Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν μένει πια εδώ. Ταξίδεψε για την γειτονιά των αγγέλων, εκεί όπου δεν θα σταματήσει να συζητάει για τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό, τους παίκτες που θέλει να δει στα «πράσινα», την οικογένειά του και τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν ήταν μόνο ο κορυφαίος παράγοντας στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, αλλά και πραγματικός... Άνθρωπος με «Άλφα» κεφαλαίο.

Εκείνος που λάτρεψε το «τριφύλλι» όσο κανείς άλλος. Εκείνος που δεν σταμάτησε να σπαταλάει έναν σκασμό χρήματα προκειμένου να «κάνει την τρέλα» του (όπως έλεγε και ο ίδιος). Ήταν ο τρόπος ζωής του. Η ίδια του η ζωή, η οικογένειά του! Δεν λογάριαζε κανένα κόστος, αρκεί να έβλεπε την αγαπημένη του ομάδα στην κορυφή και τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού να φεύγουν από το γήπεδο χαμογελαστοί και περήφανοι.

Και τι... ειρωνεία. Να φύγει από τη ζωή την ίδια μέρα που γράφτηκε για πρώτη φορά το όνομά του στα ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού πριν από 47 χρόνια. Στις 10 Ιουνίου 1971, μόλις λίγες μέρες μετά την παρουσία του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού στο «Ουέμπλεϊ» για τον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης κόντρα στον μεγάλο Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ, είχε εγγραφεί μέλος στο Δ.Σ. του Παναθηναϊκού και ξεκινούσε για πρώτη φορά την ενασχόλησή του με τα κοινά του συλλόγου. Και να 'ταν η μοναδική ειρωνεία; Πριν από δύο μέρες (8/6/2018) ο γιος του Δημήτρης, είχε πάρει στα χέρια του τις τύχες και του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού...

Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του Παύλου Γιαννακόπουλου ξεκίνησαν από ένα κατάστημα-αποθήκη φαρμακευτικών προϊόντων στη διασταύρωση των οδών Σωκράτους και Σατωβριάνδου. Δίπλα στον πατέρα του, Δημήτρη, έμαθε τα μυστικά τις δουλειάς αλλά η Κατοχή έμελλε να διαλύσει παντελώς τις σκέψεις που υπήρχαν για επέκταση της επιχείρησης. Με ενέργειες του ίδιου ωστόσο μπόρεσε να στήσει από την αρχή την εταιρεία και να δημιουργήσει τη «ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ» (σ.σ. Φάρμακα Γιαννακόπουλου) την οποία και έμελλε να... γιγαντώσει χρόνο με το χρόνο έχοντας κλείσει συμφωνίες με Κολοσσούς του εξωτερικού. Πάντα ωστόσο ήταν δίπλα στον Παναθηναϊκό. Πάντα τον παρακολουθούσε και πάντα πήγαινε στο γήπεδο.

«Ήμουν δέκα χρόνων. Ο μακαρίτης ο πατέρας μου με έπαιρνε από το χέρι και με πήγαινε στο γήπεδο. Του λέγαμε “Ό,τι θέλεις, υπό την προϋπόθεση να μας πας στο γήπεδο την Κυριακή» είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του, ενώ τον Ιούνιο του 1971, όντας επηρεασμένος από τον άθλο του Ουέμπλεϊ, αποφασίζει να ασχοληθεί με τον Παναθηναϊκό από διοικητικό πόστο.

