Κάποτε ο Μπιλ Σάνκλι είχε πει: «O πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα». Το κλισέ ότι κανένας δεν θυμάται τον δεύτερο δεν βρίσκει πάντα εφαρμογή. Ποιος ξεχνάει την Ουγγαρία του 1954, την πρώτη μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα, η την Πορτογαλία του Εουσέμπιο. Αξέχαστη θα μείνει η Ολλανδία του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου, η Βραζιλία του Ζίκο και του Σόκρατες που εμφανίστηκε στα γήπεδα της Ισπανίας, καθώς και η Αργεντινή του Μαραντόνα του 1994. Κοινός παρανομαστής για όλες αυτές τις ομάδες είναι ότι δεν κατάφεραν να κατακτήσουν το Άγιο Δισκοπότηρο, αλλά παρόλα αυτά θα μείνουν για πάντα στις μνήμες μας. Το gazzetta.gr σας παρουσιάζει αυτές τις ομάδες.

Ουγγαρία 1954

Η μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών ή το θαύμα της Βέρνης όπως το αποκάλεσαν οι Γερμανοί. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ακούσει για την Ουγγαρία της δεκαετίας του 50', την αρμάδα του Γκούσταβ Σέμπες, τους «Μαγικούς Μαγυάρους», τους Πούσκας, Κότσις, Χιντεγκούτι, Τσίμπορ, Μπόζικ. Για πολλούς η Ουγγαρία θεωρείται η ομάδα που εφηύρε το σύγχρονο ποδόσφαιρο, αλλά και η ομάδα που δεν κατάφερε να μετουσιώσει την συλλογική ευφυΐα με ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.

Η Ουγγαρία στο Μουντιάλ της Ελβετίας ως το απόλυτο φαβορί. Και δικαίως. Πέντε χρόνια αήττητη σε σύνολο 32 αγώνων, έχοντας κατακτήσει το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο ενώ ήταν και η πρώτη ομάδα που είχε νικήσει την Αγγλία μέσα στο Νησί (το παιχνίδι του αιώνα). Η Αγγλία ήταν αήττητη για 90 χρόνια και μπροστά σε 105.000 θεατές στο Γουέμπλεϊ αλλά ήρθε η αποκαθήλωση με το επιβλητικό 6-3. Λίγους μήνες αργότερα στην Βουδαπέστη στην υποτιθέμενη ρεβάνς οι Μαγυάροι ξεσάλωσαν και υποχρέωσαν τους Άγγλους στην μεγαλύτερη ήττα της ιστορίας τους με 7-1.

Στο Μουντιάλ κατέβαινε ως το απόλυτο φαβορί κι έδειξε τις προθέσεις της από την αρχή. Ξεκίνημα με νίκη 9-0 επί της Νοτίου Κορέας, ενώ στον δεύτερο αγώνα αντιμετώπισε την Δυτική Γερμανία κι επικράτησε με το εκκωφαντικό 8-3, με τους Γερμανούς πάντως να αγωνίζονται με αρκετούς αναπληρωματικούς.

Στα προημιτελικά ήταν η σειρά της Βραζιλίας να υποκύψει με 4-2 σε μία αναμέτρηση που έμεινε στην ιστορία ως η μάχη της Βέρνης για τα σκληρά μαρκαρίσματα, τις τρεις αποβολές αλλά και το ξύλο που έπεσε μετά το τέλος του αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων. Τελευταίος αντίπαλος πριν τον μεγάλο τελικό ήταν η δις παγκόσμια πρωταθλήτρια Ουρουγουάη. Κόντρα στην «Σελέστε» η Ουγγαρία τα βρίσκει σκούρα και χρειάζεται δύο γκολ του Κότσις στην παράταση για να πάρει το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό.

