Το δικό του άστρο…

Λέγεται πως η οικογένειά του είναι μεγαλωμένη για ποδόσφαιρο! Σε ένα πολυτελές θέρετρο, που εκτίνεται δια μήκος του ποταμού Σεγκούρα και σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα, ο Χοσέ Μαρία Κάσες Ερνάντεθ δεν αποπλανήθηκε από τον ωκεανό, από τα γήπεδα γκολφ και τις μαρίνες που υπάρχουν στην Οριχουέλα. Δε ζήλεψε τη μεγάλη ζωή που κυρίως οι τουρίστες ζουν στην πόλη της Βαλένθια τους θερινούς μήνες κι έψαξε το δικό του μονοπάτι. Ίδιο με εκείνο που είχαν ακολουθήσει οι μεγαλύτεροί του αδελφοί, καθώς ο Χοσέ Μαρία, που πριν δέκα μέρες (σ.σ. στις 23/11) έκλεισε τα 27 του χρόνια, ήταν ο μικρότερος της οικογένειας.

«Έμαθα ότι οι θυσίες και η δουλειά είναι το πιο σημαντικό. Όσο καλός κι αν είσαι, αν δεν έχεις αυτά τα δύο δε θα προχωρήσεις. Είναι, όμως, πολύ σημαντική και η τύχη στο ποδόσφαιρο». Ο Κάσες είχε το δικαίωμα να μιλήσει για τύχη… Κάποτε ήταν ανάμεσα στους καλύτερους της Ισπανίας. Ήταν βασικός και δεύτερος σκόρερ της Ισπανίας στο Euro U-17 του 2003, όπου οι φούριας ρόχας ηττήθηκαν στον τελικό από τη γηπεδούχο Πορτογαλία. Ήταν στην ομάδα που ακολούθως πήγε στο Παγκόσμιο κάτω των 17 ετών, όπου η ομάδα του κατέκτησε και πάλι τη δεύτερη θέση (σ.σ. έχασε στον τελικό από την Βραζιλία) και είχε συμμετοχή ως αλλαγή σε τρία παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένου του ημιτελικού με την Αργεντινή και του τελικού με την Βραζιλία.

Στην Πορτογαλία ξεχώρισε ανάμεσα σε παίκτες όπως οι Ζοάο Μουτίνιο, Άαρον Λένον, Τζέιμς Μίλνερ, Τζουζέπε Ρόσι, Νταβίντ Σίλβα και φυσικά ο Ρομπέρτο και ο Πάουλο Μασάδο του Ολυμπιακού. Στη Φινλανδία, όπου διεξήχθη το Παγκόσμιο, ήταν δίπλα στον Σεσκ Φάμπρεγκας, που πήρε όλους τους ατομικούς τίτλους σε εκείνο το τουρνουά. «Ήταν μια εκπληκτική εμπειρία, αξέχαστη. Μια τέλεια χρονιά που ξεκίνησε με τα προκριματικά, αργότερα το ευρωπαϊκό και στο τέλος το Παγκόσμιο», θυμάται ο Κάσες, που μνημονεύει εκείνο το διάστημα ως το καλύτερο στην καριέρα του. Μετά, ήρθε η… μοίρα!

Αρχή και τέλος…

Η Βιγιαρεάλ τον είχε ανακαλύψει λίγο καιρό πριν έρθει η αναγνώριση μέσω της Εθνικής ομάδας. Τον πήρε από τις ακαδημίες της Οριχουέλα και τον… μεγάλωσε στο δικό της σχολείο. Ο Χοσέ Μαρία, που από μικρός θαύμαζε τον Ζινεντίν Ζιντάν, θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει έναν άλλο μεγάλο μέσο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και να μάθει από εκείνον. Ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε που ήταν στο «κίτρινο υποβρύχιο» από το 2003 ως το 2007 αποτέλεσε μέντορα του μικρού τότε Κάσες, που τον μνημονεύει ως τον καλύτερο συμπαίκτη που είχε ποτέ.

Μαζί με τον Αργεντινό βρέθηκε στο γήπεδο για 13 λεπτά στις 24 Οκτωβρίου του 2004, όταν πήρε συμμετοχή από τον Μανουέλ Πελεγκρίνι στην αναμέτρηση της Βιγιαρεάλ με τη Νουμάνθια. Δεν ήταν, όμως, το ντεμπούτο του. Τουναντίον, πρόκειται για την προτελευταία εμφάνιση που έκανε με την ομάδα σε ηλικία μόλις 18 ετών! Το ντεμπούτο του το είχε κάνει με προπονητή τον Μπενίτο Φλόρο στις 22 Ιουνίου του 2003 απέναντι στην Μπέτις κι ενώ ακόμα ήταν ανήλικος. «Ήμασταν πολύ νεαροί σε εκείνη την ομάδα και ο Μπενίτο Φλόρο ήταν από εκείνους που ενδιαφέρονταν», θα πει ο Κάσες, που θα φορέσει για τελευταία φορά τη φανέλα της Βιγιαρεάλ απέναντι σε ελληνική ομάδα! Στις 15 Δεκεμβρίου του 2004 θα αγωνιστεί ως αλλαγή απέναντι στο Αιγάλεω για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

