Μπόμπι Ρόμπσον: ένας παθιασμένος Σερ! (pics & vids)

Δημήτρης Ρούσσος
Μπόμπι Ρόμπσον: ένας παθιασμένος Σερ! (pics & vids)

bet365

Αγαπούσε το ποδόσφαιρο, τους οπαδούς και τη Νιούκαστλ, παρότι την προπόνησε στα γεράματα και δεν φόρεσε ποτέ τη φανέλα της! Ο Μπόμπι Ρόμπσον γεννήθηκε σαν σήμερα πριν 83 χρόνια και το gazzetta.gr αποτίει φόρο τιμής σ’ εναν σπουδαίο Άγγλο προπονητή του περασμένου αιώνα.

Η γέννηση του στο Σάκριστον της Βόρειας Αγγλίας, σε κοντινή απόσταση απ’ το Νιούκαστλ, δεν θα μπορούσε παρά να προοικονομεί ένα σημαντικό κομμάτι του ποδοσφαιρικού του μέλλοντος, απ’ τη στιγμή που αποφάσισε να ασχοληθεί με τη «στρογγυλή θεά». Αυτό έγινε σχετικά νωρίς, αφού με τον πατέρα του ξεκίνησε από μικρή ηλικία να καλύπτει τα 34 μίλια που χώριζαν το σπίτι του απ’ το Σεντ Τζέιμς Παρκ και να περνάει τα σαββατιάτικα απογεύματα του σε ασπρόμαυρο φόντο.

Το ταξίδι του προπονητή της Φούλαμ

Πάντως ως παίκτης έμελλε να λάμψει αρκετά νοτιότερα απ’ τον ποταμό Τάιν. Απ’ τα 11 χρόνια του, το 1944, ξεκίνησε να αγωνίζεται με τις ακαδημίες των Λάντλεϊ Παρκ Τζούνιορς. Η θέση του ήταν δεύτερος επιθετικός και είχε φτάσει να αγωνίζεται με την ομάδα U-18 απ’ τα 15 του. Το 1950, ο προπονητής της Φούλαμ, Μπιλ Ντότζγκιν τον επισκέφτηκε προσωπικά στο σπίτι του και του πρότεινε επαγγελματικό συμβόλαιο με τους Λονδρέζους. Βλέποντας πως το όποιο ενδιαφέρον της αγαπημένης του Νιούκαστλ δεν μετουσιώθηκε σε κάποια αξιόλογη πρόταση, ο Ρόμπσον αποφάσισε να μετακομίσει στην αγγλική πρωτεύουσα και στο Κρείβεν Κότατζ.

Ασανσέρ κατηγοριών στο Βόρειο Λονδίνο

Η πρόταση της Φούλαμ ήταν ευεργετική για τον ίδιο, αλλά και για το αγγλικό ποδόσφαιρο, αφού ήταν αυτή που τον έπεισε να αποκατασταθεί επαγγελματικά στα γήπεδα και όχι ως ηλεκτρολόγος, όπως έκανε απ’ τα 15 ως τα 17 του!

Αναφερόμενος στη νέα του ομάδα κατά την άφιξη του, είπε πως «πρόκειται για έναν όμορφο και οργανωμένο σύλλογο», που όμως «ποτέ δεν διεκδικεί σταθερά το πρωτάθλημα και τους τίτλους». Έμελλε να επιβεβαιωθεί σύντομα, αφού κατέφθασε στην ομάδα τη σεζόν που αυτή προβιβάστηκε στην πρώτη κατηγορία του Νησιού. Το ντεμπούτο του στην - τότε - First Division με τη φανέλα των Λονδρέζων έγινε κόντρα στη Σέφιλντ Γουένσντεϊ, προς το τέλος της σεζόν, ενώ ήταν και η μοναδική στην πρώτη του χρονιά εκεί. Την επόμενη έφτασε τις 16, μεγαλώνοντας σημαντικά το χρόνο συμμετοχής, όμως η Φούλαμ υποβιβάστηκε στη Second Division.