Στον τελικό αντίπαλος είναι ξανά η Δυτική Γερμανία και όλοι πιστεύουν ότι θα υπάρξει μία επανάληψη του αγώνα των ομίλων. Ο Φέρεντς Πούσκας παρότι δεν ήταν απόλυτα έτοιμος ξεκίνησε, αλλά οι Γερμανοί ήταν αποφασισμένοι. Έχοντας και τον κόσμο στο πλευρό τους δεν πτοήθηκαν από το γρήγορο 2-0 των Μαγυάρων και κάπου εκεί άρχισετο «θαύμα της Βέρνης». Μόρλοκ και Ραν ισοφαρίζουν άμεσα σε 2-2 και με κορυφαίο τον τερματοφύλακα Τόνι Τούρεκ κρατάνε παρά το σφυροκόπημα κι έξι λεπτά πριν το τέλος ο Χέλμουντ Ραν κάνει το 3-2 μία νίκη-σταθμός για την Δυτική Γερμανία που προσπαθούσε να συνέλθει από τον καταστροφικό Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Βέβαια, η εξέλιξη του αγώνα θα ήταν διαφορετική αν το γκολ του Πούσκας δύο λεπτά πριν το τέλος κατοχυρωνόταν, ενώ χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε πόρισμα του πανεπιστημίου της Λειψίας που αποκάλυπτε ότι οι Γερμανοί διεθνείς είχαν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών και δη μεθαμφεταμινών πριν τον τελικό. Συγκεκριμένα οι φροντιστές της εθνικής ομάδας της Γερμανίας έδιναν μεθαμφεταμίνες στους παίκτες της ομάδας, λέγοντάς τους πως πρόκειται για βιταμίνη C. Η ουσία πάντως δεν αλλάζει και η πραγματικά μεγάλη ομάδα που είδε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν κατάφερε να κατακτήσει αυτό που ίσως να της άξιζε, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.

Πορτογαλία 1966

Το 1966 αποτελεί χρονιά ορόσημο για το πορτογαλικό ποδόσφαιρο. Η Πορτογαλία προκρίνεται για πρώτη φορά σε τελική φάση Μουντιάλ και η παρουσία της έχει συνδεθεί όχι τόσο με την ομάδα, αλλά με έναν ποδοσφαιριστή, τον τεράστιο Εουσέμπιο. Ο «μαύρος πάνθηρας» ξεχωρίζει σαν την μύγα μες στο γάλα και παίρνει από το χέρι του τους Ίβηρες κατά την διάρκεια της διοργάνωσης. Αντίπαλοι των Πορτογάλων είναι οι Ουγγαρία, Βουλγαρία και η παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία. Στην πρεμιέρα με την Ουγγαρία μένει άσφαιρος, αλλά στον επόμενο αγώνα με την Βουλγαρία ανοίγει λογαριασμό. Κόντρα στην Βραζιλία των Πελέ, Γκαρίντσα, και Ζαϊρζίνιο δείχνει την τεράστια αξία του. Σκοράρει δύο φορές (το ένα γκολ με τρομερό βολέ από δύσκολη γωνία μετά από εκτέλεση κόρνερ) και στέλνει τους παγκόσμιους πρωταθλητές πίσω στο Ρίο.

O Εουσέμπιο είχε πάρει φόρα και στα προημιτελικά παρέδωσε μία εκπληκτική παράσταση σε ένα ματς που έχει μείνει στην ιστορία του πορτογαλικού ποδοσφαίρου. Η Βόρειος Κορέα-που είχε αποκλείσει την Ιταλία-προηγείται με 3-0 στο 25ο λεπτό κι ετοιμάζεται για άλλη μία μεγάλη έκπληξη. Ο Εουσέμπιο όμως είχε άλλη άποψη. Ενορχηστρώνοντας μια εκπληκτική επιστροφή, σκοράρει τέσσερις φορές-δύο πριν λήξει το ημίχρονο και άλλα δύο στα πρώτα δεκαπέντε λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου για να οδηγήσει την χώρα του σε μία μυθική νίκη με 5-3.