Η περιπλάνηση…

Στο «Μαδριγάλ» θα έμενε μέχρι το τέλος της σεζόν και μετά θα έπρεπε να ακολουθήσει τη μοίρα των ταλέντων που ίσως κάποτε εξελιχθούν… Δανεισμοί! Ο πρώτος θα γίνει στην Τεράσα, με την οποία τη σεζόν 2005-06 θα παίξει σε 22 παιχνίδια και θα σκοράρει τρία γκολ. Η επόμενη επιλογή του είναι να επιστρέψει στην ομάδα που ξεκίνησε και στην Οριχουέλα – στην οποία ονειρεύεται να επιστρέψει για να κλείσει την καριέρα του - θα έμενε θα δύο χρόνια.

Το 2009 κι ενώ πλέον η Βιγιαρεάλ είχε παραιτηθεί των δικαιωμάτων του, ο Κάσες θα έχει μια ακόμα ευκαιρία να κάνει το ξεπέταγμά του στο ισπανικό ποδόσφαιρο. Θα υπογράψει στην Εϊμπάρ, η οποία αγωνιζόταν τότε στη Secunda Division κι ενώ ετοιμάζεται να κλείσει μια αξιοπρεπή σεζόν θα έρθει ένας ακόμα ανυπολόγιστος παράγοντας. Στο ζέσταμα (!!) του αγώνα με την Αλικάντε την 1η Μαρτίου θα πάθει για δεύτερη φορά στο ίδιο γόνατο ρήξη μηνίσκου και θα παίξει ξανά μετά από δύο μήνες. «Είναι η χειρότερη στιγμή μου στο ποδόσφαιρο σε ατομικό επίπεδο», εξομολογείται και για ακόμα μια φορά θα βρει καταφύγιο στα μέρη του.

Θα παίξει στη Βαλένθια Μεστάγια τη σεζόν 2009-10, στην Οριχουέλα τη σεζόν 2010-11 και η επόμενη πρόκληση έρχεται την επόμενη σεζόν. Στην Κάντιθ, όμως, δε θα μπορέσει να κάνει όσα ονειρευόταν, κάτι που έπραξε με τη Μιράντες! Η ομάδα του Μπούργκος τον απέκτησε το καλοκαίρι του 2012 και μέχρι τον Ιανουάριο, ο Κάσες είχε εφτά συμμετοχές και δύο ασίστ στη δεύτερη κατηγορία. Ο ίδιος ζήτησε να φύγει και μετακόμισε στην Αλκογιάνο, μια ακόμα ομάδα της Βαλένθια! Το εντυπωσιακό είναι πως το αντίτιμο για τη μεταγραφή του ήταν 16.000 ευρώ συν τα έσοδα από ένα φιλικό παιχνίδι, που υπολογίζονταν στα 4.000 ευρώ.

Ήρθε για να μείνει!

Το καλοκαίρι προέκυψε μια ξαφνική επιλογή για την καριέρα του. Ο συγχωριανός του Χοσέ Μανουέλ Ρόκα, που είχε αγωνιστεί στον Πανθρακικό, έκανε τις συστάσεις και ο Χοσέ Μαρία Κάσες ήταν η πρώτη κίνηση των ακριτών το καλοκαίρι. «Για μένα είναι μια νέα εμπειρία, καθώς είναι η πρώτη φορά που έφυγα από την Ισπανία. Όταν δέχθηκα την πρόταση από την Ελλάδα, προσπάθησα να μάθω πληροφορίες, μίλησα και με τον Μανουέλ Ρόκα, ο οποίος μου είπε τα καλύτερα για την Κομοτηνή, τον Πανθρακικό, και αυτό αποτέλεσε κίνητρο στο να απαντήσω θετικά στην πρόταση της ομάδας».

Στην Κομοτηνή απολαμβάνει – όπως έχει πει σε συμπατριώτες του – την έντονη ζωή που έχει η πόλη λόγω του πανεπιστημίου, τις καφετέριες, τις βόλτες, ακόμα και την πλευρά της πόλης στην οποία κατοικεί η μουσουλμανική μειονότητα. Απολαμβάνει τα αγαπημένα του λαζάνια και συχνά-πυκνά μάς δίνει τη δυνατότητα να τον απολαμβάνουμε κι εμείς. Όπως στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, όταν έγινε η ντρίμπλα του κόντρα στον Λεβαδειακό το highlight της αγωνιστικής. Όπως χθες, που έπαιζε μόνος του την άμυνα του Άρη.