Εκεί βρήκε την ευκαιρία να ωριμάσει ποδοσφαιρικά και να δείξει τις προοπτικές του: ο απολογισμός του ήταν 65 γκολ σε τέσσερις σεζόν, ενώ το 1956 ομάδα του Λονδίνου θα επέστρεφε στα «σαλόνια» της First Division. Εκεί όμως δεν θα είχε τη βοήθεια του Ρόμπσον, που πωλήθηκε στη Γουέστ Μπρομ έναντι 25.000 λιρών, που αποτελούσε ρεκόρ για το σύλλογο.

«Σαν ποδοσφαιριστής δεν κέρδισα τίποτα…»

Αυτή τη φορά ήταν έτοιμος για το κορυφαίο επίπεδο. Στη δεύτερη σεζόν του στα Μίντλαντς αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας του στο πρωτάθλημα με 24 γκολ, αγωνιζόμενος τόσο ως επιθετικός, όσο και πιο πίσω, στο κέντρο. Συνολικά μέχρι το 1962 είχε φτάσει τα 61 γκολ σε 257 εμφανίσεις με τη Γουέστ Μπρομ, όμως η κόντρα του με τον πρόεδρο της Άλμπιον, Τζιμ Γκοντ, για τα χρήματα του συμβολαίου του, τον οδήγησε σε ρήξη με την ομάδα και στην επιστροφή του στη Φούλαμ.

Ο Γκοντ, χολωμένος, είπε πως αυτή η κίνηση αυτή μείωνε σημαντικά τις όποιες πιθανότητες του να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο. Πολύ αργότερα, ο Ρόμπσον θα τον επιβεβαίωνε με τον πιο επίσημο τρόπο, λέγοντας πως ως ποδοσφαιριστής δεν κατάφερε κάτι σημαντικό, ούτε κέρδισε κάτι.

Στη δεύτερη παρουσία του στο Κρείβεν Κότατζ έπαιξε πολύ περισσότερο, δίχως να σκοράρει το ίδιο. Παρά το φημολογούμενο ενδιαφέρον της Άρσεναλ, το 1967 αποφάσισε να μετακομίσει στο Βανκούβερ και να κλείσει την καριέρα του στους Ρόγιαλς, δίχως δόξες και τιμές. Συνολικά σαν ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε 583 φορές, σκοράροντας 141 τέρματα.

«Γεννημένος» προπονητής!

Ελάχιστοι θα τον μνημόνευαν ως σημαντική φιγούρα του αγγλικού ποδοσφαίρου, αν έμεναν μόνο στις εντυπώσεις που άφησε ως ποδοσφαιριστής. Μάλλον το είχε καταλάβει και ο ίδιος ο Ρόμπσον, όταν αποφάσισε το 1968 να αναλάβει τη Φούλαμ ως προπονητής, σε ηλικία 38 ετών! Ήταν ένα ρίσκο απ’ τη μερια των Λονδρέζων, που δεν δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος.

Η Φούλαμ υποβιβάστηκε στο τέλος της σεζόν 1967-68. Το Νοέμβριο της επόμενης ο Ρόμπσον απολύθηκε, μαθαίνοντας το μάλιστα αγοράζοντας την «Evening Standard» απ’ τον σταθμό Putney, κοντά στο γήπεδο, βλέποντας τον τίτλο «Robson Sacked»!

Επόμενος σταθμός η Ίπσουιτς, με την οποία κέρδισε το FA Cup απέναντι στην Άρσεναλ το 1978. Συνολικά έμεινε στην ομάδα 13 χρόνια, καταφέρνοντας να τους βγάλει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ενώ συνολικά αναδείχθηκε ως προπονητής που εφαρμόζει πετυχημένες τακτικές και βελτιώνει και φέρνει στο προσκήνιο νεαρούς παίκτες. Χαρακτηριστικό είναι δε πως στα 13 χρόνια του στην Ίπσουιτς έκανε μόλις 14 μεταγραφές! Για τους «μπλε» της ανατολικής Αγγλίας αποτελεί μέχρι σήμερα σύμβολο, ενώ το 2006 είχε ανακηρυχθεί επίτιμος πρόεδρος του συλλόγου, με έναν αδριάντα να κοσμεί τον χώρο έξω απ’ το Πόρτμαν Ρόουντ.