Στα ημιτελικά αντίπαλος της Πορτογαλίας είναι η οικοδέσποινα Αγγλία. Οι γηπεδούχοι υπό τον φόβο μην ντροπιαστούν μέσα στο σπίτι τους από μία πρωτάρα ομάδα, αποφασίζουν ο αγώνας να γίνει στο Γουέμπλεϊ και όχι στο Γκούντισον Παρκ του Λίβερπουλ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Πορτογαλία να ταξιδέψει την τελευταία στιγμή με το τρένο από το Λίβερπουλ στην πρωτεύουσα. Στον ημιτελικό ο Σερ Αλφ Ράμσεϊ βάζει τον Νόμπι Στάιλς πάνω στον Εουσέμπιο με τον Άγγλο να πραγματοποιεί την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του αφού καταφέρνει να περιορίσει τον μεγάλο του αντίπαλο.

Παρόλα αυτά ο Εουσέμπιο καταφέρνει να σκοράρει από το σημείο του πέναλτι με τον Σιμόες να χάνει τεράστια ευκαιρία στο τέλος να στείλει τον αγώνα στην παράταση με την Αγγλία να φτάνει στη νίκη με 2-1. Ο Εουσέμπιο βάζει τα κλάματα και γνωρίζει την αποθέωση από το αγγλικό κοινό αλλά και από το Τύπο της χώρας αφού ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης δεν θα βρισκόταν στον τελικό.

Η παρηγοριά ήρθε στον μικρό τελικό απέναντι στην Σοβιετική Ένωση του Λεβ Γιασίν με τον Εουσέμπιο να πετυχαίνει το ένατο γκολ του στην διοργάνωση κατακτώντας εκτός από το χάλκινο μετάλλιο και το Χρυσό Παπούτσι, αλλά και τις καρδιές όλων καθώς κι ένα κέρινο ομοίωμα στο μουσείο της Μαντάμ Τισό. Αυτή ήταν και η μοναδική ευκαιρία για την κατάκτηση ενός Μουντιάλ για έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς που έβγαλε ποτέ το ποδοσφαιρικό στερέωμα, αφού για είκοσι χρόνια η Πορτογαλία αποτύγχανε να πάρει την πρόκριση σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.

​

Ολλανδία 1974

Στις αρχές της δεκαετίας του 70' κάνουν την εμφάνισή τους στα γήπεδα της Ευρώπης ο Άγιαξ και η εθνική Ολλανδίας. Δύο ομάδες που άλλαξαν το ρουν της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Ολλανδία και ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο έγιναν έννοιες ταυτόσημες. Κρόιφ, Ρέζενμπρινγκ, Σουρμπίρ, Χάαν, Ρίσμπεργκερ, Κρολ, Γιάνσεν, Φαν Χάνεγκεμ, Νέεσκενς, Ρεπ με τον ποδοσφαιρικό φιλόσοφο Ρίνους Μίχελς στην άκρη του πάγκου έφεραν επανάσταση στον τρόπο που θα βλέπαμε τον βασιλιά των σπορ.

Μία ομάδα που είχε την δική της κλάση και μία φιλοσοφία που επέτρεπε στους παίκτες να κινούνται έχοντας την απόλυτη ελευθερία σε όλους τους χώρους του γηπέδου. Ο Κρολ ήταν ο ενορχηστρωτής στην άμυνα ενώ η μεσαία κι επιθετική γραμμή με παίκτες όπως οι Ρεπ, Χάαν, Ρέζενμπρινγκ, Νέεσκενς που άλλαζαν συνεχώς θέσεις κατά την διάρκεια του αγώνα ήταν απλά ονειρώδες. Βασιλιάς όμως αυτής της ομάδας ήταν ο άνθρωπος με το Νο 14 ο «ιπτάμενος Ολλανδός» Γιόχαν Κρόιφ. Οι «οράνιε» κατέβαιναν στο Μουντιάλ της Δυτικής Γερμανίας δικαίως ως το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.

