο είχε γίνει η μετάθεση Τζόρβα πολλοί από εμάς αντιδράσαμε. Φυσικά δεν αντιδράσαμε επειδή δεν είχαμε εξετάσει αν ο «Αλέξης σας» διάβαζε ποίηση, ή αν ήταν φιλόζωος, ή αν άναβε κεράκια στην εκκλησία. Ούτε είχαμε κάποιο πρόβλημα με τον άνθρωπο Τζόρβα. Αντιδράσαμε γιατί πολύ απλά ο Τζόρβας εκπροσωπούσε ότι εμείς μισούσαμε: την εξάρτηση της ομάδας μας από τον Π.Α.Ο. , το καρκίνωμα που δεν αφήνει την ΟΜΙΛΑΡΑ μας να πορευτεί δυνατή και υγιής.Έφτασε λοιπόν η μέρα όπου επαληθεύτηκαν τα κίνητρα των αντιδράσεων μας. Ο παίκτης έφυγε όπως ήρθε: με ένα τηλεφώνημα και πήρε μαζί του όση αξιοπρέπεια και ήθος είχε απομείνει».

Η ανακοίνωση των οργανωμένων οπαδών του ΟΦΗ αποδείκνυε πως όσο ευτυχισμένο κι αν φαίνεται το φινάλε, πάντα θα έχει μια πλευρά που ο θεατής δεν θα δει. Ο Αλέξανδρος Τζόρβας επέστρεφε στην ομάδα που αγάπησε από παιδί. Την ομάδα, που επέλεξε τον αριστερό του αστράγαλο για να αποτυπωθεί και την Θύρα 13 για να παρακολουθεί! «Ο κόσμος να γνωρίζει ότι πέρα από έναν οπαδό στο πρόσωπό μου θα βρει έναν παίκτη που θα κάνει ότι μπορεί για να πάει την ομάδα ψηλά», θα έλεγε στις 5 Οκτωβρίου του 2008 μετά τη συμμετοχή του στον αγώνα με τον Λεβαδειακό – την πρώτη της νέας εποχής - και η ατάκα του μετά την εμφάνισή του ως βασικός θα μπορούσε να είναι το φινάλε και στο δεύτερο μέρος της ταινίας. Μόνο που πρέπει να βρούμε την πλοκή!

Σε ηλικία 12 ετών τον ανακάλυψε ο Τάκης Οικονομόπουλος και ασχολήθηκε προσωπικά μαζί του. Έκανε όλες τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να μην χάσει ο Παναθηναϊκός ένα μεγάλο ταλέντο... Προωθείται την πρώτη ομάδα σε ηλικία 19 ετών πριν αρχίσει η περιπλάνηση. Ο Αγ. Νικόλαος του Λάμπρου Μάρη, το Μαρκόπουλο που λειτουργούσε ως φυτώριο του Παναθηναϊκού και μετά η Παιανία. «Ο Παναθηναϊκός ήταν στόχος για μένα από μικρός. Ευχαριστώ τον πρόεδρο, τον Ζάετς, τον Σουμ και κυρίως τον Τάκη Οικονομόπουλο που τα τελευταία 7 χρόνια είναι κάτι σαν πατέρας μου», θα πει το καλοκαίρι του 2003, όταν και θα επιστρέψει στο τριφύλλι. Εκείνη η σεζόν θα είναι ονειρική για τον Τζόρβα, αφού λιγότερο ως παίκτης (δεν έπαιξε ούτε έναν αγώνα) και περισσότερο ως οπαδός θα ζήσει το double.