Μάλιστα λίγους μήνες νωρίτερα είχε μετατρέψει την «ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ» σε «ΒΙΑΝΕΞ» την οποία και είχε καταστήσει ως μια παγκόσμια δύναμη της φαρμακοβιομηχανίας! Ο μετέπειτα εμβληματικός πρόεδρος στην ιστορία του συλλόγου είχε βάλει το νερό σε ένα αυλάκι γεμάτο από... νέκταρ επιτυχιών. Ο ίδιος κρατούσε με την ίδια επιτυχία δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη, αφού με την ίδια επιτυχία που είχε αρχίσει να γιγαντώνεται η φαρμακευτική του εταιρεία, με την ίδια ακριβώς επιτυχία κατάφερε μερικά χρόνια αργότερα να μετατρέψει τον Παναθηναϊκό σε μια από τις μεγαλύτερες υπερδυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Από μέλος του Δ.Σ. ανέλαβε τρία χρόνια αργότερα χρέη γενικού γραμματέα και δη στην διοίκηση του Αντώνη Μαντζαβελάκη ενώ πέρασε και από το πόστο του αντιπροέδρου. Μπορεί να μην πήρε ποτέ στα χέρια του ποδόσφαιρο, αλλά από τα τέλη της δεκαετίας του '80 που ανέλαβε τον ερασιτέχνη, ξεκίνησε να «χτίζει» τον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Τον Ιούνιο του 1987 είχε κλείσει η περίοδος Μαλακατέ και άνοιγε εκείνη του Παύλου Γιαννακόπουλου. H διοίκησή εξελέγη για πρώτη φορά σε συνεδρίαση του -τότε- ερασιτέχνη Παναθηναϊκού, η οποία έλαβε χώρα στον “τάφο του Ινδού” το βράδυ του προημιτελικού Ελλάδας-Ιταλίας. Μάλιστα το συγκεκριμένο παιχνίδι ο κόσμος που βρισκόταν τότε μέσα στο κλειστό της Λεωφόρου το παρακολουθούσε από φορητές τηλεοράσεις..

Οι ιστορίες που συνοδεύουν τον Παύλο Γιαννακόπουλο είναι αμέτρητες, τις οποίες αποκάλυπτε και ο ίδιος μέσα από διάφορες συνεντεύξεις του. Μάλιστα υπήρξαν στιγμές που προτιμούσε να μην έβλεπε το ματς, αλλά να άκουγε στο τέλος το τελικό σκορ για να αποφύγει τις εντάσεις και τις συγκινήσεις. Πάντα θεωρούσε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη ως το «αγαπημένη του παιδί» ενώ παλιότερα είχε πει ότι το μεγαλύτερο απωθημένο του ήταν ο Ντράζεν Πέτροβιτς: «Μου είχε πει: Έρχομαι στην Αθήνα να παίξω στον Παναθηναϊκό, αλλά δυστυχώς η μοίρα παίζει άσχημα παιχνίδια».

Μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη η τρέλα του για να κάνει άμεσα τον Παναθηναϊκό μεγάλο, με τον αστικό μύθο να λέει ότι το 1987 είχε πει στον τότε προπονητή Ρίτσαρντ Ντουξάιρ: «Θέλω να μου φέρεις ένα μεγάλο όνομα από το ΝΒΑ. Ξέρεις ποιόν θέλω; Έναν που είδα στην τηλεόραση, στο all star game. Πως τον έλεγαν να δεις... Μα.., Ματζ..» με τον Ντουξάιρ να του απαντάει: «Μη μου πεις τον Μάτζικ Τζόνσον;» για να απαντήσει ο Παύλος: «Μπράβο, αυτόν»!

Τον Μάτζικ Τζόνσον μπορεί να μην τον έφερε ποτέ ωστόσο με πολύ κόπο και πολλά χρήματα, κατάφερε να μετατρέψει τους «πράσινους» σε μια από τις καλύτερες ομάδες που πέρασαν ποτέ από τα ευρωπαϊκά γήπεδα.

Παίκτες όπως οι Ντομινίκ Ουίλκινς, Νίκος Γκάλης, Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Φάνης Χριστοδούλου, Μπάιρον Σκοτ, Ντίνο Ράτζα, Ζέλικο Ρέμπρατσα, Ζάρκο Πάσπαλι, Άριαν Κόμαζετς, Μάικ Μπατίστ, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και ένα σωρό ακόμη μπασκετμπολίστες παγκοσμίου κλάσης δεν είπαν «όχι» στον Παύλο Γιαννακόπουλο...

Αποτέλεσμα; Με τον Παύλο Γιαννακόπουλο στον προεδρικό θώκο, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε 6 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, 1 Διηπειρωτικό, 16 πρωταθλήματα Ελλάδας και 14 κύπελλα! Μια ζωή μέσα στους τίτλους...