Η Ολλανδία του Μίχελς παραδίδει μαθήματα σύγχρονου ποδοσφαίρου, ειδικά το 4-0 επί της Αργεντινής έχει μείνει αξέχαστο. Στην φάση των ομίλων οι «οράνιε» δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα απέναντι σε Ουρουγουάη, Σουηδία, και Βουλγαρία. Στον δεύτερο γύρο αρχίζουν τα μαθήματα ποδοσφαίρου με πρώτη την Αργεντινή που δέχεται τέσσερα γκολ με τον Κρόιφ να πετυχαίνει δύο τέρματα.

Ακολουθεί άλλη μία εύκολη νίκη επί της Ανατολικής Γερμανίας ενώ την τελευταία αγωνιστική κόντρα στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία και στη νίκη με 2-0 το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή του. Ο πρώτος στόχος είχε επιτευχθεί και δεν ήταν άλλος από την πρόκριση στον τελικό. Αντίπαλος η οικοδέσποινα Δυτική Γερμανία του Μπεκενμπάουερ και του Μίλερ.

Ο τελικός στο Μόναχο ξεκινάει με το απόλυτο highlight. Οι Ολλανδοί κρύβουν την μπάλα και με 14 πάσες κερδίζουν πέναλτι με τον Κρόιφ με τους Γερμανούς να μην καταφέρνουν να την έχουν ακουμπήσει! Με το 1-0 μόλις στο 1ο λεπτό πολλοί πίστεψαν ότι η ομάδα του Μίχελς θα έκανε πλάκα. Λίγο η αλαζονεία των Ολλανδών αλλά κυρίως η επιμονή των Γερμανών συντέλεσε σε μία τρομερή ανατροπή με τους Μπράιτνερ και Μίλερ να κάνουν το 2-1 πριν καν ακόμα κλείσει το ημίχρονο. Το όνειρο για την καλύτερη Ολλανδία όλων των εποχών είχε τελειώσει, που αποχώρησε με την ικανοποίηση ότι έβαλε το ποδόσφαιρο σε νέες βάσεις με το ταλέντο της και την τακτική της.

​

Βραζιλία 1982

«Η ημέρα που το ποδόσφαιρο πέθανε». Η δήλωση αυτή ανήκει στον Ζίκο και αντανακλά με τον πιο γλαφυρό τρόπο τον αποκλεισμό της εθνικής Βραζιλίας από την Ιταλία στο Μουντιάλ του 1982. Μία Βραζιλία που από πολλούς θεωρείται η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών που αγωνίστηκε σε τελική φάση Μουντιάλ.

Για πολλούς η Βραζιλία του 1970 είναι η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών, αλλά αυτή του 82 τουλάχιστον στο μεσοεπιθετικό κομμάτι ξεπερνούσε ακόμα και αυτή του Πελέ. Σόκρατες, Ζίκο, Έντερ, Ζούνιορ, Φαλκάο δημιουργούσαν μία ομάδα που στα μάτια του κόσμου φαινόταν από άλλο πλανήτη, μία ποδοσφαιρική νιρβάνα. Απλές αλλά και παράλληλα τέλειες πάσες, φανταχτερές ενέργειες απόλυτης μαγείας, τέλειες εκτελέσεις. Αυτή ήταν η ομάδα του Τέλε Σαντάνα που εμφανίστηκε στα γήπεδα της Ισπανίας. Μία ομάδα που έκανε το ποδόσφαιρο να φαίνεται πραγματικά όμορφο και η άμυνα να θεωρείται κάτι το δευτερεύων.

Αρχικά η «σελεσάο» έδειχνε ασταμάτητη παίζοντας εκπληκτικό ποδόσφαιρο βασιζόμενη σε μία μόνο αρχή: Όσα γκολ και να πετύχεις, εμείς θα σημειώσουμε ένα παραπάνω. Στην φάση των ομίλων οι Βραζιλιάνοι έκαναν πλάκα θυμίζοντας περισσότερο ομάδα επίδειξης. Φιλοδωρούν με δέκα γκολ Σοβιετική Ένωση, Σκωτία και Νέα Ζηλανδία. Στον δεύτερο γύρο αντίπαλοι είναι η παγκόσμια πρωταθλήτρια Αργεντινή και η Ιταλία στον όμιλο του θανάτου με τον νικητή να παίρνει την πρόκριση. Η Αργεντινή γνωρίζει την ήττα με 3-1 με τον Μαραντόνα να αποβάλλεται. Επόμενος αντίπαλος η Ιταλία που επίσης είχε επικρατήσει της «αλμπιτσελέστε» σε έναν αγώνα που θα κρινόταν η πρόκριση.