«Το καλύτερο νομίζω ότι ήταν αυτό με τον Πανηλειακό. Το φινάλε και ο τρόπος που γυρίσαμε στην Αθήνα. Είχαμε στήσει τρελό γλέντι μέσα στο πούλμαν. Τραγουδούσαμε όλοι μαζί Έλληνες και ξένοι και ήταν φανταστικό το κλίμα», είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρονικό διάστημα για τη σεζόν που τον έστεψε πρωταθλητή και κυπελλούχο Ελλάδας. Η συνέχεια παρόμοια. Έμεινε στον Παναθηναϊκό χωρίς να αγωνίζεται, πήγε δανεικός στον Θρασύβουλο, επέστρεψε, έφυγε ξανά... «Έφτασα στο σημείο να κάνω επί πέντε μήνες μπάνιο με κρύο νερό, αλλά δεν με ένοιαζε», έλεγε για την περιπέτειά του στη Φυλή, αφού έμενε πάντα τελευταίος μετά την προπόνηση και ακολουθούσε ατομικό πρόγραμμα.

Όταν το καλοκαίρι του 2007 θα φύγει για τον ΟΦΗ, θα παραδεχτεί κι εκείνος ότι πλέον δεν πετούσε ψίχουλα πίσω του για να βρει τον δρόμο της επιστροφής. «Φεύγοντας πέρυσι θεωρούσα ότι ίσως να έχει κλείσει ο κύκλος μου εκεί», είπε όταν έφτασε η ώρα της επιστροφής. Μια απόφαση που δεν πήρε ελαφριά την καρδία και με μοναδικό γνώμονα το συναίσθημα. «Πραγματικά, με την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει τον Παναθηναϊκό με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή», πρόσθεσε εκείνο το μεσημέρι που υπέγραφε την επιστροφή του.

Η επιστροφή του στον Παναθηναϊκό θα ήταν γεμάτη δράση. Σαν μια ταινία με συνεχείς ανατροπές και αμφίβολο φινάλε. Η αναγνωριστική πρώτη χρονιά, η αποθεωτική δεύτερη, ένα ακόμα νταμπλ, το οποίο αυτή τη φορά ο Αλέξανδρος Τζόρβας θα ζούσε περισσότερο ως παίκτης και λιγότερο ως οπαδός. «Από μικρή ηλικία ήθελα να αγωνιστώ στην ομάδα, κάποια στιγμή να γίνω αρχηγός της και να πάρω το νταμπλ. Από τη στιγμή που τα έχω καταφέρει, νιώθω καλά», θα λέει δικαιωμένος τον Απρίλιο του 2010 στην καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Καμιά φορά το κακό με την κορυφή είναι ότι ο μόνος δρόμος είναι προς τα κάτω. Θα ακολουθήσει μια ακόμα γεμάτη σεζόν, όμως ο διεθνής γκολκίπερ θα χρεωθεί ορισμένα κακά αποτελέσματα του Παναθηναϊκού και το καλοκαίρι, απέχοντας πλέον ένα χρόνο από τη λήξη του συμβολαίου του, θα αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά.

«Είναι αρκετά δύσκολο να δέχεσαι επιθέσεις από τους περισσότερους και οφείλω να ομολογήσω πως στις περισσότερες περιπτώσεις, οι επιθέσεις που δέχτηκα δεν είχαν βάση… Οφείλω να σεβαστώ τον εαυτό μου. Ως επαγγελματίας αθλητής οφείλω να έχω όνειρα και φιλοδοξίες. Και κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξω τους ορίζοντες μου και να αγωνιστώ σε ένα πρωτάθλημα, το οποίο σαφέστατα θα είναι καλύτερο από το ελληνικό».

Από τις αρχές του καλοκαιριού του 2011 θα ξεκινούσαν οι φήμες. Άλλοτε για ιταλικές ομάδες που ενδιαφέρονται, άλλοτε για σκέψεις του Παναθηναϊκού να τον πουλήσει, άλλοτε για δυσαρέσκειες, για κακές σχέσεις, για προβλήματα. Εντέλει, στις 26 Αυγούστου κι ενώ ο Αλέξανδρος είχε παίξει σε τρία ευρωπαϊκά παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό θα φύγει για το Παλέρμο. «Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ. Είναι τιμή μου να είμαι μέλος αυτής της ομάδας και που έχω την ευκαιρία να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε ένα πρωτάθλημα δύσκολο και με πρεστίζ όπως το ιταλικό. Ανυπομονώ να ξεκινήσω αυτή τη νέα περιπέτεια, που θεωρώ ότι είναι μια σημαντική αλλαγή στην καριέρα μου», θα πει φτάνοντας στη Σικελία, όμως περισσότερη σημασία έχει τι έλεγε φεύγοντας από την Αθήνα.

