Στον ΠΑΟΚ προετοιμάζονται για την «επόμενη μέρα» και τη νέα σεζόν γνωρίζοντας ότι τίποτα δε θα είναι όπως παλιά… Η πανδημία του κορονοϊού επιβάλλει την προσαρμογή στα νέα δεδομένα, σε κάτι πολύ διαφορετικό που δε θα έχει σχέση μ’ ότι συνέβαινε πριν το ποδόσφαιρο «κατεβάσει ρολά» για σχεδόν τρεις μήνες.

Ο εξορθολογισμός, μια από τις αγαπημένες λέξεις του Ιβάν Σαββίδη, είναι μια συγκεκριμένη στρατηγική, που στη Μικράς Ασίας έχουν αντιληφθεί πως δεν πρέπει να αλλάζει και δε χρειάζεται μόνο για να καλυφθεί το άνοιγμα στο FFP, αλλά γιατί έτσι πρέπει να λειτουργούν οι μεγάλες ομάδες.

Ενόψει της επόμενης σεζόν έχουν ληφθεί συγκεκριμένες αποφάσεις και έχουν μοιραστεί οι ρόλοι. Ποιος θα «τρέξει» το θέμα των μεταγραφών πώς θα χτιστεί ο ΠΑΟΚ της νέας εποχής;

Στο βασικό κομμάτι των μεταγραφών, ο Αμπέλ Φερέιρα θα κάνει τις εισηγήσεις, ο νέος αθλητικός διευθυντής τις διαπραγματεύσεις και τις αναλύσεις μαζί με το σκάουτινγκ, ενώ ο Γιώργης Σαββίδης και η ιδιοκτησία θα δίνουν την τελική έγκριση. Θα έχουν εμπλοκή και τα τρία μέρη, όχι μόνο ένας...

Ολαφ Ρέμπε: «O εκλεκτός»

Ο σχεδιασμός της επόμενης χρονιάς φέρνει σε πρώτο πλάνο ένα φρέσκο πρόσωπο: Όλαφ Ρέμπε. Τη δεδομένη χρονική στιγμή οι νταμπλούχοι Ελλάδας πορεύονται με τον Μάριο Μπράνκο στο συγκεκριμένο πόστο, ο Πορτογάλος (έχει συμβόλαιο μέχρι την 1η Ιουνίου) συνεχίζει να τρέχει σημαντικές υποθέσεις και να βρίσκεται δίπλα στην ομάδα, ωστόσο ετοιμάζεται ύστερα από δύο σχεδόν χρόνια παραμονής στην Ελλάδα να παραδώσει το «χαρτοφυλάκιο» στον επόμενο (έβδομο της εποχής Σαββίδη) αθλητικό διευθυντή.

Η αλήθεια είναι πως οι «ασπρόμαυροι» ψάχτηκαν για αρκετό διάστημα μέχρι να καταλήξουν στην επιλογή του 42χρονου Γερμανού από το Βάιμπλινγκεν, μια πόλη 55.000 κατοίκων, πρωτεύουσα της επαρχίας Ρεμς-Μουρ, πολύ κοντά στη Στουτγάρδη. Εκεί γεννήθηκε την Πρωτομαγιά του 1978.

Εφηβος βρέθηκε μαζί με τους γονείς του στο Λόβενμπουργκ και αργότερα στο Αμβούργο. Η διαδρομή του ως ποδοσφαιριστής (παίκτης της μεσαίας γραμμής) στα τοπικά πρωταθλήματα της περιοχής αποδείχθηκε σύντομη και διακόπηκε απότομα στα 20 του χρόνια εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού (ρήξη χιαστών). «Τότε αποφάσισα να εργαστώ γύρω από το ποδόσφαιρο με το μυαλό και όχι τα πόδια» είχε πει περιγράφοντας την είσοδό του στο χώρο των γραφείων.

Έγινε εθελοντικά πρόεδρος της TSV Auetal, ο νεότερος που υπήρξε ποτέ σ’ αυτή τη θέση, άρχισε να οργανώνει την ομάδα της περιοχής, με το βλέμμα στραμμένο πάντα στο λαμπερό κόσμο της Bundesliga. Έκανε ένα φιλικό με την ομάδα του Ανόβερο και ξεκίνησε να έχει επαφές και μ’ άλλα σωματεία της μεγάλης κατηγορίας.

Ακολούθησε η πρακτική εξάσκηση σε σχολείο της Μπορούσια Ντόρτμουντ, «μέσω μιας απλής αίτησης», όπως θυμάται, σπουδές (μάρκετινγκ και επικοινωνία), ενώ ενδιάμεσα πήγε για πρακτική στην Άρσεναλ και τη Σέλτικ. Η πρώτη του δουλειά, πάντως, ήταν στο γραφείο του ατζέντη, Βέρνερ Κόστερ από το Αμβούργο, ο οποίος συνεργαζόταν με σπουδαία ονόματα του αθλητισμού, ένα εξ αυτών η κολυμβήτρια Φραντζέσκα βαν Αλμσικ.

Η καρδιά του Ρέμπε, όμως, ανήκε στο ποδόσφαιρο. Όπως είχε πει πριν από τρία χρόνια σ' ένα αφιέρωμα του «sportbuzzer.de», «λατρεύω συνολικά το άθλημα», η αγαπημένη του ομάδα είναι η Στουτγάρδη, απ’ όπου κατάγεται, «αλλά ανέκαθεν θαύμαζα τη Μπάγερν Μονάχου - γιατί κάνουν τα πάντα σωστά, τουλάχιστον στα αντικείμενα που με ενδιαφέρουν και με συναρπάζουν».

