Ο Κώστας Γκελαούζος κατάφερε στον μαραθώνιο του Βερολίνου να φθάσει σε κάτι που στις αρχές του καλοκαιριού να μοιάζει πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο.
Να βελτιώσει το ατομικό ρεκόρ με 2ώρ.14:15 και κυρίως να κερδίσει ένα στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό του.

Σε ανάρτησή του ο 31χρονος μαραθωνοδρόμος περιγράφει την κατάσταση που βρισκόταν τον Μάιο, με το κάταγμα κοπώσεως που τον ταλαιπωρούσε και πώς μπόρεσε να φθάσει στο ρεκόρ στους δρόμους του Βερολίνου, που σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα.

Έστω και αν όπως σημειώνει «έχω καταφέρει πλέον να κάνω 2.14.15 και να νιώθω ότι ήταν μια κακή ημέρα!». Και ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας στις 13 Νοεμβρίου, δεν αργεί.

Αναλυτικά ο Κώστας Γκελαούζος έγραψε τα εξής:

«Κοιτάζω πίσω και βλέπω μια προσπάθεια που είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς. Ένα μικρό ταξίδι, αλλά και μια τεράστια προσπάθεια.

Τον Μάιο διαγνώστηκα με κάταγμα κοπώσεως και κάπως έτσι ο μήνας με βρήκε μετά βίας να κάνω 4χλμ περπάτημα.

Χάρη σε δυο ανθρώπους, τον γιατρό Αριστοτέλη Κούρτη και τον φυσιοθεραπευτή και θείου μου Γεώργιο Φακούτσο ,ήμουν έτοιμος ξανά να ξεκινήσω τρέξιμο από την 1η Ιουνίου.

Μη φανταστείτε τίποτα φοβερό.

Κάπως έτσι αποφάσισα να κάνω το αδύνατο, δυνατό στο μυαλό μου. Να πιέσω πολύ ψυχολογικά τον εαυτό μου ώστε να δείξω ότι όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ, μπορεί να το καταφέρει.

Έτσι όχι μόνο έκλεισα τον μαραθωνίου του Βερολίνου, αλλά παράλληλα έκλεισα και μια δύσκολη προετοιμασία με μόνο 30 ημέρες κενό για να συνέλθω ώστε να είμαι καλά εκεί.

Το ταξίδι ξεκίνησε 2,5 μήνες πριν από τον αγώνα, η εμπειρία φοβερή, πράγματα που θα μου πάρει μέρες να τα περιγράφω.

Το σώμα αντιδρούσε σωστά.

Το πίστεψα!

Ήθελα ένα μεγάλο ρεκόρ…

Ήρθε η ώρα του αγώνα και από νωρίς κατάλαβα ότι δεν ήταν η μέρα μου.

Σκέφτηκα να εγκαταλείψω πολλές φορές, όχι γιατί ήμουν κουρασμένος, αλλά γιατί δεν μου άρεσε αυτό που έβλεπα στο ρολόι μου, όμως έσφιξα δόντια και κλείδωσα το μυαλό μου.

Μια άλλη πτυχή του εαυτού μου θα ήταν απογοητευμένη. Αλλά πώς είναι δυνατόν να σκεφτώ κάτι τέτοιο;
Τρεις μήνες πριν δεν ήξερα αν θα μπορώ να τρέξω, δεν ήξερα καν αν θα μπορώ να κάνω παρόμοια επίδοση με αυτή που είχα.
Σε έναν αγώνα που το πέρασμά μου ήταν γρήγορο, γιατί το ήθελα.

Σε μια κακή μου μέρα που κατάφερα να φτάσω στον τερματισμό και να γράψει ρεκόρ, έστω και λίγο.

Έχω καταφέρει πλέον να κάνω 2.14.15 και να νιώθω ότι ήταν μια κακή ημέρα!

Κατάφερα πολλούς από εσάς να νιώσετε το ίδιο με εμένα!!

Ο αγώνας μου στο Βερολίνο ήταν μια μεγάλη προσωπική επιτυχία!!

Είμαι περήφανος που στάθηκα στα πόδια μου και απέδειξα ότι "ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό".
Ευχαριστώ τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου και δεν θα πω την λέξη χορηγούς ή ότι άλλο, ούτε καν θα τα ξεχωρίσω, διότι όλοι στέκονται στην προσπάθειά μου πρώτα σαν άνθρωποι που πιστεύουμε στον ίδιο στόχο και μετά ως οτιδήποτε άλλο.

Η συνέχεια στον μαραθώνιο της Αθήνας».