Έτοιμος για Εθνική, αποτυχημένος με την πρώτη

Τα κατορθώματα του με την Ίπσουιτς έφεραν τον Ρόμπσον σε πλεονεκτική θέση για τη διαδοχή του Ρον Γκρίνγουντ στον πάγκο της Εθνικής Αγγλίας. Απ’ το 1982 έως το 1990 λοιπόν αποτελούσε τον εκλέκτορα των «λιονταριών», μια θέση που τον καταξίωσε στο Νησί.

Κι αν όλα έμοιαζαν ρόδινα για τη νέα επαγγελματική πρόκληση, ο Ρόμπσον φάνηκε έτοιμος να τα… θαλασσώσει! Πρώτο παιχνίδι κόντρα στη Δανία και ο Άγγλος προπονητής αποφάσισε να αφήσει εκτός αποστολής τον Κέβιν Κίγκαν, προκαλώντας έντονη δυσαρέσκεια στους οπαδούς. Η πορεία για τα προκριματικά του EURO 1984 σφραγίστηκε με απόλυτη αποτυχία, αφού η Αγγλία αποκλείστηκε. Ο Μπράιαν Κλαφ ήταν έτοιμος να τον διαδεχθεί, όμως ο πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Μπερτ Μίλιτσιπ, προτίμησε να του δώσει την ευκαιρία να σώσει τη δουλειά του μέσω της πρόκρισης στο Μουντιάλ του Μεξικού το 1986.

«Το χέρι του απατεώνα»!

Εκεί οι Άγγλοι έφτασαν ως τα προημιτελικά, όπου αποκλείστηκαν απ’ την Αργεντινή, με το περίφημο γκολ του Ντιέγκο Μαραντόνα, ή αλλιώς το «χέρι του Θεού». Ο Ρόμπσον κάθε άλλο παρά ενστερίστηκε την άποψη του Ντιεγκίτο, αναφέροντας στη συνέντευξη Τύπου: «Αυτό δεν ήταν το χέρι του Θεού. Αυτό ήταν το χέρι ενός απατεώνα, ενός παλιανθρώπου. Ο Θεός δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Σήμερα ο Μαραντόνα έχασε για πάντα την εκτίμηση μου»!

Οι Άγγλοι έκαναν καιρό να ξεπεράσουν τον αποκλεισμό, τον οποίο διαδέθηκε το «αντίο» στο EURO 1988 απ’ τη φάση των ομίλων. Στο Μουντιάλ του 1990 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε απ’ τη Δυτική Γερμανία. Έτσι ο Ρόμπσον έγινε και παραμένει έως σήμερα o δεύτερος προπονητής, μετά τον Αλφ Ράμσεϊ, που οδηγεί την Αγγλία σε ημιτελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου.

«Προδότης»

Πριν την έναρξη του Μουντιάλ, είχε γίνει γνωστό πως ο Ρόμπσον θα έφευγε απ’ την Εθνική για να διαδεχθεί τον Γκους Χίντινγκ στην ηγεσία της PSV. Η είδηση έκανε τα αγγλικά ταμπλόιντ να τον στοχοποιήσουν, αμφισβητώντας τον πατριωτισμό του, αποκαλώντας τον ανοικτά προδότη και προκαλώντας τις μηνύσεις του Άγγλου τεχνικού.

Στην Ολλανδία έπαθε «σοκ» με τη… δημοκρατία στα αποδυτήρια και τους κόλπους της ομάδας του! «Στην Αγγλία, όλοι οι επαγγελματίες δέχονται τις αποφάσεις του προπονητή. Εδώ, μετά από κάθε αγώνα, όλοι οι παίκτες που γίνονται αλλαγή με επισκέπτονται την άλλη μέρα για να συζητήσουμε τους λόγους της αντικατάστασης τους»!

Σοκαρισμένος εμφανίστηκε επίσης με τον Ρομάριο, εξαιτίας του τρόπου ζωής του Βραζιλιάνου. Ο Φρανκ Άρνεσεν, πρώην τεχνικός διευθυντής του ΠΑΟΚ και τότε συνεργάτης του Άγγλου τεχνικού, έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να εξομαλυνθεί η κατάσταση, δίχως αποτέλεσμα. Η PSV κατέκτησε δυο διαδοχικά πρωταθλήματα, όμως η διοίκηση φάνηκε να περιμένει περισσότερα, με τον Ρόμπσον να αποχωρεί το καλοκαίρι του 1992.