«Μπορεί; Ναι, μπορεί»!

Το 2002 συμμετείχε στο πρώτο παιχνίδι που έγινε στη Volkswagen Arena. Ως οπαδός της Στουτγάρδης; «Όχι, απλά με ενδιέφερε αρκετά η δημιουργία ενός νέου γηπέδου» και δύο χρόνια αργότερα αποχώρησε από την ασφάλεια του πρακτορείου αθλητών στο Αμβούργο για να μπει δειλά-δειλά στο μαγικό κόσμο της Bundesliga.

Μπορεί στην αρχή να μην είχε μόνιμη απασχόληση, άρα και εξασφαλισμένο μισθό, ωστόσο αυτό που τον ενδιέφερε περισσότερο ήταν η εμπλοκή του στα ενδότερα της Βέρντερ Βρέμης, με τον πρόεδρο του συλλόγου, Κλάους Ντίτερ Φίσερ, να τον προτείνει στο συμβούλιο. Ήταν μια εποχή που η ομάδα της Βρέμης βρισκόταν στη διαδικασία αλλαγής σελίδας, με τον Κλάους Άλοφς να έχει το ρόλο του αφεντικού της ομάδας. Ο Ρέμπε άρχισε να εκπροσωπεί τη Βέντερ στις κληρώσεις του Champions League, να συμμετέχει στη διαδικασία οργάνωσης αγώνων με αντιπάλους όπως η Τσέλσι και η Μπαρτσελόνα. Το 2006 έκανε ένα διάλειμμα για να εργαστεί στη Λειψία για το Παγκόσμιο Κύπελλο ως «υπεύθυνος πληροφοριών και ψυχαγωγίας». Όλα όσα έβλεπε ο θεατής στο γήπεδο περνούσε από τα χέρια του. Στη Βρέμη έγινε στενός φίλος με παίκτες ο Φριτζ, ο Μερτεσάκερ και εκείνη την περίοδο «έγινε ολοένα και πιο ξεκάθαρο μέσα μου ότι θέλω να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο όσο το δυνατόν πιο άμεσα και εντατικά».

Μετά από δέκα χρόνια ήρθε η στιγμή της αλλαγής. Το 2012 ακολούθησε τον Άλοφς στο Βόλφσμπουργκ ως ο άμεσος συνεργάτης του. Μετά από τρία χρόνια διορίστηκε ως διευθυντής ποδοσφαίρου και μετά την αποχώρηση του Άλοφς, έγινε αθλητικός διευθυντής της ομάδας στην οποία αγωνιζόταν εκείνη την εποχή κι ο Αντρέ Βιεϊρίνια. Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα τμήματα και τα κομμάτια του συλλόγου. Με την πρώτη ομάδα, τις ακαδημίες, την ομάδα U23, το τμήμα σκάουτινγκ, τους τρόπους προπόνησης. Διαπραγματεύτηκε μεταγραφές, επιμελήθηκε την ανακατασκευή του αθλητικού κέντρου της ομάδας και το κυριότερο δημιούργησε ένα εκτεταμένο δίκτυο ανθρώπων που εργαζόταν για τον σύλλογο.

Έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεταγραφή του Μάριο Γκόμεζ το καλοκαίρι του 2017 και είχε εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις και την πώληση του Τζούλιαν Ντρέξλερ στην Παρί Σεν Ζερμέν, αντί 40 εκατομμυρίων ευρώ, μια κίνηση ευεργετική για τον σύλλογο που εντυπωσίασε τη διοίκηση της Βόλφσμπουργκ. Μιλάμε για έναν αθλητικό διευθυντή μόλις 38 ετών! «Αυτό το είδος δουλειάς ήταν πάντα το όνειρό μου», έλεγε πάντα και απαντούσε με άνεση στην κριτική ότι δεν είχε περάσει για μεγάλο διάστημα από τα αποδυτήρια μιας ομάδας, άρα δεν ήξερε να κινηθεί στο χώρο, σε αντίθεση με αντίστοιχους διευθυντές ομάδων της Bundesliga.

«Νομίζω ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν στο χώρο του ποδοσφαίρου δίχως να έχουν αυτό το είδος της μυρωδιάς από τα αποδυτήρια. Δεν είμαι κάτι το διαφορετικό. Μπορεί να μην έπαιξα στην Μπουντεσλίγκα, αλλά έχω βρεθεί σε υψηλό επίπεδο επαγγελματικού ποδοσφαίρου για πολλά χρόνια», υπογραμμίζει κάθε φορά που κάποιος του θυμίζει ότι ήταν σχεδόν συνομήλικος με τους περισσότερους ποδοσφαιριστές όταν χρίστηκε ο Νο 1 του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Ποτέ δεν επιχείρησε, μέσω της υπερβολικής εξουσίας, να επιτύχει τους στόχους του. Ήταν περισσότερο συνεπής, σταθερός στις απόψεις του για πολλούς ένας ακόμη «παίκτης της ομάδας».

Όταν διαδέχθηκε τον Άλοφς πολλοί οπαδοί της Βόλφσμπουργκ αναρωτήθηκαν: Ποιος είναι αυτός; Μπορεί να τα καταφέρει στο ποδόσφαιρο; Η απάντηση είναι απλή: μπορεί! Επειδή έμαθε το ποδόσφαιρο με διαφορετικό τρόπο από πολλούς άλλους αθλητικούς διευθυντές της Bundesliga και της Premier League.