«Το πέρασμά μου δεν ήταν αποτυχημένο, αν και μερικοί ήθελαν να το παρουσιάσουν έτσι. Δεν έχω καμία πίκρα για την ομάδα. Πήρα ένα Κύπελλο και ένα πρωτάθλημα και κάναμε μια πορεία στην Ευρώπη. Δεν ήμουν 5 ή 10 χρόνια χωρίς τίτλο». Στην Ιταλία ξεκίνησε άσχημα και παρότι στην πορεία βελτιώθηκε, τον Δεκέμβριο του 2011 συμπεριλήφθηκε στην ενδεκάδα με τις χειρότερες μεταγραφές. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ίσως και να ήταν τα εφτά γκολ που δέχτηκε το Παλέρμο από τη Σιένα στον αγώνα κυπέλλου στις 13 Δεκεμβρίου, την τελευταία φορά που έπαιξε ο Έλληνας γκολκίπερ με την ιταλική ομάδα. Ακολούθησε ένα εξάμηνο στον πάγκο, μια άνομβρη σεζόν στη Τζένοα και η επιστροφή στην Ελλάδα.

Αιώνια πιστός...

Το αγαπημένο του σύνθημα στριφογυρνούσε στο μυαλό του Αλέξανδρου Τζόρβα. Περιμένοντας να παίξει μετά από χρόνια και πάλι αντίπαλος του Παναθηναϊκού, σκέφτεται όλα όσα είχε περάσει με την πράσινη φανέλα. Το είχε αναλογιστεί το καλοκαίρι, όταν πήρε την απόφαση – παντρεμένος πια, με ένα γιο κι ένα ακόμα παιδί να έρχεται – να επιστρέψει στην Ελλάδα. «Εγώ tattoo είχα πρόθεση να κάνω από τα 15 μου. Τελικά, το έκανα στα 22 μου, για να είμαι και σίγουρος, να ξέρω γιατί το κάνω. Στην αρχή, κάποιοι έφαγαν κόλλημα, τώρα, όμως, όποιος και αν έχει θέμα, είναι δικό του ζήτημα να το λύσει, όχι δικό μου», έχει πει για το τριφύλλι που υπάρχει στο πόδι του.

Τα πρότυπά του ήταν πάντα από τον στενό... Παναθηναϊκό χώρο. Πότε ο Γιόσεφ Βάντσικ, πότε ο Αντώνης Νικοπολίδης. Τους έβλεπε και ήθελε να πάρει τη θέση τους! Από την Ευρώπη θαυμάζει τον Τζιανλουΐτζι Μπουφόν και τον Αντρές Πάλοπ της Σεβίλλης. Το πρότυπο του Νικοπολίδη έσπασε όταν εκείνος αποφάσισε να πάει στον Ολυμπιακό. Μια ομάδα κι ένα χρώμα που προκαλεί τον Αλέξανδρο Τζόρβα. «Ούτε να το σκέφτονται», ήταν η απάντησή του το καλοκαίρι του 2007, όταν τέθηκε θέμα πρότασης των ερυθρολεύκων στον 26χρονο γκολκίπερ. Στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό πάντα προέκυπτε μια ιστορία. Άλλοτε με το αεροβόλο, στην πρώτη του εμφάνιση στο Καραϊσκάκη το χτύπημα της γροθιάς στο στήθος, στην τελευταία του εμφάνιση το κυνηγητό των ποδοσφαιριστών…

Τα αναλογίστηκε και αυτά όταν το καλοκαίρι επέστρεφε στην Ελλάδα. Το έκανε για να κάνει ένα restart στην καριέρα του, όπως δήλωσε πριν λίγο καιρό. Μετά από 14 αγωνιστικές βρήκε το F5!