Η γνωριμία με τον Μουρίνιο και τον Άντρε Βίλας - Μπόας

Επόμενος προορισμός του ήταν η Πορτογαλία και η Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Εκεί τον περίμενε ένας νεαρός μεταφραστής, ονόματι… Ζοζέ Μουρίνιο! Ο Πορτογάλος έμελλε να συνδεθεί μαζί του με εκτίμηση και φιλία, που αποδείχθηκε τα επόμενα χρόνια. Ο αποκλεισμός των «λιονταριών» το 1993 απ’ το ΟΥΕΦΑ έφερε την απόλυση του Ρόμπσον, με την Πόρτο να αποσπά αμέσως την υπογραφή του και τον Μουρίνιο να τον ακολουθεί ως βοηθός!

Η κατάσταση των «δράκων» πριν και μετά την παρουσία του Ρόμπσον στον πάγκο τους ήταν, δίχως υπερβολή, η μέρα με τη νύχτα! Ο Άγγλος ήρθε κι έφερε τους τίτλους, αρχής γενομένης με το Κύπελλο το 1994, ενώ ακολούθησαν τα δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα (1994-95, 1995-96).

Η Πόρτο είχε πια… μετονομαστεί σε «Bobby Five-O», εξαιτίας των πολλών νικών της με 5-0 και άπαντες ήταν απολύτως ικανοποιημένοι. Το 1996 όμως χτύπησε το τηλέφωνο. Ο αριθμός ήταν καταλανικός, η Μπαρτσελόνα έψαχνε προπονητή…

Μπαρτσελόνα

Ο Γιοάν Γκασπάρ τον ήθελε στο Καμπ Νόου κι εκείνος, καθ’ ειρωνεία στο μέλλον, έβαλε ως όρο την πρόσληψη και του Μουρίνιο ως βοηθού του! Εξάλλου, «απαίτησε» τη μεταγραφή του Ρονάλντο απ’ την Αϊντχόφεν έναντι 20 εκατ. δολαρίων. Η Μπαρτσελόνα «σάρωσε» τους τίτλους μέχρι το 1997 (Σούπερ Καπ Ισπανίας, UEFA, Κύπελλο Ισπανίας), ενώ ο Ρόμπσον ψηφίστηκε ως ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη, με τον Ρονάλντο να τον τοποθετεί με δηλώσεις του στους κορυφαίους παγκοσμίως.

Επιστροφή στην πατρίδα

Φάνηκε σαν να εγκαταλείπει την προπονητική διακριτικά, όταν το 1997 «παραχώρησε» τη θέση του στον Λουίς Φαν Χάαλ στον πάγκο των Καταλανών. Την επόμενη σεζόν επέστρεψε στην PSV, οδηγώντας την στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Το 1999 αποφάσισε να επιστρέψει στην Αγγλία για να αναλάβει θέση τεχνικού συμβούλου στην ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, όμως η παραίτηση του Ρουντ Γκούλιτ απ’ τη Νιουκάστλ τον έφερε στο αγαπημένο του Σεντ Τζέιμς Παρκ ως προπονητή!

Εκεί παρέμεινε πέντε χρόνια, φέρνοντας κυριολεκτικά τα πάνω κάτω! Όταν ανέλαβε, η Νιούκαστλ ήταν τελευταία και στο πρώτο του παιχνίδι απέναντι στη Σέφιλντ Γουένσντεϊ την οδήγησε στον θρίαμβο με 8-0, ενώ το τέλος της σεζόν 2001-02 βρήκε τους «ανθρακωρύχους» στην τέταρτη θέση και στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ! Το 2002 ήταν και η χρονιά που του απονεμήθηκε ο τίτλος του «σερ»

Την επόμενη σεζόν θα έλεγε κανείς πως δεν γινόταν καλύτερα: κι όμως θα έπεφτε έξω! Η Νιούκαστλ θα τερμάτιζε τρίτη, ήτοι ξανά στα προκριματικά της διοργάνωσης! Το 2004 θα απείχε μόλις πέντε βαθμούς απ’ την τρίτη συνεχόμενη ευρωπαϊκή έξοδο, όμως θα έφτανε στα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

«Σεβασμός στους οπαδούς»

Το κακό ξεκίνημα στην Premier League στη σεζόν 2004-05 θα έφερνε και την απομάκρυνση του απ’ τον πάγκο. Στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς, είχε εκφράσει τη δυσαρέσκεια του για το γεγονός πως μόλις 5.000 οπαδοί είχαν παραμείνει στο γήπεδο για να χειροκροτήσουν τους παίκτες, στο γύρο του θριάμβου μιας εντυπωσιακής σεζόν για τους «magpies».