Δύο διαφορετικές σχολές ποδοσφαίρου έδιναν ραντεβού στο μεγαλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών σε Μουντιάλ. Η τόλμη, η φαντασία και η ομορφιά κόντρα στην πονηριά, την οργάνωση και την επιστημονική άμυνα. Η άμυνα, η «αχίλλειος φτέρνα» της Βραζιλίας, γίνεται έρμαιο στις ορέξεις του Πάολο Ρόσι. Οι παίκτες του Σαντάνα έχαναν την μία ευκαιρία πίσω από την άλλη, την ώρα που η ομάδα του Μπεαρζότ με αυταπάρνηση κρατιόταν στο παιχνίδι. Όταν ο Φαλκάο στο 68' νικούσε τον Τζοφ για το 2-2 πολλοί πίστεψαν ότι η πρόκριση δεν χανόταν. Η ισοπαλία ήταν αρκετή για τον Σόκρατες και την παρέα του να συνεχίσουν στην διοργάνωση, αλλά ο Ρόσι 15 λεπτά πριν το τέλος έβαλε την μαχαιριά στις καρδιές όλων των Βραζιλιάνων, αλλά και όλων των ποδοσφαιρόφιλων στον κόσμο.

Το όμορφο ποδόσφαιρο μόλις είχε πεθάνει και η ομάδα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η καλύτερη που έχει συμμετάσχει σε τελική φάση θα επέστρεφε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο με άδεια χέρια.

Αργεντινή 1994

Η FIFA αποφασίζει να δώσει την διοργάνωση στις ΗΠΑ σε μία προσπάθεια να ανοίξει και η συγκεκριμένη αγορά. Τα ευτράπελα ξεκινάνε από την τελετή έναρξης όταν η Νταϊάνα Ρος καταφέρνει να αστοχήσει σε κενό τέρμα σε εκτέλεση πέναλτι για να έρθει το φιάσκο με τον Ντιέγκο Μαραντόνα και το άσχημο τέλος της διεθνής του καριέρας αφήνοντας ένα αναπάντητο ερώτημα σε όλους τους λάτρεις του ωραίου ποδοσφαίρου. Τι θα είχε καταφέρει μία από τις καλύτερες ομάδες που κατέβαζε η Αργεντινή σε τελική φάση Μουντιάλ.

Ο Άλφιο Μπαζίλε είχε καταφέρει να δημιουργήσει μία ομάδα που πριν την αποβολή του Μαραντόνα που είχε το πνεύμα του νικητή και απλά περίμενε την ώρα της στέψης. Η Αργεντινή του 94 ήταν μία ομάδα που χαιρόσουν να έβλεπες. Ταχύτητα, δύναμη, συνδυασμοί, εφευρετικότητα, επιθετική διάθεση με τον ηγέτη (Μαραντόνα) αναγεννημένο κι έτοιμο να πάρει την μπαγκέτα του μαεστρικά να οδηγήσει την ομάδα στο Έβερεστ, όπως θα έκανε ένας μελίρρυτος μαέστρος σε μία συμφωνική ορχήστρα και τα πρώτα δείγματα απέναντι στην δύσμοιρη Ελλάδα ήρθαν να επιβεβαιώσουν το γεγονός.

Ρεδόνδο και Σιμεόνε στο κέντρο είχαν φτιάξει ένα από τα καλύτερα δίδυμα μέσων, ενώ Μπατιστούτα και Κανίγια συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον στην επίθεση, με τον Τσαμότ από την άμυνα να δίνει ώθηση. Στην κορυφή της πυραμίδας ήταν ο Μαραντόνα ο οποίος έδειχνε έτοιμος να πάρει εκδίκηση για το κλάμα που του είχε προκαλέσει ο Κοντεσάλ τέσσερα χρόνια νωρίτερα με το πέναλτι στον τελικό της Ρώμης.