Τότε είχε προβεί σε μια εντυπωσιακή, όσο και συναισθηματική διαπίστωση για το ρόλο των φιλάθλων και το συμβολισμό τους: «Τι είναι ένας σύλλογος, σε κάθε περίπτωση; Ούτε τα κτίρια, ούτε οι διευθυντές και οι διοικήσεις, ούτε οι άνθρωποι που πληρώνονται για να την εκπροσωπούν. Δεν είναι τα τηλεοπτικά συμβόλαια, υπηρεσίες διαφήμισης και μάρκετινγκ, σουίτες και VIP εισιτήρια. Είναι η φασαρία, ο θόρυβος, το πάθος, η αίσθηση του «ανήκειν», η περηφάνια μιας πόλης! Είναι ένα αγόρι που μπαίνει στο γήπεδο για πρώτη φορά, κρατώντας το χέρι του πατέρα του, να βλέπει από ψηλά το χορτάρι του γηπέδου και, μην μπορώντας να κάνει τίποτα για να το αποφύγει, απλά να το ερωτεύεται»!

Πικρό τέλος

Στις 31 Ιουλίου 2009 ο Ρόμπσον άφησε σε ηλικία 76 ετών την τελευταία του πνοή, μετά από χρόνια μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα. Είχε αντιμετωπίσει ένα σοβαρό μελάνωμα το 1995, όταν προπονούσε ακόμα την Πόρτο, ενώ ο καρκίνος του είχε χτυπήσει από νωρίς την πόρτα, με όγκους και χειρουργεία να διαδέχονται το ένα το άλλο. Στην παρουσία του εντός κι εκτός των γηπέδων αναφέρθηκαν ουκ ολίγοι:

- Σερ Άλεξ Φέργκιουσον: «Επρόκειτο για έναν σπουδαίο φίλο, εξαιρετικό προπονητή και ξεχωριστό άνθρωπο του ποδοσφαίρου».

- Μισέλ Πλατινί: «Θα τον θυμόμαστε όχι μόνο για την καριέρα του ως παίκτης και προπονητής, αλλά και γιατί ήταν ένας πραγματικά ζεστός, παθιασμένος άνθρωπος».

- Γκάρι Λίνεκερ: «Είναι μια λυπηρή μέρα, πρόκειται για μεγάλη απώλεια. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος και θα λείψει απ’ όλους στη χώρα. Ποτέ δεν γνώρισα προπονητή πιο παθιασμένο απ’ τον Ρόμπσον».

- Γκόρντον Μπράουν, (πρ. πρωθυπουργός Μ. Βρετανίας): «Ο Μπόμπι Ρόμπσον συνοψίζει καθετί σπουδαίο για το ποδόσφαιρο και τη σημασία του για την Αγγλία».

Ο Άλαν Σίρερ ανέλαβε μετά το θάνατο του την διεύθυνση του Ιδρύματος «Μπόμπι Ρόμπσον», το οποίο είχε συσταθεί για τη συγκέντρωση χρημάτων που βοηθούσε καρκινοπαθείς στη θεραπεία του.

Ενδεικτικό για το στίγμα που άφησε στο αγγλικό ποδόσφαιρο ο Ρόμπσον είναι ο αδριάντας με τη φιγούρα του, που βρίσκεται έξω απ’ το γήπεδο της Νιούκαστλ για να θυμίζει την εμβληματική του παρουσία στο σύλλογο. Εξάλλου, η Ομοσπονδία έχει θεσπίσει τη 10η Αυγούστου ως «Εθνική Ημέρα Ποδοσφαίρου Μπόμπι Ρόμπσον».

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

PREMIER LEAGUE Τελευταία Νέα