Πρεμιέρα στο Μουντιάλ η «αλμπιτσελέστε» κάνει κόντρα στην Ελλάδα του Αλκέτα Παναγούλια με τον Μπατιστούτα να σημειώνει χατ-τρικ και τον Ντεγκίτο να προσθέτει άλλο μετά από τρομερό συνδυασμό σε μία αναμέτρηση που ένα σκορ 8-0 δεν θα ήταν υπερβολή. Όλοι τρομάζουν και δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούσαν ότι η Αργεντινή δεν θα σταματούσε μέχρι το τέλος. Μετά την Ελλάδα ακολούθησε η Νιγηρία και με δύο γκολ του Κανίγια (ειδικά το ένα ήταν χάρμα οφθαλμών) επικρατεί με 2-1 δείχνοντας την ποιότητα αυτής της ομάδας.

Κάπου εκεί όμως έρχεται η αρχή του τέλος για τον Μαραντόνα αλλά και την Αργεντινή. Στο τέλος του ματς, ο κόσμος βλέπει τον «Πίμπε ντ' Όρο» να κατευθύνεται για να περάσει από αντιντόπινγκ κοντρόλ χαμογελαστός χέρι-χέρι με μια γυναίκα από το προσωπικό. Η είδηση σκάει σαν βόμβα! Ο Μαραντόνα έχει κάνει χρήση εφεδρίνης και βρίσκεται θετικός σε απαγορευμένες ουσίες! Στην αποστολή των «γκαούτσος» το σοκ είναι τεράστιο. Ο Μαραντόνα αναγκάζεται να εγκαταλείψει την αποστολή με τον ίδιο να καταγγέλλει ότι όλη η υπόθεση είναι στημένη από την παγκόσμια ποδοσφαιρική ομοσπονδία ενώ σε ερώτηση για το ποιος θα κατακτήσει το Μουντιάλ απαντάει προφητικά η Βραζιλία. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον πιστεύουν, αν σκεφτεί κανείς ότι η Βραζιλία είχε 24 ολόκληρα χρόνια να κατακτήσει το τρόπαιο.

Όπως είναι φυσικό η Αργεντινή καταρρέει. Με το θέμα του Μαραντόνα ακόμα νωπό η Βουλγαρία με παίκτη λιγότερο μάλιστα για 25 λεπτά περίπου την οδηγεί στην ήττα με 2-0 και την ρίχνει στην τρίτη θέση και την στέλνει πάνω στην Ρουμανία στην φάση των «16». Με την ψυχολογία υπό το μηδέν και χωρίς τον φυσικό της ηγέτη η «αλμπιτσελέστε» γνωρίζει την ήττα με 3-2 από την παρέα των Χάτζι, Ντουμιτρέσκου, Ποπέσκου, Ραντουτσιόγιου, την καλύτερη Ρουμανία όλων των εποχών.

Μία μέτρια Βραζιλία (που πίσω από τις κάμερες οι άνθρωποι της είχαν δηλώσει ότι η Αργεντινή ήταν η μοναδική ομάδα που φοβόντουσαν) χωρίς να παίξει ποδόσφαιρο φτάνει στην κατάκτηση του τροπαίου και στο Μπουένος Άιρες ξεσηκώθηκαν κατά της FIFA και του προέδρου της Ζοάο Χαβελάνζε τον οποίον θεώρησαν ως υπεύθυνο για το βατερλό αυτό. Η εθνικότητα του Χαβελάνζε; Βραζιλιάνος. Έτσι, έληξε άδοξα η περιπέτεια μίας από τις καλύτερες ομάδες που έχει βγάλει ποτέ η Αργεντινή, αλλά και η καριέρα του μεγαλύτερου ποδοσφαιριστή που έχει βγάλει ποτέ η υφήλιος.

Follow me: @Teovas82